De titel zegt het al. Mijn zoontje van 9 maanden kan zich al tijden slecht vermaken. Op de grond kruipen, zitten, in de box, na even aan tafel te hebben gestaan. Niets is echt goed. Alles duurt maar een paar minuutjes. Hebben jullie baby's dat ook? Is dat normaal? Verwacht ik te veel van mijn zoontje?
echt een fase, ze willen meer dan ze kunnen, en wat ze kunnen is niet goed genoeg. ik was in deze periode weinig thuis te vinden, deed mijn huishouden in het weekend en 's avonds, en overdag was ik met hem op visite, boodschappen doen, fietsen, enz. en als hij sliep kon ik een beetje rommelen en achter de laptop! rot fase! komt goed! even volhouden
Dankjewel voor jullie reacties! Ik vraag me gewoon wel eens af: reageer ik niet veel te snel op hem waardoor hij zo makkelijk moppert? Heb ik hem niet zelf aangeleerd zo te doen? Ik reageerde namelijk altijd direct op hem en probeer bij gewoon wat mopperen niet direct te reageren. Maar ben er niet zo goed in!
Ik zou wel zorgen dat hij de kans krijgt om even zelf te gaan spelen zeg maar...dat moet hij natuurlijk ook 'leren. Ik weet inderdaad wel dat het op die leeftijd soms best lastig was, maar ik had (en heb) wel een paar vaste momenten dat Irem zichzelf even moet vermaken; na het ontbijt bijvoorbeeld, dan ga ik de keuken opruimen, afwasmachine uitruimen etc....en of ze dan wel of niet zelf gaan spelen, ik geef haar dan gewoon even geen aandacht. Dat gaat bijna altijd goed. Maar verder vindt Irem zelf spelen ook niet zo geweldig (wordt nu wel beter gelukkig), ik probeerde altijd wel te zorgen voor afwisseling; dan weer even op de slaapkamer spelen (als ik de was opvouw), fruit eten, weer even spelen, dan naar buiten, dan weer even spelen, lunch, etc. Ik kan natuurlijk niet van haar verwachten dat ze zichzelf een uur kan vermaken.
Het is niet dat hij het nooit kan en misschien voelt voor mij de tijd van het zelf vermaken wel veel te kort en is het voor hem lang genoeg... Maar we moeten maar ff 'volhouden' denk ik!
Pfff hier ook hoor....niet op schoot, wel op schoot, staan, zitten, iets pakken, weg gooien, wel speen, geen speen, ik kan niet uit gaar gezichtsveld gaan, niet eten, wel eten etc..... het is een fase
Hier probeer ik het maar zo veel mogelijk af te wisselen, het samen spelen en alleen spelen. Als hij het alleen spelen (of beter gezegd: in sneltreinvaart het huis rond kruipen en ondeugende dingen uithalen) zat wordt introduceer ik een nieuw speeltje, zingen we liedjes, spelen we tikkertje ect. en vervolgens laat ik hem weer even zelf spelen. Werkt best goed. Maar Julian heeft ook buien dat hij het liefst de hele dag rondgedragen wordt om lichtknopjes en deurklinken te bestuderen, dan is het lastiger om hem zichzelf te laten vermaken
Wat ook goed werkt als hij wat aanhankelijker is, is om er gewoon bij te gaan zitten/liggen als hij op de grond aan het spelen is. Desnoods met een tijdschriftje. Dan vindt 'ie het meestal ook prima.
Dat werkt ook heel soms hier ook wel. Maar heel vaak is dat ook niet goed genoeg.. Maar ik ben wel een soort van blij om te horen dat jullie het herkennen.
Heeeeellll herkenbaar! Alleen maar mama hier mama daar. EN dus echt geen papa of iemand anders als mama in de buurt/gezichtsveld is Helemaal gek wordt ik ervan! (maar soms wel lief hoor) Ik probeer ook niet direct te reageren maar ze blijft zo 5 min of langer jammeren tot aan huilen toe (met echte krokodillen tranen). IK HOU ME OOK VAST AAN EEN FASE
Ooh ja... het is drama! Maar het draait hier geloof ik niet alleen om mij... hihi! Maar het is wel frustrerend soms! Ik weet ook niet meer of ik nog wel in een fase geloof..!