Ik zit met iets vervelends, waar ik de laatste tijd tegenaan loop. Ik ben goed bevriend met mijn nichtje, die een straat verder woont. Al jaren eigenlijk, we komen dan ook meerdere keren per week bij elkaar over de vloer, soms zomaar even een halfuurtje, voor een bakkie, etc. We hebben een leuke band samen. Ik heb nu een dochter, helaas zit zij in de MMM en lukt het tot nu toe niet, wat ik heel erg vind en ik leef enorm mee. Nu mijn dochtertje echter groter wordt, bemoeit mijn nicht zich erg met haar. Corrigeert haar waar ik naast zit, terwijl ik met haar bezig ben, maakt opmerkingen als ''oh, pakt mama je alweer? heb je je zin alweer?'' of: ''laat haar maar even huilen, ík zou ze nu niet uit bed halen hoor!!'' enzovoort. Een voorbeeldje is het eten; Als ze haar brood/eten uit haar mondje haalt zegt mijn nichtje bijvoorbeeld heel hard '"EH!! dat mag niet!!'' van de andere kant van de kamer. (dochtertje schrikt hier heel erg van) En tegen mij '' je moet nu niet naar haar lachen, ze probeert je uit '' Ik leg dan uit dat ze dit verkeerd ziet, ze is immers 10 maanden en eten uit het mondje halen hoort bij de ontwikkeling, maar dan zegt ze zoiets als ''bij mij had ze die boterham allang opgehad!'' Al met al zie ik het somber in als mijn dochter groter wordt en gaat lopen/overal aanzitten... Wat kan ik hier nou mee.... Ik heb al eens fijntjes benoemd dat het duidelijker is als ik haar corrigeer, ik geef haar immers eten/ben de moeder, maar nicht heeft wat dat betreft een soort plaat voor haar hoofd en gedraagt zich gerust de volgende keer weer zo... Echt heel vervelend. Iemand tips? Conflicten ga ik liever uit de weg, zeker omdat ze zelf ook zo tobt met haar kinderwens...
Gewoon nog een keer goed duidelijk zijn.. Jij bent de mama! Dit staat geheel los van haar kinderwens.
Ik inderdaad gewoon eens heel duidelijk zijn. Ten eerste is het jammer als jullie goede band verloren zou gaan doordat jij je aan haar blijft ergeren, daarnaast weet ik uit ervaring dat je je alleen mar steeds meer gaat ergeren want hetissuper irritant , en als laatste het is jou kind dus ze heeft er niets mee te maken.
Jullie hebben natuurlijk wel gelijk, maar hoe zou ik dat het beste kunnen verwoorden? Ze heeft zoals gezegd soms echt een plaat voor de kop en anderzijds is ze best wel snel op de teentjes getrapt. Dus ik zal heel duidelijk moeten zijn, maar vind t vervelend als ze kwaad wordt.. I know... Conflictmijdend persoon.. ;P
Super irritant. Je wil er ook goed mee omgaan aangezien zij in de mmm zit. Korte opmerkingen terugmaken als "wacht maar totdat jij kinderen hebt" is in dit geval ongepast. Misschien toch maar minder subtiel hinten, gewoon zeggen waar het op staat? "Lieve nicht, mijn dochtertje is 10 maanden, veel wat jij van haar verwacht kan ze nog niet/is ze nog niet aan toe. Dat bedoel ik niet gemeen, maar je zal dat straks ook zien wanneer jij een kleine hebt. Verder is het mijn dochter en ik doe wat mij goed lijkt, ik waardeer je feedback maar soms dat lijkt het meer op kritiek dan op behulpzaamheid en dat vind ik vervelend worden." Zoiets?
Zodra het weer gebeurt, direct met een lachend gezicht zeggen : "Laat het corrigeren maar aan mij over; red ik me prima mee". Is vriendelijk en duidelijk
Wat een goeie. Ga ik proberen, dit past ook bij mij als persoon. Werkt dit nog niet, dan maar eens goed duidelijk zijn.....
Oh herkenbaar! Ik heb het contact verbroken. Zij ging zo ontzettend ver dat ze zelfs mijn zoon als baby benoemde, en ik kon niks goed doen en moest maar strenger zijn en hem onder een koude douche zetten etc. Verschillende opmerkingen maakte geen indruk en na een tijdje was ik er klaar mee. Dan maar geen vriendschap,ook al is het familie. Als je ons niet in onze waarde laat dan is er gewoon geen respect en wil ik je niet in ons leven.
Ik zou tijdens een wijntje (ongedwongen moment.......) het even benoemen. Dat jij je dochter opvoedt en dat je niet wilt dat zij zich ermee bemoeid. Dat je het vervelend vind, en dat je hoopt dat ze jouw verzoek respecteert.
Wat ik gewoon doe met zulke mensen, wij hebben nogal eens stagieres, die zijn dan tussen de 16 en20 en denken dan dat ze door mij heen moeten praten als ik mijn zoon corrigeer en zich ermee moeten bemoeien, ik zeg dan gewoon (naam) het is mijn kind, ik regel het wel. Zonder lachend gezicht want dan is er de kans dat ze het niet serieus genoeg nemen.. 2x en het is over..
Ja dat is een lastige situatie. Ik zou eigenlijk niet het echt op een avond als een groot ding gaan benoemen, ook zou ik niet ingaan op 1 specifieke situatie, maar iets er tussen in. Wanneer zich weer iets voordoet, dan Iets in de trant van: joh, je hebt het misschien niet zo door en waarschijnlijk bedoel je het goed, maar je zegt best wel vaak iets over de opvoeding he. Vind ik eigenlijk niet zo fijn En kun je beter niet doen
Ja zo zou ik het ook doen. Ik denk namelijk dat als je het groots gaat bespreken op een avond dat ze het dan wel eens boos kan worden.
Wat al eerder benoemd is....maar dan nog als toevoeging: dat dit heel onduidelijk is voor je kleine meid. Dus laat het corrigeren maar aan mij over, want daar red ik me wel mee. En ik vind het onduidelijk voor mijn meisje als jij dit ook dit. Ik ben haar mama...en zoals ik al zei...ik red me er wel mee!
Ik zou het de kans geven om het een paar keer in de situatie te benoemen als het nodig is. Zo te lezen is dit haar manier van doen en dat verandert vaak niet in 1 keer. Als ze door blijft gaan zou ik erover denken om een klein boekje te kopen over de ontwikkeling op die leeftijd. Ik zou daar wat afwachtend in zijn vanwege de mmm. Maar het zou ook zonde zijn als zulk hecht contact het vriespunt zou bereiken.
Ik zou mocht er weer iets gebeuren iets zeggen als: het is mijn kind en ik voel prima aan wat er is mocht ik je advies willen dan vraag ik het je wel... dan moet ze de hint wel snappen Het is vaak zo dat mensen zonder kinderen zo goed weten hoe ze moeten opvoeden
Helemaal geen groot gesprek aangaan, maar gewoon op het moment zelf zeggen: Oh laat maar, dat doe ik zelf wel. Komt goed.. Als er dan een stilte valt kun je van onderwerp switchen..
Iets pittiger mag ook als je merkt dat ze er niks mee doet! Het gaat wel om jou kindje en zeker als je merkt dat je dochter schrikt/reageert op haar uitspattingen, zou ik voor haar opkomen! “Sorry, .. Ik doe dat liever zelf, op mijn manier.” is dan niks mis mee. Een goede vriendin zal dat incasseren.
Mee eens. Ik denk dat ze het beter oppakt als je het op het moment zelf zegt dan er op een ander moment een gesprek over aangaat.