Gister was tot nu toe echt de engste nacht van mijn hele leven. Thomas is al vanaf zaterdag ziek (lees koorts maar verder helemaal niks). Het begon bij 38,5 en sinds zondag nacht heeft hij steeds 39,5. Gister avond nadat wij hem in bed hadden gelegd horen wij hem opeens keihard gillen. Mijn man pakt Thomas uit zijn bed maar schrikt omdat hij helemaal stijf is. Op het moment dat ik hem overpak is hij helemaal slap maar krijst wel aan 1 stuk door. Van de schrik dus 112 gebeld omdat hij ook met zijn ogen raar deed. Het bleek dus een koorts stuip te zijn en volgens de dokter onschuldig. Nou lees ik alleen op internet dat koorts stuipen voor 6 maanden eigenlijk bijna nooit onschuldig zijn??? Ik heb de hele nacht niet geslapen en heb de hele nacht met Thomas op schoot gezeten. Ben zo bang dat ik hem niet meer in zijn bedje durf te leggen. Ben zo bang dat hij weer zo gaat gillen, het was ook echt het meest angstaanjagende gegil dat ik ooit het gehoord alsof hij letterlijk werd vermoord. Hebben meer moeders hier ervaring mee en hoe gingen jullie ermee om de dagen erna?
Hoi Tonneke, Ons zoontje heeft ook een koortsstuip gehad, het is echt vreselijk. Alleen vond ik dat van ons niet echt op een koortsstuip lijken. Hij trok helemaal wit weg en voelde heel erg koud aan en verloor steeds zijn bewustzijn. Bah ... echt heel eng. Onze zoon was al wel ouder dan Thomas .. ik weet niet meer precies hoe oud hij was. Ongeveer een jaar denk ik. Ik zou voor de zekerheid nog wel even de dokter bellen of je je zorgen moet maken omdat die stuipen haast niet voorkomen bij kinderen onder de 6 maanden. Iedereen verwerkt zo'n gebeurtenis op zijn eigen manier maar wij hebben hem gewoon weer in zijn eigen bedje gelegd en "gewoon" gedaan wat wij normaal ook doen. Dat heeft voor ons prima geholpen. Sterkte ermee. Groetjes
hoi, wij mogen ons, helaas, wel experts noemen... de eerste keer vond ik dood eng, ik dacht nu is het voorbij, hij gaat dood. 112 gebeld, ambulance kwam, stecolid gekregen en mee naar het ziekenhuis, bloed gecontroleerd op virussen en hij en ik een nachtje gebleven. Volgende dag mochten we weer naar huis, na een gesprek met de kinderarts. Die legde uit dat het onschuldig is en dat het zuurstofgehalte tijdens zo'n stuip gewoon normaal blijft.... we kregen een recept mee voor stecolid (spierverslapper), zodat, als hij er weer een zou krijgen we zelf al medicatie toe konden dienen. een half jaar later volgen op 1 zaterdag stuip 2-3 en 4. Bij de 2e op die dag de stecolid gegeven, HAP gebeld en moesten langs komen. Koorts kwam waarschijnlijk van een accuut opgekomen oorontsteking... 's Avonds laat volgt weer een stuip en weer gebeld en hebben ze weer een ambulance gestuurd, weer mee, en weer blijven slapen. Alles weer onderzocht, alles goed. Toen advies mee gekregen om bij koorts meteen paracetamol te geven... een paar dagen lang om de 4 uur, zodat er een paracetamol spiegel ontstaat en de koorts onderdrukt blijft. en afgelopen zaterdag (paar dagen na de mex.spuit) was de laatste en 5e stuip... we hebben van de stuip zelf niks gemerkt, maar toen we hem uit bed haalden, was hij helemaal slap (wel wakker), kon niet zitten, niet staan... Zitten lukte na 5 min weer, staan duurde langer, wel een half uurtje. HAP gebeld, mochten langs komen, maar daar aangekomen was er al niks meer aan de hand, gelukkig. De meeste kindjes die een stuip gehad hebben, krijgen er nog een. Ze groeien er wel overheen gelukkig. na die stuipen zijn we wel alerter geworden op koorts, verhoging... Na ja alerter, je controleert het vaker. Slapen meteen in z'n eigen bedje.
Hier zijn de koortsstuipen trouwens vaak: heel hard en anders huilen... dan krijgt hij stuiptrekkingen en overstrekt hij zichzelf helemaal. Ogen draaien weg en is geen contact mee te maken.
Ooooww als ik dit zo lees komt gister ook weer helemaal terug. Hij is gister helemaal onderzocht en vanochtend weer. mijn eigen huisarts heeft geconstateerd dat hij een ontsteking aan de luchtwegen heeft en ik heb een kuurtje gekregen. het gekke is alleen dat zowel de ambulance broeders als de HA in het ziekenhuis en mijn eigen HA niks hebben gezegd over het feit dat het niet vaak voorkomt onder de 6 maanden. Ze zeiden dat het vanaf deze leeftijd voor kan komen (5 maanden dus).
Hey Tonneke, Wat vervelend dit te lezen zeg.. Ik heb hier gelukkig geen ervaring mee maar ik wilde jou en je kleine ventje een hele dikke knuffel geven. Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg. Ik hoop dat hij snel weer de oude is, Liefs Michelle