Hallo allemaal, ik heb nou toch iets waarvan ik echt niet weet wat ik hiermee moet... Mijn meisje is 20 maanden oud en het heeft totaal geen zin om boos te worden. Zeg ik iets boos tegen haar, dan lacht ze... Word ik nog bozer, lacht ze alleen maar harder (schaterlachen soms). Ik weet wel dat ze me echt niet uitlacht, maar ik weet echt niet wat ik daarmee moet.. Iedereen die ik het vertel lacht erom (zou ik misschien ook wel doen). Ik moet soms ook mijn lachen inhouden, maar het frustreert me op het moment dat het gebeurd echt wel. Nou mag ze in principe best veel, maar eten uit de mond laten lopen en van de stoel op de tafel klimmen wil ik bv niet hebben. Iemand tips? Zelf probeer ik nu negatief gedrag maar te corrigeren (van tafel halen, eten weghalen) en verder te negeren. Groetjes
Haha die fase hebben we hier ook gehad, hoe kwader ik werd, hoe grappiger zij het vond.... Errrg irritant. Het gaat over hoor, mijn dochter weet nu prima wanneer de grens bereikt is en is vaker zelf boos dan dat ik het ben. Ik probeerde te handelen ipv boos doen. Dus niet boos zeggen dat het niet mag, maar ijskoud wegzetten en verder negeren. Dan valt er weinig te lachen (Met wegzetten bedoel ik weg van de situatie, niet in de gang ofzo)
Ik sluit me aan bij ikke. Hoewel ik soms echt wel eens echt boos wordt, probeer ik dit in principe zoveel mogelijk te vermijden en alleen te zeggen dat iets niet mag en waarom niet en/of iets weg te zetten, dochter even ergens anders neer te zetten, etc. Je acties zal ze snel genoeg begrijpen en dan valt het kwartje heus wel. Misschien zie je er boos gewoon heel grappig uit rn moet je voor de spiegel even oefenen op je serieuze, boze mama look
Oh ja zo'n periode heeft dl ook gehad. En nu nog heel af en toe. Ik haal haar dan ook weg van de situatie en zeg dat het niet mag. Als ze het blijft doen (wat niet vaak voorkomt) dan leid ik haar af door iets anders met haar te gaan doen.