Pfff Moeilijk moeilijk.... Mijn dochter is ruim 3 jaar en nooit heeft ze gehuild bij het wegbrengen naar de creche (ze gaat al sinds ze 4 maanden was) meestal breng ik haar en dan kon er nog net een kusje vanaf want dan was ze al zo druk met spelen dat ze er eigenlijk geen tijd meer voor had. En nu ineens is het een drama!!! Sinds twee weken is het dikke tranen, huilen, krijsen, vastklemmen aan me. Thuis begint het al. Ik probeer zo positief en luchtig mogelijk te doen. Ik vind het zo rot om te zien en dan ook zo moeilijk om weg te gaan. De tranen branden dan in me ogen maar ik wil er ook niet teveel in mee gaan.... Verder merk ik trouwens ook dat ze echt een eigen willetje aant ontwikkelen is. Dwars en moeilijk, snel boos en dan geen land meer mee te bezeilen..... Ik ben 3 en ik wil het nie fase???
Geeft ze zelf ook aan waarom ze niet wil? Heb je met de leidsters overlegd of er iets is voorgevallen? Het zou natuurlijk een fase kunnen zijn, maar ik zou wel proberen te achterhalen of er iets speelt of iets is voorgevallen. Mijn dochter heeft nooit gehuild met wegbrengen, maar wel af en toe fases dat ze niet naar de psz wil (momenteel ook alweer een tijd). Geen drama's, maar ze zegt het dan steeds. Blijkt meestal toch wel iets te zijn dan, verveling/gebrek aan uitdaging en een kindje dat duwt/slaat (al zoekt ze t zelf ook wel een beetje op en daagt uit).
Ik ken het van mijn dochter met de PSZ Rond die leeftijd is het afscheid weer even moeilijker. Mijn dochter had het zelfs de eerste weken op de basisschool. Vaak zijn ze alweer heel snel leuk aan het spelen zodra je weg bent. En inderdaad...3 is DE leeftijd om super dwars te zijn
Ik heb hier ook een super eigenwijze koppige peuter van drie. Hij heeft met fases dat hij niet naar het kdv wil. Soms is er iets gebeurd maar meestal ook zonder reden. Ik vind dat ook moeilijk. Dikke tranen met een brok in mijn keel ga ik dan werken.
Ik heb er inderdaad wel met haar over gepraat. Ik vraag waarom wil je niet naar school, en zij zegt daarom hahaha of ze zegt ik wil bij jullie zijn. Als ik weg ben dan gaat ze ook wel gewoon spelen en is er eigenlijk niets meer aan de hand. Gelukkig nu nog een daggie werken en dan zijn we eerst weer 4 dagen saampjes.
En wat zeggen de leidsters? Is voor een 3 jarige vaak ook moeilijk om dat precies te omschrijven (en mijn dochter is ook weer net iets ouder en vertelt de laatste paar maanden steeds meer). De dingen die ze vertelde, zette ik ook steeds mijn vraagtekens bij. Maar als ik het ga navragen zit er vaak toch wel degelijk een kern van waarheid in, moet dan alleen het verhaal even helemaal helder krijgen.
tja de leidsters vinden het ook moeilijk. ze zeggen dus wel dat als ik weg ben dat het over is en ze weer lekker gaat spelen. Heb een paar keer even later gebeld om te horen hoe het ging en dan ging het goed. Wel zei ze gister tegen me dat als ze moeten opruimen dat mijn dochter ineens buikpijn heeft hahaha slimpie......
Hier een poosje terug ook gehad. Nu was er toen ook wel wat in de privesfeer aan de hand (oma diagnose kanker). Was ook ff moeilijk maar nu gaat het afscheid weer super makkelijk. Denk ook dat het een fase is. Heb toen nog een keer met een andere leidster (tevens bazin) in de gang gepraat en toen hoorde ik ook dat ze zo stil was.
Het is bij haar begonnen toen haar vriendinnetje (overbuurmeisje) een weekje op vakantie was en die zijn echt twee handen op een buik. Ze is nu weer terug dus dat zou de reden niet meer kunnen zijn en prive is er eigenlijk ook niet iets spannends aan de hand...