mijn dochtertje is nu 11 maanden en sinds een dag of 5 zit ze of aan de gordijnen of met haar handen aan of in de plantenbak. Wij willen dat ze dit niet doet. We zeggen Nee, dat mag niet en halen haar daar weg en zetten haar ergens anders neer. Of we laten haar op dezelfde plek staan en trekken steeds haar handje weg. Ze gaat iedere keer weer terug naar deze dingen en doet het weer. Meestal vlak voordat ze het doet lacht ze al en als ik nee zeg schud ze al haar hoofd. Ik vind het lastig in te schatten of ze mij aan het uitproberen is of dat ze het echt nog niet weet en denkt dat ik een leuk spelletje met haar aan het spelen ben. Wat is jullie ervaring en hoe kan ik hier volgens jullie het beste mee om gaan? Als ik net doe alsof ik het niet zie dan gaat ze gewoon door. Verder heb ik het idee dat iets wat ze echt niet mag, we haar dat nu al niet toe moeten staan ookal snapt ze het misschien nog niet. Er komt een moment dat ze het wel snapt en dan is het erg onduidelijk voor haar dat iets ineens niet meer mag wat voorheen wel mocht.... Lastig hoor...
Ze is nu nog in een fase dat ze wil ontdekken en naar wat ik van alles heb begrepen het woordje nee nog niet kent. Wat je het beste kunt doen is als ze het weer doet samen gaan kijken zeggen dat het mooi is en heel knap is wat ze doet en haar dan ergens anders neerzetten en afleiden met een speeltje of een spelletje zodat ze niet gaat huilen. Het verschil tussen ja en nee kennen ze nog niet en dat zul je langzaam aan doormiddel van een spel moeten gaan leren
Inderdaad wat Meara zegt. Het lijkt of ze je uitprobeert: lachen, opnieuw doen, beetje uitdagen. In werkelijkheid geef je haar op dat moment ook even de aandacht, wat het voor haar belangrijk maakt. Ik probeer zelf vooral rustig te blijven, duidelijk en streng nee te zeggen en vervolgens op een hogere, lievere toon haar uit te nodigen om ergens anders heen te gaan. Ik pak haar niet op, maar lok haar zelf ergens anders heen of pak haar aan een handje en dan lopen we ergens anders heen. Probeer ook dezelfde woorden te gebruiken, dus nee / goed zo (dat begrijpt Julia nu heel goed, ze gaat dan lachen en handjes klappen ) / kom maar hier. Wij gebruiken zelf ook 'aaien' als ze iemand slaat. Ze begrijpt nog niet dat slaan pijn doet, etc, maar ze begrijpt nu (na veel voordoen en samen doen) wat aaien is en doet het ook als ik zeg dat ze niet mag slaan en moet aaien. Dan gaat ze ook aaien! Ik gebruik het dus nu ook als ze aan de kat z'n haren trekt of aan de plant trekt. Ideaal! Ze aait van alles en als ik daarna 'goed zo' zeg, dan is ze helemaal trots Probeer het positieve te benadrukken, ook al is dat niet altijd gemakkelijk. Ik zou het wel duidelijk houden door consequent nu al te zeggen wat niet mag. Ze moet het toch een keer leren. Pas rond een jaar of 2 leren ze dat ze wanneer jij zegt dat iets niet mag, ze ook 'nee' kunnen zeggen!
Onze meid ging kruipen en staan met 7 maanden. Vanaf die tijd kon ze overal bij. We zijn toen begonnen met 'nee' zeggen en eventueel weghalen/afleiden als ze niet luisterde. Pas na een paar maanden begon het echt effect te hebben. Inmiddels luistert ze al een tijdje heel goed naar ja en nee, maar daar is wel de nodige moeite aan vooraf gegaan. Vooral consequent blijven is belangrijk. En wat Gentle zegt, het is heel belangrijk je kindje te belonen als ze luistert en lief is.
ik herken dit helemaal! ik moet me soms echt enorm me best doen om lief en vriendelijk te blijven hoor. vooral als hij met ze handjes over het LCD scherm heen gaat en hij probeert zelf op het tv dressoir te klimmen. als hij de kaarsen glaasjes op de grond wil gooien zeg ik:neeee niet doen! en dan kijkt ie me ondeugend aan en doet het dan toch wel... en soms als ik hard NEE! roep dan gaat hij huilen... pfff moeilijk hoor..
Ja is niet zo gek dat hij gaat huilen omdat hij geen idee heeft wat hij doet en waarom je hard praat tegen hem. Heeft echt geen effect om dat te doen. Ze willen nu nog laten zien van kijk knap van mij he en doen het niet om je te pesten. Je kunt je stem zwaarder maken maar hard roepen heeft geen zin schrikken ze alleen maar van
Idem wat hierboven al is gezegd, het haalt allemaal nog niets uit..verspilde energie. Heb nog een paar maandjes geduld!
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, met een maand of 9-10 snapte onze dochter prima wat 'nee' of 'afblijven' betekende. Maar als je van plan bent er nu nog geen energie in te steken, dan kun je denk ik het beste alles waar ze niet aan mag komen voorlopig aan de kant zetten. En dan over een paar maandjes weer terugzetten. Het lijkt me lastig om later iets af te leren wat ze eerst wel 'mochten'. Ow, en wat hier goed hielp (helpt). Als ze iets wil pakken wat niet van haar is, zeggen 'dit is van mama/papa/oma' en eventueel iets geven dat van haar is..
Hier idd nu ook in die fase. Op het moment zelf snapt ze wat nee is maar een paar tellen later is ze het weer vergeten. Gewoon consequent blijven, dan leren ze wel uiteindelijk. Het heeft alleen even tijd nodig om dingen te leren.
Zo doe ik dat ook inderdaad. Verder heb ik maar een paar dingen wat hij echt niet mag zodat er niet teveel regeltjes zijn. Dus ik heb dingen hoger gezet of weggezet. Elke keer als hij iets doet wat niet mag, zeg ik met een strenge stem: Aaron nee. Mag niet. Is van pappa/poes/Bobby/mamma. Eventueel haal ik zijn handje weg. Na drie keer zeggen, haal ik hem weg of leid ik hem af met wat anders.
Ik doe het ook ongeveer zoals Boefjesmamma, al kost het soms ietwat moeite om niet wat harder te praten dan normaal... zeker na de 150ste keer. Hier ook een paar dingen weggezet, maar bij sommige dingen gaat dat niet (denk aan oven, boxen van geluidsinstallatie, stopcontacten etc). Dus heel consequent toch nee-zeggen, weghalen of afleiden en hopen dat er op een gegeven moment iets blijft hangen! Ik kreeg het idee dat er vanochtend bij Lucas een belletje ging rinkelen. Hij stond bij de vensterbank (ligt speelgoed op, dat kan iig niet kapot), achter de radiator hebben wij van dat glimmende radiatorfolie, natuurlijk schitterend om aan te pulken. Ik had al een paar keer nee gezegd en zijn handje weggehaald. Duidelijk gemaakt dat hij alleen óp de vensterbank mag spelen. Op een gegeven moment zie ik vanuit de keuken dat handje weer gaan... dus ik zeg: 'lucas, nee'..... en zowaar, hij strekt zijn beentjes weer en speelt verder óp de vensterbank.... kan toeval zijn, maar er gloort hoop aan de horizon
Dat is dus wat ik al zei. Haar afleiden en daar weghalen en een eigen speeltje geven. nee begrijpen ze echt nog niet is waarschijnlijk de toon die je gebruikt
Dat is toch geen probleem? Non-verbale communicatie en intonatie kunnen heel belangrijk zijn in dit geval, als die kleine maar (niet) doet wat jij wil! het resultaat telt in dit geval, toch?
En dat deden wij ook! Anders ben je de hele dag aan het corrigeren, en het moet wel leuk blijven. Na een paar maanden langzaamaan alles weer tevoorschijn gehaald. Hoe dan ook, ze begrijpt dondersgoed wat ik bedoel. Of dat nou door het woordje of door de toon komt..