Ons zoontje van net 2 jr is van kleins af aan al behoorlijk temperamentvol en vooral erg ongeduldig. Dit uit zich dan regelmatig in hysterische driftbuien. Negeren werkt niet, want dan wordt het krijsen soms wel zo erg, dat ie er bijna van moet overgeven. Ook is het eten al een tijdje een ontzettende ramp. Hij eet gewoon niet, wat we ook geprobeerd hebben: Laten staan, later aanbieden. Iets anders aanbieden. Géén snoep en koek meer ná het (niet) eten. Hij at gewoon he-le-maal niets! Gisteren zijn we begonnen met stickers; als ie goed gegeten heeft, krijgt ie een sticker op zijn hand. Gisteren was dan ook net een dag dat ie zijn hele bordje leegat! Nu maar hopen dat deze trend door gaat zetten. Maar een voorbeeld waarom hij zo driftig kan worden: Als ie drinken wil, en ik zijn drinken nog moet maken (ranja), dan moet ie uiteraard wachten. Maar dat geduld heeft ie dus niet, dus wordt ie boos. Als ik het dan ook nog eens waag om hem het drinken aan te geven, ipv dat ie het zelf mag pakken, is het helemaal gedaan. Krijsen, stampen enz. Ik snap echt helemaal niks van dat gedrag, misschien wel omdat ik zelf als kind rustig was en vrijwel bijna nooit echt boos werd. Maar om zulke kleine dingen kan ie dus een driftbui krijgen, en ik hoor van andere ouders in onze omgeving, dat zij het niet herkennen, of dat de driftbui na een paar minuten wel over is. Terwijl ie bij Kenji dus wel een half uur kan duren. (Ooit bijgehouden, na tip van CB om te negeren.) Iemand die dit herkent?
Wat lastig zeg! Ik herken dit een beetje van mijn vriend, hij was als baby en later als peuter ook zo. Als mijn schoonmoeder drinken voor hem ging maken schreeuwde hij in de tussen tijd DRINKEN DRINKEN DRINKEN DRINKEN DRINKEN!!!! Net zo lang tot ze klaar was met drinken maken. Ze is toen met hem naar een kinder psygoloog gegaan (misschien nu nog een beetje te vroeg) Maar hij bleek een vorm van adhd te hebben en nog iets, maar dat is erg ingewikkeld, waar ik nu nog niets van snap. Toen ik het net zo las dacht ik, hé dat komt me bekend voor maar als ik me eigen verhaaltje zo terug lees denk ik.. nee volgens mij is het totaal verschillend. Hoop voor jullie beiden dat het snel overgaat, want ook voor hem lijkt het me niet zo leuk zo. Liefs Zoemeisje
Dat het snel overgaat, dat denk ik niet, omdat dit dus eigenlijk al van zijn geboorte af aan zo is. Alleen wordt ie nu ouder, dus steeds meer een eigen willetje, én dus ook meer driftbuien. Mijn man en ik roepen al langer dat ie misschien wel ADHD kan hebben. Niet alleen om dat drukke en ongeduldige, maar ook omdat ie totaal niet tegen veranderingen kan, heel erg aan mij en mijn man hangt, en wel meer van die dingetjes. Oja, hij praat ook nog niet! Het enige wat ie zegt is: Papa, mama en houdoe.
Hahaha 'papa mama en houdoe' Schattig haha. Mijn vriend kon/kan ook niet tegen veranderingen, heeft hij nu nog. Later bleek dat hij dit van zijn vader had, en bedankt pap haha. Ik zal eens zijn papieren voor je door zoeken of ik iets meer duidelijkheid voor je kan scheppen. Me schoonmoeder is jammer genoeg net op vakantie, maar ik ga hier even voor je opzoek en even googlen. We hebben het hier namelijk samen heel veel over gehad, dan zei ze, meid ik hoop voor je dat het bij jullie kindje anders is. Let you know
Ik herken het van mijn zoontje voordat hij kon praten. Hij had dan driftbuien waar gewoon niks mee te beginnen was. Je probeert van alles. Uiteindelijk hielp het heel goed om hem op schoot te nemen en hardop tegen hem te zeggen dat het ook zo vervelend is dat hij niet kan zeggen wat hij bedoelt. Dat het vervelend is dat het niet gaat zoals hij wilt. Hij mocht bij me uithuilen, daarna gezicht schoonmaken en weer verder gaan. Langzaam ging hij meer praten en werden de driftbuien een stuk minder. Nu amper driftbuien, ja het blijft een 2 jarige. Succes!
ik heb hier ook zo'n mannetje rondlopen, vooral het ranja-verhaal herken ik heel goed, Jaysen heeft dit ook heel lang gehad alles moest nu en op zijn manier anders brak de hel los, op een gegeven moment heb ik hem buiten gezet en toen hij klaar was naar binnen gehaald en met hem gepraat, soms hielp dit en soms ook niet. Jaysen is een heel gevoelig jongetje die slecht tegen veranderingen kan en uit dat op deze manier. Ik moet zeggen nu hij ouder is gaat het wel beter maar hij blijft een pittig mannetje. Probeer zelf rustig te blijven en begrip te tonen voor zijn probleem, het is vaak onmacht en onbegrip wat ze voelen. Ze willen dingen oplossen maar weten niet hoe omdat ze op deze leeftijd dat simpelweg nog niet kunnen. Er is een boek "het explosieve kind" daar heb ik veel herkenning in gevonden misschien heb jij er ook wat aan.
ik herken ook veel in je verhaal! Mika is ook een pittig mannetje wat erg explosief kan reageren. Ik probeer vaak het positieve te belonen en het negatieve te negeren maar dat kan ik niet altijd. De afgelopen dagen is het weer wat erger en dan moet ik mezelf af en toe erg insmoren. Ik ben vroeger nog veel erger geweest volgens mijn moeder. Ik zie bij mika dat het erger is als hij weer met iets nieuws bezig is. Nu is dat zindelijk worden. Alles moet dan op zijn manier en durf het dan maar eens anders te doen hahha. Maar gelukkig bepaal ik nog altijd. Nog een tip wat ik probeer te doen. Geef hem 2 keuzes zodat hij het gevoel heeft dat hij mag kiezen en je gaat toch de kant op die jij wilt! Succes en groetjes Ylona
Ik herken mijn zoontje hier precies in kan niet tegen veranderingen, geen geduld, oorverdovend krijsen tot vergeven aan toe en stampen, slaan, etc. Hij is 22 maanden en praat ook nog niet. Het blijkt nu dat hij een ontwikkelingsachterstand van 6 maanden heeft en waarschijnlijk autisme. We krijgen nu binnenkort begeleiding voor het omgaan met zijn driftbuien die echt ver kunnen gaan ( dingen express kapot maken, gillen tot overgeven aan toe, etc)
Dat hij nog niet praat kan een hele goede reden van zijn driftbuien zijn. Hij wil iets duidelijk maken, maar weet niet hoe. Mijn zoontje kon ook best driftig worden als hij iets wilde maar niet kon uitleggen hoe en wat. Ik ging dan op mijn knieën zitten bij hem, en legde uit dat hij even rustig moet worden en dat we dan kijken wat hij wil. Zo heeft hij bijv een keer 5min staan gillen bij het aanrecht 'dinke dinke dinke', maar hij wilde helemaal niet drinken, dus stond ik echt radeloos naast hem. Bleek achteraf dat hij koffie voor mij wilde zetten op Senseo. Dat heeft ie de dag ervoor samen met papa gedaan, en hij wilde dus voor mama drinken maken. En ik snapte hem niet, hij stond daar echt te huilen, en ik voelde me achteraf ellendig. Dus misschien wil hij iets, maar kan het niet duidelijk maken. Misschien wil ie zelf zijn ranja maken (doen ze hier met diksap), en idd zelf pakken enz. Op deze leeftijd willen ze echt alles zelf doen. Wat ik dan probeer te doen is gewoon zeggen, 'laat maar zien wat je wilt', en dan volgen en maar proberen te raden wat ze willen. Als hij eenmaal woorden en zinnetjes gaat zeggen wordt het een stuk makkelijker.
'Fijn' dat jullie hier herkenning in vinden. Alle bovenstaande tips heb ik al geprobeerd, maar helaas werken die ook niet... En ik mag hem sowieso niet oppakken als ie boos is, dan wordt ie alleen maar nog bozer! Dus dat op schoot nemen is geen optie, hij gaat mij dan slaan en laat zichzelf vallen, dus... Ik hoop echt dat het allemaal minder gaat worden als ie gaat praten. Nu maar hopen dat ie dat eerder gaat doen dan zijn vader, die was 4 toen ie eindelijk ging praten! Aangezien ie in veel dingen op zijn vader lijkt, behalve dan die driftbuien.
@ Jusi, mijn zoontje van 2,5 is net zo maar hij heeft ook nog het probleem dat ie niet praat zoals het zou moeten en niet altijd kan doorgeven wat ie wilt ook hij heeft van die driftbuien bij mij is precies het zelfde gezegd lekker laten gaan. Ook eet hij heel slecht maar bij Opa waar hij 1x in de week logeert is hij een schatje en kan ie alles. Ik heb nu hulp aan huis en ga een cursus doen hoe je een goede moeder word ik heb zelf nooit echt een ECHTE opvoeding gehad. Heb overal en her gewoond waardoor ik moeilijk eruit kon halen hoe je voor een kind zou moeten zorgen.
Een beetje herkenbaar hier. Wat bij mijn zoon helpt is drastisch verminderen met suiker. Let op: In vruchtensap, ranja e.d zit ook ongemerkt veel suiker. Ik geef mijn zoon nu suikervrij siroop (grenadine) en af en toe een snoepje kan dan makkelijker. Ook omega 3,6 en 9 (vloeibaar voor kids) helpt hun hersenen te kalmeren en beter te concentreren. Toen ik een tijdje stopte met de omega begon de driftbuien weer, dus ben weer trouw begonnen. Is het proberen waard toch?