Hoi dames, Wij weten nog niet wat voor kindje er in mijn buik zit... Dat wil zeggen; een jongetje of een meisje. Mijn gevoel zegt me vanaf dag 1 dat het om een zoon gaat. Ondanks de NUB-voorspelling ( welke volgens de theorie niet eens in de buurt komt van een jongetje - paralleller kan niet ) en het feit dat ik stiekem toch een beetje gespiekt heb toen we weg moesten kijken bij de 20-weken echo ( geen piemeltje te bekennen ). Zowel een jongetje als een meisje zijn hier hartstikke welkom... Ik heb echt 0.0 voorkeur, maar toch merk ik dat als ik aan het kindje denk, ik altijd denk aan een 'hij'. Voor de dames die ook een sterk voorgevoel hadden en toch bevielen van het tegenovergestelde geslacht... Was je verbaasd ( vast )? Moest je heel erg wennen aan het feit dat het dan toch een jongetje/meisje bleek te zijn? Ik ben zo benieuwd, want ondanks dat ik verstandelijk weet dat het 50/50 is en echt nog alle kanten op kan gaan... Denk ik dat ik enorm verrast zal zijn als het toch een meisje blijkt te zijn. Enorm verheugd, evenals bij een jongetje... Maar moet mezelf dan denk ik wel even aanwennen om 'zij' te zeggen. Ik ben nieuwsgierig! En ook: bij wie klopte dit sterke voorgevoel?
ik dacht vanaf t begin een jongetje. hebben gekozen om via de echo's niet te laten verklappen wat het geslacht is. was helemaal verbaasd dat het een meisje was, maar super blij
Ik was er 100% van overtuigd dat het een jongetje was en die hebben we ook mogen krijgen. Maar ja voor hetzelfde geldt had ik het helemaal fout gehad natuurlijk. Als ze mij "meisje" hadden gezegd denk ik wel dat ik even had moeten schakelen, maar net als jij had (en heb) ik geen enkele voorkeur dus dat went vanzelf wel.
Ik had ook de overtuiging dat ik zwanger was van een zoon. Van te voren absoluut geen voorkeur, beide niet trouwens. Dus het maakte mij helemaal niet uit wat het is. Een baby.. dat wilde ik Bij de 20 weken echo bleek toch dat het een meisje was. Nou ik moest toch wel even omschakelen hoor.. Niet omdat ik dus voorkeur had, maar gewoon omdat ik dacht dat het een jongen was. Daarom blij dat ik er nu lekker aan kan wennen. Straks wen ik wel aan de baby zelf.
Ik dacht dat ik zwanger was van een meisje, geen idee waarom eigenlijk. Ik dacht alleen maar als ik aan de baby dacht, aan een meisje en roze! Bij de 20 weken echo zag ik overduidelijk een jongen! Net zo gewenst hoor, moest alleen mijn gedachtes aanpassen aan een jongen en blauw hihi. Nu zit ik te wachten tot hij naar buiten wilt komen!
Als het een jongen blijkt te zijn inplaats van een meisje. Dan moet hij het de eerste dagen doen moet veel roze kleding. En mag me man flink gaan shoppen voor jongens kleding en de babykamer veranderen voor de rest is het even een omschakeling maar even welkom
Dan gaan de kleertjes op marktplaats en kunnen we weer opnieuw gaan shoppen word wel even omschakelen.. Laten we er maar vanuit gaan dat de echoscopiste volgende week gelijk heeft.
Ik wil ook het geslacht niet weten en heb sterk een jongensgevoel, ben benieuwd!! Lievemamatrix, jij bent gewoon stronteigenwijs als jij nu nog denkt een jongen te krijgen hahaa!
Ik dacht een jongen te krijgen, had me wel gerealiseerd dat het 50/50 zou zijn hoor, maar mijn gevoel zei wat anders. Het was een verrassing tot de geboorte en uiteindelijk toch een meisje. Maakte me echt geen biet uit hoor, hoefde ook niet echt om te schakelen. Manlief is wel dezelfde week nog gaan shoppen voor roze rompers, gelukkig hebben we heel wat meisjesdingen kado gekregen, dat was wel heel leuk omdat we alleen nog maar unisex kleertjes hadden.
mijn gevoel zij bij de eerste het is een jongen... ik wist het gewoon zo zeker, pas 1 week voor de bevalling een meisjes pakje in mijn tas gedaan voor het geval dat... na de bevalling heb ik alleen maar gehuild van geluk en geroepen hij is een meisje owwwwwww ik heb een dochter!! ik was zo gelukkig. bij de 2e zei mijn gevoel weer het is een jongen dus bij de 20 weken echo zeik ja ik wil het weten want mijn gevoel zegt een jongen dus het is een meisje! en ik kreeg een geweldige dochter er bij nu weet ik het weer niet gevoel zegt een jongen dus waarschijnlijk word het een meisje beide zijn welkom!
7 november hadden wij de geslachtsbepaling. Voor mijn gevoel gingen wij alleen even een bevestiging halen dat onze 3e zoon in aantocht is.. Ik was in shock dat het een meisje bleek. Ben er nog steeds niet aan gewend. Ben heus wel blij hoor, maar het voelt zo gek dat ik nooit meer een jongetje ga krijgen.
bij de eerste wisten wij het niet, zelf helemaal overtuigd van een jongen, geen idee waarom. Nog net geen kleertjes gekocht Na de bevalling roep ik meteen: wat is het?? En de vk zegt: gefeliciteerd met jullie dochter Ik heb in een minuut wel 20 keer achter elkaar tegen mijn man gezegd: tis een meisje, tis een meisje. En helemaal verliefd op ons meisje
Ik wist ZEKER dat mijn oudste een meid was. Hoe ik daar nou weer bij kwam? Toen er na zijn geboorte een jongen in de lucht gehouden werd was ik compleet flabbergasted. Daarom wilde ik bij de tweede tijdens de zwangerschap al weten wat het geslacht was. Na de bevalling heb ik al genoeg emoties, daar kan ik zon verrassing niet bij gebruiken .
Ik weet ook vanaf het begin zeker dat we een jongetje krijgen. Ik kijk ook alleen maar naar kleertjes en speeltjes in blauw. Ik praat over "hij", hoewel ik ergens ook wel weet dat het 50/50 is. 27 december weten we het zeker!
Heel raar maar ik heb altijd gedacht dat ik alleen jongens zou krijgen. (oma heeft alleen zonen gekregen en die zonen hebben alleen dochters gekregen en van jongs af aan dacht ik dat ik dan alleen zonen zou krijgen) Toen bij de 20 weken echo bleek dat nr 2 toch echt overduidelijk een meisje was heeft de vk van mij extra moeten kijken want dat kon toch niet. Wat ook leuk was was dat er een leerling bij de gyn was ten tijde van de groeiecho. Omdat wij al wisten was het werd mocht ze oefenen op mijn buik en werd er ook nog eens van alles bij verteld. (van die kant lijkt het op een hamburger en van die kant op een koffieboon). Maar ik heb de eerste 2 weken wel heel erg moeten wennen aan de afwezigheid van een piemel
direct na de bevalling dacht ik alleen: ow wat mooi! tot de assistente vroeg of het een hij of zij is. toen had ik zoiets: owja! je hebt nog 2 smaken ook haha
Ik dacht twee keer meid en het was twee een jongen haha eerste keer moest ik wennen (kwam er met 30 weken achter) omdat jongens wat onbekender zijn voor ons meisjes Bij de tweede kwam ik er pas achter na de bevalling. Maar ik hoefde niet te wennen, het voelde gelijk goed en logisch. Dat echt een bijzonder gevoel.
Ik had dat bij de tweede. De zwangerschap was heel anders dan de eerste (jongen) en ik was er werkelijk van overtuigd dat het een meisje zou zijn. In gedachten had ik de babykamer al helemaal ingericht. Bij de twintigwekenecho wilden wij het wel weten en ik was stomverbaasd toen het weer een jongen bleek te zijn. Vooral omdat alles zo anders voelde. Ik was wel blij dat ik het vantevoren wist, ik wilde eigenlijk best graag een meisje en anders had ik na de bevalling echt moeten omschakelen. Nu ben ik zwanger van de derde en deze keer weten we het niet. Ik heb ook totaal geen voorgevoel, de zwangerschap lijkt een beetje op de eerste keer, ik draag redelijk naar voren, maar iets minder dan bij de eerste twee, dus dat zegt ook helemaal niets. Ben wel heel erg benieuwd. Deze keer heb ik gelukkig ook geen voorkeursgevoel, dus het maakt me ook niets uit.
dus twee keer bevestigd dat het een meisje werd en uiteidenlijk toch een jongen? had je veel meisjes kleding?