Hoi dames, Ik weet niet zo goed waar ik het moet plaatsen. Maar even een vraag namens een vriendin. Maar je hoort regelmatig als kinderen uit de kast komen van ouders dat ze het al veel eerder zagen. Soms al als peuter. Ik zou het dan erg moeilijk vinden als mijn zoon of dochter jaren ongelukkig is omdat hun zich niet kunnen uiten. Hebben jullie hier misschien ervaring mee? Dat het je niet zou verbazen als je zoon of dochter later valt op hetzelfde geslacht.
Ervaring met mijn kind nog niet maar het zou mij niet uitmaken. Natuurlijk heb ik een voorkeur dat hij op meisjes valt maar hier heb ik geen keuze in. Zoontje kan hier ook niet voor kiezen aangezien het erfelijk bepaald is. Als hij maar gelukkig is. Ik zeg het nu al soms. Als mijn vriend aan het grappen is over toekomste vriendinnetjes zeg ik erachter : of vriendjes Het hoort een normaal iets te zijn.
Ik vind dat idd ook heel erg. Hier zal dan ook alle ruimte zijn voor haar om te zijn wie ze is. Als zij maar gelukkig is en durft te zijn wie ze is! Heb er zelf trouwens geen ervaring mee, maar wel ouders in mijn omgeving die er alles aan zouden doen om hun kind niet op mannen te laten vallen... Heel erg vind ik dat.
Zou me er nu niet te druk om maken. Tegen de tijd dat ze vriendjes en vriendinnetjes gaan krijgen en interesse tonen in liefde zou ik het er eens met ze over hebben tussen neus en lippen door is al genoeg. Mijn zusje had heel lang geen interesse in jongens en dachten we dat ze misschien wel op meisjes zou vallen.. Mijn ouders hebben dit toen gewoon een keer aan tafel met het eten gezegd toen het over vriendjes ging. Zo van 'een vriendinnetje hebben is ook goed he..' op dat moment kregen ze natuurlijke een reactie van echt niet ik hoef gewoon geen vriendje nu.. Ze had er gewoon geen zin in. Kan ook.. Maar stel ze was wel lesbisch geweest dan weet ze in ieder geval dat dit ook goed was.
Bij een neefje van mijn moeder was het vrij snel duidelijk. Althans, achteraf gezien dan. Hij bleek op jongens te vallen, maar heeft dat altijd angstvallig geheim proberen te houden, terwijl iedereen behalve zijn vader al doorhad hoe het zat. Maar goed, pa was een beetje ouderwets in die dingen hè. Al met al is het helemaal goed gekomen. Hij heeft een lieve vriend waar hij al jaren mee samen is en de band met zijn vader is heel close, ook met zijn vriend. Zelf zou het mij geen bal uitmaken waar mijn mannetje op valt, als hij inderdaad maar gelukkig is, ook in de liefde. Verder hoop ik niet dat hij zou proberen het verborgen te houden, maar als hij weet hoe zijn ouders er over denken, dan zal dat meevallen hoop ik. Wat mij veel moeilijker lijkt, is een kind dat op een bepaald moment aangeeft dat hij/zij in een verkeerd lichaam zit. Niet voor jezelf, maar voor het kind dat dan waarschijnlijk echt ongelukkig is. Lijkt me zo moeilijk om je kind zo ongelukkig te zien.
Van mijn broertje werd altijd gedacht en gezegd dat hij homo zou zijn. Nou nu is hij inmiddels bijna 20 en alles behalve homo. Althans voor zover wij weten dan. Maar hij heeft regelmatig vriendinnetjes en scharrels. Ik denk echt niet dat het als peuter en kleuter veel zegt. Kinderen hebben veel fantasie en het lijkt me veel te jong om daar al mee bezig te houden.
Dank jullie wel Het is ook meer een gevoel zegt ze. Hij is nu bijna zeven. Erg jong maar ze vind het meer erg dat als het zo zou zijn hij er zo mee zou worstelen terwijl ze het wel zou accepteren.
Ik maak me er ook niet druk om, als ze maar gelukkig worden Maar ik ben het ook gewend in de familie, daar zitten meerdere dames en heren tussen die op hetzelfde geslacht vallen. Dan groei je er mee op en is het niet raar om een oom extra te hebben..
Ik wel.... Maar niet omdat ik het zelf niet zou accepteren, het maakt mij echt helemaal niet uit of ze later met een jongen of een meid thuis komt.. Maar vanuit zorgen... Ik hoop dat onze maatschappij tegen die tijd zo ruimdenkend is dat ik me geen zorgen hoef te maken je hoort nog best vaak over homohaat.. Hier ook een neef waarbij iedereen het allang wist, maar hij moest het zelf nog even ontdekken
Mijn broer was een vreselijke puber, zette zich eg af. Achteraf zat hij gewoon ontzettend met zichzelf in de knoop. Pas op late leeftijd is hij uit de kast gekomen. Het was voor ons allemaal helemaal niet vreemd en het klopte gewoon. Mijn kinderen maken in hun directe omgeving dus mee dat je ook verliefd op je eigen geslacht kan worden. Ik hoop dat ze zichzelf zo vrij voelen om alles te vertellen en hoop dat we mee kunnen geven dat het niks uit maakt op wie ze verliefd worden. Wij zouden er geen seconde van wakker liggen in ieder geval!
Mijn oudste geeft zelf aan dat hij nooit een vriendinnetje wil en later met een vriendje wil gaan samenwonen. Ik heb gezegd dat dat ook prima is en dat hij moet doen waar hij zich goed bij voelt. Laatst kwam hij thuis van een vriendje en het was duidelijk dat hij helemaal weg was van zijn zusje, zei zelf ook dat zij wél een erg leuk meisje was en dat hij zo'n meisje wel als vriendinnetje zou willen. Ook prima en dat heb ik hem ook gezegd. We zien het ooit wel.
Ik snap de vraag niet helemaal. Is de zoon van je vriendin uit de kast of zit ie er nog in en durft hij zijn ouders niet te vertellen of weet ie het zelf nog niet? Zelf hebben we een homo-oom die heel laat (toen zijn kinderen uit huis waren en hij gescheiden van zijn vrouw) uit de kast kwam. En een transseksuele neef (voorheen nicht). Dat was bij beide even slikken. Die oom omdat je hem al zo lang kent als hetero gelukkig getrouwde man. Die neef omdat het wel heel apart is. Maar beide geaccepteerd natuurlijk. Je bent wie je bent. Onze kinderen weten ook niet anders en vinden homosexualitiet volstrekt normaal. Ik denk ook niet dat ze het snappen dat andere mensen daar anders op zouden kunnen reageren. Us ik verwacht ook niet dat hij zelf moeite zou hebben uit de kast te komen. Maar naar rigen zeggen wil hij liever een meisje later. "Want dat is handiger als je kinderen wil"
Ik val zelf op vrouwen, wat ik ontdekte toen ik 16 was. Ik weet nog dat mijn moeder toen ik een jaar of 11 was steeds "grapjes" maakte over dat ik posters van zangeressen ipv zangers in mijn kamer had hangen en "die komt in de toekomst gewoon met een vrouw thuis". Toen werd ik daar nog boos om, want dat was echt niet waar. Tot ik op mijn 16e verliefd werd op een meisje en dacht: oeps, hadden mijn ouders toch gelijk al die jaren . Dus ja, hier wisten mijn ouders het veel eerder dan ik zelf. Ik hoefde ook nooit uit de kast te komen, ze wisten het gewoon.
Ik had vroeger altijd broeken aan, wilde een piemeltje, klom in bomen en hield niet van lang haar.... Mijn broer speelde met mijn poppen, huilde als een meisje en kon ook gillen als een meisje.. Danste altijd op Michael Jackson en zong de hele dag door liedjes.. Mijn ouders hebben nooit gedacht; die komt met iemand van zijn/haar eigen geslacht thuis later. En tijdens mijn pubertijd kwam ik erachter dat ik niet op vrouwen val en mijn broer valt ook niet op mannen. Hij is wel muzikant geworden . Dus tja, wat valt er te zeggen over jonge kinderen...
Geen ervaring mee, maar ik hoop toch dat als het zo zijn zijn, mijn kinderen zich niet ongelukkig zullen voelen omdat ze het idee hebben dat ze het niet kunnen uiten. Dat zou ik wel heel erg vinden, in tegenstelling tot het feit dat hij/zij op iemand van hetzelfde geslacht zou vallen.
Geen ervaring mee....of toch wel haha. Mijn peuter van 2,5 loopt momenteel de hele dag met kroon en roze handtas Zou er geen moment wakker van kunnen liggen als mijn kids op iemand van het eigen geslacht valt. Hopelijk voeden wij ze vrij genoeg op, om dit gewoon tegen ons te kunnen vertellen.
Ik voed ze op met de instelling dat ze keuzes hebben. Vanaf t moment dat ze begonnen met vragen over trouwen ook uitgelegd dat iedereen mag kiezen of ze met een jongen of een meisje mogen trouwen, maar net wat ze zelf willen. Vorig jaar in Tilburg ook even een rondje gedaan over het regenboogpad, met bijbehorende uitleg. (Rond de periode van de Amerikaanse wetsverandering) Ik hoop dat op die manier, door er zo open mogelijk over te zijn, ze te leren dat ze de vrijheid hebben om te kiezen. Dat dat niet altijd zo is geweest, niet overal zo is, maar wij in een tijd en land leven dat we het geluk hebben die vrijheid wel te kennen. Dat mochten ze hier ooit mee worstelen ze er ook makkelijker erover kunnen praten omdat ze weten hoe ik er over denk. Mocht dat niet aan de orde zijn ze in ieder geval respect voor de keuzevrijheid van anderen meegeven, en ze bewust zijn dat wij hier vrijheid hebben die niet vanzelfsprekend is, en ze de waarde daarvan leren. Vooralsnog is het hier niet aan de orde. Ze gaan beiden met mijn neef trouwen. Dat die op mannen valt is ook geen probleem, maar het is pas echt oneerlijk dat het niet kan omdat hij familie is!
Mijn jongste zusje is lesbisch. Nooit iets speciaal gemerkt aan haar, behalve dat ze altijd graag met jongens omging, maar nooit een relatie wilde. En dat ze jarenlang flink onder de acne gezeten heeft, wat als sneeuw voor de zon verdween toen ze uit de kast kwam. Ik heb het echt jammer gevonden dat ze het gewoon niet eerder heeft gezegd. Ze zei zelf: ook al weet ik dat het jullie niets uitmaakt, het is gewoon enorm moeilijk. Je bent toch anders. Mijn ouders hebben er dus ook geen seconde om wakker gelegen, die vinden alles prima. Ze woont inmiddels samen met haar vriendin, die ze nu al een jaar of 4 kent. Laatst zag ik mijn schoonzus mijn zusje voor het eerst een kus geven, ook dat vinden ze soms moeilijk. Kinderen gaan er misschien ook komen. Geweldig! Maar nee, het zou mij dus niet uitmaken als mijn dochters lesbisch blijken te zijn. Maar alle drie liever niet hahha komen er nog 3 meiden bij