Oke hier komt het......: Ik ben op 4 augustus bevallen van een prachtige dochter. Na een hele zware start met 3wkn ziekenhuis en antibiotica is ze een heerlijk gezonde baby. Afgezien van haar verborgen reflux, waar ze wel weer over heen gaat groeien. Na deze zwangerschap is duidelijk geworden dat ik dragen ben van de GBS bacteri die Suzannah besmet had en waardoor ze die 3wkn ziekenhuis geeft gehad (hersenvliesontsteking). Na de bevalling bleef ik vloeien en met 7wkn kwamen ze er achter dat ik nog een stukje placenta in mn baarmoeder had zitten en ik ben gecurreteerd. Dit zat zo verkleeft dat ik 21november nog een keer onder narcose gecurreteerd moet worden om zeker te zijn dat alles goed is daar binnen. De zwangerschap was heel slecht.....met HG en met 33wkn helaas toch een ziekenhuis opname ivm uitdroging was ik blij dat ik met 38wkn bevallen was. Maar nu komt het: IK WIL GRAAG EEN 3DE Sloppyman wil het er nu niet over hebben, wat ik begrijp, en het over 6mnd nog een keer bekijken. Ik ben nu 37jr en ik word er ook niet jonger op ......... Zouden jullie het aan durfen? Of zouden jullie het gewoon niet doen? Kijk als het niet zal lukken ben ik een heel gelukkig mens hoor, begrijp me niet verkeerd en als mijn man niet wil dan is dat ook helemaal goed. Maar ik kan gewoon ook die knop niet vinden waar die wens voor een derde aan gekoppeld zit... Ben wel eens benieuwd wat jullie mening is....
Moeilijk!.... ik zou zeggen volg je hart (en of je hubby natuurlijk wilt) hier is dan de situatie anders, en bij beide wens voor een derde maar de situatie (mijn gezondheid en moeten verhuizen) is daar simpelweg niet ideaal voor dus moeten wachten, we zijn gelukkig nog jong de vreselijke BI vele ontstekingen bij mijzelf, vroege weeen ect, opnames...... t was t waard maar we denken er wel vaak aan en hebben t er wel over en kan ook geen 'knop' vinden om t uit te zetten hou me nu elke keer voor zullen de hormonen nog wel zijn
Ik hou mezelf ook steeds voor dat het de hormonen wel zullen zijn........ Maar ik wist toen ik 15jr was al dat ik een groot gezin wilde hebben. Nou heb je dat niet voor het kiezen zoals jullie helaas ook hebben moeten onder vinden. Wij moeten dan ook verhuizen en een andere auto maar dat is het minste van onze problemen
herken t helemaal, hier bij beide wens voor groot gezin en gaat niet zonder slag of stoot het is ons geluk dat we jong zijn dus we hebben geduldt en met die BI die zo goed als zeker weer komt beter eertst verhuizen (wonen nu 3 hoog en geen lift) en na aanleiding van operatie aan hand afgelopen maand ben ik terecht gekomen bij de reumatoloog, dus dat willen we eertst allemaal afwachten
Ik zou het wel aandurven. Ik weet dat HG zwaar is en curretage van een stukje placenta heb ik ook gehad na deze bevalling.. dat was gaan ontsteken en heb daardoor bloedvergiftiging gekregen. Wat betreft die GBS bacterie en hersenvliesontsteking, je weet nu dat je drager bent en dit aan je volgende kindje ook kunt geven. Baby krijgt dan toch preventief antibiotica..? Ik zou persoonlijk die optie open laten en kijken of je straks nog steeds een 3e wilt. Ik wil het liefst ook een groot gezin, als ik dat tegen mijn man zeg dan bromt hij wat dat hij 2 levende kids in huis genoeg vindt. Ik niet voor mijn gevoel . Maar we zien het straks wel. Hadden jullie emmy's ingevroren btw?