Mijn zoontje is nu net een jaar geworden. En hij is zo bezig met uitproberen. Om een voorbeeldje te noemen, is hij aan het eten, duwt ie met zijn tong het eten weer naar buiten! En het ziet er zó grappig uit, dat ik begin te lachen! Maarja, nu denkt hij dus dat het leuk is wat hij doet, dus blijft ie doorgaan! Daarna wel consequent aangesproken dat ie dat niet mag doen, en nóg blijft ie doorgaan... Pff... het opvoeden begint!!!
Herkenbaar! Maar hier deed mijn dochter dat al bij 10 maanden. Ik poetste haar steeds schoon elke keer als ze dat deed. Ze duwde het namelijk met haar tong eruit en ging daarna met haar vingers erin zitten wroeten. Tot ik haar een keer haar gang liet gaan en zag dat ze alles wat ze eruit duwde netjes oppakte en zelf weer in haar mondje stopte. Dus ipv dat ze aan het kliederen was, wilde ze het gewoon zelf doen. Nu ze 1 jaar is, betekent eruit duwen dat ze genoeg heeft gehad. Ik stop dan ook met eten geven zodra ze dat doet (na 2 testhapjes, hahahahaha).
En weer herkenbaar Sem doet dat ook, ik moet ook echt wegdraaien anders moet ik zo hard lachen Hij weet sinds vandaag hoe hij de kast open moet krijgen waar de dvd en dat soort spullen staat, nou berg je maar.... Sem kruipt erheen, trekt zich aan de kast omhoog, weet hem open te wringen, kijkt dan eens achterom met een ondeugende blik en raakt de dvdspeler aan...wij zeggen Nee Sem dat mag niet, of eh eh en dan streng kijken maar wat doet meneer? Hard lachen en ook eh eh zeggen Probeer dan maar eens serieus te blijven Ik zeg nu dus niks meer maar haal hem er gewoon weg en zet hem ergens anders neer Niet dat dat helpt want hij kruipt net zo snel weer terug