ons zoontje is nu bijna 10 maanden en wil niet meer gaan slapen. hij heeft ontdekt dat hij ook in het bedje kan staan en kan dan niet meer gaan zitten/liggen om te slapen. zodra we hem in bed gelegd hebben gaat hij huilen en staan. overdag sliep hij eigenlijk altijd goed maar nu dus ook niet meer. gisteravond zijn we 2 uur bezig geweest voor hij sliep. vanmorgen heb ik hem om half 11 in bed gelegd en om half 12 was hij nog steeds aan het huilen en stond hij ook steeds weer op. nu heb ik hem net ( 1uur weer in bed gelegd) en wil hij ook weer niet gaan slapen. ik ga nu om de 5 minuten naar hem toe en leg hem dan goed. als ik kom wordt hij redelijk rustig als ik ga gaat hij krijsen. hij moet toch slapen.... ik weet alleen even niet meer hoe...
Dag Jolan, Dit heeft mijnn dochter ook heel erg gehad,het is nu gelukkig wel minder misschien nog 1 keertje even snel. de tip die ik je kan geven is toch steeds weer plat blijven neerlegen hoor.en soms haalde ik haar toch bij hevig huilen even eruit en gingen we alle knufels gedag zeggen in de kamer,het gaf haar een fijn gevoel omdat het toch een soort van bewustzijn wordt verlatingsangst
inmiddels ben ik nu alweer ruim 3 kwartier om de 5 minuten hem aan het goed leggen en hij krijgt het nog steeds uit. als ik even in zijn kamer blijf staan dan is hij rustig , ik maak dan geen oogcontact en praat ook niet tegen hem. als ik dan weg ga en nog even naar hem zwaai gaat hij krijsen en staat hij weer in zijn bed. moet ik dit zo verder volhouden of toch iets anders proberen??? en dat nu allemaal nog maar voor een middagslaapje....
Ik zou het toch gewoon even volhouden hoor,als het goed is duurt dit niet zo lang,ik zou wel de tussen pauze steeds iets langer doe, dit vondt ik zelf heel moeilijk,dus eerst 5 dan 10 dan 15.
Mijn dochter is nog maar 7 maand, maar ik gebruik een safeTsleep. Hierbij liggen ze als het ware vast en kunnen ze dus ook niet opstaan. Mijn nichtje van een dik jaar heeft hem ook nog steeds om. Is dat misschien een optie?
Volgens mij heeft elk kind dit als ze net kunnen gaan staan. Hier hebben we het ook gehad. Gewoon maar even laten gaan (van huilen worden ze ook moe ) en af en toe goed leggen. Ik zou er persoonlijk iets langer dan 5 minuten tussen laten, maar dat ligt ook aan het huilen natuurlijk. En niet zwaaien enzo, gewoon goed leggen en weggaan en evt. zeggen dat hij lekker moet gaan slapen (dat zeggen wij altijd als we Eva naar bed brengen). Hier was het binnen een week over trouwens, toen kon ze zelf weer gaan zitten, of ze probeerde niet eens meer te gaan staan, de lol was er toen gewoon af.
vanavond heel streng de wekker methode aangehouden. De wekker-methode Bij de wekkermethode laat je je kind na een vast ritueel alleen in zijn bed en kom je steeds weer even terug om te troosten en/of te kijken of hij al in slaap is gevallen. De methode werkt als volgt. De eerste avond: Breng je kind op de gewone manier naar bed, volgens een vast "ritueel". Zeg je kind welterusten, een nachtzoen en vertel hem dat je na 5 minuten nog even bij hem komt kijken. Je kunt dan eventueel samen een wekkertje zetten, maar op een horloge kijken kan ook. Als je kind huilt, ga dan toch weg. Als het wekkertje gaat, of de tijd is om, ga je bij je kind kijken. Als hij huilt of onrustig is, troost je kort. Laat hem in zijn bedje. Als hij er uitgekomen is, leg hem dan consequent terug. Ga niet in op zijn 'verhaaltjes' of zijn vraag om iets te drinken. Zeg hem nogmaals welterusten en vertel hem dat je straks nog een keer komt kijken, bijvoorbeeld na 7 minuten. Doe dit net als de vorige keer. Kom daarna nog een keer, na bijvoorbeeld 10 minuten. Blijf zo de eerste avond telkens 10 minuten weg totdat uw kind in één van de periodes dat je weg bent in slaap valt. De tweede avond: Doe hetzelfde als de eerste avond, maar maak alleen de periodes wat langer. Bijvoorbeeld 5 minuten, 10 minuten, 15 minuten. Blijf deze avond zo lang als nodig is elke 15 minuten terugkomen. De derde avond: Hetzelfde als de tweede avond, eventueel de periodes dat je wegblijft wat langer maken. Maak de eerste periode dat je wegblijft nooit te lang. Blijf uiteindelijk ook niet al te lang weg, 20 minuten is lang genoeg. Een kind dat overstuur is valt namelijk niet makkelijk in slaap. na 1,5 uur is hij ingeslapen toen ik weg was. ik heb hem steeds getroost en gezegd dat ik weer terug zou komen. ben wel per keer denk ik z'n minuut of 5 bij hem geweest en daarna weer gegaan. maar ik had die 5 minuten ook wel nodig om hem weer rustig te krijgen. ben wel trots op mezelf dat het me goed en consequent gelukt is. nu nog een vraagje. hoe doe ik dit overdag? hij slaapt overdag 2 slaapjes van 1,5 tot 2 uur. toch maar precies hetzelfde doen en kijken wat hij slaapt?? ik heb vandaag niet zijn normale ritme aangehouden omdat hij vanmorgen niet had geslapen en ik om 1 uur dacht dat hij toch echt moest gaan slapen (hij was ook echt moe) toen is hij na 1 uur in slaap gevallen en heeft 1 uur geslapen. ik denk er zelf over om morgen hetzelfde te doen als vannavond en zijn gewone ritme aan te houden. en dan maar te kijken of hij wel of niet slaapt.
Zo herkenbaar op dit moment wil mijn kereltje ook niet slapen. Hij kan nog niet staan maar rolt wel steeds om. Ook ging ik steeds om de paar minuten naar boven. Gister een heel gesprek gehad met mijn broer hierover en hij zei tegen mij dat ik hem gewoon neer moest leggen, knuffel en kus geven en dan naar beneden moest gaan. En als hij dan ging huilen gewoon 20 minuten tot een half uur laten huilen. En als hij dan nog huilt, even naar boven lopen goed leggen en een ai over zijn koppie en dan weer weg gaan. Dit hebben we vandaag dus gedaan. En geloof het of niet maar na dat half uurtje gaf hij zich over en ging slapen. Dat is vandaag 2x gebeurd. Terwijl hij het normaal het vertikt om te gaan slapen. Ik wil dit nu wel proberen vol te houden want ik maakte mezelf helemaal gek door steeds naar boven te lopen. succes
ik sluit me bij snoopy aan... Laat de periodes wat langer worden. Probeer in elk geval 10 minuten, maar anders ook tot 15 minuten. In het begin viel ze de avonden uiteindelijk uitgeput tegen onze schouders in slaap. Na een paar avonden (5 of 6?) rekte we het iets langer (trokken ook echt haar deur dicht...) en toen viel ze dus op een gegeven moment letterlijk in slaap. Best wel zielig om te zien ook, als je dan later gaat kijken... Maar nu is het een paar minuutjes krijsen (dat dus nog steeds) en dan valt ze dus letterlijk om van de slaap... ze gaat nu waarschijnlijk iets rustiger liggen. Maar ze geeft veel sneller toe. Ze weet nu dat we er zijn, maar ze weet ook, dat we niet komen als er niets aan de hand is. Dus heel lang krijsen, heeft geen nut. Ze lijkt het door te hebben. Hoewel ze nu weer iets minder in haar hummetje is (14 maanden sprong?) en ze af en toe waar 10 minuten krijst... maar het is niet anders... Als ik nu weet dat alles oke is, kan ik me er wat gemakkelijker bij neer leggen
Tsja, ik zou er heel snel klaar mee zijn hoor. Dan slaapt ie maar niet, maar hij blijft gewoon op zijn kamer. En dan huilt ie maar even. Na een tijdje weer neerleggen en de speen geven, zonder wat te zeggen, en weer de kamer uit lopen. No way dat ik zou toegeven. Ze leren het echt wel.
Hm, niet toegeven, als ze na een uur niet sliep haalde ik haar toch weer uit bed (dit was overigens niet bij gaan staan, maar bij het naar de buik draaien en vertikken om terug te draaien of te gaan slapen)
En wat als je er even wat langer bij blijft? Gewoon ernaast zitten en niets zeggen? Mijn dochter begint soms ook te pruttelen en als ik er dan rustig langs ga zitten is ze zo vertrokken. Ik denk dat ze gewoon even veiligheid zoekt dan. Vaak is het dan met een paar keer weer afgelopen en kan ze het weer alleen.
Ik heb vanavond een combi daarvan gemaakt. Tijdens het troosten heb ik hem opgepakt. Ben naast het bedje blijven staan en heb hem dan weer terug in zijn bedje gelegd. Daar ook weer getroost en dan welterusten gewenst met een kus en gezegd dat ik weer weg ging maar ook weer terug zou komen. Blijven is geen optie dan gaat hij aandacht trekken en wil hij spelen. Gister heb ik hem steeds weer goed gelegd als hij wilde gaan staan maar op een gegevens moment zag hij het als een spelletje hij had door dat ik kwam als hij naar de spijlen ging en ik daardoor ook geen goed idee als je wil dat je kindje gaat slapen. Maar 's avonds vind ik het makkelijker dan overdag. 's Avonds maakt het niet uit hoe lang het duurt. Het kort een slaap van 12uur. Overdag kort het een slaapje van 1,5 tot 2 uur. Als het dan 1,5 uur duurt voor hij slaapt wordt het wel erg bont. Ik.kijk het morgen wel even aan maar kan me ook voorstellen dat je na 1uur je kindje uit bed haalt. Dat vind ik ook niet echt toegeven. De optie van laten huilen werkt niet voor mij. Ik kan dat niet.ben liever elke 10 of 15 minuten even bij hem om hem te troosten. Voor hem is zijn angst om alleen gelaten te worden heel moeilijk en een beetje troost van zijn mama mag hij dan wel krijgen. Vind ik ook horen bij een veilige hechting. En als ik heel eerlijk ben kan ik net zo hard mee huilen als hij zo hardverscheurend ligt te huilen.
Ik liet Eva ook niet zomaar huilen hoor. Maar ik hoorde gewoon aan haar huiltje of het kwam doordat ze ging staan en dan liet ik haar wel even. Want ze moeten inderdaad ook leren dat het geen spelletje is .
Wat herkenbaar. Mijn meisje is ook 10 maanden en een paar dagen geleden ontdekte ook zij dat ze kon gaan staan in haar bedje (so cute trouwens alleen dat kleine koppie boven de bedrand uit hihi) en sindsdien is het vaak huilen als ze moet gaan slapen. Gaat ook steeds weer opstaan. Maar ik ga elke 5 minuten even terug, leg haar goed en geef haar speentje weer (die ze altijd uit bed gooit) geef event een beetje water, muziekje nog eens aan een aai over haar bolletje, ik zeg lekker slapen en dan ga ik weer weg. Meestal werkt het uiteindelijk wel. Zonet ook ongeveer 20 min. Soms duurt het ook langer, een uur is wel de limiet hoor, dan haal ik haar eruit, dan heb ik zelf inmiddels ook een punthoofd
Hier gaat het inmiddels weer goed met slapen. hij vindt het staan ineens niet meer zo interessant en blijft nu liggen. Alleen als hij uit zijn bed wil gaat hij nog staan. Ik heb de wekker methode gebruik en dat is ongeveer hetzelfde als jij het doet. Eerste keer na 5 minuten terug dan naar 7 en dan naar 10. Overdag haal ik hem er ook na een uur uit maar 's avonds hou ik wel vol tot hij slaapt. Succes ermee want het is weer even iets waar ze doorheen moeten. Echt heel schattig als ze zo net met hun neusje boven het bed uitkomen..
Heeft je kleine iets in bed (een knuffel of zo) om zichzelf mee te vermaken tot hij slaapt? Dat is dan misschien leuker dan gaan staan en valt ie vanzelf in slaap. Demi vind ik regelmatig omgekeerd terug omdat ze dan nog met haar knuffels door bed aan het slepen is. Als ik dan naar bed ga leg ik haar goed. Demi is een paar avonden telkens gaan staan en nadat wij haar telkens terug neerlegde heeft ze dat snel opgegeven. Ze is nu nog wel eventjes wakker, maar sleept dan met haar knuffels en valt dan rustig in slaap.
Ik heb dit nooit gehad, omdat ik nooit ben teruggegaan om hem weer neer te leggen. Ik ben van mening dat als ze zelf op kunnen staan ze ook weer zelf weer kunnen gaan zitten/liggen. Lang staan kunnen ze in het begin toch niet volhouden, dus ik zou sowieso langer dan 5 minuten wachten totdat je teruggaat. Toen mijn zoontje net begon te staan, stond hij direct op als ik hem in bed legde. Ik besteedde er geen aandacht aan en liep gewoon weg. Na een paar dagen bleef hij gewoon liggen of hij stond wel op, maar ging direct liggen toen ik wegging. Het had toch geen zin. Je zoontje maakt er nu een leuk spelletje van. Hij weet toch dat jij elke keer komt kijken als hij staat. Ik zou er geen aandacht aan besteden, wedden dat hij vanzelf gaat liggen?
hey hey jolan ik ken je probleem helemaal Lorenzo is nu ook 10maanden en sinds paar dagen is het bij hem ook dus een drama om hem tussen de middag op bed te leggen zodra ik hem in bed leg en zijn muziek nijntje aan doe is het nog goed maar zo dra ik weg loop zet hij het op een krijsen nou ben ik gister naar het cb geweest en had het verteld kan dus zijn dat lorenzo geen middag slaap meer nodig heeft en nu hij ook lekker op zijn buik kan rollen,maar nog nie echt terug zet hij het ook op een krijsen en ik leg hem tien x goed maar meneer draait weer op buik dus heb nu zo iets van ja dag ik blijf nie bezig haha
Eva kon echt nog niet zelf gaan zitten toen ze ging staan (met 7 maanden, met 8 maanden ging ze ook in bed staan). Ik vind het dan dus zielig om ze maar te laten huilen, omdat ik zou vinden dat ze het zou moeten kunnen, terwijl ze het dus niet kon. Beneden viel ze regelmatig op haar achterhoofd omdat ze niet zelf kon gaan zitten en zich dan maar liet vallen... Het is een fase die vanzelf weer overgaat.