Ik heb het de vorige zwangerschappen ook gehad en nu nog een tandje erger: ik 'verdraag' of 'tolereer' zo weinig van de gewone alledaagse dingen. Alles irriteert me en vermoeit me, zo duf. Wat doe je naar nou aan? Hebben jullie het ook? Ik heb het over allerlei dingen: - hard geluid van bouwen of boren - zacht irritant geluid (vooral gekuch, gewiebel en gesnotter en binnensmonds geboer van mijn collega :x) - lichaamsgeur (ja weer die collega, we delen een kamer) - etensluchtjes (die collega is Amerikaans en eet ranzige frituur uit het cafetaria als lunch) - mensen die door elkaar praten - mijn kinderen die meerdere dingen tegelijk van me vragen - drukte in verkeer als ik fiets Het lijkt wel of dat cupasoup mannetje in mijn hoofd zit en gilt: NU EVEN NIET!!! ROT OP ALLEMAAL! Urgh, ik ben toe aan mijn verlof geloof ik PS ik kan het erg goed met collega vinden, en hem aanspreken op een sterke lichaamsgeur is denk ik geen optie (het niet eens een zweetlucht, gewoon duidelijk niet gedoucht en geen aftershave oid, mijn reukzin is extreem sterk nog steeds). We eten allebei vaak aan ons bureau, en hij vindt zichzelf enorm ingeburgerd met zijn kroket (ik hem maar uitleggen dat de meeste nederlanders dat niet als lunch eten, maar wie ben ik met mijn gezondheidsidealen).
Heel herkenbaar hoor. Laatst zat ik tv te kijken, gaat mijn man naast mij zitten met zijn tablet, op fb een filmpje bekijken met het geluid aan. Ik ben maar naar de keuken gelopen. En zo zijn er wel meer van die kleine dingetjes. Sinds ik verlof heb vind ik het ook erg fijn om helemaal alleen thuis te zijn. Ik denk trouwens niet dat je daar iets aan kunt doen. Het is gewoon even niet anders.
ik heb het nu ook al.. irriteer me overal aan.. Er zijn dingen die ik normaal ook wel heb maar heel makkelijk van me af kan zetten, nu niet. Soms irriteer ik me gewoon aan mezelf omdat ik me irriteer aan anderen waar ik anders niet zoveel last van heb. *zucht* zwanger zijn is niet makkelijk.
Hier ook zo erg prikkelbaar (en ook emotioneel) en herken vooral dat stukje over het verkeer! Ben al woedend als een auto iets te dichtbij langs rijd... Ik kan helaas ook van mijn dochtertje minder hebben, en laat die nu net in een "ik wil iets en als ik het niet krijg ga ik gillen, krijsen en huilen" periode zitten... Ik heb ook zeer veel respect voor mijn man en zijn geduld met mij!
Ha ha ha Heel herkenbaar Sorry hoor, maar moet er echt even om lachen ookal vind ik het echt niet altijd even grappig. Maar juist omdat ik het zo herken werkt het op mijn lachspieren. Ik irriteer me ook aan alles wat los en vast zit. Aan mijn man die smakt, of een piep in zijn neus heeft, mijn moeder in het algemeen , mijn vader die hard ademt, gerochel of neus ophalen van mensen, mensen die treuzelen en stil gaan staan midden in gangpaden bijv, man die filmpjes hardop afspeelt, de hond die uit haar bek stinkt, de buurvrouw die constant geluid maakt, auto's die niet door rijden, auto's die te hard rijden (hoe tegenstrijdig ), dochter die in dr twee is nee fase zit is ook erg fijn nu grr, mensen die naar knoflook ruiken of andere lichaamsgeurtjes, mensen die hun mening opdringen en denken alles beter te weten kan ik nu helemaal niet hebben (schoonmoeder bijv die zich bemoeit met de inrichting van mn huis of opvoeding van mn dochter...), mensen die wat over mijn buik zeggen of nog erger....aanraken!!! manlief die te veel van huis is, maar als hij thuis is dan denk ik weer pfff had wel ff lekker alleen op de bank willen zitten want irriteer me Heel erg. Ik weet het haha. Ben me er ook zeer bewust van. En ook weet ik dat het weer over gaat... Vorige zwangerschap echter, was ik de rust zelve. Super 'zen' Nu? Hormonster! Probeer me ook echt in te houden hoor, om het nog een beetje dragelijk te houden voor de mensen om me heen. Maar ondertussen borrrrelt en kookt het dan van binnen. Kan me ook vaak gewoon niet inhouden Nog eventjes zullen we maar zeggen...
Ik was bij mijn eerste ook heerlijk vrolijk, niks interesseerde me echt tralalala!! Behalve in de laatste week, toen zat ik me vooral wild te ergeren aan onze kat van toen (RIP), die had altijd snot en nieste veel, en brrr. Ik haatte dat toen zo erg! Arm beest Ik moest ook enorm lachen om jouw bericht Dee-tje "mijn moeder in het algemeen" hihi (ik heb dat met mijn schoonmoeder, wordt een heeeeel leuk Sinterklaasweekend dit jaar denk ik zo ) Het helpt wel om te weten dat ik niet de enige intern vloekende zwangere ben Argh!!! GA ALLEMAAL WEG! VER WEG!! Ik heb inmiddels wel de oplossing voor alle geluidsirritatie, geluidsdempende oordopjes van mijn ipod weer gevonden, die had ik nog liggen van de vorige zwangerschap in een bureaula. Toen had ik nog een veel irritantere collega, maar die had als goede eigenschap om veel weg te zijn, maar ook hij at bij voorkeur ranzige dingen bij de lunch en zat continu met een pen te spelen. Collega daarvoor zat altijd te smakken, te wiebelen (zo'n zenuwpees zeg maar), met zijn pen te tikken, brrrr dat kon ik niet-zwanger ook al niet uitstaan. Allemaal mannen natuurlijk
Mijn lontje is ook erg kort op het moment. Als ik moe ben heb ik er meer last van. Hier gelukkig geen irritante collega's om me heen, maar wel gastkindjes waarbij ik regelmatig tot 1000 moet tellen want die kunnen er ook niks aan doen dat ik weinig kan hebben. Mn man hebben we het helemaal maar even niet over want die kan af en toe niks goed doen. (En hij doet zo zn best) Meestal kan ik me wel inhouden, maar af en toe loopt het emmertje toch over.