Babysterfte Nederland bijna hoogst in Europa Uitgegeven: 11 december 2008 09:44 Laatst gewijzigd: 11 december 2008 10:04 DELFT - Nederland behoort tot de landen met de hoogste babysterfte in Europa. Een op de honderd baby's in Nederland sterft tijdens of direct na de geboorte. Alleen in Frankrijk en Letland is dat cijfer hoger. Dat blijkt uit onderzoek van onder meer TNO en Maastricht UMC dat donderdag wordt gepresenteerd. In het onderzoek zijn 26 Europese landen betrokken. De laagste babysterfte is in Luxemburg, Slowakije en Spanje. Daar overleven vijf op de duizend baby's de eerste uren na de bevalling of de bevalling zelf niet. In Nederland ligt dat aantal dus twee keer zo hoog. Klik hier voor meer informatie! In Frankrijk en Letland overleven elf van de duizend baby's de geboorte of de uren direct erna niet. Europa Toch brengt het onderzoek niet alleen slecht nieuws. De babysterfte in Europa is wel gedaald sinds de vorige meting in 1999. Toen had Nederland het hoogste sterftecijfer van vijftien EU-landen. De oorzaak van de vele sterfgevallen is niet geheel duidelijk. Waarschijnlijk heeft de relatief hoge leeftijd van moeders in Nederland invloed op de cijfers. Ook is het aandeel meerlingzwangerschappen hoger dan in andere Europese landen. Oorzaak Ook noemen de onderzoekers als oorzaak dat Nederlandse kinderartsen terughoudend zijn met het behandelen van extreem vroeg geboren baby's. Hierdoor overlijden deze vaker vlak na de geboorte dan in het buitenland. De Nederlandse stuurgroep die zich bezighoudt met het onderzoek naar babysterfte, hoopt met nadere analyses van de verschillen in babysterfte tussen de Europese landen meer te weten te komen over de oorzaken. Met die kennis wil de stuurgroep de zorg aan zwangere vrouwen en pasgeborenen verbeteren.
Ja ik hoorde t net op het nieuws op rtl4 Zou vooral komen doordat de moeders tijdens de zwangerschap ongezond leven....
Ik denk eerder dat het komt dat men in Nederland de mentaliteit heeft om vrouwen heel lang door te laten lopen, ik hoor zelfs al dat vrouwen doorlopen tot 43 weken zwangerschap....elke dag controle om te kijken of er genoeg vruchtwater zit...... Of zoals ik heb meegemaakt dat ze heel lang wachten met ingrijpen als de bevalling (de geboorte) heel lang op zich laat wachten, ik heb 2 uur liggen persen en toen kwam hartslag van Amanthis onder de 50 slagen per minuut en toen pas grepen ze in.
Ik deel mijn mening met Amathis. Vergeleken met andere landen, vind ik ze hier behoorlijk laks met bevallingen.
ik deel mijn mening ook met Amathis en wil er nog aan toevoegen dat je tijdens je zwangerschap echt op je strepen moet staan om doorgestuurd te worden voor onderzoek, er wordt teveel bezuinigd, als je niet voor jezelf opkomt terwijl je het gevoel hebt dat er iets niet goed zit dan gaat het vaak toch fout, en dan is het helaas vaak ook al te laat. Dus, kom voor jezelf op en vertrouw op je gevoel!
Inderdaad, ik deel jullie mening ook. Er wordt laks mee omgegaan, je moet zelf op je strepen staan en de zorg tijdens de zwangerschap en rond de bevalling is in een hoop landen veel beter geregeld dan in Nederland.
Ik vind dat ze inderdaad veel te lang wachten met ingrijpen. Maar ook thuisbevallingen zullen wel een risico zijn.
Over die thuisbevalling, er zijn nog 2 alineas aan het stukje toegevoegd: Ook wetenschappers speculeren over de oorzaken van de hoge babysterfte in Nederland, het is in ieder geval niet de thuisbevalling. Toen Nederland vijf jaar geleden slecht scoorde in een onderzoek over zuigelingensterfte, werd gewezen op deze typisch Nederlandse traditie. ''De risico's van thuis bevallen zijn dit keer in het onderzoek meegenomen'', zegt Simone Buitendijk van TNO. ''Daaruit bleek dat er geen enkel verschil valt te aan geven met de bevalling in het ziekenhuis, die in andere landen gebruikelijk is.'' Ik denk toch dat het verschil maakt of een arts direct ter plaatse is of niet. Maar dan moeten ze inderdaad ook wel 24-uurs diensten draaien, anders heb je er midden in de nacht nog niets aan.
Thuisbevallen zou ik zelf nooit willen, sterker nog ik zou nooit meer willen bevallen. Het is mij allemaal enorm tegengevallen, ze grijpen te langzaam in of helemaal niet. Ik vond het gewoon barbaars. Men wil het liever via de natuurlijke weg alleen vergeten ze dan aan de kersverse ouders te vertellen wat de eventuele gevolgen zijn voor het kindje en niet te vergeten de moeder. en wat betreft die zogenaamde band na het natuurlijk bevallen, ik was zo kapot, geschokt etc dat ik in eerste instantie mijn kindje niet eens wilde zien, die band is pas gekomen na een paar weken......echt geen roze wolk. Door mijn werk spreek ik mensen over de hele wereld en als je dan vertel hoe het hier eraan toegaat en als je dan hoort hoe het elders gaat dan denk ik inderdaad dat we hier betreft bevallen en zwangerschappen een stukje achterlopen. Maar goed dat is mijn mening
ze zijn idd erg laks hiermee.. bij mij braken de vliezen met 35 weken zwangerschap en ze hebben mij 1 week laten liggen in het ziekenhuis met alle gevolgen van dien! steeds kwam er weer een ander de 1 zei ja het is verstandiger om haar nu te laten komen ivm bacterien door de open baarmoedermond en gebroken vliezen.. de ander zegt we moeten het tot 36 wkn zien te rekken ivm de longrijping.. ik was ook nog eens doodziek.. hoge koorts enzo.. in de tussentijd had ik steeds weeen die niet doorzetten en toen kwam er een hele fijne gynacologe en die zei vandaag gaan we je inleiden en jullie dochtertje laten komen.. ze is uiteindelijk geboren met een keizersnede.. was dus 36 weken oud.. bij de geboorte leek alles oke te zijn en de apgarscore was 9, en 10.. nog geen dag later kreeg ze hoge koorts en dronk slecht en toen begon de ellende van het ziekenhuisgedoe.. vindt ze erg nalatig en was ontzettend verdrietig en boos toen ik onze dochter daar zo aan een infuus in het hoofdje zag liggen, overal slangetjes.. een sonde in.. handjes en voetje blauwgepprikt.. na 1,5 week werd ze ontslagen na allerlei onderzoeken die op niets uitdraaiden.. eenmaal thuis.. was ze de hele nacht muisstil.. kwam niet voor een flesje.. we hebben koorts gemeten die lag alweer op 38,5.. gelijk de kinderarts gebeld en ze werd weer opgenomen.. nog een antebioticakuur erachteraan wat niets hielp behalve troep in haar lijfje.. we wisten niet meer wat we moesten doen en ben heel bang geweest dat we haar zouden verliezen.. als je zoiets meemaakt dan sta je even niet meer stil bij alles en wens en bid en hoop je dat ze beter wordt.. ze hebben een grote fout gemaakt door haar zolang in mijn buik te laten leven!
@ GhitaThakoerdin, kan me voorstellen dat je een groot deel van je vertrouwen zo kwijtraakt... wat een verhaal! OP BNR (radio) waren vandaag een onderzoeker van TNO, een arts van het AZ Maastricht en een VK van het ACM (Amsterdam) aan het woord. Hieruit kwam onder meer het volgende naat voren: Vrouwen in NL roken bijna het meeste van heel Europa (tijdens zwangerschap) Ze krijgen erg laat kinderen, hetgeen de kans op complicaties verhoogt Nederland zou zich moeten schamen om zulke cijfers te hebben; kwa geboortegewicht en gemiddelde zwangerschapsduur zit NL nl. wel in de middenmoot In landen om ons heen wordt door artsen vaak op een 'agressieve' manier getracht een kindje van 22 weken bijv. in leven te houden, terwijl sterven vaak humaner is dan het leven nodeloos rekken (vergelijkbaar met het Nederlandse euthanasiebeleid) Kindjes die sterven enkele weken na de geboorte zijn in dit onderzoek niet meegenomen, NL is hierin dan weer veel beter (minder kindjes die sterven) dan andere landen Bij de grote groepen allochtonen (Turken, Marokkanen) komen dit soort dingen vaker voor, en zij vormen een relatief groot aandeel van de Nederlandse bevolking. Een keizersnede wordt door Nederlande artsen met grote terughoudendheid toegepast... In andere landen wordt het soms gedaan om het leven van het kind te redden, terwijl het als de baarmoeder nog zo klein is (met 24 weken zwangerschap) het voor de moeder een ongelofelijk zware ingreep is. Er wordt dus een afweging gemaakt. Kortom, wederom een onderzoek dan op meerdere manieren kan worden geïnterpreteerd. Wel wrang. Stel dat het hier met 24 weken was misgegaan. In Gent wordt wel dan per definitie voor het leven van je kind gevochten en kan je drie weken later alsnog horen: dit wordt niets (of wel). Rij je naar Rotterdam is het (niet per definitie maar wel eerder)... liever nu het leven eindigen dan over drie weken alsnog het lijden beeindigen en ligt het aan de conditie van je kindje of ze ermee verder gaan of niet... Sorry *dwaalt af* Denk zelf dat dit een vertekend beeld oplevert, maar dat er wel degelijk veel meer aandacht mag worden gegeven aan zwangere vrouwen en hun kindjes.
@ghita, wat een vreselijk verhaal! Ik ben van mening dat de thuisbevalling moet blijven bestaan. MAAR, er zou minderlang gewacht moeten worden met naar het ziekenhuis gaan denk ik. EN het zou op ELK tijdstip van de dag mogelijk moeten kunnen om een ruggeprik te krijgen. En ik vind het ook belachelijk dat je in sommige landen een keizersnee op bestelling kunt krijgen maar hier gaan ze soms wel weer erg lang door heb ik het idee.....ALs ik af en toe de ellende hier lees over ellenlange bevallingen (om over die van mezelf van 36 uur nog maar te zwijgen) met tangen en pompen en baby's die in paniek eruit worden geduwd DAn denk ik.......natuurlijk een natuurlijke bevalling is het mooiste maar het zit nou eenmaal moeilijk inelkaar bij de mens en wij zijn slim genoeg dat we alternatieven hebben bedacht. Laten we die dan ook gebruiken indien nodig. Om mijn eigen voorbeeld erbij te halen; na een hele nacht en dag weeen met 1cm ontsluiting als resultaat ging ik uiteindelijk om 21 uur 's nacht naar het ziekenhuis. Daar deden ze niks behalve monitoren en pijnstilling geven. Ze hadden de gyn gebeld (was dus niet aanwezig) en die had gezegd dat ik vanwege mijn vermoeidheid (was inmiddels al 24 uur bezig) een ruggeprik nodig zou hebben. En dat kan niet 's nachts. Dus moest ik ook die nacht door met een prik en een slaappil, waar de weeen evengoed doorheen kwamen. 's ochtends vroeg ging ik dan eindelijk aan een infuus om mij betere weeen te geven en kreeg ik idd een ruggeprik. Ik ben daar nog steeds heel blij om want ik had het echt niet meer gered denk ik. Maar Ruben was wel heel benauwd omdat hij meconium binnen had gekregen en dat had misschien wel voorkomen kunnen worden als ik gewoon die nacht had 'mogen' bevallen.
als ik dit zo lees zou ik haast als ik in de toekomst hoogzwanger ben even op vakantie gaan... Naar Luxenburg ofzo...
Eerlijk gezegd, ik schrik niet erg van dit bericht... als ik vergelijk met hoe het er hier aan toe gaat. Wij hebben hier meer controles tijdens de zwangerschap en in Nederland laten ze vrouwen vaak veeeeeel te lang overtijd gaan! Hier wordt de bevalling meestal op gang gebracht als ze overtijd gaan, ik ken hier echt geen enkele vrouw die langer dan 1 of 2 dagen overtijd is geweest. Hier worden ook nog amper draaipogingen gedaan, omdat dat ook een gevaar kan zijn voor het kindje, alsook stuitbevallingen komen hier minder voor, meestal gaat de arts dan over op een keizersnede. Tegelijk vind ik ook dat het resultaat ergens een vertekend beeld geeft, ik las immers dat abortussen en miskramen ook in het onderzoek werden meegeteld. Wat betreft extreem-prematuurtjes... ik ga niet akkoord met het beleid in het grootste deel van Nederland, dat ze bvb onder de 25 of 24 weken het kindje niet willen helpen, dat moet echt geval per geval worden bekeken, hoe reageert het baby'tje bij de geboorte enz enz... Mijn dochtertje is met 23 weken geboren en ze hadden me al gezegd dat de kans klein was dat ze het zou halen, maar toch hebben ze nog afgewacht hoe ze was bij de geboorte... ze hebben geprobeerd haar ademhaling goed op gang te brengen maar het lukte niet... haar longetjes klapten steeds weer in, wat ze ook deden. Ik ben blij dat ze het toch geprobeerd hebben, anders blijf je je hele leven afvragen hoe het anders was geweest (al heb ik dat nu ook nog soms, dat ik me afvraag hoe het was geweest als we niet hadden beslist alles stop te zetten).
Nou ik vind dat ze hier ook erg slecht zijn! Ik had met 28 weken gebroken vliezen en ik moest dus naar het ziekenhuis daar heb ik 4 weken gelegen en toen mocht ik naar huis maar wel met bedrust en dan moest ik iedere dag op controle. Maar waar ik dus echt van stond te kijken dat ik na de bevalling meteen naar huis mocht ik heb dus 10 weken met gebroken vliezen gelopen en het kind blijft niet eens tot opservatie mijn Vk snapte er ook helemaal niks van dat de gyn ons niet daar hield. alles is dan wel goed gegaan maar je weet maar nooit wat voor schade het kindje heeft opgelopen
ja het mag wel maar je moet echt blijven liggen anders kan het zijn dat de navelstreng naar buiten gaat en het kind sterft eerder bekend als scheur in de vliezen. ik vond het toen ook erg raar want toen ik bij de eerste dat had werd ie gehaald maarja toen was ik wel 37 weken toen het gebeurde