Dat is het verschil tussen een verslaving en gewoon blij worden van af en toe iets kopen. TO koopt om het plezierige gevoel en de kick, niet om het product zelf. We weten ook niets over het vermogen van TO alleen dat er veel inkomen is. Het komt een beetje over alsof er nooit over geld nagedacht wordt, er is geen plan en dat is zonde.
Wat ik me afvraag en totaal niks met je koopgedrag te maken heeft, wat doet jouw man voor werk? Vast een richting waarin ik echt totaal niet in ben geïnteresseerd, Anders had ik die wel gekozen. Hahaha. Maar wat jullie op de spaar hebben staan, dan was ik acuut gestopt met werken en gewoon van het leven genieten... Zo zie je maar het perspectief van iedereen weer anders is. Jij bevind je toch in een andere sociale klasse dan ik. En dan kan je niet aankomen met een shirt van 2 euro van de primark.
Dat klopt vast, maar dat betekend niet je zoveel kleren hoeft te kopen dat je bijwijze van elke dag iets nieuws kunt aantrekken, een jaar lang, zonder dat je hoeft te wassen
Om van je koopverslaving af te komen? In de zin van 'ik geef alles aan een goed doel, dan kan ik het zelf niet meer uitgeven' . Grapje hoor . Ik vind dat alleen wel heel persoonlijk, veel mensen geven aan goede doelen, de en meer dan de ander (en dat zijn juist niet vaak de rijken die in de categorie 'meer' vallen meen ik me te herinneren ). Maar dan nog doe je dat vanuit je gevoel toch? Niet omdat een ander vindt dat je genoeg geld hebt en t daarom maar aan een goed doel moet schenken. De vraag van TS is om van haar koopverslaving af te komen. Dat staat los van hun vermogen, ook al is t makkelijk om veel geld uit te geven als je veel hebt. Koopverslaving komt in alle lagen van de bevolking voor. Echter zullen mensen met lage inkomens hierdoor vaak flinke schulden opbouwen en mensen met hoge inkomens niet. Feit blijft dat beiden kopen om het kopen. Ze worden om een reden onrustig en lossen dat (tijdelijk) op met kopen voor een goed gevoel. En daar wil TS wat aan doen. TS hoeft helemaal geen tips wat ze dan met het geld moet doen wat dan overblijft, dat is een privé-aangelegenheid.
Dat het een lening is is iets van de laatste jaren. Toen ik studiefinanciering kreeg mocht je dat gewoon houden hoor. Mijn ouders verdienden weinig dus ik kreeg aardig wat studiefinanciering. Met terugwerkende kracht toendertijd 4000 gulden.
Ik denk, ongeacht of je het geld onbeperkt uit kan (en wilt...) geven je beter aan de slag kan gaan met de reden wáárom die drang er is... Ik denk dat je het jezelf heel zwaar maakt door bijv. te vinden dat je dingen naar je dochter moet compenseren. Je bent een goede/ lieve moeder, en dat word niet minder omdat je lichamelijke ongemakken hebt. Je dochter (en zoon) houden écht wel van je ondanks dat je vaak tegen je ongemakken en pijn aanloopt, onvoorwaardelijke liefde is zoveel meer waard dan een moeder die altijd alles per direct kan. Zorg dat je met (o.a.) dat schuld gevoel aan de slag gaat!
Dat is echt niet overal zo in welvarende kringen. Gelukkig niet. Ik zag hier laatst ook een topic voorbij komen over de inrichting in een duur huis dat je dan geen goedkope lampen met hebt of zo iets.
Dit is een typefoutje hè? Hoop ik... toch? 42000 euro aan spullen kopen... dat vind ik wel shocking... Maar Hoe dan? Dan moet je toch een pakhuis met spullen hebben? Of een huis helemaal vol gestouwd Zoals je op series als hoarders ziet? Dat je op z'n kant de gangen door moet lopen om naar een kamer te kunnen? 42.000 euro... dat geld verbruiken wij niet eens per jaar met z'n drieën + 2 honden en andere huisdieren en stalling/spullen/dierenarts enz voor 2 paarden, vakanties enz
Weet je het zeker? Ik ben ook van '84, en heb gewoon studiefinanciering (basisbeurs) als gift gehad. En dat was onafhankelijk van het inkomen van je ouders. Ik was ook 17 toen ik ging studeren, maar in mijn herinnering heb ik vanaf het begin studiefinanciering gehad. Ik heb alleen de eerste 3 maanden nog thuis gewoond. Uiteindelijk heb ik alleen de laatste anderhalf jaar hoeven lenen, waarvan het laatste jaar maximaal omdat ik een jaar langer over mijn studie deed, man had een heel schraal leerling-salaris en heel hoge reiskosten). Zelfs zo kort lenen tikt trouwens ook flink aan hoor.
Ze schreef "al stond er 10 miljoen..." volgens mij heeft ze geen echt bedrag genoemd Is investeren in vastgoed niks voor jullie? Dat is te duur om ongelimiteerd te kopen, en met de skills en connecties van je man kan je eenvoudig waardevermeerdering behalen. En ik heb het idee dat een "baan" als huisbaas jou prima zou liggen. Je kan gemeubileerd verhuren, dan kan je he liefde voor mooie spullen loslaten op de inrichting.
Vroeger kocht ik heel veel dure tassen, tegenwoordig nog maar heel af en toe. In de winkel werd je dan helemaal in de watten gelegd, dat was nog voor de tijd dat je je aan moest melden op een iPad en dan in de rij kon gaan staan. Ze hadden ook luxe feestjes voor goede klanten. Op een gegeven moment merkte ik dat ik elke keer voor de ervaring naar die winkel ging en niet voor het product. Dat wilde ik niet dus daar ben ik mee gestopt.
Ik heb verkeerd gelezen er stond: al was het 10 miljoen. Maar alsnog vind ik dat een uitgavr patroon van iemand die veel geld heeft niet te vergelijken is met iemand die het gemiddeld heeft. Ik hoor hier hypotheek bedragen van 1400/1500 euro voorbij komen. Dan denk ik ook: die zijn totaal geschift. Maar in sommige regio's is dat blijkbaar normaal? Dat is dus niet te vergelijken met ons.
Maar woningen zijn heel erg duur en een eerste levensbehoefte. Wat kan je lenen voor zo'n bedrag bedrag, 4 a 5 ton of zo iets netto tegenwoordig? Daar heb je hier een gewoon rijtjeshuis voor helaas niks super de luxe.