Op dit moment hebben wij net bijeenkomst 5 van de STAP weer achter de rug, alleen blijven wij erg twijfelen wat we nu willen. In eerste instantie wilde ik gaan voor langdurig in de leeftijd van 0-2 jarige. Mijn vriend daarin tegen vond dat ook wel erg spannend klinken en wilde eerst voor weekendzorg gaan, voelde minder eng voor hem. Nu hadden wij laatst tussenhuisbezoek en bespraken wij hierin onze twijfel hierover, waarbij zij aangaven dat we dan misschien het beste voor kortdurende pleegzorg met mogelijkheid tot perspectief biedend konden gaan. Crisis mogen wij namelijk niet aangezien we beide werken (vriend 40u en ik 20u). Maar nu werd ons gisteren verteld dat wij heel erg weinig kans zullen maken op de leeftijd van 0-2 jarige aangezien we beide werken en 1 dag opvang nodig zullen hebben. Er zijn vele die voor deze doelgroep gaan en die 7 dagen in de week thuis zijn. Hun voorkeur gaat dan niet uit naar een gezin waarin het kind 1 dag naar de opvang moet. Nu zit ik met een paar vragen: Wie heeft er ervaring met kortdurende pleegzorg en hoe zwaar is dit in vergelijking met langdurige pleegzorg? Klopt het dat wij nooit een kindje tussen de 0-2 jaar zullen krijgen doordat we 1 dag opvang nodig hebben, en is 2-4 jaar dan wel mogelijk? En mochten wij voor 2-4 jaar gaan is dat niet heel zwaar omdat juist deze doelgroep al veel heeft meegemaakt maar ze op deze leeftijd nog moeilijk hun gevoelens kunnen begrijpen en juist uiten, waardoor gedrag zich extra fel uit of juist totaal niet, zonder dat je met deze doelgroep al een goed gesprek kunt voeren om ze te helpen. Wie kan mij helpen mijn twijfels weg te nemen en een beeld te geven van kortdurende pleegzorg aan jonge kinderen.
Misschien dat het per regio verschilt. Wij hadden 0-4 jaar opgegeven en kregen toen 2 kindjes van 0 en 3 jaar. Zij gingen 2 dagen in de week naar het kdv omdat wij beiden werkten. Nooit een probleem van gemaakt. De pleegzorginstantie was allang blij met weer pleegouders erbij, was regio Amsterdam. Wij hadden gekozen voor langdurige pleegzorg, echter die plaatsing duurde maar 6 maanden.
@Tassie74 dank je wel voor je reactie. Fijn te horen dat het op andere plekken wel kan. Ik heb soms het idee dat degene die onze STAP cursus doet iets te snel roept dat dingen niet kunnen. Ze zei ook dat jonge kinderen nooit in combinatie gingen met langdurig en nuanceerde dit later met dat ze eerst in crisis of kortdurendverblijf komen. Aanstaande donderdag panelavond dan eens vragen aan de matcher die aanwezig zal zijn wat zij er van zegt.
Jonge kinderen kunnen zeker wel in aanmerking komen voor langdurige pleegzorg. Dit is vaak al bekend bij jeugdzorg dat de ouders niet voor het kind kunnen zorgen. Door bijvoorbeeld verslaving of verstandelijke beperking oud. Dit zijn vaak de situaties waarin een kind niet terug kan. Wij gaven aan voor alle vormen open te staan (Ik werkte toen even niet dus dat kon toen) en voorkeur 0-4 jaar. Amper een week na de laatste trainingsavond werden wij gebeld door degene die onze huisbezoeken deed of wij openstonden voor 4,5 jaar. Ze zochten een plek voor een meisje. Dat meisje woont nu nog bij ons. Eerst was niet duidelijk hoelang ze zou blijven ivm mogelijkheid op verbetering bij moeder en lopende rechtzaken. Dit blijkt nu niet haalbaar en ze blijft dus hier.
@Manolito wat leuk dat jullie nu een meisje voor lange tijd hebben. Wij hoopte ook op een jong kindje die meteen voor lange tijd kon blijven maar onze STAP leider blijft maar benadrukken dat dit niet kan. Snap ook niet waarom. Zou het fijn vinden als ze meedenkt en ons verteld wat wel kan zodat wij duidelijkheid krijgen. Verder horen wij op stap alleen alles wat fout kan gaan. Natuurlijk goed dat dit allemaal benadrukt wordt maar oplossingen of positieve verhalen, ho maar. Hoe doet jullie meisje het? Heeft ze veel gedragsproblemen en struggels? Uiteraard ga ik uit van gedragsproblemen e.d maar wil wel pleegouder zijn en geen hulpverlener voor een kind. Ik ben gedragsspecialist voor basisschoolleeftijd maar houd werk en prive toch het liefst wel enigszins gescheiden.
Onze pleegdochter heeft een flinke rugzak. En de daarbij behorende problematiek. Gedragsproblemen is daar een van. Ik hou zielsveel van haar maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het regelmatig best zwaar is. Als ik dit van te voren zo had geweten, de impact op onze relatie, op onze vrijheid, hoe het alles beheerst dan betwijfel ik of we het gedaan hadden. Maar ze is er, en we gaan door. Met liefde voor haar.
Wat eerlijk dat je het zo verteld. Goed om te horen dat de praktijk ook vaak zo is. Ik ga uit van problematieken maar vind het ook lastig om een beeld te vormen hoe het zal zijn straks en wat ik kan verwachten!
Dat is ook lastig. Bij ons was alleen gezegd uit wat voor situatie ze kwam en dat ze veel nabijheid nodig had. Dat klopt ook wel. Maar er was al veel meer duidelijk wat ons nooit verteld is. Dat heb ik zelf moeten gaan vragen bij pleeggezinnen waar ze eerder gezeten had.
Ik ken twee pleeggezinnen. Bij de ene is het kindje al redelijk jong, begin tijd basisschoolleeftijd bij hen komen wonen. Vader zit in de gevangenis en moeder is overleden. Dus bij plaatsing was bekend dat het langdurig zou zijn. Omdat er niet heel veel problematiek vooraf was, kan even niet in detail treden, zijn er weinig problemen. Maar tel 1 en 1 op Enig probleem is het feit dat de moeder is overleden. Bij het andere kindje was onbekend hoe lang plaatsing zou zijn. In de loop van het eerste jaar bleek het kindje zwaar gehandicapt. Ouders kunnen daar niet de zorg voor dragen dus het is omgezet naar langdurige plaatsing. Pleegouders hadden de keuze om het kindje naar een ander gezin over te plaatsen. Er is daar een constructie met 3 dagen in de week naar een logeerinstelling en 4 dagen thuis. In die 3 dagen werkt moeder.
Wat jammer dat je niet vooraf alle juiste informatie krijgt zodat je ook meteen daarna kunt handelen ipv het zelf moet uitzoeken en proberen.
Nee inderdaad. Zo heeft onze pleegdochter nu net 1 maand speltherapie terwijl dat in september 2015 al benoemd is dat dat nodig was. En zo veel meer dingen. Jammer voor ons, maar nog meer voor haar.
Maar ze kunnen vaak toch niet weten of een kindje lange tijd kan blijven? Verschilt per situatie en hangt volledig van de ouders van die kinderen af hoe die het gaan doen en ook wat de rechter uiteindelijk beslist. Over dat je geen hulpverlener wil zijn, je hoeft toch geen hulpverlener te zijn? Dat haal je er zelf bij en ik snap niet zo goed waarom. Maar je moet het kind wel begeleiden als ouder en naar de juiste hulpverlening, want dat alles helemaal vlekkeloos gaat verlopen is denk ik een illusie.
Soms is het al van te voren duidelijk dat een kind nooit terug kan naar de ouders. Maar dat komt niet veel voor. Meestal gaan de ouders een bepaald traject proberen mbv hulpverlening om te kijken of het kind terug kan. Soms lukt dit. Vaak ook niet.
Klopt, daarom schreef ik ook dat het vaak nog niet bekend is (soms dus wel). Pleegzorg kan niet meteen zeggen wat voor pleegkindje je eventueel gaat krijgen en of het langdurig is of niet, dat ligt er natuurlijk maar net aan welke kindjes er op dat moment zijn die pleegzorg nodig hebben.
Wanneer je kiest voor langdurige pleegzorg is al wel duidelijk dat het pleegkind voorlopig niet terug kan naar zijn of haar ouders. Wij kiezen voor kortdurend (tussen 3mnd en 1jaar) waarna mogelijkheid tot perspectief biedend zodat het kindje kan blijven als nodig is. Alleen hadden wij erg gehoopt op een jong kindje aangezien wij zelf geen kinderen/opvoed ervaring hebben en vrienden/familie allemaal in de jonge kinderen fase zit. Wat ik bedoel met het verschil tussen hulpverlener en pleegouder is dat je als pleegouder opvoed,waarbij problemen horen en je hulpverleners om je heen nodig hebt maar dat je ook kunt genieten van het kindje in huis. Maar waarin wel de balans zit tussen opvoeden en behelpen in probleemgedrag. Waarbij mijn angst is dat de problematiek zo heftig is dat je meer als 'hulpverlener' bezig bent dan als opvoeder. Dus het is niet zo dat ik er niet vanuit ga dat pleegkinderen problematieken hebben maar dat ik mij afvraag waar de grens tussen ouder en hulpverlener zit.
Ik snap ergens wel dat ze niet willen dat een kindje meteen 1 dag per week naar de opvang moet. Kunnen jullie geen ouderschapsverlof opnemen voor het eerste half jaar? Wat betreft grens tussen pleegouder en hulpverlener, denk dat je dat van tevoren niet echt kan weten, hoe kinderen zich ontwikkelen. Maar denk dat je daar ook wel in groeit. Denk dat er daarom ook veel nadruk op de problemen wordt gelegd, hoe je daar mee om moet gaan. De normale verzorging en opvoeding is op zich niet zo ingewikkeld.
Goede vraag, maar die grens is er soms nauwelijks. Ik ben geen pleegouder maar heb twee eigen kinderen. Ik heb jaren in de hulpverlening gewerkt met kinderen met oa autisme en guess what mijn oudste heeft.. mijn jongste heeft oa ADHD. Ik ben hun moeder en opvoeder, maar reken maar dat er een flinke hulpverlening bij komt kijken, door professionals maar zeker ook door mij. Dat kun je nooit voorkomen, en die grens bestaat denk ik bijna niet bij kinderen met bijv een beperking of andere problematiek. Of het nu een pleegkind is of niet.
Wij willen donderdag ook even uitzoeken of pleegouderschapsverlof ook kan wanneer je start met kortdurend. Ik lees steeds dat het kind dan op jou adres ingeschreven moet staan, maar kan nergens vinden wanneer dat het geval is. Zou ideaal zijn als we ons verlof over 24wkn (max. aantal weken) kunnen uitsmeren. Dus als verlof mogelijk is zouden wij er graag gebruik van maken! En wat jij zegt, de problematieken moeten benoemd worden de normale opvoeding is niet zo ingewikkeld, dat klopt natuurlijk ook wel. Wij moeten alleen nog even ervaren dat normaal opvoeden niet zo ingewikkeld is
Dank je wel, heldere uitleg, ik snap wat je bedoelt. Ik ben erg benieuwd hoe de werkelijkheid zal gaan zijn na zoveel cursussen en verhalen gehoord te hebben. Straks ben ik nog teleurgesteld dat de problemen meevallen