Hallo, Ik lees vaak over dit soort onderwerpen maar heb er nu zelf mee te maken. Een vriendin van mij (woont ver) en haar man zijn al een tijdje bezig voor een kindje. Met ziekenhuisbezoeken enzo, dus ze zitten wel in de MM. Ze praat er heel gewoon over en is zelf positief ingesteld. Ik denk dat ze nu ongeveer 1,5 jaar intensief bezig zijn. Maar nu ben ik spontaan zwanger van de derde... en ik vind het moeilijk haar dit te vertellen. We appen veel en dit op de app zetten, ja, ik weet niet hoe ik het moet verwoorden. Ik gun het haar zo erg en had veel liever dat nieuws van haar gehoord... maar om dat te zeggen geeft misschien aan dat ik medelijden heb met haar en dat is niet zo. Het is gewoon dat ik met haar mee hoop. We zien elkaar niet zo heel vaak en ik dacht misschien beter wachten om dit in real life te zeggen. Maar dat kan nog wel even duren en ik wil ook niet wachten tot 6 maanden ofzo. Heeft iemand ervaringen?
Ik zou ook bellen en anders misschien toch een appje doen. Dan kan ze in haar eigen tijd reageren als het wel rauw op haar dak valt.
Ik zou ook bellen denk ik. Ik herken het heel erg. Verschrikkelijk moeilijk om te vertellen. En met die afstand alleen maar moeilijker.
Ik zou haar appen (of bellen) in de trant van " ik wil je graag iets vertellen waarvan ik vermoed dat je het lastig zou kunnen vinden om te horen (lezen). Maar je bent me dierbaar en belangrijk voor me en wil het graag met je delen, zonder eraan voorbij te gaan dat het voor jou moeilijk nieuws kan zijn. Op een hele mooie dag hoop ik van jou ook zulk mooi nieuws te mogen ontvangen".. En dan vertellen dat je zwanger bent.
Ja, nu is het zo: we bellen nooit. Misschien raar, maar een appje is zoveel makkelijker. We hebben ook een appgroep met een andere vriendin en daar delen we van alles in. Er zijn dingen die je natuurlijk nooit via een app kan of wil vertellen, maar ze vertelt hier ook over hun traject enzo. Ik heb haar dus quasi nooit aan de lijn en ben bang dat ik het veel groter maak door haar opeens nu op te bellen.
Hoe je het ook brengt, het zal nooit fijn zijn om te horen. En het klinkt misschien gek, maar mijn ervaring is ook dat het erg afhankelijk is waar je in je cyclus zit hoe je er op reageert. Als ik net gisteren ongesteld was geworden, zou ik het vreselijk vinden om op dat moment te horen. Aangezien zij alles zo deelt met jou en je andere vriendin, is dat misschien wel iets om rekening mee te kunnen houden. De manier waarop: Ik denk dat een app prima volstaat als je elkaar anders nooit aan de telefoon spreekt. En maak het niet te zwaar, laat merken dat je rekening houdt met haar, maar leg het er niet te dik bovenop. Maar da's hoe ik het heb ervaren
Ik zou het gewoon appen. Ik heb aan de andere kant gestaan zeg maar, en dat vond ik echt prima. Ik kon en spontaan leuk reageren en even mijn eigen frustratie eruit laten. En zeker als je elkaar weinig ziet en niet belt, volstaat een appje echt goed! Ik zelf zou het met al teveel poespas vertellen, gewoon, he meid, ik vind het moeilijk (als dat zo is) om te vertellen, maar ben zwanger van de de derde. 14 weken nu. Sorry dat ik je ermee overval, en ik heb lang nagedacht hoe ik het moest vertellen. Ik wil er graag voor je zijn maar weet nu even niet hoe. (zoiets dan he, in je eigen woorden ). Enige wat ik zou doen, even appen als jezelf echt tijd hebt niet tussen je werk door ofzo. Vrienden van mij die appte het ook , dat ging wel een beetje irritant: "Hoi Panda......" Ik: "Hoi!" 4 minuten later "we moeten wat vertellen....." ik: "oh, vertel" 10 min later "nou je vind het vast niet leuk om te horen..." Ik: "zeg maar gewoon?" 10 min later "we hadden ook liever dit nieuws van jou gehoord" Ik: "...." 10 min later "Ja we zijn zwanger" Ik: "Ja, dat vermoeden had ik al na je eerste berichtje. Super leuk! Gefeliciteerd! hoe ver zijn jullie nu? Hoe voelt .. zich? Ben echt heel blij voor jullie" 10 min later "oh, die reactie verwachte we niet" Zucht... haha. Lief dat je er zo over nadenkt.
Ik heb in dezelfde situatie gezeten met mijn beste vriendin. Zij was al 3 jaar bezig en nog steeds niet zwanger, waren ook al bezig in het ziekenhuis. Bij mij kwam het zwanger worden op als poepen (wilde heel lang niet tot mijn broer een kindje kreeg, toen wilde ik ook weer, maand later was ik zwanger). Ik heb haar een appje gestuurd, daar was ze heel blij mee want zo kon ze het eerst even zelf verwerken voordat ze enthousiast voor ons kon zijn. (Ze wist wel dat we voor een tweede zouden gaan, dus ze wist na mijn man ook meteen dat ik zwanger was. )
Ik heb het met een goede collega gehad. Zij was al twee jaar bezig met een eerste kindje, nu zelfs met UVI. Ik besloot dat ik een kindje wilde en raakte gelijk zwanger. Ik heb haar even apart genomen en het gewoon enthousiast verteld, van : ik ben zwanger! Ik wilde t juist niet zwaar maken of haar aan haar situatie herinneren. Ze reageerde juist heel blij voor me. Nu is ze zelf gelukkig ook in verwachting.