Ik begin even met een enorme zucht! Ik kom net van mijn schoonouders af, het is de eerste kerst van mijn kleine meid! Mijn vriend moest helaas werken en mijn zwangerschapsverlof loopt op z'n eind dus het was al een best beladen dag vandaag... Nou zijn mijn schoonouders enorm betrokken en enthousiast met hun eerste kleinkind (lees: irritant veel aanwezig, bemoeizuchtig en overdreven) maar ik begrijp dat een kleinkind en vooral een eerste heel bijzonder is en kan het in principe goed met ze vinden... Maar er zijn gewoon een hoop irritaties voornamelijk van mijn kant! Zo vind ik het heel vervelend als ze steeds zeggen mijn meisje en mijn dit en ons dat.. Ook willen ze straks gaan oppassen, omdat mijn vriend dit fijn vind en ik in ieder geval zeker weet dat ze niet bij een of andere engerd beland(met al die gekke verhalen van tegenwoordig ). Maar ik begin er zolangzamerhand wel aan te twijfelen! Ze hebben het nu al over de uitstapjes die ze gaan maken en de weekendjes weg/vakanties ed. Ook heb ik het gevoel dat onze ideeen over het opvoeden niet serieus genomen worden, bijvoorbeeld ik laat mijn meisje niet huilen, nog geen 5 minuten, en mijn schoonouders vinden dat een half uurtje huilen geen kwaad kan. En natuurlijk vind ik het leuk dat ze dingen met haar willen ondernemen, maar ze is pas 3 maanden, er zijn een hoop frustraties voornamelijk van mijn kant! Maar nou vanavond de enorme druppel die de al volle emmer liet over lopen; mijn schoonouders vinden dat het krijgen van een kleinkind bijzonderder en specialer is als het krijgen van een kind, zij vinden dat je het beter kan waarderen als je ouder bent.. Nou moe, toen brak mijn klomp! Ten eerste vond ik het denegerend tegenover mij en mijn vriend, alsof ons geluk minder speciaal is als dat van hun en ten tweede ben ik het er gewoon niet mee eens! En ik kan het me ook gewoon niet voorstellen.. Ik heb mijn meisje in mijn buik gehad 9 maanden, ze is voortgekomen uit de enorme liefde die ik en mijn vriend voor elkaar voelen, een deel van mij en een deel van hem. Hoe speciaal wil je het hebben! Maargoed, reageer ik nou gewoon te gevoelig? Overdrijf ik? En bovenal! Delen jullie de mening van mijn schoonouders ?
Ik denk dat ze bedoelen dat ze meer Kunnen genieten van een kleinkind. De ouders zijn uiteindelijk verantwoordelijk. Zij waren vast ook onzeker bij hun eerste kind. Alles is nieuw. Net als bij iedereen. Vind het raar als ze het zo bedoelen zoals het gezegd wordt. Ik hoop dat ze niet erg vervelend zijn met hun mening geven. Anders maar met een korreltje zout nemen. Ze zijn van een andere generatie. Ik vind het zielig om een heel klein babietje zo lang te Laten huilen. Tuurlijk maak je daarin nog misschien onderscheid in het soort huiltje. Een keer een beetje mopperen, ga ik niet meteen naar toe. Maar ik ben het met je eens hoor. Ik denk wel dat je er nu ook iets gevoeliger voor bent en snellermirriteert. Zal je niet de eerste in zijn, met een klein babietje, vermoeidheid, hormonen en zelf leren en gaan ontdekken hoe je het wil doen.
Oh ik heb ook zulke schoonouders die (op het dat je een kleinkind specialer is na) precies het zelfde zeggen en doen. Ook over de uitstapjes en het laten huilen en ik irriteert mij er mateloos aan! Ik begrijp je gevoel. Ik ga er mee om door het allemaal maar met een grote korrel zout te nemen
Ik ken het!! Hier ook overdreven aanwezig en ook mijn baby dit mijn baby dat. Terwijl ik zo iets heb van hallo niks mijn baby het is MIJN baby. Mijn schoonmoeder stelt mij vragen om uit te testen of ik het wel goed doe. Meeste antwoorden weet ze bv al maar puur om te kijken of ik het wel weet. 'Wat doe je als hij koorts heeft, wat doe je wanneer hij spuugt mag hij dit mag hij dat' en als ik. Antwoord geeft zegt ze ja goed zo wilde dat ook tegen jou zeggen dat je zo moest doen:s Kan mij daar echt kwaad om maken en echt een oplossing heb ik niet. Ik begrijp je dus heel goed. Het zijn wel hun kleinkinderen maar ik vind dat ze niet hoeven te overdrijven een beetje rekening houdrn met wat de ouders willen mag wel.
Eerlijk gezegd begrijp ik het nooit zo. Mensen hebben de perfecte oppas maar gaan lopen zeuren over dat opa en oma dingen anders doen of het kind verwennen etc. etc. Ik denk dan, breng haar lekker naar de opvang. Overigens wordt daar ook niet met alles rekening gehouden hoor. Mijn dochter wordt schandelijk verwend door haar opa's en oma's. Mijn moeder zal straks ook best eens oppassen en ja, dan mogen er dingen die bij mij misschien niet mogen. Dat is het grote voorrecht van oma's. Maar ik weet wel dat ze veilig zit en alle aandacht en liefde krijgt die ze nodig heeft. Mensen willen alles maar dan ook nog volledig een eigen wil opleggen. Anderen zullen het wel met me oneens zijn maar ik vind dat dat niet kan. Een kennis van mij werkt op de opvang en ik weet van haar dat er met wensen geprobeerd wordt rekening te houden maar dat de praktijk heel anders werkt. Logisch ook. Enige waar ik een probleem mee heb gehad met mijn schoonouders is het feit dat ze geen rekening hielden met een prematuur en van mening waren dat alles al kon. Liefst hadden ze ons nog per direct op het vliegtuig gehad. Goed, ik snap het wel maar dat ging ff niet en dat zorgde wel even voor een cultuur clash. Maar dat is over en ik weet dat als we straks een keer daar zijn ik twee weken mijn ideeen opzij moet zetten omdat mijn dochter nu eenmaal verwend gaat worden, dingen gaat doen die bij ons niet mogen etc etc. So what. Er wordt zoveel van mijn dochter gehouden,d aar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn. Mijn moeder noemt mijn dochter ook 'mijn meisje, mijn kleine poppetje, mijn dit, mijn dat'. Nou en? HEt is in zekere zin ook net zo goed haar meisje. Of je overdrijft dat is niet aan mij om te oordelen. Dit is hoe ik er zelf in sta. Belangrijk is dat als jij het zo voelt je er iets mee moet doen. Maar ikzelf snap nooit dat mensen wel oppas willen/aannemen etc. maar dan ook nog van alles willen opleggen. Dat gaat gewoon niet. Oma's en opa's hebben extra rechten. Zo hoort dat nou eenmaal. Wees blij dat er van haar gehouden wordt.
Mijn moeder zei dat eergister heel mooi 'als oma heb ik de lusten en jullie de lasten'. En daar heeft ze helemaal gelijk in
Ik vinddat je overdrijft. Mijn moeder zegt ook mijn kleine engeltje, mijn mupke maar ze blijft mijn dochter. Het is toch liefdat ze een koosnaampje hebben? Ik snap wat ze bedoelt als ze zeggen dat een kleinkind veeel bijzonderder (is dat een woord?) Is. Dat is toch ook? Het maakt hun opa en oma. Mijn opa is overgroot opa n zegt dit ook; hij genoot van zijn eigen kinderen, geniet ieder dag van ons en met Esmée loopt hij over van trots en is de cirkel rond voor hem. Het s tch mooi te horen dat er meer mensen van jou kindje genieten / houden?
Oma's en opa's hebben de lusten, niet de lasten dat maakt het anders. Ik vind het geweldig om moeder te zijn, Wat je zegt jij hebt het kindje gedragen. Maar als je oma wordt heb je waarschijnlijk in lange tijd geen kleintjes gehad en is dat helemaal geweldig. En dan ook alleen maar de leuke dingen, hoe leuk is dat! Het laten huilen is voor ieder persoonlijk, ik kan het ook niet. Daar moet je samen uitkomen. Mijn schoonmoeder zou ook eerst oppassen,aar dat voelde niet goed. Ze is op gaan passen toen B 1 was, zo kon B zelf meer en achteraf gezien was dat een goede beslissing.
Wat ik eigenlijk heel leuk vind,is dat opa en oma's net zoveel van hun kleinkinderen houden als van ons. Het is ook bijzonder om kleinkinderen te krijgen. Leuk dat ze ook plannen hebben voor uitjes. Jullie kindje... Daar wordt van gehouden! Krijgt liefde en aandacht! Hoe fijn is dat. Maar ik snap je wel een beetje. Maar je kunt het ook anders Bekijken. Mijn schoonouders willen nogal de opvoeders gaan zijn ook als wij erbij zijn. Als ik daar ben, laat ik het maar zo. Ik geef soms Wel aan als ik vind dat Ze bijv mijn zoontje maar Even moeten laten met eten. Laatst was alleen mijn schoonpa er en die kw tijdens eten iets halen, kwam erbij zitten en ging zich ermee bemoeien. Ik had net andere afspraken gemaakt, dus hij ging tegen mij in. Dat is onduidelijk voor mijn kind en word hij vervelend van. Dan zeg ik wel...goh er zijn hier ineens 3 opvoeders aan tafel, wat veel. Ik kan me nog herinneren dat ik bij de Eerste wat jaloers was. Dat ik mijn kindje graag Bij mij wilde houden, mijn kindje, ik wil er voor hem zijn, ik ben de belangrijkste en zijn mama. Dat ben je en dat blijf je en dat weet je kindje. Maar kindje mee op vakantie? Zou ik persoonlijk niet leuk vinden. Als dat zo gezegd wordt, zou ik wel schrikken, want het Zou wel fijn zijn als Dat overlegd wordt of ik dat wel wil. Soms wil je iets niet, soms ook omdat dat niet fijn voelt, je moet dat wel bespreken.
Wij hebben goede afspraken gemaakt met onze ouders en schoonouders. Gelukkig geen problemen. Ik genoot er enorm van om mijn moeder met onze dochter te zien. Helaas is mijn moeder afgelopen oktober overleden. Ik koester alle herinneringen. Als ik er aan terug denk dat ze haar wel eens stiekem een lange vinger gaf terwijl ik biologische koekjes mee had gegeven moet ik er nu om lachen. Mijn sm heeft ook geen beste gezondheid maar ze leeft zo op als een daagje op hun kleinkind passen. Ze gaat een vrijdag in de twee weken naar mijn schoon ouders en die andere vrijdag naar mijn vader, die heeft het oppassen na het overlijden weer opgepakt samen met mijn oma. Verder gaat ze twee dagen in de week naar de kdo. Wat ik wil zeggen is, gun ze het, je weet niet hoe lang ze er nog zijn. Dit betekend niet dat je geen grenzen mag trekken. Sm mag van ons ook niet roken de dag voor kd komt en natuurlijk niet als ze er is. Vindt ze vreselijk maar ze weet dat als ze het wel doet ze niet meer mogen oppassen. Ook mag ze niet alleen zijn met kd omdat ze dr niet op kan pakken, sv moet altijd thuis zijn. Praat erover en maak afspraken. Mijn mening is laat opa en oma lekker opa en oma zijn en geen oppas. Het is voor hun idd meer genieten dan van hun eigen kinderen destijds. Daarmee bedoelt ze vast niet dat het specialer is voor hun dan voor jullie, maar ze doelen op hun eigen ouderrol. Wel de lusten maar niet de lasten. Succes!
Nee het gaat mij niet zozeer om het verwennen en koekjes ed zijn hier nog niet aan de orde.. De enige wens die ik heb ik dat ze haar niet laat huilen, voor de rest vind ik dat ze zelf moet kijken wat voor haar werkt. Als het aan mij lag zou ze ook gewoon naar de opvang gaan, maar ik ben niet in m'n eentje ouder(ze gaat straks 3 dagen naar opa en oma) omdat ik liever wil dat ze opa en oma zijn dan dat ze denken medeopvoeders zijn! Maar the morning after en met het lezen van jullie berichtjes zie ik het wel iets meer genuanceerd.. En misschien dat ik inderdaad wel een beetje extra "hebberig" ben omdat het mijn eerste is. En het zal waarschijnlijk voor een stuk ook wel uit mijn onzekerheid voort komen. Maar het is ook gewoon zo absurd! Ze zijn zo enthousiast ermee en natuurlijk ben ik blij dat er van mijn kindje gehouden wordt! Liever zo dan dat ze er geen interesse in hebben.. Maar ze hebben in hun huis gewoon een complete babyuitzet staan! En via de whatsapp vraagt ze iedere dag hoe het met haar gaat, of ik wel een wandelingetje met haar maak iedere dag want dat is gezond, of ik wel goed eet m'n vitamines inneem, dat ze d'r mist(ze had een liedje van Claudia de brei gehoord over een Saartje en was 3 dagen ontroostbaar aan het huilen) en zo kan ik nog wel even doorgaan maar dat doe ik niet, ik ben blij dat ik het ook even kom luchten.. En voor de gene die vroeg of bijzonderder wel een woord is, nee volgens mij niet, maar dat was et woord wat hun gebruikte en ik kon zo gauw geen ander bedenken...
Nee je overdrijft niet. Dit is precies de rede dat. De opa's en oma's nooit oppassen ook niet logeren oid. Onze kids onze regels daar moeten ze zich aan houden zo niet jammer dan is het klaar. Hier weten beide ouders dat ze zich niet met onze opvoeding moeten bemoeien en dat is best. Als ze nu al zo doen zou ik ze nu al de kop iindrukken want anders worden het straks van die opa's en oma's waar bij de kinderen alles krijgen " mama zegd nee dus ik zeg ja"
Ik snap je irritaties heel goed hoor. Maar denk dat je het een beetje los moet laten. Mijn meisje was vorige maand bijv ziek (buikgriep) en ik vind dan als moeder dat ik thuis moet blijven bij haar. Ik moest eigenlijk die twee dagen stage lopen. En schoonmoeder zei school is ook belangrijk je had haar naar mij moeten brengen. Ik kan daar echt niet tegen, zulke uitspraken. Ik ben de moeder en ik zorg voor haar niet een ander. Het ging ook nog eens tenkoste van oppasdag en zij is zo gek op haar kleine meisje dat ze er echt van baalde, tja jammer dan. Maar het doet me wel goed dat haar oma's zoo gek op haar zijn en haar met veel liefde over willen nemen als ik ff weg moet etc. Ik ben het met veel dingen niet eens maar ik laat het maar. Ze is nu 1x pw bij schoonmoeder maar dat is later ook niet meer nodig. Laat oma dr maar verwennen en overladen en het anders doen dan wij. Zolang het niet om ongezonde dingen gaat. Ik vind niet dat je overdrijft zeker niet hey is jouw gevoel ! Maar je moet het proberen los te laten. Opa en Oma zijn gewoon enthouisiast. Schoonma sprak al tegen mn buik over de waterijsjes die ze later gewoon uit de vriezer kan pakken.
het bemoeien met je opvoeding daar zou ik mij gewoon niks van aantrekken, jullie doen het op jullie manier. Over die opmerking: oma worden is leuker dan moeder worden vind ik dat je je aanstelt. Mijn moeder zegt dat nl ook altijd, heeft niks te maken met dat ons geluk minder belangrijk is dat dat van hen ofzo...dat is toch onzin. Als opa en oma kun je zo genieten van je kleinkinderen zonder dat je je druk hoeft te maken over opvoeden en dingen waar wij als papa's en mama's tegenaan lopen. Oma worden lijkt mij idd supermooi en ik vind het ook prachtig dat mijn ouders en schoonouders dat zo ervaren.
je overdrijft niet! jullie moeten zelf bedenken wat je acceptabel vind en zo kan laten, en waar je absoluut niet mee kan. Sommige dingen moeten kunnen, sommige dingen echt niet. Niet alle opa's en omá's weten dit verschil. Mijn man heeft mijn sm echt letterlijk aan de kant moeten duwen omdat zij zomaar van alles met mijn dochter wou doen toen ze net geboren was mijn sm begon ook al met 2/3 maanden over vakanties, oppassen etc. Dit gaat niet gebeuren want wij vertrouwen haar niet met de kleine. kan het prima met haar vinden, maar het moet wel veilig blijven. Hier ook veel irritaties over gehad.. Heb voor mezelf wat dingen bedacht die ik wel acceptabel vind, maar sommige dingen gewoon neit
Mijn moeder heeft speciaal voor haar kleindochter een hele babykamer gemaakt. Ze wil er nog even zeil in hebben en dan nog wat aankleden en dan is het klaar. Afgelopen kerstavond mocht ze voor het eerst in de opklapbare box die mijn moeder speciaal voor haar besteld had. Ze had het kerstjurkje aan dat mijn moeder voor geboorte al voor haar gebreid had. Ik heb mijn moeder nog nooit zo gelukkig en trots gezien. En dat ze elke dag vraagt hoe het gaat. Wat maakt dat nou uit dan? Je whatsapped terug 'het gaat hartstikke goed'. Dat ze vraagt of je wel gewandeld hebt etc. Dat zou me denk ik ook enigzins irriteren maar daar zou ik dan gewoon niet op reageren. Negeren werkt het best. Maar voor de rest denk ik dat je het echt heel zwaar oppakt. Leuke anekdote: ik wilde mijn meisje nooit laten huilen. Vond het vreselijk en het ging me door merg en been (ik heb het niet over ontroostbaar huilen maar mekkeren maar goed, voor mij als onervaren moeder is alles al snel huilen). Mijn moeder keek dat zo aan en zei 'het is heel nobel dat je haar wil troosten maar realiseer je je wel dat juist jij dat kind heel moe maakt'? Ze heeft het nodig om even te mekkeren om vervolgens in slaap te vallen. Uiteraard dacht ik eerst 'ja mam, zal wel'. Maar toen ging ik toch zelf eens observeren. En ik ging het eens uitproberen en verdorie, mijn moeder had wederom weer eens gelijk. Zoals ze dat bijna altijd heeft . Nu laat ik haar idd even huilen. Kwartiertje en dan is ze in een heerlijke diepe slaap. Nogmaals, heb het hier niet over ontroostbaar en overstuur huilen he. Want dat is natuurlijk heel anders en dat zou mijn moeder ook niet doen. Maandag waren we de hele dag bij mijn moeder. Mijn dochter was onrustig, huilerig etc. Mijn moeder: 'ze is moe, breng haar nou maar met haar bedje naar boven en zet haar op mijn bed, slaapt ze zo'. En ja hoor, ze had gelijk. Mijn smoeder was een heel ander verhaal. Superlief hoor. Hou zielsveel van haar maar die heeft wel dingen dat ik soms denk 'pffffff'. zo is mijn meisje 7 weken te vroeg geboren. Mijn smoeder uit Griekenland overgekomen met de gedachte dat zij wel even fijn twee maanden moeder zou gaan zijn. Ja dat dacht ik dus even niet. Eerst PE, daarna HELLP, vervolgens met een spoed ks mijn dochter geboren omdat het voor mij gevaarlijk werd, mijn kind drie uur lang niet gezien na geboorte en dan komt zij even overal doorheen walsen. En dan ook nog geen rekening houden met de vroeggeboorte en de andere kindjes die op de neo liggen. Want ja 'in Griekenland bij ons doen we dat gewoon'. Ja fijn, hier dus niet. Ze is ook een maand eerder teruggegaan . Maar goed, ook bij haar weet ik dat het uit een goed hart komt. Over een jaar zullen we er wel naartoe gaan en dan weet ik gewoon dat mijn dochter verwend gaat worden etc. Maar dat zet ik opzij. Dan is ze al een jaar geweest en kan ze het nodige aan. Dan mag dat. Ik zal me vast wel de nodige keren irriteren en ja, ik zal ook niet alles accepteren maar voor het overgrote deel laat ik het gewoon maar. Die mensen zijn zo zielsgelukkig.
Ja, je overdrijft. Jij weet niet hoe het is om een kleinkind te krijgen, dus als zij dat vinden, dan vinden zij dat toch? Dan is dat toch niet meteen zo dat zij daarmee dus blijer zijn met hun kleinkind dan jij met je kind? Ik kan me er wel een voorstelling bij maken: bij je eigen kind heb je ook alle zorgen, gebroken nachten, enz enz. Als grootouder heb je vaak wel de lusten en niet de lasten, dus ja... kan me wel een voorstelling maken hoe ze het bedoelen Verder: ik vind het de normaalste zaak van de wereld als opa's en oma's hun kleinkinderen 'mijn meisje' en 'mijn ventje' noemen. Doen mijn ouders ook, en het IS toch ook hun kleinkind? Ze zeggen toch niet dat het hun kind is? En als laatste: opa's en oma's zijn vaak overenthousiast en bedenken dan van alles, heb ik met mijn schoonmoeder ook gemerkt, en de praktijk blijkt dan vaak wel anders. Mijn schoonmoeder begon ook direct over logeerpartijen en Thirza is nu 4 en heeft nog nooit gelogeerd, (ja, eens een nacht hier en daar bij onze gastouder, als wij een uitje hadden, maar naast dat dus nog nooit zonder ons ergens gelogeerd). Dus relax, schuif die hormonen weer lekker aan de kant en ga genieten van de laatste weekjes....
Wat betreft oppassen: daarvan moeten ze dan idd wel aan jouw gewoontes aanpassen. Dus niet laten huilen is niet laten huilen, snoeperij niet ineens anders dan wanneer jij met de kids thuis bent, enz. Want oppassen is een deel mee opvoeden en daar hoort dan even geen verwennerij bij die je wel beter kunt hebben als je af en toe eens bij opa en oma op visite bent
Ik vind dat je overdrijft! Ik snap wel dat opa's en oma's ''meer'' genieten van hun kleinkinderen dan eigen kinderen gewoon omdat het altijd gezellig is bij opa en oma en hun ze verwennen met leuke/lekkere dingen. Mijn ouders willen geen vaste dagen oppassen omdat ze gewoon geen vaste oppas willen zijn voor hun klein dochter en ik geef ze groot gelijk! Ze moeten hun kleinkind niet opvoeden maar er gewoon lekker van genieten wanneer ze komt. En ja dan zal ze een keer een koekje extra krijgen of wat dan ook maar wat maakt dat uit. Daar maak ik mij niet druk om ze hebben het beste met haar voor. En als er nood aan de man is mag ze altijd komen als we geen oppas hebben.