Gister zijn we voor het eerst met onze kleine op bezoek kunnen gaan bij haar grootje thuis! (mijn oma van 88 jaar oud!) En ooooh wat is het mensje gelukkig met haar achterkleinkindje. 12 december 2007 (onze trouwdag notabene) werd zij met spoed geopereerd aan een vrij grote hersentumor omdat haar gezondheid als een sneltrein achteruit ging. We dachten echt dat we haar kwijt waren. Nu, 4 maanden later, woont ze weer zelfstandig in haar eigen huis samen met haar hondje. Ze doet nog alles zelf (boodschapjes enzo) en geniet volop van het leven. Toen ik haar gister zo dolgelukkig zag zitten met haar kleindochtertje en zij uitsprak nooit gedacht te hebben dat ze dit nog mee zou maken kreeg ik toch wel een brok in mijn keel. Ik ben trots op mijn oma'tje, dat ze zo sterk is geweest en er nu nog is gezond en wel. En dan ook nog zo happy! liefs, Joeja
Aaaah wat super! Heel bijzonder is dat he, Louise heeft ook nog een hele actieve overgrootoma. Ik hoop dat grootje nog veel van Louke kan genieten!
hoi hoi wat ontzettend mooie en kostbare foto ik zou als ik jou was de foto op canvas laten zetten en een heeel mooi plaatsje ervoor zoeken, en natuurlijk zo vaak als je kan even bij oma langsgaan helemaal als het haar zooo gelukkig maakt groetjes nathalie
geweldige foto geniet er lekker van meis. Van je kleine en je oma. Het zijn kostbare momenten. En daar moet je ook echt van genieten.
Oh ja, ik heb toen het verhaal gelezen van je oma. Nou, ze ziet er goed uit en heel gelukkig met haar kleinkind, wat fijn!
Geweldige foto! Heb nog 1 oma, zij is 86 jaar. Ik trouw op 4 juli dit jaar en oma blijft volhouden dat ze er bij is die dag! Vindt dat al helemaal geweldig, hopelijk mag ze een kindje van ons ook nog mee maken! Vooral na zo'n foto, bijzonder hoor!
wat een prachtige foto! bijzonder... ik ben helaas mijn opa en oma al kwijt. opa afgelopen oktober, heb het er nog steeds heel moeilijk mee. ook het idee dat hij nooit zijn achterkleinkinderen zal kennen (een nichtje is nu net zwanger van 1e kindje). vind ik heel jammer!
oh wat heerlijk dat jij je kleintje aan je oma kunt laten zien, en ze lijken zelfs een beetje op elkaar! Mijn opa overleed 24 december 2005, en die was de laatste die ik nog had van mijn opa's en oma's. Mijn moeder huilde toen de hele tijd dat kerst voor altijd geen mooie tijd meer zou zijn. 24 december 2006, precies een jaar later had ik een positieve zwangerschapstest, en dat zijn we natuurlijk eerste kerstdag gaan vertellen.Al was het maar om mijn moeder weer een gelukkig kerstgevoel te kunnen geven. dat is gelukt hoor! Maar toch baal ik,dat opa niet langer geleefd heeft,zodat hij zijn eerste achterkleinkind had kunnen zien... gavaak bij je oma langs en neem die kleine lekker mee, het doet haar goed, dat zie je zó!
Wat een mooie foto.... Allebei mijn opa en oma leven nog (87 en 84) en ze vinden het zoooo leuk als ik met Jelle langskom. Ik ga ook regelmatig naar ze toe, ook al moet ik er een uur voor rijden. Mijn oma kan Jelle niet meer op schoot houden, daar heeft ze de kracht niet meer voor, maar Jelle hangt aan haar rokken, en klimt zo ongeveer tegen de rolstoel omhoog.. Zo leuk om te zien. En mijn opa... Nooit gedacht dat hij zo leuk zou zijn met kleine kinderen.. Zit hij daar allemaal rare geluidjes te maken, en Jelle maar lachen... Dat is toch het mooiste wat er is?
Het is inderdaad een heerlijk gevoel om ze zo gelukkig te zien. Ik ga ook nog zo vaak langs als ik kan. Ik mag geen auto rijden dus ik moet er een uur heen en een uur terug voor lopen, maar dat doe ik graag! Want wie weet hoe lang ze er nog is om hiervan te genieten. Zij is ook voor ons nog het laatste grootje dat er is. En al zijn de anderen er niet, je denkt toch wel aan ze op het moment dat zo'n kleintje in je leven komt. Ik hoop dan altijd dat ze van ergens over mijn schouder mee kunnen kijken naar al dat moois dat ook een beetje van hen is..
wat ontzettend bijzonder! en ook voor je oma, wat zal dat een speciaal gevoel geven om het kindje van je kleinkind in je armen te houden. wou ook wel dat ik zo'n mooie foto had van mijn oma met mijn kindjes, koester die foto!
Wat een mooie foto zeg. En ze ziet er nog goed uit voor iemand die zoveel doorstaan heeft zeg! Mijn oma wordt volgende maand 90 en is ook helemaal weg van ons meisje. Ze is helaas wel dementerend, dus woont in een verpleeghuis. Maar ze licht helemaal op als je langskomt met haar.
OH wat leuk, krijg ook een brok in mijn keel maar dat komt omdat ik dan weer aan mijn lieve oma denkt. Die 5 weken na de bevalling overleed en eigenlijk de kleine toen niet meer bewust heeft meegemaakt. En ze wilde het zo graag