Mijn zoontje wordt dit jaar 4 en gaat vanaf januari 2012 naar de basisschool. Hij zit sinds zijn babytijd al op het kdv en heeft het daar prima naar zijn zin. Speelt leuk met anderen en heeft ook echte vriendjes. Nu maak ik me zorgen over zijn weerbaarheid en het voor zichzelf opkomen. Op het kdv leert hij dit al aardig hoor en hij is echt vooruit gegaan, maar ik ben zo bang als hij straks op de basisschool zit dat hij zich de kaas van het brood laat eten. Hij heeft dit van mij weet ik, vroeger als klein kindje was ik heel lief en deed niemand kwaad. Als iemand mij sloeg deed ik niks terug, als iemand me wat afnam deed ik niks. Op school zeiden de juffen ook altijd dat ik TE lief was. Als ik nu naar mijn zoontje kijk als hij met anderen aan het spelen is en er wordt hem iets afgenomen of hij krijgt een duw oid, dan zie ik zijn gezichtje en dan breek ik. Kennen jullie dit? Ik wil zo graag dat hij straks op school leuk met de groep meekan en dat ie zich niet op zijn kop laat zitten. Misschien moet ik me niet teveel zorgen maken en eerst eens kijken hoe het straks op school gaat. Ik wil hem echt meegeven dat hij voor zichzelf moet opkomen. Ohja, moeder hier is inmiddels niet meer TE lief hoor, nog wel lief, maar laat niet meer met me sollen.
Grappig einde van je verhaal. Je hebt het dus zelf ook geleerd. Je zoontje leert het vast ook wel, beetje positief er tegen aan kijken hoor! Er zijn veel leerkrachten die hier veel ervaring mee hebben en dit stimuleren. In veel prentenboeken komt het 'van je afbijten' ook voor. Dit kun je dan nog eens extra benoemen. Zo te horen heb je een leuk, lief kindje die niet bij het minste van het geringste er op los mept, hi hi! da's ook wat waard toch?
Lijkt me ook erg lastig, op de psz bij mn dochter zitten ook veel kindjes (gek genoeg zijn het ook allemaal jongetjes) die ook zo ontzettend lief zijn. Mijn dochter is echt een kattekop die zo eentje allang doorheeft en gewoon alles uit de handen trekt. Kan dat dan ook niet aanzien, denk dan echt bij mezelf 'geef dr gewoon een duw!' haha. Maar denk inderdaad echt dat het moet groeien.
bibi ik herken het ook erg hoor hier ook een "te lief meisje"...zit nu sinds maart op school en het blijft soms lastig hoor..moeilijk soms om te horen en te zien. het is voor haar bv ook moeilijk als de juf boos wordt op de klas, dat ze bv niet mogen praten, dan voelt ze zich helemaal aangesproken (want zij volgt braaf alle regeltjes op, dus niet praten betekent voor haar gewoon stil zijn). ook als kindjes wel eens onschuldig plagen doet of zegt ze niets. ze groeit hier langzaam in, we oefenen soms ook een beetje thuis op een hele speelse manier. dan doe ik bv kindjes uit de klas na, en mag ze oefenen met zeggen: dat wil ik niet, niet doen. ik maak het dan overdreven grappig en daar heeft ze best lol in. maar het komt goed hoor! succes ermee!
heeeeeeeeeeeeel herkenbaar... die rollenspelletjes doen wij thuis ook wel eens... en dan vooral uitleggen dat je ook boos mag kijken als iemand iets van je afpakt .... laatst had een kindje op het kdv een hele mooie hartvormige steen van mijn dochter afgepakt, en toevallig zag ik het gebeuren want ik kwam haar ophalen en stond van binnen uit naar haar te kijken, ze had me nog niet gezien, ze vroeg de steen terug (mama al helemaal terug want een paar maanden geleden had ze dat echt nog niet gedaan...) maar kreeg hem niet... de ze keek naar de leidster van de andere groep die ook buiten was en zei *** heeft mijn steen afgepakt, waar op de leidster zei "vraag hem maar terug"dat deed mijn dochter (mama trots) maar **** gaf hem niet terug en fietste weg..... mijn dochter naar die leidster toe en zei verontwaardigd dat **** het niet terug wilde geven zegt de leidster..."Los het nu zelf maar even op" mijn dochter liep de andere kant op met de tranen in haar ogen niet wetend wat ze er mee aan moest..... ik ben naar buiten gegaan en toen mijn dochter mij zag riep ze "mamaaaa"rende bijna huilend op me af en klom haast in me.... ik vroeg haar wat er gebeurd was en toen ben ik het met haar gaan oplossen op een correcte manier door haar te helpen en te leren hoe ze dat moet doen.... toen ik het met haar besprak zei ze "maar ik heb nog wel een andere steen voor ***" ze is gewoon bang dat ze een ander kindje verdrietig maakt als ze iets terug pakt...... heb haar maar uitgelegd dat afpakken en terug pakken twee verschillende dingen zijn en dat een kindje waarvan je iets terug pakt dan simpelweg pech heeft.....in de hoop dat ze er iets van snapt.... was na afloop erg boos om hoe de leidster dit gedaan had, met name omdat ik voor de vakantie met de vaste leidsters van mijn dochter heb besproken dat ik me een beetje zorgen maak over haar weerbaarheid..... heb de leidster er op aangesproken, dat het een gemiste kans is geweest en mijn dochter nu weet dat ze met zoiets niet bij haar terecht kan.... Ik heb het boek NEE!!! van sandrijn van der doef aangeschaft dat gaat over hoe je ja en nee kunt zeggen in bepaalde situaties. mijn dochter en wij vinden het een erg leuk boek en vooral leerzaam