Hoi allemaal, ik open dit topic omdat ik mij eigelijk verbijster over hoe sommige mensen reageren op iemand anders. Het zit namelijk zo: een vriendin van mij is 7 jaar getrouwd met haar man. Omdat zij zelf geen baarmoeder en eierstokken heeft maar zij toch graag een kindje samen wilden, is een kennis van hun draagmoeder voor hun geweest. Ik heb in die tijd veel met mijn vriendin hierover gesproken en ik vond het geweldig voor haar en haar man dat ze toch een dochtertje konden krijgen! ze hebben het allemaal heel goed geregeld en aangepakt en houden allebei heel veel van het kindje. Voor de duidelijkheid: het kindje is dus van haar vriend en genetisch van die kennis, niet van mijn vriendin. Mijn vriendin is een hele goede en betrokken moeder. Hun dochtertje van 3 jaar is duidelijk gek op haar. Ook haar man is dol op hun dochter. In de relatie van hun beiden zijn, vooral na de draagmoederschap alleen best wat problemen ontstaan. Ik ga hier niet zo uitgebreid vertellen wat precies, ook omdat ik het niet precies exact weet, maar mijn vriendin is lange tijd ongelukkig geweest in de relatie. samen hebben ze ook relattherapie geprobeerd en hij is een tijd weg geweest. Na een lange periode hebben ze nu heel verdrietig besloten dat ze uit elkaar willen, vooral op het initiatief van mijn vriendin. Maar de reacties die ze van haar familie en andere vrienden krijgt zijn niet mals! Mensen nemen haar kwalijk dat ze bij haar gezin weggaat en haar dochtertje opzadelt met deze extra last (omdat ze ook uit draagmoederschap geboren is). Ze zeggen tegen haar dat ze de keuze heeft gemaakt om op deze manier een gezin te krijgen en dat ze haar dochter heel veel ellende aan doet door weg te gaan en dat ze er later een trauma van zal krijgen. En ik vind het zo erg voor haar! allereerst is het al heel moeilijk dat ze niet zelf zwanger kon zijn. Ze is een geweldige moeder en ik gun haar zo een fijn gezin. maar nu blijft ze alleen, met een gebroken gezin en wordt ze ook nog eens door mensen met de rug toegekeken. Het lijkt wel alsof ik de enige ben die begrip voor haar heeft. Dat zegt ze ook, dat ze het fijn vind dat ik haar snap. Ben ik nou zo raar of is het echt een hele domme keuze en extra slecht om te scheiden omdat hun dochtertje op die manier geboren is? Ik ken mijn vriendin en ze is altijd heel bewust overal mee. Denkt overal goed over na en doet niet zomaar iets. Wat vinden jullie?
Scheiden van ouders is altijd heftig voor een kind, hoe hij of zij ook ter wereld is gekomen. Soms denk ik dat er te snel gescheiden wordt, maar zoals ik lees, hebben ze er alles aan gedaan om het te laten lukken. Dan denk ik dat een kind beter af is met gescheiden ouders, die in hun eentje gelukkig zijn, dan ouders die bij elkaar blijven 'voor het kind'. En ook al is ze genetisch niet haar kind, juridisch neem ik aan van wel? Ik snap dat het geen geheim hoeft te zijn, draagmoederschap. Maar het hoeft ook niet altijd en overal bij gehaald te worden. Je vriendin is gewoon haar moeder, klaar.
Zij is, zoals ze vertelde aan mij wel juridisch de moeder en heeft samen met haar man gezag. Ze zegt dat ze het allerergste het nog vind voor de kennis die draagmoeder is geweest want ze voelt zich schuldig naar haar omdat zij dacht dat ze het kindje en veilig huis zou schenken. Ik begrijp het schuldgevoel van mijn vriendin wel, maar ik zei dat de draagmoeder vast liever een gezonde en gelukkige moeder voor het kindje ziet dan een verdrietige moeder.
Dat zal ze toch ook vast en zeker blijven doen. En hard maar eerlijk: zij is natuurlijk geen verantwoording schuldig aan de draagmoeder.
Ik vind scheiden altijd heftig voor kinderen en ik vind dat er in 90% van de gevallen eerst wat beter over na gedacht mag worden. Maar nee ik maak geen onderscheid tussen kinderen die in 1 ronde verwekt zijn, kinderen die via ivf oid gekomen zijn, kinderen die dmv draagmoederschap of adoptie gekomen zijn. Dat moet niet uitmaken vind ik.
Ik denk dat sommige ouders meer moeite moeten doen voor het ouderschap zij deze keuze mogelijk bewuster maken. Zij zijn daarin niet meer of minder, betere of slechtere ouders dan ouders die wel in bij wijze van 1 ronde zwanger mogen zijn. Scheiden is voor elk kindje vervelend, maar zoals eerder aangehaald is scheiden soms ook de beste optie voor het kind. Ik snap het schuldgevoel naar de draagmoeder, maar je weet nooit wat de toekomst brengt. Er kan zoveel gebeuren waardoor de toekomst anders wordt dan gehoopt. Gescheiden ouders kunnen nog steeds liefdevol zijn voor het kindje en deze kan dus nog steeds liefdevol opgevoed worden.
Ik zou echt niet weten waarom het nou erger zou zijn bij draagmoederschap dan normaal. Het is voor een kind altijd heftig en niet leuk als de ouders gaan scheiden, maar soms is het helaas nou eenmaal zo. Gelukkig kunnen gescheiden ouders, die het kind op de eerste plaats hebben staan, ook nog steeds hele goede, lieve ouders zijn en samen hun kindje opvoeden. Helaas gebeurt dit in de praktijk alleen natuurlijk niet altijd .