Ok. Ik heb serieus advies nodig. Ik lig nu bijna 2 dagen in het ziekenhuis met weeenremmers. Ben 29+1 van een tweeling. Mijn probleem is dat ik vandaag al 2 paniekaanvallen heb gehad over het infuus, iedere keer als ze het komen wisselen. Er komen dan luchtbelletjes in en het worden er steeds meer. Hoe zeer ik ze ook vraag daar goed op te letten. Zojuist drukte een serie grote luchtbellen een paar andere omhoog en ik ginf uit mn plaat. Ik kreeg zon heftige aanval. Heeft zeker een half uur geduurd met 2 verpleegkundigen aan mn bed En daarna weer buikpijn. Ik ben zoooooo bang dat ik mn kleintjes nu wat aandoe en ik de hele weeenremmers tegenwerk. Maar kan het niet stoppen! Vanacht om 3 uur moet ik weer!!!! En dan om 8 uur koppelen ze af, weer mega stress moment. Help! Wat moet ik doen!
He bah wat heftig! Waarom ben je zo bang voor de luchtbelletjes? Zou het helpen als de arts je uitlegt waarom de belletjes geen kwaad kunnen? Misschien kunnen ze je iets kalmerends geven? Sterkte meid!
Die luchtbelletjes kunnen echt geen kwaad hoor, die worden meteen door het lichaam opgenomen. Om daar problemen mee te krijgen zou je hele spuoten vol lucht moeten inspuiten. Maar als je zo angstig bent is het misschien geen slecht idee om daar een pilletje voor te vragen, al is het maar om dat eventjes te doorbreken...
Ze zeggen het wel maar tegelijk was zeker 2cm infuus alleen lucht en heb ik allerlei dingen gelezen over longembolies etc. Een luchtbel kan onschuldig zijn maar hoeft niet. Ik kan dat niet loslaten controle freak die ik ben...
Meid, ik denk dat je de stress die je nu hebt projecteert op de luchtbelletjes. Gezien er in jouw situatie op dit momenteel niks in jouw 'macht' ligt om er iets aan te kunnen doen, concentreer je je stress op iets waar je wel controle over hebt, als in dat er geen luchtbelletjes in je infuus mogen komen vanwege de risico's die dat zou kunnen geven. Het projecteren van je stress op iets wat wel binnen je macht ligt is volstrekt normaal. Probeer je hiervan bewust te zijn, dat je dit aan het doen bent. Probeer je tevens te beseffen dat de mensen die voor jou zorgen in het ziekenhuis dit al heeeeel lang doen en infuusjes zijn een 100x per dag terugkerend iets. Men is hier ontzettend goed in getraind. Probeer jezelf toe te staan om verdrietig en bang te zijn over waar het diep van binnen echt om gaat. Praat erover, huil, schrijf erover, desnoods 100x hetzelfde verhaal. Door dat ruimte te geven zal de angst voor luchtbelletjes afnemen. Sowieso wil ik je heel veel sterkte wensen, het is niet niks allemaal. Ik hoop dat de babies nog een flinke tijd in jouw buik mogen blijven zitten.
Ik ben verpleegkundige en weet dat om een lucht embolie te creëren je echt tientallen milliliters lucht in een ader moet spuiten wil dit iets doen. De lucht in een infuus waar je het over hebt is onschadelijk. Daarbij komt ook dat met de geavanceerde apparatuur die ziekenhuizen nu hebben het ontzettend zeldzaam is dat het infuus teveel lucht doorlaat. Dit word hoe dan ook opgemerkt door het infusie apparaat. Als ik jou was zou ik me meer druk maken om de paniek aanvallen dan om een eventuele lucht embolie. Mochten er geen weeeen zijn of ontsluiting dan zou je eventueel een slaapmiddeltje kunnen vragen zodat je goed ontspant en de remmers hun werk kunnen doen. Hopelijk een goede nachtrust voor je, en blijven je 2 kleintjes nog even zitten. Zet em op!
Hele fijne verpleegkundigen hier met heel veel geduld. Hebben me tijdens deze wissel super goed geholpen. Maar ik zit wel weer met buikpijn en als de dood dat ik door dit gedoe de weeen een handje heb geholpen... Please laat me morgen, als het infuus eraf gaat, een dag zonder enig krampje hebben...
Nog geen weeen!!!! Nog 24 uur volhouden en dan mag ik naar huis Vanochtend hebben ze het hele infuus eruit gehaald op mn verzoek, gelukkig geen waaknaald laten zitten, just in case. Dat heeft zo enorm geholpen! Ik ga ook met mn eigen gyn even bespreken hoe met deze fobie om te gaan. Misscchien een paar gesprekjes doen met iemand.
Dat is goed nieuws! Nu zorgen dat de weeen wegblijven. Het klinkt inderdaad wel verstandig om je fobie met de gyn te bespreken. Succes!
Ik hoop dat ze wegblijven en het lijkt me inderdaad een goed idee die paar gesprekjes (maakt het voor jezelf ook zoveel "prettiger")