Komt dit goed?

Mijn zoontje heeft afgelopen week in het ziekenhuis gelegen omdat hij vreselijk aan het huilen was tijdens het drinken. Hij is helemaal onderzocht maar niks ernstigs kunnen vinden. Het weekend was ik alleen met hem, man was weg en oudste uit logeren. Het ging zo goed maar nu we allemaal weer thuis zijn gaat het zoals ervoor. Huilen de hele dag en niet in kunnen slapen. Hij kan denk ik niet tegen drukte en gaat dan huilen. Ik kan hem die rust alleen niet altijd geven met een ouders kind wat lekker luidruchtig speelt. Ik ben op! 12 weken al aankloten en als het steeds beter lijkt te gaan dan wordt ik weer keihard neergehaald door de realiteit. Ik doe me best om een goede moeder te zijn maat het lukt zo niet. Iemand ervaring en gaat het ooit een keer wel goedkomen dat als ik thuiskom niet gelijk met de jongste naar boven moet rennen voor beetje rust

 

Hebben ze je zoontje in het ziekenhuis niet laten wennen aan wat langer te slapen achter elkaar overdag? Als ik me goed herinner slaapt hij toch ook maar kort steeds?

Misschien is het toch tijd voor je om zijn slapen nu ook zelf eens goed aan te pakken. Ik heb het boek van Ria Blom hiervoor gebruikt, maar er is geloof ik ook een website met goede tips. Leer je baby slapen oid? Het gaat erom dat je hem steeds wat langer in bed houdt dan hij zelf erin zou willen liggen, maar zonder dat hij overstuur raakt. Dus na het slapen nog een tijdje rekken, sussen, beetje troosten, terugleggen etc. En al die tijd zo rustig mogelijk houden en zelf ook rustig zijn. Desnoods een beetje voeden en dan weer terugleggen.
Het duurt een dag of vijf van echte aanpassing, vooral van je eigen gedrag, en deze vijf dagen zijn erg zwaar, omdat je continu bezig bent hem rustig in zijn bedje/kamertje te houden. Maar als het goed is merk je snel resultaat; hij ligt een half uurtje tevreden voordat hij gaat huilen, of zelfs ineens slaapt hij nog een kwartiertje extra, en ineens kan hij ook zomaar 3 of 4 uur gaan slapen als alle vermoeidheid eruit komt.

Het vergt echt consequent zijn, van jou (en je man). En dat is wel heel zwaar als je al erg moe bent en het gehuil en problemen zat bent hoor . Maar als je kindje echt niets medisch heeft, en wel veel huilt en weinig slaapt, is de kans volgens mij groot dat hij gewoon oververmoeid is, en hoe moeier, hoe minder goed slapen.... Die cirkel moet je zien te doorbreken - zonder hem dus overstuur te laten worden, want dan went hij nog niet aan rust.

Succes meid, ik hoop dat je dit nu wilt gaan proberen, als je verder geen opties meer hebt. Baadt het niet dan schaadt het niet, toch?

Ps ook na die 5 dagen blijft het wel een hele tijd nodig om goed op te letten dat hij genoeg slaapt overdag, dat gaat niet vanzelf meestal, maar die 5 dagen zijn echt het meest belangrijk om de verandering door te zetten.

 

Hij krijgt al 5 weken nutramigen en ze hebben in het ziekenhuis een bloedtest gedaan en die was negatief dus dat is het niet

 

Als ik alleen met hem ben slaapt hij 2 uur tussen elke voeding dus dat doet hij hartstikke goed. Ik baker hem snachts in en doorslapen doet hij al. Het lijkt alleen goed te gaan als ik hem complete rust geef maar dat is niet haalbaar in een gezin met meer kinderen. de tijd dat hij de meeste rust nodig heeft (in de namiddag en avond) kan ik hem dat niet geven en dat maakt het zo lastig.

 

Okee, dan herinner ik me dat verkeerd! Dat is wel fijn, dat hij zo goed slaapt!

Betekent dat dan ook dat hij vooral in de namiddag/avond veel huilt? Of is dat echt de hele dag, ondanks het goede slapen?

Het huilen in de namiddag/avond vind ik wel herkenbaar, dat ging hier pas over toen ik haar bijna aansluitend 2x ging voeden, en rond 19u in bed legde voor de nacht. Het lukte mij nooit meer om haar in de namiddag nog langer dan 45 min te laten slapen, daar had ze dan ook de rust niet voor ofzo.

Hoe ziet jullie namiddag/avondritme eruit? Zien of iemand daar nog tips voor heeft?

 

Ik heb nog een keer goed gelezen, en zie dat hij de hele dag huilt, vooral als hij moet gaan slapen?

Voor het inslapen gelden andere tips dan voor het doorslapen volgens mij. Is hij misschien net al te moe als je hem in bed legt? Of net nog niet moe genoeg?

Welke volgorde hou je aan? Ook weer uit Ria Blom, en wat ik heel handig vond, was: slapen-verschonen-drinken-knuffelen-zelf spelen in de box- slapen.
Dat zelf spelen in de box was cruciaal, want daaraan kon ik goed zien of ze al moe was nl. Dan ging ze stil liggen, of juist jengelen/gapen etc. En bij het eerste teken van vermoeidheid wegleggen. Kort huilen is dan ook acceptabel, om in slaap te vallen, dat hebben sommige kindjes dan nodig.

En je zou ook nog kunnen overwegen om hem overdag in te bakeren, dat kan helpen om zijn rust te pakken! Hier ben ik het inbakeren aan het afbouwen, en 's nachts is ze juist al los, maar overdag lukt nog niet hoor. Dan heeft ze het veel meer nodig omdat ze drukker is van het wakker zijn en spelen.

Misschien doe je dit allemaal al hoor, ik weet het niet, ik probeer maar met je mee te denken omdat je al zo'n tijdje tobt met je knulletje.

Het kan ook zijn dat hij gewoon een heel ander kindje is dan je oudste, en je daar nog erg aan moet wennen? En jij bent nu natuurlijk ook een hele andere mama met veel meer te doen, dus je kunt het misschien ook niet zo aanpakken als met je oudste of zoals je zou willen.

Ieg sterkte hoor.

 

Op het kdv drinkt hij al zijn flessen leeg en is hij rustig! Kdv is wel de drukste plek. Hij is dus onrustig bij mij. Heb zo'n buikpijn ervan. Mijn kind huilt alleen met voeden bij mij. Ik faal toch als moeder zo als ik mijn kind niet kan voeden

 

Ach meid, nee, zo moet je dat toch niet voelen!! (Maar ik snap het wel hoor.) De tranen schieten erbij in mijn ogen hoor, dat je je er zo rot bij voelt. Krijg je wel steun van je partner hierbij?

Doe jij iets anders dan bijv je partner, bij het voeden? Je geeft kv, toch, en geen bv? Als je bv gaf zou het daar nog aan kunnen liggen, dat het bijv niet snel genoeg komt ofzo. Gebruik je thuis een te snel of te langzaam speentje misschien? Geef je thuis andere voeding dat op het kdv? Of begin je te vroeg of te laat met voeden, zodat hij nog geen/teveel honger heeft? Gebruik je een andere houding? Vraag nog eens bij het kdv wat zij misschien anders doen dan jij?

Heb je zelf enig idee/onderbuikgevoel wat er zou kunnen zijn dat hij zo huilt als jij hem voedt?

Je hoort zo vaak dat kindjes het "beter" doen op het kdv. Het is ook logisch, daar moeten ze wel, om te "overleven", ze slapen en drinken er dan beter dan thuis. Ons meisje heeft dat ook een tijdje gedaan, en nog steeds slaapt ze langer bij oma en op het kdv, omdat ze daar lekker makkelijk een vol flesje kan wegklokken, en daar dan langer op kan slapen.

Maar alleen bij jou voelen ze zich echt veilig en kunnen ze dus huilen als er iets te huilen is... Alleen ik snap dat je dan wel eens zou willen weten wat er nou te huilen is!

Misschien dat hij ondertussen ook jouw stress voelt, bij het voeden, want ik kan me voorstellen dat je daar nu wel gestresst over bent, als dat al een tijd zo moeizaam gaat. Knuffels hier in elk geval, kan me voorstellen dat je je er ellendig onder voelt. Maar je kunt - los van evt medische problemen natuurlijk, maar daar lijkt het dus niet aan te liggen gezien de onderzoeken - niet anders dan met al je liefde en geduld voeden, dan lekker knuffelen en laten boeren, etc, en hopen dat hij snel lekkerder in zijn velletje zit.