Meiden, ik zit met een groot probleem en ik vraag me af of mijn man en ik nou werkelijk onze hakken in het zand zetten en niet mee willen werken. Mijn dochter van 11 heeft zware psychische problemen en is thuis en op school onhandelbaar. Ze heeft ADHD, hechtingstoornis, sociaal emotioneel flink op achter en een laag iq. Ik heb hulp via diverse instanties sinds ze twee jaar oud is. Wekelijks hebben we al die jaren hulpverleners over de grond gehad om ons adviesen te geven, hoe met haar om te gaan. Mijn dochter is er meerdere malen getuige van geweest dat haar bio mij mishandelde en heeft daar een trauma's van opgelopen. Sinds haar derde ziet ze hem niet meer maar haar gedrag bleef vreselijk. Sinds 8 jr heb ik een nieuwe partner waar ik sinds 3 jaar mee samen woon. Mijn dochter haar bio is sinds 1,5 jr weer in beeld omdat mijn dochter hem miste maar ze ziet hem eens in de 6 tot 8 weken 3 uurtjes omdat hij niet meer dan dat wil. 3 Maanden geleden heb ik mijn dochter op advies van alle hulpverlening in een kliniek laten opnemen voor observatie en daar begint mijn (nog grotere probleem). Volgende week komt mijn dochter weer thuis omdat er nog geen plek is op de behandelafdeling maar om opgenomen te kunnen worden op de behandelafdeling moeten wij als gezin iedere week voor een gezinssessie langs komen. Dat betekend dat mijn man iedere week vrij zou moeten nemen van zijn werk en mijn jongste dochter niet meer naar de pzs kan die dag voor 3 tot 9 mnd lang. Mijn man heeft nog geen vast contract en heeft een baan als afdelingmannager bij een groot bedrijf en kan gewoon weg geen vrij nemen om daar wekelijks te gaan zitten. Dit wordt niet geaccepteerd door de kliniek en dan zou mijn dochter niet voor behandeling kunnen worden opgenomen en willen ze haar in pleegzorg of een gezinsvervangend tehuis hebben daar zij niet geschikt is om thuis te komen wonen. Ik heb aangegeven daar wekelijks te zitten maar niet met mijn jongste. Zij ontwikkeld zich super, gaat zeer graag naar de psz en ik wil haar beschermen voor al deze ellende. Ondertussen wordt mijn ex man nergens in betrokken en moet mijn man, die dus niet haar vader is, zijn baan maar op het spel gaan zetten met alle gevolgen van dien (in deze tijd, terwijl er overal veel ontslagen vallen). Zijn wij nou werkelijk stug en niet meewerkend dat mijn man hiervoor geen vrij kan en wil nemen? Ze kwamen ons tegemoet dat mijn man dan om de vrijdag kan komen maar ook dat is gewoon weg niet mogelijk. Kunnen jullie of jullie mannen wekelijks of om de week vrij nemen voor 3 tot 9 mnd lang? Ik voel me zo met mijn rug tegen de muur staan en snap werkelijk niet dat mijn man niet heel hard wegrend voor dit alles. Hij kiest voor mij en krijgt al deze zorgen erbij.
Ik vergeet er nog bij te zeggen dat er bij mij al een keer een contract niet is verlengd omdat ik iedere 8 tot 12 weken een middag vrij moest nemen voor het zogeheten 'rugzak' gesprek op school.
nee ik vind van niet. dat kun je toch niet van een mens vragen. welke baas zou daar mee instemmen? heel weinig denk ik. dus nee geef je gelijk
Ik vind ook niet dat ze dit kunnen verlangen. Maar wat ik me afvroeg; heeft je man dit wel nagevraagd op zijn werk? Of ga je er gewoon vanuit dat het sowieso niet kan? Liefs Vief
Bij mijn man z'n werk zijn ze best flexibel, maar dat zouden ze ook niet accepteren. Daarnaast ben je dan al zo door je vakantieuren heen en dan ben je nog niet eens weggeweest. Ik zou deze eis dus ook niet acceptabel vinden.
Mijn man durft het niet na te vragen op zijn werk daar hij daar nog maar net werkt. Vorig jaar was hij door de crisis zijn baan kwijt geraakt en heeft 8 mnd thuis gezeten. Hier dreigen ook alweer ontslagen vanwege de bezuinigingen en is het erg onrustig op het werk daardoor. Hij kiest liever voor veiligheid. Ik heb bij de kliniek ook aangegeven dat hij daar nog maar net werkt.
Tenzij je in een winkel werkt en dus door de week vaak een dag vrij bent als je de zaterdag werkt lijkt me dit een onmogelijke eis, misschien zou het op zaterdag kunnen, hun terug kaatsen van elke zaterdag om zo en zo laat kunnen wij hier zijn voor een gesprek, wedden dat dat niet kan en dan kun jij zeggen he wij tonen good wil maar jullie werken niet mee, hoe vinden we de midden weg, IK de moeder kan door de week op die en die dag, mijn partner zal eens per 4-6 weken een keer bij aanschuiven en verder door mij op de hoogte gebracht. Ik vind het een vreemde en onhaalbare eis eigenlijk vooral omdat jij er als moeder wel bent en heel cru gezegd is hij natuurlijk niks van haar.
Ik heb gelukkig een vreselijk flexibele werkgever, dus het zou mij wel lukken, voor de werkgever van mijn man ook wel. Maar ik vind het een absurde eis eigenlijk, dus ik geef je zeker gelijk
Poeh moeilijk zeg... Vaak is het zo dat deze organisatisch alleen tijdens kantoor uren werken, en dus niet s'avonds of in het weekend. Ik begrijp aan de ene kant wel dat ze je man er ook bij willen hebben, dit omdat hij ook onderdeel van het gezin is en ze alle neuzen dezelfde kant op willen hebben. Een gezinssessie is immers niet compleet zonder jou man.... Maar daarnaast hebben jullie nog een dochter waar ook voor gezorgd moet worden. En ontslagen worden in deze tijd is voor niemand in het gezin bevorderlijk. Ik zou kijken of het echt niet mogenlijk is of je man er 1x per maand bij is. Ik vind 1x per maand een middag vrij nemen wel schappelijk.
Ik vind het absurd dat zo'n organisatie die "harde eis" neerlegt. Ik zou proberen te kijken of jouw man 1 keer per maand mee zou kunnen, maar hier zeker niet aan toegeven! Belachelijk zeg! Alsof ze jouw kind gebruiken om hem op gesprek te krijgen... als je niet meewerkt, dan..... pleegzorg, e.d. Nee, hier zou ik écht niet in meegaan.
Pfff.. wat een opluchting dat jullie allemaal hetzelfde denken. Ik begon me al een zeer slechte ouder te voelen, ik heb de ogen uit mijn hoofd gehuild de laatste dagen want ik snap er niks van dat ze ons zo voor het blok zetten. Wat een stress zooi. Het voorstel van het weekend hebben wij ook al aangegeven maar dan zijn alle psychiaters vrij. s'avonds kan ook niet voor hen maar ook voor mijn jongste is dat geen doen. Het is 45 min. rijden van hier en dan ligt ze veel te laat op bed. Ik voel me zo machteloos en zo schuldig naar mijn man en kinderen toe. Ik heb daar ook al geroepen dat feitelijk mijn man helemaal niks is van mijn dochter en dat ze maar eens mijn ex zo voor het blok moeten gaan zetten, maarja.. dat was pure frustratie vanuit mij, daar kom ik ook niet verder mee.
Een absurde eis en nee ik zou daar ook niet aan beginnen om dit van mijn man te vragen. Een baan hebben is in deze tijd super belangrijk en zonder vaste aanstelling moet je jezelf nog meer bewijzen. Vind dat je volledig gelijk hebt. Lastige situatie... Sterkte iig..
Zit trouwens te denken... er zijn zoveel beroepen (chauffeur, leger, artsen om maar te noemen) waarbij je ook niet zomaar even vrij kan nemen? Misschien moeten die gasten van die kliniek zich aanpassen naar avonduren of weekenden want ik denk niet dat jullie de enigen zijn die hier tegenaan lopen.
Wat een eis! Ik begrijp jullie helemaal en al zou dat kunnen dan zal het van je man zijn verlof afgaan waardoor hij geen weekje ofzo vrij kan nemen wat ook alles behalve leuk is
Ik heb een hele flexibele werkgever, maar 6 tot 9 maand elke vrijdag vrij gaat mij bij echt niet lukken. Kan gewoon niet in mijn functie. Er kan bij mij heel veel, maar dit zou echt niet kunnen. Beetje vreemd dat het 'slikken of stikken' is. Erg bureaucratisch.
Tja als zij vinden dat je man zo makkelijk vrij moet kunnen nemen want het is maar voor 6-9 maand kunnen zij toch ook in het weekend werken want het i smaar voor 6-9 maand, ik vind het erg vreemd.
Tja, nu ga ik misschien wel compleet tegen iedereen in. Maar het is wel een voorwaarde van de behandelafdeling dat jullie daat wekelijks zitten. En ik denk niet dat ze "dreigen" met pleegzorg of een gezinsvervangend tehuis maar dat ze dat aangeven als andere opties. Ik zou proberen te overleggen met de kliniek. Je partner hoort er nu eenmaal bij te zitten ondanks dat hij niet haar biologische vader is is hij wel degelijk een belangrijk onderdeel van haar systeem. Kun je niet overleggen of de afspraak zo laat mogelijk op de dag plaats kan vinden zodat je partner maar een paar uurtjes vrij hoeft te nemen. Ik snap dat het een lastige situatie is maar een opname in een behandel kliniek vergt sowieso enorm veel van het systeem. En ze verwachten een bepaalde mate van inzet van het het systeem aangezien er (helaas) genoeg ouders zijn die hun kind daar willen hebben omdat ze er niks meer mee kunnen/willen. En adhv die ervaringen stellen ze ook hun eisen om voldoende met het systeem bezig te zijn. En daar hoort je andere dochter ook bij en je partner.
ja persoonlijk vind ik dat ze alles van je kunnen vragen als ouders zijnde maar te doen is het natuurlijk niet. Ik ben gestopt met werken om mijn zoon alles te kunnen geven wat ie nodig had en als iets in conflict kwam (bv ook 1 dag PSZ dan belde ik de PSZ op om te kijken of evt een andere dag ook kan, wat heel vaak gewoon kan, zeker als het tijdelijk is) Ik had 2 keer per week fysio, 2 keer per week logopedie, 4 keer per week PSZ (2,5 uurtjes dus halen en brengen) dan elke dag 2 keer een uur oefenen met woordjes bezoeken artsen, audiiologisch centrum e.d. (en dan daarnaast natuurlijk gewoon nog andere dochter, huishouden e.d.) ik zou geen idee hebben hoe ik dit gecombineerd zou moeten hebben met werk eigenlijk, had echt niet gekund, het alternatief voor ons was fulltime MKD maar dat vind ik helemaal niets dus dan maar thuisblijven en zelf alles regelen.. Ik snap dat je niet zomaar vrij kan krijgen elke week maar goed het is jullie gezin/kind dus officieel jullie probleem dus misschien zijn er wel andere opties (schuiven PSZ? bv) of een tante, buurvrouw, vriendin inschakelen? Er is altijd wel een weg (uiteindelijk.....)
Ja, maar er moet toch wel enige vorm van flexibiliteit zijn? Ik vind het nogal wat om in deze tijd daar zo keihard in te zijn. En waarom moet een 2-jarige daarin betrokken worden dan? Hoe precies gaat die dan begrijpen wat dit allemaal is? Ik zou denk ik ook niet willen dat die daarmee geconfronteerd wordt. Ik kan me voorstellen hoor, dat er eisen zijn, maar er moet wel ruimte zijn.
Nee, ik krijg dat niet voorelkaar. De baas van m'n man is zo flexibel als wat, en zelfs die zou dat niet voor elkaar krijgen. Ik vind het raar dat ze dit van jullie vragen...