wat is er minder leuk!!

De minder leuke dingen:
Zwanger zijn: Misselijk, moe, bekkenklachten (maar dit gaat allemaal weer over)
Baby: weinig slaap.

Maar verder.... IS HET HELEMAAL GEWELDIG!!!!

 

De leuke dingen zijn teveel om op te noemen dus daar begin ik maar niet aan.

De slapeloze nachten zijn er inderdaad de eerste paar weken, daar kom je niet onderuit. Of dat langer duurt ligt aan het kindje, sommige kindjes slapen na een aantal maanden al door, sommige kindjes slapen zelfs na 1 jaar nog niet door. Ik heb dit niet als belastend ervaren. Ik was de eerste maanden best moe van de onderbroken nachten, maar ja, je hebt ook zwangerschapsverlof dus tijd zat om bij te komen overdag. Mits je natuurlijk geen huilbabytje hebt, of een baby die ziek is of last heeft van krampjes.

Wij zijn mensen die het heerlijk vinden om thuis te zijn en met ons eigen ding bezig te zijn. Alles wat we doen, doen we samen met Juliën. Maar heel af en toe gaan we met zijn tweeën weg, maar dan willen we al snel weer terug naar huis om ons mannetje te knuffelen. Afgelopen zomer zijn we met zijn drietjes op huwelijksreis geweest naar Mallorca, hij was toen 9 maanden en het ging allemaal hardstikke goed. Ik heb nog nooit van mijn leven zo van mijn vakantie genoten... (sorry nu ga ik toch de leuke dingen noemen, ik kan er niks aan doen )

wij zijn alweer bezig voor een 2e. Ik kan en wil mijn leven niet meer indenken zonder kind(eren).


Als je iemand bent die graag nog vaak gaat stappen, uit eten, filmpje pakken, dan wordt je daar inderdaad in beperkt. Maar des te leuker is het om toch te kunnen gaan na een tijdje. Dan waardeer je het ook weer meer.

 

Tja, je moet uitgaan van het 'ergste', dus veel misselijkheid ed tijdens de zwangerschap, een bevalling met veel pijn en gedoe en natuurlijk een huilbaby...
Nee, onzin natuurlijk, maar je moet wel realistisch zijn en het kan echt wel heel erg zwaar zijn om moeder te worden. Ik vond de zwangerschap pittig (van begin tot einde moe-moe-MOE), de bevalling een regelrechte hel en de eerste periode als mama echt loeizwaar! Vanaf 4-6 weken begon ik het pas echt leuk te vinden, omdat de kleine toen minder huilde en ik steeds iets beter begreep wat er aan de hand was.
Je moet uiteraard wel bereid zijn wat vrijheid in te leveren als je kiest voor een baby. Je kunt niet meer doen wat je wilt wanneer je wilt (natuurlijk nog wel tot op zekere hoogte, maar ik geloof er wel heel sterk in dat als je kiest voor een kind, je er ook zoveel mogelijk zelf voor moet zorgen, dus niet hem/haar elk weekend bij opa/oma 'dumpen' zodat je zelf kunt stappen en uitslapen - extreem voorbeeld, maar je snapt mijn idee, hopelijk).

Wat natuurlijk het allerleukste is aan een kind is het meemaken van zijn of haar ontdekkingsreis! Het is zo prachtig mooi om te zien hoe hij reageert op alle nieuwe ervaringen, nieuwe gezichten en alles wat hij leert.... Erg gaaf en ik zou mijn mannetje ook nooit meer willen missen, maar eerlijk is eerlijk: een paar jaar terug was ik hier echt nog niet klaar voor geweest

 

Je leven verandert idd best veel als je een kindje krijgt. Mijn ervaringen:

zwanger zijn: lichamelijke pijntjes, klachten en kwaaltjes, je wordt ontzettend dik , je voelt je een oud wijf en je lijf verandert voorgoed van modelletje (je blijft niet dik qua vet, maar vaak verandert bijv. de breedte van je heupen omdat er een kindje doorheen gekomen is, je borsten veranderen als je bv geeft, etc.).

baby/kindje: weinig tijd voor jezelf, veel verantwoordelijkheid, het kost een hoop geld (al kun je het zo duur maken als je zelf wil, maar toch) en je maakt je voor altijd zorgen.

MAAR: voordat iedereen denkt dat hier een depri mama zit
Het is het echt zeker allemaal waard!!
Alleen je moet er echt aan toe zijn. Begin niet aan een kindje omdat het een roze wolk lijkt, het heeft ook zeker nadelige kanten en het blijft voor altijd aan je verbonden.
Begin aan een kindje omdat je de behoefte hebt om tijd en ruimte vrij te maken in je hoofd en in je leven om voor iemand te zorgen en iemand goed en evenwichtig in het leven te zetten.

Ik geloof dat een mama hier als onderschrift heeft:

I never said it would be easy, I only said it would be worth it...
En daar kan ik me volledig bij aansluiten!

 

zwanger: misselijk, moe, bekkenklachten, buik die in de weg zit, olifantenpoten door het vocht.. Zwanger zijn vond ik echt NIET leuk maar sommigen vinden het geweldig..

bevalling: tja het hoort erbij..

baby: slaapgebrek en je bent wat minder snel weg (kind in maxi cosi, mc in auto, kinderwagen in de auto) en je bent inderdaad wat meer gebonden aan huis maar gelukkig hebben wij een heel makkelijk kindje dus we nemen haar veel mee..

Veel van onze vrienden hebben ook kinderen, we gaan dus niet meer echt stappen maar gewoon bij iemand thuis gezellig wat drinken (kindjes op bed)
Vakantie weet ik nog niet, we gaan volgende week voor het eerst met zijn drietjes..

Wij proberen ieder wel onze hobby's te blijven houden, mijn man is één avond in de week weg en ik heb ook een avond voor mezelf.. Als we een avondje weg willen met zijn tweetjes, is er altijd iemand in de familie die op wil en kan passen..

Maar alle ongemakken ben je snel vergeten als je naar dat kleine koppie kijkt en ik zou haar echt niet meer willen missen..

 

Zwanger zijn: vond ik geweldig! Ik voelde me erg goed en was zo trots. Ik zou nog wel 100x zwanger willen zijn!

Moeder zijn: je levert veel van je vrijheid in. Het is echt niet altijd een roze wolk. Eindeloos huilen, slapeloze nachten, "doe ik het allemaal wel goed" stress, vice versa...

Maar de intense liefde die je ervoor terug krijgt is onbeschrijflijk... Ik had het voor geen goud willen missen!

 

de leuke dingen spreken wel voor zich denk. In ieder geval de onvoorwaardelijke liefde die je dan kan hebben.

- het kan zijn dat het langer duurt voor je kindje doorslaapt.
- soms kun je heel onzeker zijn over dingen die met je kindje te maken hebben en dat is een vervelend gevoel.
- zwangerschap kan zwaar zijn, heb negen maanden overgegeven en moe geweest. Toch vond ik het een heerlijke periode.
- het kan wel even een druk op je relatie zijn
- vooral als ze wat ouder worden kan het wel heel frustrerend zijn dat ze precies anders doen dan jij wil.
- het uitgaan e.d wordt lastiger. Ik heb er iig geen behoefte aan, omdat ik mn meisje dan uit logeren moet doen en ik vind dat niks. Vriendlief denkt daar helaas anders over. Zelf vind ik het dus geen probleem, misschien is dat bij jou ook zo hoor. Ik dacht nooit van te voren dat ik het zo zou voelen, dat komt echt pas als je zo'n hummeltje in je handen hebt.

 

Hier is het alleen maar leuker erop geworden. Kleine sliep vanaf dag 3 door (elke dag, zonder uitzondering), eerst om 23.00u slapen en om 8.30u wakker. En nu om 19.00u slapen en om 9.30-10.00u wakker. Dus minder slaap geldt hier helemaal niet. Dat je minder kan doen met een kleine, nee hoor... Ik doe nog steeds alles wat ik voorheen ook deed. Natuurlijk kan je minder gaan stappen (met z'n tweetjes), maar dat deden wij sowieso al heel weinig. En mochten we een avondje weg willen, dan vindt oma het geen probleem om op te passen.
Je hebt minder tijd voor jezelf, maar goed... Ik vind het heeeerlijk om lekker met m'n kleintje bezig te zijn.

Nee... Ik kan alleen maar voordelen bedenken. Ik zou er wel 5 willen!! En nee hoor, mijn kleine is niet zo heel makkelijk. Volgens vele is ze heel actief/druk/vlot/bezig/niet stil zittend etc.. En dat weet ik, klopt ook, maar toch... Ik geniet ervan!

 

sja zwanger zijn is niet heel erg mijn hobby...
maar een kindje hebben... dat is toch zo mooi...
tuurlijk kan je niet makkelijk meer weg (kan best wel als je het goed plant trouwens) en is het vervelend als je s nachts wakker gehuild wordt maar hoe cliche ook, een blik van mijn dochter en het is het allemaal waard.
En ik ben een nuchter persoon die nooit echt een hele erge kinderwens heb gehad trouwens...

 

Het georganiseer en geplan, de nachtelijke perikelen (ja, die blijven terugkomen, ook na hun eerste verjaardag!), en het inleveren van je vrijheid vind ik erg zwaar. Je kan niet alleen niet zomaar meer gaan winkelen als je daar zin in hebt, je kan zelfs niet eens een uurtje op de bank een boek lezen als je dat wilt (als je kind wakker is). Je bent bijna constant met hem/haar bezig, óók als ze iets groter worden.

Het allerzwaarst vind ik de constante zorgen die je je maakt over je kind. Je hebt als moeder pas echt iets te verliezen in het leven: je kind. Je kind is letterlijk je universum, álles draait om hem of haar. Ook al beweren mensen dat ze nog lekker vrij kunnen leven en dat er eigenlijk niet zoveel veranderd is sinds ze ouders zijn, dat is onzin. Je kind bepaalt alles, maar dan ook alles in je leven en je richt je hele leven naar hem/haar in. De één wat flexibeler dan de ander, maar toch. Je kind weegt mee in elke keuze die je maakt.

Dat klinkt allemaal vreselijk, maar het gekke is: je doet het met liefde. Je doet het graag. Af en toe baal je ervan, maar het positieve gevoel overheerst altijd. Omdat je grenzeloos, onvoorwaardelijk en met elke vezel in je lijf van je kind gaat houden als het er eenmaal is. Het is een liefde die je nog nooit eerder hebt gevoeld.

En verder is het zo moeilijk om het ouderschap te omschrijven in een paar zinnen... je weet toch nooit hoe het écht is tot je het zelf ervaart.

 

Tjaa ik zou zeggen, twijfel = nee. Je kunt niet meer terug, dus kun je maar beter achter je beslissing staan.

 

Ik zal maar beginnen met de leuke dingen.

Zwanger zijn vond ik leuk koste me geen moeite geen dag ziek geweest op mijn zwangerschapsuiker na dan en maagzuur.

Je kindje voor het eerst zien machtig mooi. Knuffelen kusjes geven zien leren kruipen. Als ze mama zeggen als ze zich op trekken kortom alles wat ze ondekken vind ik mega leuk.

Nu de mindere kanten.

Nachtvoedingen altijd al een hekel aan gehad ( Niet aan de kinderen hoor) maar die gebroken nachten braken mij vaak.
De verandwoording kan zwaar wegen, De onzekerheden als moeder.
De problemen die je tegen komt als je kindje al wat ouder is. Bijvoorbeeld school dat niet lekker loopt. Dat geeft kopzorgen. Dat vind ik voor al aan kinderen de kopzorgen die ze je wel eens kunnen geven.

Maar nu weer een leuke kant bijvoorbeeld als ze hun zwemdiploma halen enzo en dan die troste gezichtjes of de sint bij je thuis komt en de kinderen er nog vol in geloven. Dat soort moment zijn onbetaal baar als moeder. Die onvoorwaardelijke liefde die je vaak van je kinderen krijgt. Ze vergeven je ook vaak als je een foutje maakt ze zien niet het slechte meteen en dat soort dingen.

Maar als je twijvelt he dan moet je het niet doen. Want het is een mooi beroep. maar wel het zwaarste wat er bestaat volgens mij.

 

Mooi gesproken!

 

Debs, ben je 27?

Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde, maar toen mijn man er op mijn 26e over begon, kreeg ik het spaans benauwd! Ik ben er toen vanuit gegaan dat er een dag zou komen dat ik er klaar voor zou zijn en dat ik dan ook zou weten dat ik er klaar voor was. En die dag kwam idd ook. Ik was 29 en mijn schoonzus was in verwachting van haar eerste dochter. Dat was de dag dat ik zeker wist: DIT wil ik ook!

En er zijn idd ook nadelen. Ik ben erge fan van uit eten gaan en de eerste (en tot nu toe enige...) keer dat we Nick uit logeren hadden gebracht bij mijn schoonmoeder wilden we de parkeergarage bij het restaurant inrijden toen ze belde dat hij verhoging had en ontroostbaar was. We zijn meteen doorgereden en hebben Chinees gehaald. Ik baalde wel, maar zodra ik Nick zag, was dat over.

En dat is nog een simpel iets. De echte nadelen zijn idd de onzekerheid: doe ik het wel goed? Terwijl je nuchtere verstand je echt een heel eind brengt, gaat je gevoel toch twijfelen. En als ze ziek zijn, dat is pas erg.

Maar zoals iedereen hier aangeeft, het is het zoooo waard. Mijn broer zei laatst: Je kunt de ergste dag hebben op de zaak waarop alles tegenzit, zodra je thuiskomt en hij lacht, is alles vergeten.

 

hai,

Minder leuk: mijn zwangerschap was totaal niet leuk, maar inderdaad dat gaat over. Het is gewoon niet prettig en best lastig

Wel leuk: dat ik tijdens mijn zwangerschap al heel vroeg mijn kindje voelde en dat was geweldig.

Minder leuk: in het begin is het vermoeiend. Dan vooral de nachten, maar daar kan je op instellen.

Wel leuk: je krijgt er zoveel voor terug. Onze korte nachten duurde gelukkig maar 6 echte weken en daarna al beter.
De liefde van zo een kind is zo geweldig!!
Wij zijn nu met zijn drietjes en dat zal ook zo blijven, maar ik zou het voor geen goud anders willen.
Ik geniet ieder moment van mijn moppie en het gaat allemaal zo snel.

 

dat straks alles om je baby draait DAT WIL JE....maar dat voel je pas als je je baby in je armen hebt!


tja minder leuk....dat je in de eerste tijd nog niet uit eten kan (WILT...want je wilt je kleintje nog niet alleen laten)

enige wat echt minder "leuk" is....is dat even een boodschapje doen...een heeeel geplan is! ...maar ach ook dat vind ik leuk...

 

Ik ervaar alle bovenstaande 'nadelen' helemaal niet. Ik moet bekennen dat ik een heerlijk zoontje heb die vreselijk veel en goed slaapt. Ik neem hem met alle plezier mee op pad. Ik voel de behoefte aan het alleen of samen met partner zijn veel minder. Ik wil graag met zijn 3-en zijn. Kortom we zijn echt dolgelukkig met elkaar.

Toch vind ik het volgende 1 heel groot nadeel...
De zorgen die je hebt! Ik heb tenminste dat ik mij veel dingen in mijn hoofd haal. Ik kijk nog steeds vele malen per avond bij hem (ademt hij bijv nog). Maar ook dingen die je in het nieuws hoort brengen vragen bij je op: 'zal iemand hem ooit kwaad doen'.

Ik weet dat dit punten zijn die je eigenlijk niet in je hoofd moet halen. Maar ik moet er werkelijk waar niet aan denken als hem iets overkomt. De gedachten die ik soms heb, stemmen me dan best sip.

Verder is het krijgen van kindjes ongelooflijk mooi. Wat een plezier en geluk brengt zo'n mannetje (of dochter .
Maar echt, de levenslange zorgen die ik heb, vind ik een lastig punt.

 

klopt als een bus, ik zie het persoonlijk dus ook niet als iets minder leuks.

 

Als je heel erg met je verstand over nadenkt wat 'voordelen en nadelen' van een baby zijn, ben je naar mijn heel eerlijke mening nog niet toe aan kinderen.
Een kindje krijgen betekent het leven schenken aan een nieuw mens, en natuurlijk moet je daar psychisch en enigzins financieel klaar voor zijn. Maar jouw lichaam gaat je vertellen wanneer je klaar bent. Je wordt op één dag wakker met een tikkende klok die keihard gaat roepen IK WIL EEN KIND!! En dan weet je het