Ik heb een beetje een lastig probleem momenteel. Onze oudste is soms erg jaloers op zijn kleine broertje, helemaal begrijpelijk en logisch. Nu is het zo dat als Benjamin wakker wordt en gevoed is, ik hem op een kleed in de kamer leg en dan met de jongens samen ga spelen. Meestal betekent dat dat Lucas en ik spelen en Benjamin toekijkt (tja... 4 mnd pas natuurlijk ). Zo hier en daar praat ik uiteraard ook tegen Benjamin of geef hem een speeltje of een kusje. Nu is het de laatste tijd zo dat Lucas tijdens die 'speeltijd' alleen maar aan mij wil hangen, wil kroelen, knuffelen, etc. Hij doet dat op zo'n manier (meestal wild) dat hij mij totaal opeist en ik dus geen aandacht aan Benjamin kan geven. Moeilijk, want ik wil Lucas ook niet van me wegduwen. Het is normaal gesproken totaal geen knuffelkind, dus ergens is het wel fijn, alleen de timing is gewoon echt niet handig. Ik speel regelmatig met Lucas als Benjamin op bed ligt, probeer dan ook te knuffelen, maar dan wil hij het niet. Hoe ga ik hiermee om?
hier hetzelfde alleen is mijn jongste alweer 11 maanden en die bijt letterlijk van zich af.. dus als ik bij ze op de grond ga zitten word ik bedolven onder 2 knuffelmonsters die elkaar wegduwen en opvreten. Toen demi 4 maanden was had ik speciale knuffeluurtjes met haar. Als sem bijv op bed lag. Die kleintjes hebben dat nog niet zo door denk ik. Geniet van die lekkere knuffelmomenten, ook al is het van jaloezie, benjamin vind het ook leuk om daarnaar te kijken en dan geef je hem idd op een ander moment zijn knuffels. En tegen lucas kun je best benoemen dat hij zachtjes kan doen. Of samen kan knuffelen met benjamin erbij... dat je ze beide bij je neemt. dat de 2 jongens elkaar ook ff kunnen knuffelen. Ging hier prima, sem gaf demi dan allemaal kusjes. En als ze wat ouder worden, nou dan komt benjamin echt wel voor zichzelf op hoor..merk ik hier echt wel.
Als hij niet wil knuffelen als hij alleen met je is en nadrukkelijk wel als zijn kleine broertje erbij is, zou ik het begrenzen. Knuffelen mag natuurlijk altijd, maar wel op zo'n manier dat het nog leuk is en jij de zorg kunt verdelen. Dat kun je hem ook prima uitleggen, dat er best geknufeld mag worden, maar dat het op een gegeven moment ook weer klaar is en mama twee hele lieve kindjes heeft voor wie ze allebei moet zorgen. Verder zou ik de rol van grote broer denk ik wat benadrukken. Dat hij al zo groot is en je zo trots op hem bent dat hij al zoveel alleen kan. En benoemen dat wat de jongste nu aan aandacht krijgt, hij vroeger kreeg. Dus als je verschoont: Dat deed ik vroeger toen jij zo klein was, ook bij jou! Dat soort dingen.... En als het echt de grens over gaat, toch echt duidelijk begrenzen en als dat nodig is even op z'n strafplek... Daar worden ze niet slechter van als het in balans is met het geven van liefde en knuffels!