Ik ben even benieuwd: heb nu meerdere malen in mijn omgeving gehoord dat ze bij de tweede bevalling de weeën niet herkenden en dat de bevalling heel anders ging dan bij de eerste! Hoe hebben jullie dat ervaren? Ik mag hopelijk over een paar weekjes weer en ben zeer nieuwsgierig weer naar hoe het zal gaan!
Ik vond de weeën veel beter te doen, en alles ging veel relaxter. Ik wist wel zeker:"ja, dit is een wee!" Heel veel succes!
2e liep ik overtijd 41,3 en toen had kk al 3 cm zonder weeën toen hebben ze vliezen gebroken en paar uur later ben ik bevallen Alleen bij 3e herkende ik ze niet echt was,precies 40 weken. Kwam toen in z huis met 8cm
Mijn zus vertelde mij dat ik in de weeën zat. ik geloofde er helemaal niets van. na aandringen van mijn zus hebben we uiteindelijk toch de verloskundige maar gebeld. Die heeft gevoeld en ik bleek 2cm te hebben maar aangezien het mijn tweede was , was dit niet zo vreemd volgens de vk. Op haar advies ben ik onder de douche gegaan want dan zou het wel weer afzakken. Ze was amper de deur uit of we konden haar al weer bellen want eenmaal onder de douche waren de weeën zo duidelijk aanwezig dat ik voor mijn gevoel wel een half uur bezig ben geweest om weer uit de douche te komen haha. Ik hoop dat het deze keer gewoon meteen duidelijk is. (Uitgerekend op 23-2)
Nee. Had al weken voorweeen. Die ochtend dacht ik weer dat het vals alarm was. Vooral omdat het zo onregelmatig was. Even gedoucht maar ze namen niet af. Vk gebeld en ze zei ook nog nee dat is niet het echte werk als ze niet regelmatig komen maar zal toch even langskomen. Zodra vl en de vk hier waren werden ze ineens heel regelmatig en heel heftig. Dus was echt begonnen, alleen had het dus niet meteen door.
Wee is een wee, dat gevoel herkende ik wel. Maar bevalling begon toch heel anders. Bij nr 1 had ik flinke diarree en spugen gehad (schoonmaak), daarna opeens eerste wee die toen meteen regelmatig om 5 min kwamen en snel hevig werden. Bij nr 2 had ik zo gedurende de dag enkele verloren weeën, heel onregelmatig. Had bij nr 2 al weken ook veel meer 'pijntjes' gehad (menstruatiekrampen, buikpijnen, voorweeën) dus ik dacht, dit zal wel weer tot niets leiden. Ik was ook eigenlijk aan het wachten op diarree en spugen, ha ha (maar niet gehad). Na een middagslaapje kreeg ik er weer een paar en het moment dat ik dacht, nou misschien toch eens timen? Kwamen ze om de 5 min, na een uur werden ze opeens heel erg hevig. De rest van die bevalling leek wel op de eerste (afgezien van persen uiteraard, dat was in een oogwenk gepiept). Bij nr 3 braken vliezen als eerste, was weer een (heel) ander begin. Die bevalling verliep heel anders dan de 2 ervoor, je weet het dus maar nooit wat je precies te wachten staat .
Bij Lisa kreeg in om 3 uur 's nachts weeën, maar dat was om de 7 minuten, dacht dat het voorweeën waren ofzo (was 4 dagen overtijd), sliep ook gewoon door. Toen ik om half 8 ging douchen wist ik opeens wel dat het echt was. Ben om 11:00 bevallen van Lisa Bij Eva braken eerst mijn vliezen en kreeg een paar uur later pas weeën, dus dat ging heel anders.
Ik herkende het wel hoor, zowel bij de eerste als bij de tweede. Oké, niet bij de allereerste wee, maar wel toen het serieus begon te worden.
Ja, het eerste gerommel herkende ik meteen weer. Toen wist ik, morgen zal ie wel komen. En dat was ook zo. Bij beide bevallingen rugweeen gehad, maar tweede keer waren ze een stuk beter op te vangen.
Bij mij begonnen beide bevallingen met gebroken vliezen en daarna weeen. Bij de tweede herkende ik het dus een stuk sneller dan bij de eerste
Bij de eerste begon het met menstruatiepijn en later verloor ik de slijmprop, omdat de krampen steeds erger werden dacht ik wel dat het was begonnen,, bij de 2de braken mn vliezen ik had verder nog geen weeen of hardebuiken, maar omdat ik in België woon moest ik gelijk naar de verloskamers en daar begonnen de weeën 1,5 uur later was hij er. Nu de 3de heb ik een heletijd flinke voorweeën gehad, die opeens oversloegen in schijnbaar echte weeën, ik had al de hele dag krampen die wel erger werden maar dacht nogsteeds dat het voorweeën waren, totdat ik merkte dat ik bloedverlies had en dat vond ik wel eng, toen ik eenmaal in het ziekenhuis kwam bleek ik al dik 7cm ontsluiting te hebben en was mn dochtertje zo geboren,, ik had het dus niet herkend, want had ik geen bloedverlies gehad had ik niet gebelt en was ik waarschijnlijk thuis bevallen zonder iemand erbij,,
Hier wel duidelijke herkenning bij de tweede en derde (alleen bij die laatste dik in de ontkenning gegaan waardoor ik zonder vk beviel ). Hier heel herkenbaar dat het echte weeën waren, wist wat er ging komen, herkende het punt van zo'n 7-8cm waarop ik de eerste keer dacht echt niet meer te kunnen, de persweeën waren exact gelijk alleen wist ik er beter mee om te gaan: al met al heel veel herkenning en heel veel meer rust, waardoor het heel ontspannen verliep.
Bij mij begon het hetzelfde. De eerste 6 weeën twijfelde ik nog of ik wel wat voelde of dat ik het gewoon wilde voelen. Toen zette het gelukkig door. Ik vond het wel veel minder heftig. Bij de eerste overviel het me echt dat ik meteen om de 2 minuten weeën had. Nu verwachtte ik dat al. Ook het opvangen van de weeën vond ik makkelijk deze keer. Maar dat komt ook door de cursus hypnobirthing die ik nu had gevolgd. Het persen vond ik deze keer iets heftiger, ookal duurde dat maar 12 minuten en de eerste keer 20. Veel succes en geniet ervan als het zover is! Het is zo'n mooie ervaring en blijft zo bijzonder.
Bedankt voor de reacties! Toch heel verschillend bij iedereen. Ik kan echt niet wachten tot het zover is, heb toch al niet zoveel met zwanger zijn en ben gewoon heel benieuwd naar hoe het zal lopen! Nog een paar weekjes wachten..
Bij de tweede rommelde het de hele dag al een beetje, ik nam het absoluut nog niet serieus en vond ook dat mijn man naar zijn werk moest gaan. "Opeens" had ik het gevoel een echte wee te hebben. De VK kwam net binnen en 15 minuten later had ik een baby in mijn armen. Voor mijn gevoel begon het pas toen ik de persweeën probeerde weg te puffen. Dat was voor mijn gevoel het moment dat het echt begon. Was wel leuk hoor, een enorme omschakeling, mijn man het huis door commanderen om alles te pakken. Ik had niet op een thuisbevalling gerekend.
Ja, de bevalling ging anders, maar ik herkende het wel. Eerste bevalling was een sterrenkijkertje, dus een heel heftig begin en duurde uren voordat er een beetje ontsluiting op gang kwam. Ik werd 's nachts wakker van weeën, enorm pijnlijk en direct om de 5 minuten. Paniek! Dat bleek dus te komen doordat ze met haar hoofdje andersom lag (gezichtje naar voren) en dan is de druk op de BMM heel anders. Dus wel heftige weeën, maar het haalde nog weinig uit. Tweede bevalling was geen sterrenkijkertje (of in ieder geval, dat hebben we niet geweten, maar denk het niet). Bevalling begon veel geleidelijker, maar wel met net zo weinig resultaat in het begin als bij de eerste. Dat herkende ik, dus vond ik niet zo heel erg. Bij de oudste ging het na 5 cm ontsluiting uiteindelijk ook heel snel, dus geen extreem lange bevalling gehad. Helaas werd de tweede na een paar uur een KS (vanwege hartslag van mijn dochtertje), dus ik weet niet hoe het anders verder was gelopen. Ik weet wel dat ik bij de eerste direct dacht: DIT IS HET! Vanwege de heftige pijn, direct van het begin, en ook strak om de 5 minuten. Bij de tweede heb ik een poosje wat getwijfeld, beetje rondgelopen, en dat de weeën ook nog wel om de 10/15 minuten kwamen. Dan heb je iets meer ontspanning tussendoor om te bedenken of dit serieus is of niet. Na een of twee uurtjes had ik wel in de gaten dat het echt was.
Bij de eerste had ik al weken voorweeen, verloskundige was ook al een keer voor niks langsgekomen. Met 41+3 braken m'n vliezen, incl grote plons dus er was geen twijfel mogelijk. Bij de tweede had ik helemaal geen voorweeen gehad, dus toen ik 's ochtends opstond en heel de dag door weeen had dacht ik dat het voorwerk was. 's Avonds zei mijn vriend dat hij vond dat het lang duurde die 'voorweeen', ik had namelijk niet eens een kwartier zonder weeen gehad die dag. In de avond toch maar de verloskundige gebeld en zij constateerde dat ik 5 cm ontsluiting had en wel degelijk echte weeen had alleen heb ik dat niet zo herkent. Pas toen mijn vriend zei dat ik ze toch echt weg aan het zuchten was ging er een lampje op. Maar ik geloofde het pas echt nadat ik hoorde dat ik al 5 cm had. Om half 10 was de verloskundige er en om 22:15 zaten we in het ziekenhuis. Om 23:30 had ik volledige ontsluiting en enorme persweeen, 8 minuten later is onze dochter geboren. Heel anders als bij de eerste! De verschillen tussen bevalling 1 en 2 waren hier: - 1. begonnen met breken v.d vliezen 2. begonnen met weeen - 1. wel pijnbestrijding 2. zonder pijnbestrijding - 1. weinig tot geen weeen en totaal niet regelmatig 2. heftige weeen en regelmatig - 1. lange bevalling 2. snelle bevalling Maar waar ik het de eerste keer duidelijk herkende had ik het bij de tweede dus niet door. Achteraf denk ik er had zeker een belletje moeten gaan rinkelen maar dat gebeurde dus pas heel laat.
Bij mijn eerste kwam de bevalling spontaan op gang doordat mijn vliezen braken.. Dit duurde tot geboorte 21 uur doordat de ontsluiting niet vorderde.. dus heb het wel als heel zwaar ervaren.. Bij de tweede ben ik ingeleid.. van het breken van de vliezen en daarna wee opwekkers 5 uurtjes.. heel heftig doordat het zo snel ging, maar herkende de weeën meteen
Nee, bij mijn eerste geen enkele voorwee gehad, begon 2 dagen voor de uitgerekende datum met weeen en na 5 uur bevallen. Bij de tweede al weken voorweeen, op een ochtend vertrouwde ik het toch niet. Soort intuïtief gevoel dat er iets mus was. Het was ruim 5 weken te vroeg. De vk kwam in de loop van de ochtend en ik bleek 6 cm ontsluiting te hebben, zonder dat ik weeen had. Met spoed naar het zh en daar zonder weeen bevallen. Mijn vliezen bleken al heel lang gebroken te zijn, waardoor ik een infectie had. Als ik mijn gevoel niet gevolgd had en de vk niet had gebeld, had mijn zoon het niet overleefd.