had een beetje moeite met het goed verwoorden van de titel haha. Ik hoop dat ik hier goed zit!! Mijn dochter (3 jaar) kreeg vanaf haar geboorte direct kunstvoeding. Die keuze heb ik toendertijd met mijn exman gemaakt, maar meer omdat hij zo negatief was over borstvoeding..(ik wil zelf ook meteen een flesje kunnen geven, ze slapen eerder door, blabla) dus ik heb eigenlijk niet echt veel onderzoek gedaan verder naar de voordelen van borstvoeding..En uh ja ik was nogal naief in onze relatie helaas. Maargoed nu komt het; toen ze 1 week oud was voelde ik mij, jawel, schuldig..samen met de kraamverzorgster tóch geprobeert om borstvoeding te gaan geven maar t mocht niet echt meer baten. Ik ging door de grond van de pijn en t lukte gewoon niet meer.. Dus tot ze 1 jaar werd, gewoon kunstvoeding gegeven.. Nu ben ik zwanger van de tweede en mijn eerste gedachte (echt waar haha) was: Borstvoeding deze keer! Mijn vriend steunt mij gelukkig hier volledig in..Hij geeft er ook de voorkeur aan maar als t helemaal niet gaat lukken, ook geen probleem met kunstvoeding. Alleen begint dat ellendige schuldgevoel dus weer op te komen..Iemand in mijn omgeving zei zelfs; "dan lijkt het net alsof je dit kindje wel het beste gunt en Charlize niet" Zo'n opmerking helpt ook niet echt natuurlijk.. Hebben jullie misschien tips hoe ik hier mee kan omgaan? Of misschien is er zelfs iemand die er ook ervaring mee heeft? Heel verhaal, sorry..misschien komt het door de hormonen hahaha. alvast bedankt xxx
nou dat was dus ook wat ik ervoer, vooral toen zoon van 4 zei "ik kreeg ook lekkere tietie melk toen ik baby was he?". waarop ik niet helemaal eerlijk antwoordde omdat ik niet wil dat hij idd denkt dat het hem niet gegund was. alleen heeft hij maar iets van 3 weken borstvoeding gehad, en dochter nu bijna 8 mnd. maar juist het feit dat het bij zoon niet gelukt is, gaf mij extra doorzettingskracht om het bij dochter wel goed te laten gaan. dus geef er je eigen positieve draai aan! en met kunstvoeding is niks mis, dus zo'n verwaarlozing was het nou ook weer niet he
Nee dat ben ik met je eens hoor! Ik heb een kerngezonde dochter, nooit ziek geweest op 1 griepje na door de bmr prik. De reden dat ik nu zo graag voor borstvoeding wil gaan, is denk ik ook grotendeels voor de ervaring..Het lijkt mij heel bijzonder. Alle bijkomende voordelen ook meegeteld natuurlijk, maar ik wil het vooral gewoon ervaren hoe het is. Lekker egoistisch eigenlijk.
Dus omdat je bij de eerste een keus hebt gemaakt waar je niet helemaal achter stond en je nu anders over denkt, moet je bij de tweede dezelfde (voor jou niet passende) keuze maken? Begrijp me niet verkeerd, ik snap jouw gevoel, maar die opmerkingen om je heen niet. Het is toch logisch dat je leert en daardoor andere keuzes maakt op sommige momenten. Ik heb de oudste soms wel laten huilen tegen mijn gevoel in, omdat ik dacht dat dat het beste was, dat doe ik nu niet meer. Heb ik de oudste tekort gedaan? Misschien, maar niet doelbewust, ik heb geleerd van mijn ervaringen en kies nu anders, hopelijk beter. Op andere momenten heeft de oudste weer voordelen, ik heb voor de tweede minder spullen gekocht. Ik gun het hem wel, maar financieel is het moeilijker en niet strikt noodzakelijk, dus helaas. Ik vind het heel normaal om te groeien in je kennis en kunde en daarmee soms andere keuzes te maken. Het lijkt mij een slecht plan om alle "fouten" te moeten herhalen. De nieuwe baby heeft weer recht op eigen "fouten"! Succes en geniet ervan.
Two wrongs don't make a right. Je kunt er niets meer aan doen dat je dochter geen bv heeft gehad, maar waarom het dan ook je andere kind bij voorbaat ontzeggen? Soms is het net alsof borstvoeding een extraatje is, alsof je je kinderen daarmee verwend ofzo. Maar dat is natuurlijk onzin. Het is gewoon de normale voeding voor een zuigeling. Dus ik vind ook niet dat je het ene kind dan verwend door borstvoeding te geven terwijl je dochter het niet heeft gehad. Schuldgevoelens kan ik me wel voorstellen, het is toch heel emotioneel, of je je kind zelf kan voeden of niet. Het is jammer dat je destijds een beslissing hebt gemaakt waar je niet achter stond, maar dat maakt je niet gelijk een slechte moeder hè? Steun van je partner is heel belangrijk bij borstvoeding. Gelukkig heb je dat deze keer wel. Maar borstvoeding mislukt sneller als je omgeving je niet steunt. Het is ook niet niets he, eerst een zwangerschap dan de bevalling en dan de kraamtijd met alle slapeloze nachten. Dan heb je gewoon die steun heel hard nodig. Jij kan er niets aan doen dat je die niet gekregen hebt. Ik hoop dat het je deze keer wel gaat lukken en dat je mag genieten van de mooie voedingsmomenten met je kleintje. Ik vind het zelf nog steeds heel bijzonder en ik gun dat iedereen.