ik zet dit topic maar hier neer want ik weet niet waar het anders moet. Als het niet goed is verplaats hem dan maar... Ik heb altijd al in mijn hoofd gehad dat ik 3 kinderen wilde. Nu heb ik er 2 en ik voel gewoon dat ik er graag nog wel een zou willen. Niet nu al, mijn zoontje is pas 5 maanden. Maar volgend jaar ergens zou ik wel weer willen proberen. Mijn man wil het absoluut niet. En in eerste instantie dacht ik, dit is een discussie die we later wel voeren als het aan de orde is. Helaas wil mijn man zich laten sterriliseren. We hebben er heftige ruzies over gehad en nu is het dus zo dat ik donderdag een spiraaltje laat plaatsen maar volgens mijn man is er 0,0% kans dat hij van gedachte verandert... Vraag is eigelijk wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ga je er mee om? Ik heb niet zo een zin om er met mijn man over te praten want hij geeft me het gevoel dat ik mijn zin doordram ook al is dat niet zo...
hier hebben we ook wel discussie maar hier is de ene keer de deur wagenwijd open de andere keer echt dicht. hij weet het zelf nog niet. steriliseren gebeurd hier de eerste jaren nog niet daar vind ik hem te jong voor. wel heeft hij er over gehad dat hij 2 max3 kinderen genoeg vind en dat hij zich dan laat steriliseren. zelfs het argument dat als onze relatie stuk loopt en hij een andere vriendin krijgt die kinderen wil word weg gewuift met de opmerking "dan heeft ze pech"
Jeetje zeg, dat lijkt me erg lastig. Ik heb ook in mijn hoofd dat ik graag drie kinderen zou willen. Mijn vriend vond 1 eerst wel genoeg, en is dus ook bijgedraaid voor een tweede (ben nu 8 mnd zwanger). Ik heb ergens dus ook zoiets van "die wil straks ook wel een derde". Dus ik kan me heel goed voorstellen dat ik erg teleurgesteld zou zijn als dat niet het geval is. Aan de andere kant... Een vriendin van mij wilde altijd 4 kinderen. Na de oudste twee wilde haar man ECHT niet meer. Hij vond het wel prima: een gezonde zoon en dochter. En toch is hij - wel na ruim 3 jaar - bijgedraaid. Toen kwam de derde en nu heeft ze net een vierde gekregen. Misschien moet je het even tijd gunnen. Zij heeft ook geprobeerd het een tijdje te laten rusten. Er steeds weer opnieuw over beginnen terwijl zijn (en jouw) standpunt op dit moment vast staat heeft ook geen zin...
herkenbaar... Wij gaan dus vrij snel voor een 2de, maar als het aan manlief ligt is het dan ook echt over. En ik wil eigenlijk wel een derde, lijkt me zo gezellig! Maar goed, voor hetzelfde geld heb ik het zo druk straks met 2 dat die wens er dan niet meer is, who knows.. Maar Debby zou het idd ff laten rusten als ik jou was, misschien draait hij langzaam bij..
ja ik ga het laten rusten thnx voor de tip. Maar kan gewoon af en toe heel verdrietig worden als ik denk aan nooit meer zwanger, nooit meer zo een pasgeboren baby. En bovendien lijkt 3 me ook gewoon heel gezellig... Mijn man is geen babyvader. Hij vindt de babytijd mega zwaar maar gelukkig is ie wel heel goed met de leeftijd van mijn dochter. Misschien dat hij inderdaad bijdraait als hij deze tijd weer wat vergeten is amfy hier hetzelfde. Als hij nog een andere vrouw zou tegenkomen dan zou ze ook pech hebben volgens mijn man... zucht... vind het echt jammer dat we hierbij niet op 1 lijn zitten... er is helaas geen guldenmiddenweg he...
Mijn man vind baby's ook helemaal niks haha.. Terwijl hij helemaal niks qua verzoring doet of op hoeft te staan etc, hij vind het gewoon 'ingewikkeld'.. Tijdje terug was het dus ook 'Nou 2 is genoeg hoor, jongen en een meisje.. mooi zo' En nu begint ie opeens weer over een 3de, al weet ik het zelf nog niet.
O ik herken dit ook... Ik zei altijd 2 of 3 kinderen. Nu de 2e op komst is, wil ik graag een 3e. Manlief zei eerst altijd.. nou... En nu zegt hij Nee,dit is echt de laatste en nu baal ik ook. Als ik denk aan de laatste keer zwanger en een kleine baby hebben, daar moet ik op eens aan wennen. Ik hoop dat hij over een paar jaar bijdraait. Want zou er nu wel iets langer tussen willen. (nu 1,5 jaar). En echt afsluiten kan ik het nu dus ook niet en zullen we ook wel de nodige woorden over krijgen komende jaren ben ik bang.. Ik hoop dus voor jouw dat hij ook bijdraait en het kleine baby zijn mist...
lastig he zoiets. Wij maken er nog grapjes over thuis, eerst maar eens een tweede. Maar soms vragen mensen wel eens of er nog een tweede komt. Dat willen we beide heel graag, maar ik wil nog even een paar maandjes wachten. Als het aan mijn vriend gelegen had, was die er al geweest. Wat dat betreft is hij vooruitstrevender dan ik, maar als ik daarna roep dat ik nu even alleen aan 2 kindjes denk, maar dat ik een derde nooit uitsluit, dan roept hij heel hard, maar ik wel.
Ik herken het Debby. Mijn vriend wil ook absoluut geen 3de en ik kan het er af en toe ook heel moeilijk mee hebben. Ik wil heel graag nog een 3de, in de toekomst. Voor mij voelt ons gezin nog niet compleet. Ik laat het een tijdje rusten en hoop dat hij dan wel voor een 3de wil gaan. Ik merkte hoe vaker ik ermee bezig was en het met hem erover was, hoe meer hij tegen mij inging. De laatste weken begint hij af en toe over een 3de maar dan reageer ik er niet op. We moeten het er samen over eens zijn dat we écht een 3de willen. Als hij het echt nooit wil dan moet ik me er helaas bij neer leggen maar dat lijkt me zo moeilijk.
Herkenbaar! Ik wil wel nog graag maar hij weet het nog niet. Nu denk ik wel dat er hier nog een derde gaat komen maar het lijkt me vreselijk als je man zich laat steriliseren, want dan is het over! Wij zijn ook nog jong dus we zien het wel....soms twijfel ik ook wel eens maar ik wil nog wel eens heel graag zwanger zijn en bevallen. Voor nu is het nog niet afgesloten voor mijn gevoel... Ach we zien het wel...
ik heb altijd gedroomt van een groot gezin.. en nu we jayson hebben gekregen weet ik het zeker.. maar helaas ziet manlief dat helemaal niet zitten aan de ene kant heeft hij wel gelijk.. hij begon over hoe moet dat met een auto?? sporten?? als ze willen studeren?? wie gaat dat allemaal betalen.. dus tjah we zien het allemaal wel mischien krijgen we wel een 2ling ..
Mijn man is dol op kinderen en als het aan hem ligt gaan we voor een mooi rond getal van 4 Dus wat dat betreft is het hier geen probleem. Maar Debby laat het idd een beetje rusten, wie weet denkt ie over een paar maanden daar anders over. Succes!! Hopelijk verandert ie gedachten als jullie zoontje wat ouder is.
bij ons een iets andere situatie, wij hebben 1 kindje, ik wilde altijd 2 kinderen maar ik kan niet meer zwanger worden, mijn man vindt dat helemaal niet erg, hij wilde toch geen 2e. ik wil dan wel iets doen als pleegouder zijn of wat dan ook maar hij verklaard me voor gek, dat wil hij echt niet "al die problemen in huis halen" (hij kan soms echt bot zijn maar bedoeld het niet zo) dus ik zal nooit een 2e kindje krijgen en helaas wil mijn man ook niks anders, hij vindt het goed zo. ik moet zeggen dat dit me best pijn doet soms, vooral omdat hij zo stellig is maar ondertussen de babyspullen nog even wil bewaren voor het geval dat.....dan denk ik, welk geval? wees dan duidelijk en weg met die spullen. dan vindt hij mij weer onstabiel en emotioneel trouwens, begrijp me niet verkeerd, ik voel me echt gezegend met mijn kleine meid, ben nog nooit zo gelukkig geweest!
Heel herkenbaar! Ik heb altijd al 4 of 5 kinderen gewild. Met 3 zou ik ook nog wel kunnen leven, maar 2 vind ik eigenlijk gewoon te weinig, ik voel me nog (lang) niet compleet. Helaas is het voor mij vriend écht helemaal duidelijk: hij wil er geen meer bij. Hij wil zich dus ook laten steriliseren binnenkort. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ik er mee om moet gaan, ik vind het zo moeilijk.
Hier is het nog niet echt serieus ter sprake geweest, maar manlief vindt 2 kids eigenlijk wel best. Bij een derde ziet hij vooral de praktische bezwaren. Auto, huis, financien. Maar het lijkt me wel heel moeilijk, als de keuze voor je gemaakt wordt!
Ik zou er ook graag 3 willen, man wil er 2 en dan liefste met wat leeftijd er tussen. Ik juist korter op elkaar, als dame 1 is weer s kijken voor n tweede. Maar goed, we zien wel. Zou ook graag iets als pleegzorg/crisisopvang willen doen!
Ik wou altijd een groot gezin. Nu heeft hubby een zoon, ik een dochter en samen een zoon. Mijn gehele zwangerschap schreeuwde mijn gevoel dat ik nog een kindje erna wou. Praktisch gezien is het niet handig. Hubby zou zich laten sterriliseren. Sinds de geboorte van onze zoon is mijn gevoel totaaaal omgeslagen en weet ik heel zeker dat ons gezin compleet is. Als dit niet zo was geweest was het gevoelsmatig toch een hele moeilijke discussie geworden. Hubby was heeeeel duidelijk, dit zou het laatste kindje zijn. Ik zou ook zeggen; laat het even rusten. En stel een sterrilisatie gewoon uit dmv een spiraaltje ofzo. Als hij na de 5 jaar van het spiraaltje nog niet een 3e kindje zou willen dan kan hij zich nog altijd laten sterriliseren. Hopelijk draait hij nog bij als jullie kids ietsje ouder zijn ofzo.
Ik ben nog in de ontkenningsfase.. Ik zou heel graag willen (niet nu), maar vriendlief zegt nu: ik sluit het niet uit, maar als de situatie blijft zoals nu zeg ik nee.. Ik ken m inmiddels 10 jaar en ik weet gewoon dat dat betekent dat hij geen derde kindje wil. Ook straks niet. Maar voor nu zie ik zijn antwoord letterlijk en hoop op die 0,0001% kans dat ie toch stiekem wel wil. Maar ik zal het dan een plekje moeten geven, ik heb 2 prachtige kinderen en ik wil alleen nog een kindje met iemand die ook voor hem/haar 100% gaat. Ik denk ook dat ik blijf verlangen naar nog een kindje totdat ik in de overgang kom en het fysiek niet meer kan, aangezien vriend zich niet wil laten sterilliseren blijft er tot die leeftijd een kans he. Ik heb nog even te gaan, zucht.
Herkenbaar. Ik heb op het moment mega babykriebels! Maar m'n vriend wil nog wachten. Hij wilde het eerst absoluut niet en nu gelukkig wel dus er zit al verbetering in. Ik ben het liefste deze maand nog zwanger haha! Ik probeer er af en toe over te praten en het luchtig te houden. Maar wel duidelijk mijn wensen aan te geven. En verder vooral niet pushen, dat werkt averechts. Je bent toch met z'n tweeën om zo'n beslissing te nemen. Verder niet echt tips, ik zit er ook midden in.