Dat je boos bent om hoe je sv doet kan ik begrijpen, maar ik haal uit je laatste stuk alleen maar dat alles aan je schoonouders ligt. Want zij.... maar zij.... ja zij.... Je hebt overal een antwoord op. Misschien heb je wel een veel te grote mond dat men moeilijk zaken met je durft te bespreken. Het kan heel goed zijn, en als je dat van jezelf niet weet zal je altijd zeggen dat dat niet waar is. Kijk ook eens naar jezelf, misschien ligt daar ook wel een deel van het probleem.
+1 Je bent nu wel zo boos op je schoonouders dat ze er zelf niet over begonnen zijn maar dat heb je zelf ook niet gedaan.
Dit....je zegt dat je inderdaad fel kan reageren maar vindt dat ze dit moeten accepteren, want ze kennen je immers al 15 jaar...geldt dit dan ook niet andersom. Je wist dat ze nergens over zouden beginnen want dat doen ze nooit dus dan moet je daar ook niet over vallen en er zelf over beginnen....wel met je man erbij en als je rustig bent want zo te lezen sta je zelf ook aardig op ontploffen en op deze manier gaat het alleen maar van kwaad tot erger en dat hoeft echt niet nodig te zijn!
ben ik het helemaal mee eens. zij kennen jou al 15 jaar maar jij hen ook. je kan ook in je boosheid naar je so blijven hangen. misschien moet je je er maar overheen zetten want weet je wel hoeveel energie dat kost om maar boos te blijven? de energie die je in de boosheid steekt kun je beter ergens anders in steken. ik begrijp je frustraties naar je so heel goed maar het is zo zonde.. en mijn dochter hoeft met koekje nog niet eens naar de bank te kijken dat eet ze maar boven de tafel het liefst nog met een bordje eronder. en ze weet dat ik liever niet wil dat ze in een zandbak gaat zitten. dus raar vind ik dat niet dat je sm met een doekje komt of die opmerking maakt. vind jij het fijn je huis onder het zand en je bank onder de kruimels?
Ik denk dat jij ook geen makkelijke bent. Ik zou ook even naar mezelf kijken ipv alles op je schoonouders af te schuiven.
Sorry Vlinder, maar volgens mij verblindt je woede jou. Ik lees hier, dat zij hun hart op tafel leggen. Ik lees geen verwijten, maar ze praten vanuit hun gevoel. Zij zijn bang om de confrontatie met jou aan te gaan. Gezien je manier van schrijven hier geef ik ze groot gelijk. Je wimpelt dit gevoel gewoon weg! Op deze manier komen jullie nooit tot een oplossing. Sta er eens open voor en probeer dat gevoel weg te nemen. Dat van die afspraken, daar heb ik al op gereageerd. Ik vind dat een goed idee. Maar ook daar sta je niet open voor. Over de cadeau's, ook daar heb je een antwoord op, zonder dat je daadwerkelijk hun kant van het verhaal probeert te begrijpen. Sterker nog, je negeert wat ze zeggen en vult zelf in met allerlei redenen waarom zij moeilijk doen. Misschien bedoel je het niet zo, maar komt het wel over als inwrijven, en heb je dat zelf niet door! Lijkt me niet moeilijk om daar op te letten en er iets mee te doen! Hier kan ik me wel iets bij voorstellen. Jij bent degene, die fel reageert en die hun gezag in hun eigen huis ondermijnt. Dat doet hun zoon waarschijnlijk niet of minder. Hij is tenslotte in dat huis opgegroeid en kent de 'regeltjes' van zijn ouders. Beide voorbeelden vind ik helemaal niet zo vreemd. Nee, JULLIE hebben een probleem en jullie moeten er SAMEN uitkomen. Je gaf al aan dat ze er niet over durven te beginnen. Ook hebben ze al op 2 manieren laten weten, dat ze graag een gesprek willen. Daarnaast zeg je zelf dat je zo'n gesprek niet wil met je kind er bij. Dat vinden zij waarschijnlijk ook. Dus ook helemaal niet gek dat ze er niet over begonnen zijn. Nou nou! De feeks! Hoe DURFT ze! Wederom een goed gebaar, maar ook dit wordt dus weer negatief opgevat. Dus hier gooi jij de deur, die je al dicht had gegooid, ook nog een keer op slot. Goed bezig hoor! En hiermee is het duidelijk dat JIJ het schoonloeder bent, en niet je schoonmoeder... Ik vind het heel knap dat je het voor elkaar krijgt om met een eenzijdig verhaal er tóch voor te zorgen dat de andere partij er beter uitkomt dan jij... Ik hoop echt dat je die woede eens los gaat laten en toenadering zoekt. Je schoonouders doen dat al.
Ik zou er zelf wel over zijn begonnen, dit weet ik omdat mijn schoonmoeder ook zo min over mij praatte en over mijn ouders, ook tegenover mijn kinderen was het mama dit en andere opa en oma dat, We konden elkaar niet uitstaan, ze heeft mij verschillende keren uitgemaakt voor de ergste dingen in bij zijn van mijn kinderen, zovaak geschreeuwd tegen ons in bijzijn van onze kinderen en onze zoon zat dan huilend op de grond ikke bang oma met andere woorden hij was bang voor oma, Ik ben ZElF naar mijn schoonmoeder gegaan, ondanks dat dat ZIJ een probleem met mij bleek te hebben, ik was alleen maar ik, heeft ze ook toegegeven, ze mocht mij alleen niet omdat ik haar zoon bij haar weghaalde op het moment dat zij in scheiding zat en juist een man in haar leven nodig had en ik die dan weg kaapte door steeds af te spreken met hem en snel samen te wonen en te trouwen en daarna nog kinderen ook, Anyway, ik ben er dus heen gegaan, heb gezegd wat is nu jou probleem, mijn ouders doen alles goed ? Nee mijn ouders bellen heb je dit of dit nog nodig voor 1 van je kinderen ? Nee oké haal ik het niet ja ? Oké nemen we dat mee voor ze lijkt ons leuk om te geven, of welke maat zitten ze zodat we de goede maat kopen of een maatje groter ! Kun jij ook doen ! Ja dat was waar, zij kon mij ook bellen maar ze durfde niet zei ze, ander probleem was dat ze mij altijd de grond in boorde waardoor ik mijn kinderen niet meer bij haar wou hebben en wij dus flits bezoekjes aflegden, dit wilde ik toch helemaal niet voor mijn kinderen, ik wil een oma voor ze ! Wij hebben dus wel afgesproken dat ondanks dat wij elkaar niet mogen, wij alleen vol lof over elkaar praten, ook tegen anderen, elkaar de grond niet inboren, de positieve dingen benoemen, en als we bij elkaar zijn doen we aardig en slikken we het als het toch even niet gaat zoals de bedoeling dus bijv dat schoonmoeder toch een chocolade geeft terwijl wij net nog zeiden om dat niet te doen, geen ruzie om maken maar zeggen deze mag je opeten maar de volgende die oma geeft niet meer want wij zeiden nee, Zo zijn wij er naar toe gegroeid om te denken,... Hee dit valt wel mee, hee dit doet ze eigenlijk best goed of hee ze doet best aardig en dit is echt goed bedoelt van haar, Nu ben ik stapel dol op mijn schoonmoeder en kan me bijna niet indenken dat ik 5 jaar lang ruzie heb gehad met haar en ben dankbaar dat het nu al 4 jaar zo enorm goed gaat Ik denk zelf dat jij ook over de afspraken had kunnen beginnen, jezelf aan de kant zetten voor S omdat je wil dat zij een opa en oma heeft en voor haar juist die afspraken maken,
Eens met de dames boven mij. Er zit heel veel boosheid in jou, ik snap dat je schoonouders dan het gesprek niet aandurven. Het lijkt erop dat jij dan helemaal los zou gaan? Ik denk dat je idd heel goed naar jezelf moet kijken en je eigen aandeel in deze zien en accepteren. Dan pas kun je verder aan de slag met dit probleem.
eens met LadyXochi. ik denk dat je eens een goed naar jezelf moet kijken. jij hebt hier een heel erg groot aandeel in.
ik snap je reactie volkomen. maar heb even me tekst aangepast, want nu ik het zo teruglees allemaal, tja, het komt altijd wel van 2 kanten natuurlijk..en de meeste dames hebben wel gelijk...dat jij ook even goed moeten 'kijken'' hoe je reageer , ze kennen je immers al best lang.
Hè wat ontzettend vervelend.... Ik herken er veel in. Ook je boosheid die misschien niet altijd meer even redelijk is. Maar misschien zakt dat nog wel, want het is wel logisch. Schoonouders durven niks tegen je te zeggen omdat jij fel zou kunnen zijn...? Dat vind ik wel makkelijk verschuilen achter een ander. Dat ze er niet meer over begonnen zijn vind ik ook belachelijk. Ik heb dat jaren geleden ook eens gehad met een ruzie die schoonouders uit zouden komen praten. Het ging over hun bedrijf waar ik mocht komen werken als mijn onzekere baan zou eindigen. Ik heb netjes gezegd dat ik dan graag iets wilde zoeken in mijn sector en liever werk en privé gescheiden wil houden. Schoonmoeder trok dat helemaal uit zijn verband: ik was te arrogant om bij hen te komen werken. Waaaat? Dus ze kwamen praten maar er werd ook niks gezegd. Dus ben ik erover begonnen: aangezien jullie niet gaan praten over waarvoor jullie gekomen zijn, begin ik wel. Dus ik snap je boosheid echt, want het zit gewoon diep. Maar ik zou ook proberen kritisch te kijken naar wat er echt gebeurd en hoe de reacties naar elkaar zijn. Maar ook wat je wilt in de toekomst. En ik snap ook heel goed dat als je kindje zich er niet prettig voelt, je er zelf ook minder graag naar toe gaat. Misschien is het niet verkeerd om jullie kindje wel wat regels en afspraken bij te brengen. Want zand in de zandbak of (handen) wassen na het kruimelen op de bank zijn naar mijn idee niet hele verkeerde dingen. Probeer je kindje duidelijk te maken dat er verschillen zijn. Bij jullie mag dit, bij anderen mag weer iets anders. Ik heb ook een heel gevoelig meisjes huis, en het is soms even doorbijten om dingen gewoon te laten worden. Maar het kan wel. Uiteindelijk heeft jullie dochter daar ook baat bij. Ik zou vooral goed blijven praten met je man. Wat willen jullie. Misschien nog eens een goed gesprek aan gaan met souders en kijken of jullie met z'n allen wat afspraken kunnen maken. En dan misschien het contact op een water lager pitje? Sterkte, want ik weet hoe lastig het kan zijn. En dat als de deur dicht zit, die ook moeilijk weer open gaat.
Gaat het om die spiegel. Dan heb ik al in je aller eerste topic al een hele tijd gelden gezegd dat er twee kanten aan dit verhaal kleven. Dat met die spiegel is misschien niet leuk maar weet je wat het allermoeilijkst is... Je eigen gedrag bekijken in die zelfde spiegel. Want die spiegel was dan niet leuk. Maar als je kijkt wat het betekend om in een spiegel te moeten kijken. Betekend dat je ook voornamelijk naar je zelf moet gaan kijken. Je eigen karakter!! Dat is het aller moeilijkste om te doen in je leven. Een ander de schuld geven is vaak veeeeeeeeeeeel makkelijker dan de schuld in je eigen schoenen schuiven. Begin bij je ZELF als je een ander WILT veranderen. Daar ligt de grootste boodschap. Wil er nog bij zeggen dat betekend niet dat ik je niet NIET geloofd.Dat doe ik zeker want het kan wel zo zijn. Maar een ander kun je NIET veranderen alleen je ZELF.
Tja, misschien moet je ook eens naar jezelf gaan kijken. Je geeft zelf aan dat je fel kan reageren. Ik snap wel dat die mensen het dan moeilijk vinden om jou aan te spreken en erover te beginnen. Heeft niks met schijnheilig te maken, maar gezien hun ervaring met jouw reacties kan ik me voorstellen dat ze het lastig vinden. Dat je schoonmoeder begint over haar plantjes, is misschien omdat ze zich opgelaten voelt en niet weet hoe ze toenadering moet zoeken. Je schoonvader geeft heel eerlijk toe toch blij te zijn dat je erbij bent, en dan is het ook niet goed?? Ze hebben een fout gemaakt, maar ik vind jullie reactie wel extreem. En als je er zo ontzettend mee zit, kun je zelf ook de volwassene zijn en het gesprek openen. Vergeet niet dat jouw beslissing het voortaan bij flitsbezoekjes te houden ook gevolgen heeft voor de band tussen jouw dochter en haar opa en oma. Ik vind dat jullie allemaal als volwassenen eens om de tafel moeten zitten en eens goed met elkaar moeten gaan praten.