dag dames ! heb een vraag voor de al bevallen dames.. ben nieuwsgierig of jullie het aanvoelde dat de bevalling eraan kwam of dat het totaal onverwachts kwam ben benieuwd? groetjes marjolein
ik had een voorgevoel ik zei ook tegen mijn vriend je kunt wel gaan slapen maarre het gaat toch echt gebeuren vannacht, en eerst mag je nog een patatje oorlog met frikandel halen, ondertussen emailtje gestuurd naar vriendin van me, en zei dat het vannacht ging gebeuren en toen me lekker patatje opgegeten. en ging op de rand van het bed zitten en toen was het zon knappend gevoel(weet niet hoe ik het zeggen moet) me vruchtwater en kon ik mijn vriend die net was gaan slapen er weer uit gooien hihi en een paar uurtjes later was mijn zoontje er
ik zou dinsdag gestript worden en donderdags ingeleid maar het is maandags toch nog allemaal gebeurd...en achteraf gezien had ik zondags voorweeen haha
Anders, Ik had al 2 weken voor weeën gehad, dus dacht nu dat het wel weer zo zou zijn. Maar toen het langer aanhield en de weeën regelmatiger kwamen wist ik het wel zeker...
Ik heb een paar keer flink loos alarm gehad. De dag dat me vliezen braken (1 jan om 2250) heb ik laat in de middag wel ineens een hoop opgruimd maar verder was het 1 grote bende we gingen er vanuit dat ze me gewoon die woensdag zouden inleiden en gingen helemaal niet meer van een spontane bevalling uit. anders had ik nieuw jaars nacht nooit tot 5.30 wezen stappen haha. Ik schaamde me dan ook rot toen ik thuis kwam na 2 dagen en het was 1 grote bende en de kraamverzorgster kon eerst gaan ruimen me vriend had ook 2 dagen meer in het ziekenhuis gezeten en ik was al na 2 dagen na mijn keizersnede thuis me zusje wilde schijnbaar een dag voor thuiskomst even alles poetsen en schoonmaken haha maar helaas dat kon de kraam doen. Dus had ik het maar echt bewust op dat mont geweten dat me bevalling eraan zou komen maar achteraf had ik het wel aan heel veel dingn kunnen merken
Nah ik had letterlijk al weken een voorgevoel dat het zover zou zijn. Op de nacht dat ik eigenlijk eens vroeger naar bed wou omdat ik een goede nachtrust wou maken en eigenlijk dacht dat het toch nog niet zover zou zijn.. .. . begon ik. Dus mijn voorgevoel is altijd niet goed geweest wat betreft de bevalling dan he
Ik heb nog 3 weken te gaan tot mijn uitgerekende datum. Maar aangezien ik af en toe (lichte) buikpijn heb op onregelmatige tijden denk ik dat ik binnenkort ga bevallen. Ik heb het gevoel dat ik vannacht of morgennacht ga bevallen. Ik hou jullie wel op hoogte (of mijn voorgevoel klopte).
ik heb ook totaal geen voor gevoel gehad. was juist enorm depri omdat ik had verwacht dat ik ingleid zou moeten worden. gelukkig besloot meneer toch om thuis geboren te worden.
Ik had al weken een voorgevoel..... dus daar kon ik niet meer op afgaan. Uiteindelijk gestript met 41 dg en 3 wk, daarna begon de bevalling gelukkig.
Ik had al voorweeën maar werkte ook nog hard (ben met 35.3 weken bevallen) dus weet het daaraan. Mijn moeder was helemaal in paniek omdat ze zeker wist dat ik te vroeg zou bevallen en nog niet alles in huis had. Braaf de laatste spullen gekocht en haar nog ietwat smalend uitgelegd dat ik gewoon pas bij 42 weken zou bevallen omdat ik echt lekker verlof ging houden na die week.... Niet dus! Achteraf bleek dat collega's ook al dachten dat ik echte weeën had omdat hun voorweeën niet zo heftig waren geweest dus iedereen had een voorgevoel, behalve ik zelf! (Heb dus ook op "anders" gestemd....).
Ik was al bijna bevallen op 32 weken dus het zat er wel aan te komen....het heeft dan toch nog 4 weken geduurd Ik zei een paar weken voor mijn bevalling al dat ik op 14 maart zou bevallen en het is nog gebeurd ook was echt een voorgevoel!
Bij mijn dochter had ik geen voorgevoel, ik voelde me wel de hele dag beroerd. Bij mijn zoon wist ik het. Ik wist ook dat ik niet thuis zou bevallen, een voorgevoel. Ik heb mijn moeder (zodat ze kon komen voor mijn dochter), vader (zodat hij alvast kon komen, hij woont ver) en vriendin (moest mijn verhaal kwijt) gebeld, zonder weeën of zo. Toen de vk en die vroeg ook of ik al weeën had of gebroken vliezen. Neen, geen van beide. Maar het moment dat ik de vk ophing begon alles. Ik moest inderdaad met spoed naar het ziekenhuis (stond ineens in een mega plas bloed, ze dachten aan placenta-loslating)