Hey Meiden, Mijn vriend en ik hebben het steeds om en om over een tweede... Is de een er zeker van heeft de ander weer twijfel. eigenlijk is bij allebei de reden voor twijfel hetzelfde. Het is nu juist zo gezellig met de kleine man. Hebben we straks nog wel tijd met hem? Voor het knuffelen op de bank, spelen in de tuin, samen met papa mama proberen te pakken (dan rent papa met de kleine man door de woonkamer en wordt het een spelletje van achterna zitten....schateren dat hij doet) Of is hij over een jaartje ook zelfstandiger en heeft hij zelf minder behoefte aan dat gekroel enzo. Ons zoontje is nu 10 bijna 11 maanden. Wij willen dit allebei voor geen goud missen of de kleine tekort doen.... Maar tegelijkertijd kriebelt het ook voor een tweede... Hoe is jullie ervaring??? Liefs
Wij hebben 2 boys waar net 2 jaar tussen zit. De dingen die je noemt gaan er echt niet bij in schieten hoor alleen moet je je tijd nu anders indelen en wat is leuker om met zn 3en mama te pakken en dan 2 schaterende kinderen te hebben?
Ik heb er drie en ik merk dus wel dat er steeds minder tijd is. De oudste was met 2,5 zindelijk en kon met 3,5 fietsen, voor de jongste was er simpelweg niet zoveel tijd om dat te begeleiden. Die was daar veel later mee, zindelijk met 4,5 en fietsen pas toen hij bijna 6 was. Natuurlijk is dat allemaal niet zo belangrijk, ze hoeven niet overal de eerste mee te zijn. Maar ik merk wel dat de oudste makkelijker dingen tegen me vertelt en me opzoekt als haar iets dwars zit, terwijl de jongste het opkropt. Deels zal dat vast ook karakter zijn of verschil jongen/meisje, maar ik blijf erbij dat het ook te maken heeft met de zeeën van tijd en aandacht die we voor de oudste hadden toen zij heel klein was, wat er bij de derde gewoon inschoot, omdat er ook nog een peuter verschoond moest worden en een kleuter voorgelezen.
onze oudste is over anderhalve week 3 en de jongste is 2 weken terug 1 geworden. Tuurlijk heb je minder tijd dan als je 1 kindje hebt, maar ik moet zeggen dat het went en nu de jongste ook wat ouder wordt en hij wat meer mee kan doen, wordt het steeds leuker! dan kan je echt met zn drietjes de bal overrollen bijvoorbeeld of liedjes zingen en tekenen. papa stoeit nu met 2 kindjes die bovenop m springen, je went er snel aan! wel had ik zelf in het begin erg het gevoel veel van mijn oudste te missen. ik miste hem ook echt. ook al was ie continu bij me, ik was zo druk met de pasgeboren baby, het op gang krijgen van de borstvoeding en zoeken naar een nieuw ritme, dat ik echt na een maandje het gevoel kreeg dat ik mn oudste een maand niet gezien had, wat natuurlijk onzin was, maar puur een gevoel. vanaf dat moment gaat het heerlijk met zn viertjes en nu net begonnen voor de derde! oja wat ik wel merk en ik weet dus niet of dat toeval is, karakter of inderdaad het oudste en jongste zijn, maar mijn oudste wil meer vermaakt worden, vraagt daar echt om. de jongste speelt veel meer zelf, kan al echt lang voor zichzelf spelen. ik denk dat het komt omdat de jongste gewend is dat er niet altijd aandacht voor hem is en de oudste weet nog dat hij eerst alle aandacht kreeg. maar ik weet dat dus niet zeker. ze kunnen nu de laatste tijd ook heel lief samen spelen...
Vind het nog wel heel wat. Ik weet alleen niet of het gevoel binnen een jaar echt veranderd en de wens voor een tweede is er echt wel. Mischien ook gewoon angst voor het onbekende hoor. We zijn niet bewust zwanger geworden van de 1e (door anticonceptie heen) en ben dus ook nooit bezig geworden met de hele wereld rondom zwanger worden. Heb geen idee van eisprongen, NOD en weet niet wat voor termen er af en toe voorbij vliegen. als we er voor gaan heb moet ik maar ergens een spoedcursus volgen denk ik....