Slaapproblemen, help!!!!

Tja, ik ben bang dat je het antwoord zelf al geeft; volhouden.

Je geeft op als hij maar lang genoeg blijft gillen en dat weet hij natuurlijk dondersgoed. Ik ben echt bang dat je er even doorheen moet, zodat hij zich gaat realiseren dat gillen geen zin heeft en dat hij maar beter kan gaan slapen. Een andere oplossing is er m.i. niet.

Je zou ook nog kunnen proberen om met een beloningssysteem te gaan werken. Dus als hij netjes in zijn bed blijft of er weer netjes in gaat als jij dat van hem vraagt dat hij dan 's morgens een sticker mag plakken. En dat hij bij een bepaald aantal stickers een kleinigheidje mag uitkiezen.

 

Ben je 100% zeker dat hij geen buikpijn heeft? Kan het bijvoorbeeld dat hij overdag zo druk bezig is dat hij niets voelt, maar dat hij hel alleen in bed wél merkt?

 

Zit me ook af te vragen hoe je zeker weet dat hij geen buikpijn heeft?

Ik zou dit stap voor stap aan gaan pakken; als eerste dat hij niet meer op de bank in slaap valt, maar in bed. En van daaruit gaan werken dat hij steeds weer teruggaat naar bed.

Slaapt hij ook bij zijn vader? Zo ja, doet hij dit daar ook?

 

Maar waarom laat je hem op de bank in slaap vallen?

En als je hem mee neemt naar beneden de tv uit doen en geen speelgoed geve,

 

Ook ik zou zeggen; volhouden!

Als hij wakker wordt slokje water geven, even kroelen en weer naar bed.
Mijn dochter krijgt soms een boekje zodat ze wat te doen heeft als ze niet kan slapen.

 

Misschien is het een fase. Even aan toegeven, erbij zitten en veiligheid bieden en wie weet wordt het snel minder. Hier hebben we ook een fase van alles eng vinden, slecht in slaap komen e.d.

En gebeurd dat uiteindelijk niet dan doorzetten denk ik.

 

Ik zou hem na het tanden poetsen en pyjama aantrekken niet meer mee naar beneden nemen, maar boven een verhaaltje voorlezen en hem in zijn bedje leggen.
Als de melatonine niet voorgeschreven is door de huisarts of kinderarts zou ik daarmee afbouwen.
Hij moet wel de kans krijgen te leren zelf in slaap te vallen en dat je dat in bed doet. (Niet op de bank).
Het steeds vroeger wakker worden kan een fase zijn waar je even doorheen moet, maar zolang zijn huilen en gillen het effect heeft dat hij met jou naar beneden mag. Zal hij het blijven doen. Misschien kun je met hem op zijn kamertje in een (schommel)stoel zitten tot hij weer rustig is en hem dan weer terug in zijn bed leggen. En iedere keer weer terug in zijn bed leggen als hij er weer uit is.
En het belangrijkste=volhouden.

Onze jongste is een slechte slaper slaapt sinds een paar weken in een peuterbed. De eerste week ging het hartstikke goed, maar nu is het zo dat hij uit zijn bed blijft komen nadat we hem op bed hebben gelegd. Hij houdt het rustig een uur of anderhalf vol, maar uiteindelijk geeft hij het op en gaat slapen.
Helemaal gek word ik er soms van.

 

Ik ben het met de dames hierboven eens. Er is een negatief patroon ontstaan en dat moet doorbroken worden en daarna: Volhouden!!
En ja dat zal veel energie van jullie allebei (je zoon en jou) vragen, maar uiteindelijk levert het jullie allebei veel op.
Gebruik je die Melatomine op doktersvoorschrift? Het namelijk nogal ongebruikelijk voor kinderen en vooral als ze zo jong zijn als jouw zoon. Verder is het ook verstandig om eerst eventuele medische oorzaken uit te sluiten.
Het lijkt me verstandig als je begint om hem in slaap te laten vallen in zijn eigen bed. Jouw zoon kan dit namelijk niet omdat hij dat nooit geleerd heeft. Bij onze zoon hebben we ook slaapproblemen gehad (klopt af) en hebben we veel gehad aan het boekje van Dr. Estivill.
Spreek met je ex (als hij daar ook slaapt) een vast ritueel af. Bijvoorbeeld: 19.00 uur Melatomine (indien nodig). Rustig de dag afbouwen door even samen te spelen (rustig!) of een boekje te lezen. Daarna naar boven voor wassen en tanden poetsen en dan naar bed. Niet (!) meer naar beneden. In bed eventueel nog een laatste verhaaltje, even kletsen/knuffelen of een liedje en dan slapen. Bespreek ook met je zoon wat de volgorde is en herhaal dat tijdens het ritueel. Veel kinderen vinden het fijn om te weten wat ze kunnen verwachten.
En dan is het een kwestie van op je tanden bijten en volhouden.
En dat is natuurlijk niet makkelijk en leuk, maar wel voor een goed doel. Met zo'n doorbroken avond/nacht zal je zoon namelijk niet goed uit rusten en eigenlijk al een slaaptekort opgebouwd hebben.
Heel veel succes!

 

Ik zou erg voorzichtig zijn met Melatonine. Hij moet toch leren zelf in slaap te vallen en dat gebeurt nu niet. Verder hem niet op de bank in slaap laten vallen, maar in bed. Zo leert hij al in bed te zijn zonder dat hij direct in slaap valt. Ik zou gaan voor de zachte methode, dus er de eerste weken echt bij blijven tot hij in slaap valt, en dan langzaam afbouwen.

Wordt hij tussentijds wakker, is het heel jammer maar mee naar beneden zou ik hem nooit nemen. Ik troost mijn dochter ook als ze tussentijds wakker wordt, maar altijd op de kamer. Ik doe geen licht aan, haal haar niet uit de slaapzak en ga ook niet voorlezen.

Het buikpijnverhaal zou ik ook goed onderzoeken, het kan best iets zijn dat 's avonds wel opkomt en overdag niet.

 

Het avondritueel is hier redelijk simpel, maar wel altijd hetzelfde.

We gaan naar boven, tandpoetsen, dan een boekje lezen op het bed van onze dochter en vervolgens gaan ze ieder in hun eigen bed wordt er nog even geknuffeld en gekust en dan gaan wij naar beneden.

Ik denk echt dat het een kwestie is/moet zijn van doorzetten. M.i. maakt je zoontje misbruik van de situatie en van het feit dat jij toch wel toegeeft. Je zou hem, als je daar zelf geen problemen mee hebt, natuurlijk gewoon nog in jouw bed kunnen laten slapen en je eerst richten op het later op de avond uit bed gaan probleem. Als dat onder controle is kan je je dan gaan richten op het in zijn eigen bed slapen. Maar wat een feit is, is dat voor hem duidelijk moet worden dat naar bed ook echt naar bed is en dat je dan niet meer gezellig naar beneden gaat. Je kunt voor de harde of de zachte manier gaan. Dus of je laat hem gewoon gillen tot hij het opgeeft, of je blijft bij hem en bouwt het af.

Onze dochter heeft toen ze ca. 2,5 was ook een periode gehad dat ze 's nachts wakker werd en omdat ik niet wilde laten huilen werd het op een gegeven moment zo erg dat ze ieder uur wakker werd én 's avonds pas heel laat ging slapen. Toen hebben wij echt voor de drastische maatregelen gekozen en hebben we haar nadat we 1x bij haar waren geweest gewoon laten schreeuwen. Er was namelijk niks aan de hand, als we bij haar kwamen ging ze gezellig lachen en grapjes maken . Toen we die methode kozen was de lol er voor haar snel af en sliep ze binnen een week weer normaal.

Succes! Want het is echt slopend als je kind maar niet gaat slapen.

 

Wat een vervelende situatie, zeg!
Ik zou medische oorzaken eerst uitsluiten.
Daarna een duidelijk avondritueel en op de bank in in slaap vallen is dat niet.

Ons ritueel:
Avondeten.
Gelijk naar boven, douche of bad (soms slaan we dat over als ze niet vies is en/of heel moe, maar in het begin zou ik echt heel consequent hetzelfde aanhouden).
Pyjama aan, tandenpoetsen, haren kammen.
Een paar verhaaltjes voorlezen, meestal zo'n 15-20 minuten (3 verhaaltjes/boekjes) (meestal door Papa, anders Mama) en daarna wil ze graag dat ik haar in bed leg. Krijgt ze nog een dikke knuffel en kus. Daarna zing ik nog haar babyslaapliedje voor haar (schaapje schaapje heb je witte wol).

Naar bed gaan moet een feestje zijn, een keten van leuke, maar rustige gebeurtenissen die leidt tot slapen gaan. Dus lekker spelen in bad, fijne verhaaltjes en aandacht van mama of papa! En dan lekker je bedje in. Maar goed, daar zijn jullie nu nog ver vanaf.

Je zou ook eens dit boek kunnen proberen.
bol.com | No-Cry Sleep Solution for Toddlers and Preschoolers, Elizabeth Pantley...

Ik heb het zelf niet gelezen, maar wel het boek van dezelfde schrijfster voor kinderen van 0-2 jaar. Dit is van 2-6 jaar. Het is volgens mij helaas niet vertaald.

Of professionele hulp zoeken?

 

Peuters geven toch altijd buikpijn aan, ook als ze ergens anders pijn hebben? Misschien oren?
En wat als je vraagt wat er is? Wat zegt hij dan?

Hier een hele tijd gehad dat onze dochter (toen 2,5 jr) niet meer in bed wilde slapen. Wel in ons bed maar daar gingen we niet in mee. Ze stond te gillen, schreeuwen, huilen en dat ging uren door totdat ze van pure uitputting in slaap viel. In eerste instantie bleven we erbij zitten tot ze sliep maar dat hielden we niet lang vol omdat ze dat elke keer wilde (en we zaten er gerust een uur bij). Ook als ze 's nachts wakker werd, moesten we erbij zitten anders ging ze niet meer slapen. Het middagslaapje hebben we in die periode laten vallen. Op advies van het cb zijn we 's avonds elke 5 minuten bij haar langs gegaan zodra we haar op bed hadden gelegd. En elke keer als we haar in bed deden vertelden we ook dat we zo weer terug zouden komen. Op een gegeven moment (na dagen volhouden), werd ze elke dag wat rustiger en zijn we de 5 minuten steeds gaan opbouwen. Dus eerst met 5 minuten kijken, dan 10 minuten ertussen laten, 15 min. etc. Op het laatste hoefden we nog maar 1x langs te komen en viel ze daarna in slaap. Nu gaat ze zonder morren slapen.
Ik denk dat het voor hem ook schrikken is: hij valt in slaap op de bank maar wordt wakker in bed, alleen, waar hij blijkbaar niet wil zijn. NIet zo gek dat hij zo overstuur raakt.
Misschien is hij wel bang in zijn kamer? Onze dochter zag tijgers en slangen. Toen we daar achter waren, hebben we ze elke avond samen weggejaagd. En de deur moest open blijven.

Ons vaste ritueel: na avondeten onder de douche/in bad, beneden op de bank nog even een beker warme melk drinken, tanden poetsen en knuffelen. Dan naar boven en een boekje lezen op bed. Ik stop haar dan in met haar knuffels en dan gaat ze slapen. Overigens moet ze hier niet te laat gaan slapen want dan is het wel weer drama.

 

Wat ik me afvraag....kan het niet dat hij buikpijn heeft van die melatonine, dat is volgens mij wel een mogelijke bijwerking.
Ik vind hem er ook wel erg jong voor, maar ik ben geen arts.
Ik zou persoonlijk liever hebben dat hij pas om 23.00 uur uit zichzelf in slaap valt. Sterker nog die situatie heb ik ook wel eens met dochter.

Ben het verder met de andere dames eens.

Wel lastig voor je, dat je het alleen moet doen!
Komt vast wel goed hoor. Je moet alleen de manier vinden die voor je zoontje werkt.

Edit: ik denk trouwens dat het misschien juist een goed idee is om hem in jouw bed te laten slapen. Als hij daar wel in slaap valt en door slaapt dan ben je daarmee iig op de goede weg. Later kan je dan bezig gaan met hem in zijn eigen bed te laten slapen.

 

Hoi
Weet je zeker dat hij geen oorpijn heeft? Dit is bij ons lang de reden geweest van slaapproblemen. Nog steeds ziet onze huisarts het niet dat haar oor ontstoken is (ze is inmiddels 5 jr). Maar hij weet doordat hij ons kent dat het wel zo is en stuurt dan ons door naar de kno. (vaak is buisje er dan uit)

Helaas na plaatsen buisje op den duur weer slaap problemen. Daardoor heeft onze dochter ook melatonine (via kinderarts). We hebben en hadden toen ook vast bedritueel. Mijn dochter kwam haar bed niet uit en was inderdaad erg lang wakker en dit elke dag en dan ook weer vroeg wakker. Dus op den duur werd ze alleen maar moeier. Vandaar dus ook melatonine.
Als je zeker weet dat er niks medisch is. Ritueel omgooien en volhouden zoals andere reacties ook al aangeven.

 

Wat de rest zegt: consequent een vast ritme volhouden, want kinderen van drie jaar weten precies wat te doen als ze hun zin willen.
En als je hem steeds zijn zin geeft blijft dit door gaan!

Snap ook niet zo goed dat je hem op de bank in slaap laat vallen, zo lijkt hij inderdaad wel te schrikken als hij dan ineens in zijn bed wakker wordt.
Buikpijn zou ik wel even serieuzer nemen en dacht er ook aan dat het wel eens van die melatonine kon komen.

Vervelend dat je nu in zo'n cirkel bent beland, het kost altijd weer even veel energie om daar uit te komen.

Avondritueel hier:
Om 19u plassen, naar boven, douchen/opfrissen, pyjama aan, tanden poetsen, haren kammen, verhaaltje lezen, knuffel en kus, laatste vraag van de dag stellen, doei en welterusten (19.30u).
Moeten natuurlijk ook wel eens terug of wordt ze in de nacht wakker, maar laat haar nooit haar kamer af laat staan naar beneden want dan is ook hier het hek van de dam!!
Laat het licht dan altijd uit, vraag wat er is, 'los het probleem op', knuffel en kus, slapen.

Hier hebben we ook een tijd gehad dat ze dan weer riep als ze er net in lag dat ze weer moest plassen, paar keer in getrapt (kwamen 3 druppels) en daarna de afspraak gemaakt dat ze voor het naar boven gaan een keer goed alles eruit moest plassen en dan niet meteen weer mocht gaan. Na wat gemopper was dat na paar dagen ook weer over...

Je moet creatief, consequent en duidelijk blijven.
Bespreek zijn nieuwe slaapmiddel overdag ook al met hem dan weet hij wat hem te wachten staat... En kun je daar op terug vallen. Een driejarige kan dat echt wel onthouden en begrijpen.

 

Een strategie bedenken en die consequent volhouden want hij neemt echt een loopje met je op deze manier.

Bedritueel hier: 19.30 naar boven, tanden poetsen, ik kleed de jongste om, oudste trekt zelf pyama aan, vervolgens allebei een boekje lezen, dan leg ik de jongste in bed met een slaapliedje, vervolgens loop ik naar de oudste, bespreken we nog even de dag en dan doe ik de gordijnen dicht en gaat ze ook slapen. Ze komen nadat het bedtijd is hun slaapkamers niet meer uit (behalve bij ziekte of onweer ofzo natuurlijk), mochten ze wakker worden/gaan huilen dan doe ik geen licht aan maar ga ik kijken, alles op fluistertoon want na bedtijd is het nacht en wordt er geslapen, iedereen in eigen bed.