Wie heeft er nog meer last van? Ik heb dus moeite met verandering, als iets anders gaat dan dat je het gewend bent. Net als bijvoorbeeld oud en nieuw. Dat vieren we eigenlijk al jaren bij mijn ouders en alle kinderen. Nu kwam mijn man met het idee, het dit jaar anders te doen. Een midweek centerparcs en het daar vieren met ons gezin. Ik vind dat best moeilijk om dan gelijk ja te zeggen. Aan de ene kant vind ik het leuk aan de andere kant denk ik, maar stel dat dit nog maar voor het laatst kan ofzo? Ga ik me dat dan niet kwalijk nemen? Ik vind dat best moeilijk om met dit soort dingen om te gaan. Tegelijkertijd besef ik dat verandering ook leuk kan zijn, maar ik vind het moeilijk om dingen anders te doen dat ik al jaren gewend ben. Ben benieuwd of er iemand is die dit ook herkent. En hoe ga je ermee om?
Mijn zusje heeft er ook last van. Zei heeft een lichte vorm van autisme. Er zijn mensen die moeite hebben om met m'n zusje om te gaan omdat ze haar soms niet goed kunnen begrijpen. Ik weet niet beter dan dat ze er last van geeft dus kan er goed op in spelen. Als jij er veel last van hebt kun je je misschien laten testen? Dan is alles ook veel beter te verklaren en kun er mee leren omgaan
Herkenbaar. Ik heb ook erg veel moeite met veranderingen. Kan mij dan helemaal nerveus voelen en achteraf was het dan vaak nergens voor nodig. Ik heb het ook al met de kleinste dingen. Zo zit ik bijvoorbeeld altijd in dezelfde hoek op de bank, als ik dan bezoek heb en diegene in die hoek gaat zitten voelt het ook heel erg raar om ergens anders te zitten. Eigenlijk heb ik niet echt tips. Ik geef mij er gewoon aan over en meer niet.
ik heb ook moeite met verandering. ik maak samen met mijn man, wekelijks een planning, zodat ik weet wat ik eet s avonds, en ik weet hoelaat ik naar mijn werk moet en weer naar huis. Ik sta gewoon elke dag om dezelfde tijd op, ga om dezelfde tijd naar bed, heb mijn eigen plek op de bank (en als daar bezoek zit, dan vraag ik of ze ergens anders willen zitten). Ik heb mijn eigen kopjes / bestek enz. Ook bij familie en vrienden trouwens, heb ik eigen plek om te zitten, eigen kopjes voor koffie enzo . Door zoveel mogelijk te structuren, geeft het me meer energie om met verandering om te gaan, waar ik geen invloed op heb. dus dat is ook mijn tip, structureer zoveel mogelijk, waar je invloed op hebt!. Ik heb wel een vorm van autisme. (syndroom van Asperger).
Nou niet meteen denken dat je een vorm van Autisme hebt omdat je moeite hebt met veranderingen, want dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn.. Zijn zoveel mensen die moeite hebben met veranderingen.. In hoeverre heb je er dan last van? Dat is dan denk ik meer de vraag.. Kun je daar mee leven, of heb je echt het gevoel dat je daar iets mee moet..
Dit was eigenlijk ook mijn reactie. Heel veel mensen hebben moeite met verandering, zo niet de meerderheid. Zie bijv de reacties binnen de zwarte-pieten-discussie Jouw ervaring van dingen lijkt me heel normaal eigenlijk, TS
Ik heb er ook veel moeite mee. Mijn man helemaal niet en begrijpt me ook niet echt. Hij kan iets voorstellen en dan meteen weer reageren op het feit dat ik niet enthousiast reageer. Ik vertel hem het maar steeds dat ik gewoon zo ben vraag hem ook om me tijd te geven om te reageren ergens op. Gun jezelf gewoon de tijd om aan een nieuw idee te wennen. Als ik weet dat iets niet meteen moet voel ik me al een stuk rustiger.
Dat is naar, dat je man het niet goed snapt. Maar heeft hij er zelf ook echt geen moeite mee? Hoe reageert hij als jij iets spontaans voorstelt? Kan hij dan wel meteen schakelen of moet hij ook even wennen? Degene die het oppert heeft er namelijk natuurlijk al over kunnen nadenken, dat scheelt aanzienlijk.
Herkenbaar, ik heb ook echt wel structuur nodig maar waarom?? Geen idee maar als het anders loopt dan gepland dan kan ik echt wel door het lint gaan Ik heb mijn eigen mok waar ik elke ochtend chocomel uit drink, ik heb mijn vast glas voor frisdrank overdag. Ik weet precies welke dag ik wat doe poetsen in huis, heb echt een schema. Moet van tevoren weten wat we bijvoorbeeld een zondag gaan doen en het moet dan niet op de dag zelf veranderen want dan ben ik niet te genieten en weet ik niet goed wat ik met mezelf aan moet. Heb sowieso een lichte vorm van dwangneurose (is erger geweest) zodat ik dingen goed en bewust moet controleren anders loop ik 25 keer terug om het opnieuw te controleren en komen we nergens
Bij mij is het wisselend, want ik ben niet van het vooruit plannen ed. Als ik echter iets in mijn hoofd heb en dat verloopt dan anders, dan heb ik daar wel moeite mee. Het gaat er bij dus niet zozeer om dat ik niks spontaans kan doen oid. Het is vooral dat als mijn planning/idee in de war wordt geschopt dat ik daar nogal ontdaan van kan zijn. Vaste plek op de bank heb ik overigens ook Ik word alleen niet boos of nerveus als iemand anders daar gaat zitten. Hoewel ik van binnen wel geïrriteerd ben haha.
Het is niet zo dat het mijn leven overheerst ofzo. Alleen heb ik er wel moeite mee. Bij mij heeft het denk ik vooral te maken met de dingen die ik gewend ben en eigenlijk altijd al zo doe. Ook ben ik eigenlijk best makkelijk als mijn planning anders loopt dan dat ik dacht. Kan me snel aanpassen aan een andere situatie, alleen wat ik als voorbeeld gaf van oud en nieuw, dat vind ik dan wel weer moeilijk. Omdat het dan anders gaat dan andere jaren klopt dat in je gevoel niet.. Maar aan de andere kant is het ook wel weer leuk om iets anders te doen dan je gewend bent. Heb vaak even de tijd nodig om daar over na te denken. Ook ik heb wel een eigen plek op de bank. Maar vind het niet vervelend als er iemand anders gaat zitten.
Ik kan ook moeite hebben met veranderingen. Ik pruttel altijd eerst wat, omdat het in mijn hoofd nog niet zover was. En dan denk ik er even over na en kan ik er wel in mee gaan..!
Herkenbaar! Ik heb zo ook echt de dagen waarop ik bepaalde dingen in het huishouden doe en boodschappen en ook een schema wat we eten die week. Het gaat nu wel beter dat ik het wat los kan laten.
Dan heb jij dus geen moeite met verandering. Trust me Heb de mensen die daar wel moeite mee hadden namelijk genoeg gezien binnen de hulpverlening Wat jij beschrijft, klinkt absoluut en volkomen normaal
hier ook herkenbaar, als het niet loopt zoals ik in mijn hoofd heb heb ik er flink last van. wordt er erg onrustig en druk van in mijn hoofd. moet me kunnen voorbereiden op wat er komen gaat. b.v. ergens heen gaan maar een uur voor die tijd te horen krijgen dat die gene er niet is, ik ben dan de hele dag van slag en kan me draai niet meer vinden. ga in mijn hoofd dan eindeloos er op door en maak me er vreselijk druk om. ik moet mij b.v. ook voorbereiden op dat mijn man de hele dag weg is en ik de hele dag voor de kids moet zorgen. uiteindelijk door eindeloos praten kalmeer ik weer wat in mijn hoofd maar vol me dan nog een tijdje rot in mijn hoofd en duurt het dus ff dat ik me weer 100% voel. moet ook wel zeggen dat ik mezelf deels ook wel terug zie in mijn oudste zoon die wat diagnoses heeft