Tobias kent al best veel woordjes en geluidjes, zoals mama, tante, beppe, boemba, enz. Maar hij weigert oma en oma te zeggen Mijn moeder (zijn oma dus) probeert het wel elke keer en ook best wel vaak. Denk dat ze elk bezoek wel 10 keer "zeg maar oma" tegen hem zegt. En hij weigert het te zeggen / kan het niet. Zou het kunnen dat hij zich teveel onder druk gezet voelt en daarom weiger het te zeggen?? Omdat hij wel zoveel andere woordjes zegt en ook best wel snel dingen oppakt (bijvoorbeeld paar daagjes geoefend met wat zegt de haan? En nu zegt hij dan "kuke"), maar dit is echt tot uit den treure al herhaald maar hij zegt het niet...
Denk dat het op één of andere manier lastige woorden zijn, mijn dochter heeft diverse variaties gehad voor ze opa en oma kon zeggen. Eerst was het Moo en Bop (vraag me niet hoe ze daar aan kwam) Daarna werd het omi en opi (de a aan het eind bleef lastig kennelijk) En nu gelukkig gewoon opa en oma.
Ik denk dat je moeder er teveel druk op legt. Sowieso zegt een kind niet graag wat hij 'moet' zeggen. Zou het loslaten en het woord oma op een gewone manier gebruiken maar absoluut niet: zeg maar oma. Houdt hij van zingen? Klein rood autootje waar breng je ons naartoe? Enz Dan vindt hij het misschien leuker om te zeggen/zingen.
Lol, hier kon ze heel erg snel oma en opa en de rest zeggen, maarrrrrr aan de ene kant opa en oma vonden dat tellen van haar wel erg leuk, want ze deed het al zo snel. Die hebben zo lopen duwen dat ze dus cijfers over begon te slaan, opeens weigerde, en meer van dat soort dingen. Denk toch dat de druk dan gewoon te hoog ligt, wij vertellen ook niets meer over nieuwe dingen, de laatste keer was ze kan tot tien tellen in het engels (helemaal trots he) willen ze meteen door duwen naar 11 12 13 14 etc...ja toen was het dus weer over.
Mijn dochter zei eerst altijd gka gka tegen papa. En mama tegen mij. Maar nu vind ze het wel makkelijk om papa ook gewoon mama te noemen haha. Oma zegt ze dan weer wel. Ze heeft ook woordjes zoals doei die ze heel goed zei en dan tijdje later maakt ze er een rommelig woordje van, waarvan ik wel weet dat ze doei bedoelt, maar het klinkt niet meer zo goed als in het begin. Zo ook met het woordje mooi, zegt ze heel goed, maar nu ineens zegt ze gewoon maaa/mooo zoiets, zonder de i erachter. Geen idee waarom ze het doet, maar komt vast goed. Zou inderdaad niet teveel pushen, maar meer het woordje gewoon gebruiken in zinnen. Of foto's laten zien en zeggen kijk dat is oma, of vanmiddag gaan we naar oma enz. En het daarbij laten. Komt vast vanzelf wel.
Dat doen we inderdaad en hij kan ook al oma aanwijzen op een foto, dus hij weet iig wel wie oma is Maar als ik het zo hoor dan klopt mijn vermoeden dus wel. Tsja, ik heb haar er al voor gewaarschuwd dus ze moet het dan toch maar zelf weten
Is blijkbaar een lastig woord idd. Hier was het eerst mm-ma en oemba voordat het oma werd Je zou denken dat na mama oma toch niet zo moeilijk zou moeten zijn, maar dat is het toch blijkbaar wel
Mijn dochtertje is iets ouder dan jou kindje en zij zegt het ook pas sinds gister Opa zegt ze nog niet.
Als er druk ergens op gelegd wordt, kun je verwachten dat juist het tegenovergestelde gebeurd. Komt vanzelf wel een keer en elk kind volgt zijn eigen route. Zo waren hier het eerste woordjes geen mama of papa, maar aaien en Eddie (zo heet de hond). Die tweede is toch wel lastiger woord dan oma of zo, maar voor onze dame dus niet.
Verkijk je niet op de koppigheid van een dreumes . Het kan heel goed dat hij het al best zou kunnen zeggen, maar er gewoon geen zin in heeft. Of het echt druk is die hij voelt, weet ik niet, hij kan ook gewoon lekker eigenwijs zijn geen zin hebben om te doen wat jullie willen dat hij doet . Onze oudste heeft dit gehad met de naam van haar halfbroer. Ze sprak al woorden met drie lettergrepen, maar weigerde zijn naam te zeggen en zei altijd gewoon broer. Hoe vaker wij zijn, echt niet moeilijke, naam herhaalde, hoe stelliger zij bij broer bleef. Pas toen we het loslieten en er een week of twee niet over spraken, begon ze het te zeggen. Mischien gaat jouw zoontje hetzelfde doen met oma en opa.
Ik ben erg benieuwd Hij kan inderdaad koppig zijn, hij heeft ook een hele poos bij elk verzoek qua woordjes mama gezegd Net alsof ie wilde zeggen: ik weet dat je wil dat ik jouw woordje zeg, maar ik zeg lekker alleen maar mama Was wel vleiend trouwens, jammer dat die fase voorbij is gegaan
Hier zegt ze Ama. Het is ook maar net wat ze leuk vinden. Oudste zei nooit een woordje na en jongste herhaalt zelf meteen bijna alles wat we zeggen.
Onze dochter van 1,5 zegt ook nog geen oma, en zelfs nog geen papa Wel heel veel andere woorden. Sinds een halve week zegt ze ook "Doei", echt heel grappig, je ziet haar dan ook echt heel overdreven de O uitspreken. Inderdaad een moeilijke klank.
Hier weigert ze ook opa en oma, ze doet ook geen moeite om er een ander woord van te maken. Ze lacht er alleen bij als iemand haar vraagt oma te zeggen.... als ze naar oma wil dan zegt ze de naam van de hond en zegt dat ze naar buiten toe gaat. ze praat hele zinnen, dus hier is het volgens mij ook een kwestie van druk
Onze jongste kon eerder pake (fries voor opa) zeggen dan opa. En toen hij luid en duidelijk opa zei, was opa nergens te bekennen. Duurde het nog weken voordat hij zijn tientje had verdiend. Om oma of opa te kunnen zeggen moeten ze een best ingewikkelde mondbeweging maken. Het eerste stukje is heel anders dan het tweede, dat maakt het moeilijker.