Mijn zoon is een echte beelddenker en dat moet een aantal mensen hier bekend in de oren klinken. Ik ben dan ook op zoek naar meer informative over beelddenken. Misschien heb je zelf ervaring of weet je goeie sites/boeken die hier informative over geven. Zowel man als ik zijn geen echte beelddenkers en we zijn toch wel benieuwd hoe dit nu in zijn werk gaat. Dus iedereen die wat leuks / handigs te vertellen heeft... graag!
Mijn zoontje is ook een beelddenker (als 'diagnose' meegekregen na het testen bij aud. Centrum). Ik heb er best veel nuttige informatie erover gevonden op internet, er is ook een infosite met veel tips en achtergrondliteratuur. Als je Googlet kom je er op. (ben nu op het werk dus geen tijd om te zoeken) Ik kom er vanavond even uitgebreid reageren.
Ik ben zelf ook een beelddenker, leuk en soms lastig... Mijn ouders zijn het beide niet, daarom voelde ik me altijd redelijk onbegrepen, want ik zag wel hoe het allemaal in elkaar stak, maar kon het niet goed onder woorden brengen. Al op jonge leeftijd overzag ik situaties, zocht oplossingen, maar vooral in mijn hoofd of handelingen, ik uitte het niet zo. Door de jaren heen (school, studie, werk) heb ik geleerd om dingen op een normale manier uit te leggen en te verwoorden (vooral de agogische lessen hebben me daarbij geholpen), maar het blijft een opgave. Boeken lezen is mijn manier om toe te geven aan het beelddenken, ik ben een snellezer, de woorden vormen zich in mijn hoofd om tot situaties en ik zie het zo voor me, zodat ik de woorden bijna niet meer nodig heb. Is jouw zoon ook een dromer? Zelfs hier kan ik het lastig onder woorden brengen merk ik, haha, zit al even te turen op mijn stukje tekst, maar geloof niet dat ik duidelijk overbreng hoe het in mijn hoofd werkt... Dit is misschien wel een interessante link: Jeugd » Stichting Beelddenken Nederland
@Hahaha Mango.. je bent veel duidelijker dan je denkt hoor. Heel erg bedankt. Gelukkig is zoon heeeeeel sterk in taal dus hij vertaald vrij makkelijk wat ik in zijn hoofd heeft. Hij verteld over de tv in zijn hoofd heeft (makkelijk hoor z'n kind wat geen tv nodig heeft en hij heeft een fotografisch geheugen) Ik ben trouwens zelf niet overtuigd dat hij een echte beelddenker is, het is meer mijn omgeving...daarom wil ik me er ook meer in verdiepen. Hahahah, met dank aan de site van Mango lees ik eigenlijk gelijk dat zoon GEEN beeldenker is. Zijn ruimtelijk inzicht is juist vrij zwak, zijn taalvaardigheid enorm sterk etc. Wel gebruikt hij beelden als hulpmiddel en heeft hij dus een fotografisch geheugen. Misschien dat mensen dat bij hem zien of dit gewoon verwachten van een slim kind... Goed om te weten hoe het wel in elkaar steekt.
Fijn dat het toch goed overkwam... Overigens denk ik niet dat het een het ander hoeft uit te sluiten, dus of taalvaardig, of beelddenker, het kan ook samengaan. Inmiddels ben ik verbaal heel sterk, anders had ik ook niet kunnen doen wat ik (inmiddels) deed qua opleiding en werk, maar dat was vroeger wel anders. Faalangstig, streber, verlegen, einzelgänger (nog steeds wel)... Zo kon ik ook zelf dromen 'beginnen' als ik in bed lag als klein meisje, ik beeldde me dan in dat ik naar de markt ging, met een bepaald bedrag op zak (zie je me lopen? ) en bedacht me dan wat ik er voor ging kopen, al denkende kreeg ik dan een beeld voor ogen waar ik vervolgens op in slaap viel. Overigens is het nooit gediagnosticeerd, ik was gewoon een aparte, zoals ze dat toen noemden, ook in combinatie met een behoorlijk hoog iq en idd het fotografisch geheugen. Maar goed, ik had altijd genoeg vriendjes en vriendinnetjes, samen spelen was erg leuk, want mijn fantasie was (en is) enorm, dus dat wilde wel... Ik vind dat je zoon het heel erg goed uitlegt, een tv in je hoofd, zo is het ook echt! Ik heb er nooit echt last van gehad, het heeft me mede gevormd tot wie ik ben, tijdens mijn studie kwam ik er eigenlijk pas achter dat niet iedereen zo beeldend denkt als ik, haha!
Ik denk dat mijn dochter ook een beelddenker is. Ik heb me er niet zo heel erg in verdiept maar in die link van Mango lees ik veel herkenning. Zo heeft mijn dochter zichzelf leren lezen door woordherkenning, niet door te hakken en te plakken. Heel lang maakte ze dan regelmatig fouten door bijvoorbeeld boom te lezen als er boon stond. Dat gaat nu goed maar omdat ze zo snel leest en daarbij veel uit de context haalt maakt ze wel slordigheidsfoutjes. Bijvoorbeeld het woordje de vergeten of een voor het verwisselen. Ze maakt grote denksprongen waardoor ze soms moeilijk te volgen is. Grappig dat jouw zoon een televisie in zijn hoofd heeft, mijn dochter heeft een computer in haar hoofd . Soms slaat de computer 'op tilt' en dan blijven de beelden doorstromen terwijl ze ze niet wil zien. In de kleuterklas deed ze, als ze zich verveelde in de kring, computerspelletjes in haar hoofd. Overigens is ze dus ook erg taalvaardig, (ze heeft een enorm grote woordenschat en ze leerde zich op zeer jonge leeftijd lezen). Maar dat hoeft het beelddenker m.i niet uit te sluiten. Edit: ik had de reactie van Mango boven mij nog niet gelezen. Ik denk dus ook dat het elkaar niet uit hoeft te sluiten.
Zoon ziet letterlijk tv programma's... buurman & buurman enzo.. handig hoor. Ik leex ook dat het e.e.a. zich niet hoeft uit te sluiten. Ben erg benieuwd. We weten al een tijdje dat hij "anders" is maar dat hij vertelt dat hij in zijn hoofd kan kijken, is vrij nieuw. Dromen doet hij wel een beetje in de klas en in de auto.... verder vooral heel actief met alle ideeën die hij in zijn koppie heeft om te zetten in acties. Hij vindt ruimtelijke oefeningen best moeilijk dus ik denk niet dat hij daar het geheel over ziet.
Willen jullie er iets mee gaan doen vwb onderzoeken, of gaan jullie het aankijken? Ik kan me zo voorstellen dat als hij nergens tegenaan loopt in zn leer- en sociale gedrag dat het ook geen noodzaak is om er iets mee te doen. Bij mij is het balletje pas gaan rollen aan het einde van mijn middelbare schooltijd en vervolgstudie. Tijdens mijn vwo ging ik van streber naar underachiever en toen werd duidelijk dat er iets moest gebeuren. Ik heb toen diverse testen gedaan, oa faalangsttraining gehad, en tijdens mijn studie later veel gehad aan agogiek, super- en intervisie. Dus het heeft me in mijn jonge jaren nooit weerhouden van activiteiten of sociale interactie, al was ik wel graag op mezelf en in mijn eigen wereldje, mijn leven was alleen wel makkelijker geweest als eerder naar boven was gekomen dat ik beelddenker en hb ben.
@Mango...we wachten het af. Het gaat goed. Hij is wat apart maar vindt school leuk, is populair, goed gehumeurd etc. Als school adviseert om Leonardo yep gaan doen (is op zijn school) dan zullen we hem moeten laten testen maar anders houden we vinger aan de pols
Wat grappig en een feest der herkenning! Maar ik heb er nooit zo bij nagedacht dat dit 'anders' is. Maar Mango, het is alsof je mezelf beschrijft. Ik ben wel heel taalvaardig maar soms kan ik gewoon niet op de woorden komen, alleen de plaatjes. Maar ik snap niet zo goed waarom dit iets is dat gediagnositceerdzoumoeten worden,is dit een probleem of zo? Ik heb het nooit als een probleem ondervonden met leren, juist wel makkelijk, gecombineerd met een goede eidetische aanleg
Leuk! Voor mij is / was het geen probleem, ik weet niet beter en kan me dan ook absoluut geen voorstelling maken van hoe een ander denkt of kijkt in zijn hoofd omdat dit voor mij normaal is. Dit topic wakkert de interesse wel weer aan trouwens... Alleen ging ik op een gegeven moment, wrs ook onder invloed van de pubertijd minder presteren, en dat gaat natuurlijk opvallen, zonde van je toekomst, dus toen moest ik er wel iets mee... Overigens, het enige vak waar ik op de middelbare school problemen mee kreeg was economie, dat is namelijk erg lastig om beeldend te leren, dit was uiteindelijk ook de enige 5,5 op mijn 'geslaagde' cijferlijst...
Mijn zoon (4) zegt heel vaak dat hij plaatjes op zijn ogen ziet. Moet ik ook gaan googlen op beelddenken of is dat iets heel anders? Hij lijkt gevoelig voor 'haast' en raakt dan gespannen, wat te merken is aan zijn woordgebruik en spraak. Stotteren, haperen... Hij wordt rustig als hij kan bouwen, hij bouwt echt gigantische bouwwerken van lego en mijn man en ik staan altijd verbaasd. Hoe krijgt hij het voor elkaar. Het lijkt of hij het plaatje al voor zich ziet en het nabouwt of zo. nouja, ik doe maar een gooi, misschien heeft het niets met beelddenken te maken. Maar ik ga me er wel in verdiepen. ohja, als hij 'hapert' valt hij vaak even stil, in gedachten bijna, en zegt dan dat hij het woord niet meer weet. We zijn naar logopedie geweest maar zij noemt het geen stotteren, meer haperen. Het is voor mij nog steeds een 'puzzeltje' dus ik ben blij met dit topic, misschien dat het iets verklaart. Of uitsluit.
Haha ik had dat met oudgrieks, dat moet je fonetisch leren en dat kan ik dus absoluut niet! Ik heb dat ook gehad, zo'n periode dat mijn cijfers echt superslecht werden maar dat was gewoon pure verveling op school gecombineerd met puberen, had denk ik niet echt wat te maken met beelddenken. Op de universiteit was beelddenken enorm handig, ik kan een soort van geheugenpaleis bouwen voor mezelf en daar hang ik dan allerlei onderdelen uit de stof aan, als een soort van samenvatting. En dan hoefik alleen maar de kamers in te gaan om de rest van de stof weer te herinneren, dusik hoef niet alle stof te leren, alleen maar de paden daarheen. Moet je vast logisch in de oren klinken
Ik ben ook een beelddenker en ik vind het ideaal! Goed, ik kan misschien niet altijd op de juiste woorden komen maar ik ben heel goed in talen en synoniemen omdat een woord geen verzameling letters is maar een "code" voor een concept. Als enige nadeel zou ik durven geven dat ik erg slecht ben in het onthouden van feiten en data. Op basis van het gelezene schep ik een beeld en daarover kan ik vertellen of schrijven maar ik mis vaak de -zeker op academisch niveau- belangrijke details. Men "verwijt" mij vaak essays te schrijven ipv. papers. Toch dragen die essays vaak wel veel bij, veel meer zelfs dan de papers van anderen die slechts feiten opnoemen. Aan de andere beelddenkers: hoe zit dat met cijfers voor jullie? Cijferreeksen hebben voor mij vaak een patroon dat nog afhankelijk is van wat ik aan het "tellen" ben. Mijn vriend snapte er geen bal van "cijfers zijn toch gewoon cijfers?" dus ik neem aan dat dat niet voor iedereen zo werkt.
oh ja, en leeftijd wordt bekeken vanaf nul, het gezichtspunt verandert niet. Tijd wordt bekeken vanuit het nu, gezichtspunt draait bij 1900. Geld en andere cijfers bekeken vanaf 0, gezichtspunt draait bij 1000. Oh ja en het jaar is rond als een klok. Januari valt dan op 9 uur, augustus op iets voor 3 uur de overige vier maanden duren dus de helft van het jaarbeeld. Logisch, niet echt
Lara, fascinerend metdie cijfers. Ik zoek wel automatisch een patroon maar als het er niet is betekent dat voor mij alleen dat ik extra moeite moet doen om het te onthouden, omdat het geen 'betekenis' heeft omdat er geen beeld bij is (want het beeld is natuurlijk ook een patroon). Hebben jullie ook dat je zo dromerig kunt dwalen in je eigen beelden? Heerlijk, ik kan in hele oude geheugenpaleizen snuffelen, of echt weer helemaal teruggaan naar oude herinneringen. En ik moet altijd een beetje oppassen op mijn werk. Zelfs als mensen praten zie ik er direct de beelden bij en dat zorgt er soms voor dat ik bijvoorbeeld keihard begin te lachen omdat het beeld zo grappig is. Heel erg ongepast soms
Wat een feest dit, hahaha... Nooit verwacht zoveel gelijkgestemden hier te vinden Ik ben getrouwd met een (absoluut) niet beelddenker, en als ik iets probeer te vertellen over wat ik heb meegemaakt komt het vaak niet helemaal goed over, mijn gefrustreerde reactie is dan niet: snap je het dan niet? Nee, ik zeg altijd: zie je het dan niet? Het constante antwoord: Nee schat, ik zie het inderdaad niet... Data, check... Krijg zojuist een ijspegel van een moeder aan de telefoon omdat ik de verjaardag van mijn vader (gisteren) vergeten ben... Na 29 jaar zouden ze dat toch wel moeten weten / accepteren, maar nee! Ben allang blij dat ik mijn verjaardag onthou, en die van mijn zoon, man is nog moeilijk, 12e, maar dat kan in mijn hoofd ook best de 21e worden, lol! Ik zie cijfers ook in patronen, of probeer iig logische reeksen te zien, die ik vervolgens niet meer vergeet, kijkt hier iemand Expeditie Robinson? Weet nu de reeks nog uit de vorige aflevering.... 011235 en het goede antwoord: Vroeger werd ik meester dromer genoemd, ik verzink nog altijd graag in mijn eigen wereldje van belevenissen, beelden, herinneringen en zelfbedachte situaties (weirdo ), maar kan dit ook met boeken, mits ze niet in de Ik-vorm geschreven zijn, want daar heb ik moeite mee, herkenbaar? Visualiseren van gesprekken, jep, leuk maar inderdaad soms ongepast...
Ik denk trouwens dat het bij mij meer de combi was van hb zijn en de puberteit, 'ik kan het allemaal wel, hoef toch nergens moeite voor te doen, dus waarom überhaupt leren als ik zonder ook een zesje haal', niet zozeer het beelddenken idd.
Is dat raar dan? Volgens mij ben ik ook wel een beelddenker, dacht dat dat vrij normaal was. Als je bijv droomt, dan zie je toch beelden voor je? Ik ben niet super goed in taal, maar in spelling was ik altijd wel goed.. Heb ook een goed ruimtelijk inzicht. Mijn vriend trouwens absoluut niet, ziet ook slecht diepte. Volgens mij is de een gewoon meer visueel ingesteld dan de ander, maar bijzonder is dat toch niet..?
Ik ben zelf een beelddenker, maar wist dat niet of in ieder geval, ik was me er niet zo bewust van tot ik een relatie kreeg en ik over dergelijke onderwerpen opeens met iemand gesprekken voerde (en ik vond het, zoals er hier al meer schrijven, heel moeilijk om me in te beelden dat er ook mensen zijn die niet zo denken). Wel was al langer duidelijk dat ik 'anders' was/dacht dan gemiddeld, maar dat kan natuurlijk heel veel oorzaken hebben. Onze oudste dochter is, voor zo ver we nu kunnen beoordelen, ook een duidelijke beelddenker. Ze heeft een goed ruimtelijk inzicht en bij sommige dingen is het ook echt duidelijk dat ze het voor zich ziet, bv. doordat ze haar hoofd van links naar rechts beweegt als ze iets vertelt of iets telt ofzo. Taalvaardig in de zin van een grote woordenschat is ze wel, ze hoeft iets maar één keer te horen en ze onthoudt het, maar taalvaardig in de zin van gedachten en gevoelens ed verwoorden lijkt ze juist weer niet. Heel herkenbaar voor mij.