Ooh ik vind deze zwangerschap niks meer aan Ik ben mega chagrijnig reageer me heel de tijd af op me man Ik ben mega emo en ben het gewoon zal Mijn zoontje is ook echt mega eigenwijs en brutaal zoo niet leuk vind het zoo erg maar ik vind hem gewoon echt niet leuk op het moment Kwa zwangerschap heb ik echt niks te klagen dat verloopt super Alleen die emoties allemaal Pfff word echt gek van mezelf Zo moest het ff kwijt
Herkenbaar haha Mn huis is een grote pest Bende.. krijg zondag visite... moet nog zoveel doen/uitzoeken/kopen en ml werkt momenteel heel veel. daarbij kan ik amper nog lopen door de b.i. En een zoontje dat besloten heeft dat hij vooral mij moet "irriteren" (zal vast een sprongetjes hebben) Zo gezellig ben ik momenteel niet haha
Alsof ik het topic zelf gestart ben haha. Heeeeel herkenbaar! Ik ben echt een heks deze zwangerschap Mijn man is geregeld de pineut van mijn gezeur en mijn chagrijnige kop... Maar te zwijgen over de stomste momenten dat ik enorm kan huilen om helemaal niks! Ik vind zwanger zijn zelf echt super maar ik zou liegen als ik niet beken dat ik eigenlijk ook wel HEEL blij ben als de baby geboren is en ik weer een beetje gezelliger word. Gelukkig zijn mijn kindjes verder niet vervelend of aan het uit proberen,anders zou ik gek worden denk ik haha. Ik herken dit niet zo van mijn vorige zwangerschappen. Was wel prikkelbaar maar niet zo als nu,en emotioneler maar dit slaat echt alles!! Stiekem ben ik wel een beetje blij om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft
Ik heb er momenteel ook ontzettend last van. M'n man vindt mij even niet zo leuk meer omdat ik continue uit m'n slof kan schieten en boos word om de kleinste dingen. Van m'n dochter kan ik ook bijna niets meer hebben, luistert niet of nauwelijks en na 3 keer vragen hoor ik mezelf alweer schreeuwen... Ik waggel als een pinguïn, heb al last van voor weeën en af toe pijn scheuten in m'n rug en ben echt klaar met zwanger zijn. Lijkt alsof je er iets minder van kan genieten dan de eerste zwangerschap. Ik wil weer gewoon m'n vrolijkere zelf zijn zonder die pestbuien en dat ik zelf m'n veters weer kan strikken! Gelukkig wordt het slipper weer 😁
Ook ik ben snel chagrijnig, met name mijn man moet het ontgelden.. Met name in de eerste helft van mijn zwangerschap best wel wat bonje gemaakt.. Ik voel me soms gewoon zo vreselijk boos! Hij mag ook echt niet aan me zitten of seksuele toespelingen maken (ik voel me ook een beetje rottig daarbij omdat we van de gyn geen seks mogen hebben). Bij mijn vorige zwangerschap had ik regelmatig hysterische huilbuien om niks, dan wist ik dat zelf ook wel maar kon gewoon niet stoppen met brullen. Deze zwangerschap niet gehad tot afgelopen week, t ging weer helemaal nergens over, ik denk dat ze me 3 huizen verder konden horen... Gelukkig schrok mijn man nu niet zo erg, omdat hij het herkende
Nu al??? Ik was t juist die laatste weken pas echt zat, vooral toen ik overtijd liep. Als je je nu al ergert heb je nog een hele lange weg te gaan vrees ik
Hier is manlief ook regelmatig de sjaak en peuterpuber zijn streken en gedram kan ik ook slecht tegen. de mannen vluchten vaak
Ik sluit me ook aan en ik ben pas 26 weken. Vandaag een enorme baal dag en ik voel me ontzettend zielig. Ik irriteer me aan zoveel en kan om alles wel janken. Manlief vind mij op het moment zeker niet gezellig en daardoor word ik weer nog meer geirriteerd terwijl als ik logisch nadenk hem groot gelijk moet geven. Van me dochter kan ik gelukkig nog best veel hebben.
Hier is ml lief geweest en heeft orde weten te scheppen in huis Dan is het in mn hoofd ook gelijk wat rustiger.
Ik herken het ook wel. Ben ook snel geïrriteerd en op mijn teentjes getrapt wat ik weer afreageer op mijn vriend en andersom hij weer op mij. Ook op mijn werk kan ik heel weinig hebben van collega's en patiënten terwijl die er niks aan kunnen doen. Kan ook zo in een x in janken uitbarsten. Lang leve de hormonen!