Vanaf wanneer kregen jullie klachten met bekkeninstabiliteit? En kwamen deze klachten geleidelijk aan of was het er ineens? Ik ben nu 21 weken zwanger en ik heb al een paar weken last van bekkeninstabiliteit, wat volgens de verloskundige vrij vroeg is in de zwangerschap. Wel had ik voor mijn zwangerschap ook al bekkenklachten, waardoor de kans al groter was dat ik bekkeninstabiliteit zou krijgen. Ik heb nu cesartherapie en in eerste instantie leek het wat beter te gaan. Maar helaas heb ik nu sinds maandag best heftige klachten. Ik moet zometeen werken (van 17.00 tot 22.00), maar eigenlijk zie ik dat helemaal niet meer zitten (werk in de thuiszorg). Ik ga het vanavond nog proberen, maar ik voel me eigenlijk bezwaard om me ziek te melden. Ik heb nog een zwangere collega en die zit al vanaf 15 weken ziek thuis. Ik weet dat ik dat niet mee mag laten spelen, maar ik vind het toch vervelend als ik uit val.... Ik moet morgenavond ook nog een korte dienst, en dan zaterdag en zondag weer hele dagen. Ik ga al bijna huilen als ik daaraan denk... Ik ga morgenochtend mijn teamleider maar bellen denk ik, maar ik baal hier zo van. Wat zouden jullie doen?
Moeilijk.. ik zit thuis met b.i. mijn contract werd niet verlengd. Maar iig, ik had al klachten met 15 weken. Draag een tweeling, misschien dat dat uitmaakt..
zie mijn onderschrift voor vanaf wanneer bekkeninstabiliteit e.d. Als jij het lichamelijk niet redt dan redt je het niet meer, laat je daarin niet beïnvloeden door iemand anders. Je kan kijken of ze ander werk voor je hebben tijdelijk want nog wel lukt.
Jenala, ik kreeg met emt een week of 25 pas. Vooral aan de voorkant bij schaambeen. Ik zou niet doorzetten als je niet kan, want jij zit straks met de pijn. Zwangerschapsgerelateerde ziekten krijgt je werkgever ook vergoeding voor dus je hoeft je niet schuldig te voelen. Denk aan jezelf en je kindje. Sterkte met de pijn!
Bij de eerste bekkeninstabiliteit vanaf 14 weken en heb tot ruim 1 jaar na de bevalling met die klachten gelopen. Misschien wel omdat ik tijdens mn zwangerschap zo stronteigenwijs was dat ik niet veel minder wilde werken, al hoewel ik uiteindleijk nog maar op 16 uur zat (van de 40 die ik werkte). Ben inmiddels 8 weken zwanger en heb al weer mega last van mn stuitje en schaambot en tinteling in mn been. Ik heb morgen mn eerste echo en ga volgende week vertellen dat ik zwanger ben. Ik werk nu tijdelijk 3 dagen (ivm zwangerschapsverlof oppas) maar ga over ruim een maand weer 4 werken en ik denk nu al dat ikd at niet ga trekken. Ben heel benieuwd hoe het deze keer gaat lopen, maar ga iig niet meer zo ver door dat ik alleen maar werk en plat op bed lig. Heb nu ook een 1,5 jaar oude dreumes die ook aandacht wil en dan is het dus jammer voor mijn werk.
Met de 1e had ik al met 12 weken klachten, de klachten waren nog niet geheel over toen ik zwanger raakte van mijn 2e kind. Grotendeels door; TE LANG DOORGAAN!! Ik "schreeuw" dit even, omdat ik me ook, net als jij, schuldig voelde. Pas met 5 maanden zwangerschap, niet meer kunnen lopen en volledige rust voorgeschreven kreeg van de fysio, meldde ik me ziek. Te laat dus. Overigens; Blijf WEL in beweging. Ik ben blij te lezen dat je een Cesartherapeute hebt en geen fysio; laatstgenoemde was vrij passief in behandelen (masseren en veel rust) pas met het herstel na de bevalling ben ik bij de Cesar terecht gekomen en zodra ik zwanger was hebben we het "beter voorkomen dan genezen" beleid gedaan. Ik ben er veel beter doorheen gekomen en inmiddels alweer ruim 5 jaar klachtenvrij. Alleen rond de menstruatie doemt het nog wel eens op, maar niet noemenswaardig. gr. Chantal
Heel erg bedankt voor alle reacties. Gisterenavond op mijn werk ging het voor geen meter helaas (bukken in krappe douches enzo). En ik kan nu bijna geen stap meer verzetten:x. Ik moest vanmorgen met de kat naar de dierenarts, maar ik kon hem amper optillen (katje van 4 kilo). Ik heb me nu toch maar ziek gemeld, en ik hoop dat ik goeie afspraken kan maken voor aangepast werk. Helaas krijg ik van mijn man ook niet heel veel begrip. Het is verder echt een schat hoor, maar hiermee vind hij toch dat ik het maar gewoon moet proberen. Dus dat helpt ook niet echt.
Ik kreeg de eerste klachten toen ik nog maar 8 weken zwanger was. Met 16 weken kon ik eigenlijk helemaal niks meer, amper lopen, bukken, draaien of zitten. Ik ben toen een paar keer naar de fysiotherapeut geweest, er bleek een zenuw klem te zitten in mijn bil. Daarna nog wel veel last van de bekkeninstabiliteit gehad, zelfs nu nog regelmatig. Maar met behulp van oefeningen en adviezen mbt houding en bepaalde bewegingen, was het de rest van de zwangerschap redelijk te doen.
Hier ook klachten vanaf week 12. En helaas blijf ik er nog steeds mee rondlopen Volgende week afspraak bij de fysio en kijken wat die kan doen.
Toen ik 12 weken zwanger was ben ik naar de fysio gegaan ivm rugpijn, maar die fysio beviel me niet dus ben ik met 16,5 week terug naar mn oude fysio gegaan en die constateerde dat ik last van mn bekken had. Toen ik 20 weken zwanger was, heb ik op mn werk aangegeven dat het niet meer lukte, veel pijn. Ik ben toen 2 weken in de nachtdienst gegaan om mn rug te ontlasten maar ivm misselijkheid 's nachts heb ik me bij 22 weken 100% ziek moeten melden. Als ik terugdenk had ik bij 12 weken dus al bekkenklachten, maar dacht dat het rugpijn was. Ik heb alleen geen BI maar mijn bekken stond scheef waardoor ik veel pijn heb. Ook heb ik slijmbeursontsteking aan mn bovenbeen/heup en veel last van mn onderrug.
Jenela, Jammer om te lezen dat je man weinig begrip heeft. Want juist daar zul je nu heel veel steun van nodig hebben. Probeer anders hem informatie te laten lezen, of hem een keer mee te laten gaan naar de cesartherapeut om meer begrip te krijgen. het zou nml juist nu heel belangrijk zijn als hij de zwaardere taken ook van je overneemt (was/strijk/boodschappen/stofzuigen) Wat dat aangaat heb ik een man met een gouden randje. Hij heeft me echt heel veel ondersteund, kookte zelfs en is het zo leuk gaan vinden dat hij nu ook zeker 3x in de week of het kokkerellen overneemt of lekker zelf in de keuken staat. Hmmm de was...tja ik mag niet klagen hij DOET het tenminste en daar is heel wat voor te zeggen. Jammer dat hij alleen bij twijfel WEL dat leuke truitje in de droger gooit....detail... Maar om terug te komen op jouw man; ga een goed gesprek aan, met de info en vertel dat het juist nu heel belangrijk is dat je ontlast wordt, ook om erger te voorkomen. Bewegen is goed, maar overbelasting en zware taken doen niet.
het begon bij mij rond de 10/11 weken. dacht dat het gewoon rugpijn of een soort spierpijn was. alleen werd het elke week erger. met 16 weken uiteindelijk naar de fysio gegaan. mocht nog maar halve dagen werken, en met 22 weken ging het helemaal niet meer! nu ondertussen dus al 12 weken thuis....
Ik heb ook te lang door gewerkt en heb er nu ook nog steeds last van. Mike is ondertussen alweer 4 maanden. Dus wees verstandig en luister naar je lichaam. Niet zo eigenwijs doen als ik Werkte met 16 weken halve dagen en met 26 weken zat ik thuis
Had het vanaf een week of 9. Kon bijna niet meer lopen, met 15 weken was het weg, toen ik de kleine voelde bewegen, lag waarschijnlijk op een vervelend punt te drukken. Nu voel ik het zo nu en dan weer. Ben ervoor naar de Fysio, maar dat hielp niet, pas na het draaien, ging het weg. Toen begonnen bij mij de harde buiken, dus dat schoot lekker op...
Met 14 weken zwangerschap kreeg ik last van BI, met 17 weken gestopt met werken. Na de bevalling onder behandeling geweest bij een fysio, osteopaat, chiropractor. Nu weer even terug bij de fysio en ga over een week of 2 naar een revalidatie centrum. Heb maar een goed advies: luister goed naar je lichaam!!!!!
Hier met 15,5 week 100% ziekgemeld en nu 4 uurtjes per dag boventallig aanwezig tot ik merk dat 't teveel wordt. Dan wordt het aantal dagen verminderd.. Wat jammer dat je weinig steun krijgt van je man! Misschien kan de VK hem er op wijzen wat dit voor jouw lijf betekend? Hopelijk ziet 'ie dan in dat het voor jou helemaal geen pretje is en je niet steeds kan blijven 'proberen'..
Bij mij begon het rond de 22 weken met pijn in mijn stuitje. rond de 26 weken kreeg ik er ook pijn in mijn rug bij en nu sinds een week of drie doet echt alles pijn... Ben minder gaan werken.. werk nu 32 uur ipv 40 uur. Maak kortere dagen en daardoor is het net aan vol te houden...verre van ideaal... heb bureauwerk en weet vaak niet eens meer hoe ik moet zitten of doen, en als ik loop heb ik de lachers op mijn hand want ik waggel en het gaat me toch met een slakkegang... kan vaak wel janken! Na deze week nog 3 weken en dan heb ik verlof..kan niet wachten. Wil je wel meegeven dat je die klachten echt serieus moet nemen! Je kunt er zelf een hoop aan doen om het niet erger te maken. Niet tillen, bukken, en weinig traplopen. maar... ook mijn man ziet het allemaal niet zo serieus in... dus ik weet dat het moeilijk is om dingen niet zelf te doen. maar op gegeven moment moet je wel! denk aan jezelf! anderen weten niet wat jij voelt en kunnen zich er weinig bij voorstellen, maar jij zit straks met de gebakken peren! succes, xxx