De bevalling van Kaye(lang verhaal)

Dit is het verhaal wat wij ook op onze beebiesite hebben staan


Donderdag 31 augustus

Papa zei al een week lang jaja donderdag ga je bevallen en mama dacht nee joy ik ga over de 40 weken heen! Het zou wel heel goed uitkomen en fijn zijn als die eerder kwam maar het gaat echt niet gebeuren.
Na een fles bitter lemon (bakerpraatje of niet je probeert zo eens wat) gingen we maar slapen.
En die nacht kreeg mama kramp maar ze dacht dat het een droom was omdat papa steeds over donderdag als bevallingsdag begon.

Rond half 6 ‘s morgens dacht mama toch ehm dit zijn toch echte krampen en ga de tijd maar eens bijhouden. En ja hoor eerst elke 5 minuten kramp die 1 min aanhoud dus na een tijdje ging mama maar naar beneden toe om even wat te eten. Ook om te kijken of alles wel door ging zetten. Mama voelde zich niet zo prettig en kon toch niet meer slapen op dat moment. Mama vroeg aan papa of hij mee ging naar beneden en daar even onder het dekbed lekker rustig tv kijken of iets. Papa voelde zich alleen nog een beetje moe dus hij had zoiets van ga maar lekker naar beneden en als er wat is roep je maar. Vijf minuten later zat papa dus ook beneden zonder dat mama ergens om had gevraagd.

Rond 9 uur zijn we weer gaan slapen voor twee uurtjes want dan moesten we naar de verloskundige voor onze routine afspraak die gepland stond voor kwart over 12.
Om 11 uur ging de wekker en mama had door dat de weeën afgezakt waren. Ze kwamen nu ongeveer elk haf uur en soms zelfs pas na een uur. De regelmaat was er af!
Bij de verloskundige ging ze voelen en ze dacht dat ons dropje in stuit lag dus werden we voor echo gestuurd in het ziekenhuis. Dat was nogal schrikken. Papa had al gelijk zoiets van ja hoor gaan we weer. Begin van de zwangerschap al gekke dingen en aan het einde kan het natuurlijk ook weer niet gewoon zo gaan zoals het hoort!

Om 2uur hadden we uiteindelijk een afspraak bij het ziekenhuis. Was toch wel ff vervelend om de tussenliggende tijd te doden. Je bent toch heel erg met het idee bezig van: wat als het nu inderdaad in stuit ligt. In het ziekenhuis waren we gelukkig gelijk aan de beurt. En zodra de echo begon bleek al gelijk dat alles goed was. Het hoofdje was gewoon net als vorige keer volledig ingedaald. Hierna volgde een inwendig onderzoek en zeiden ze dat mama haar baarmoedermond helemaal rijp was alleen geen ontsluiting omdat mama geen goede weeën had.
Die dag zijn we nog mooi met opa en oma naar de hornbach geweest en kanaleneiland dus drukke dag geweest allemaal. En ach waarom ook niet want mama had toch eigenlijk nergens meer last van.


Vrijdag 1 september

Mama had de nacht goed geslapen zonder wakker te worden van krampjes of zogenoemde voorweeen.
Wij balen natuurlijk maar ach het is niet anders he! Het komt wanneer het komt. Ook al was het niet helemaal waar want we konden het nog niet helemaal laten rusten.
Na wat dingen gelezen te hebben over wonderolie zijn we dat maar gaan halen die dag en een goed stukje gelopen want ja dat wekt weeën op zeggen ze (wat je al niet doet om eerder te bevallen).
Dus na wat wonderolie ingenomen te hebben ging mama een uur later lekker aan de ‘rees’. Pffff wat een paardenmiddel is dat zeg!! Niet te geloven hoe je lichaam daarvan tekeer gaat.
Mama was zo misselijk dat ze maar probeerde te gaan slapen wat gelukkig wel goed ging. Haar maag was ondertussen toch al helemaal leeg. Dus de krampen in de buik begonnen weer een beetje bij te trekken.

Om 19:15 begonnen de weeën weer te komen maar nog wel onregelmatig.
Dus ach ja dan gaan we nog maar even verder slapen.
Tijdens ‘Sterren dansen op het ijs’ riep mamma opeens shit!
Papa dacht dat het mama even ontschoten was en ze dus een behoorlijk natte scheet liet. Want hij hoorde ook echt *plop*. Papa vroeg dus of mama soms haar broek had onder gepoept.
Terwijl mama druppend boven een emmertje stond melde ze dat het volgens haar het vruchtwater was. Dit leek papa een beetje vreemd omdat hij echt *plop* had gehoord. Toen ie bij de emmer kwam bleek dat mama toch wel gelijk had gehad. Zodoende maar gauw de tijd opgeschreven waarop het vruchtwater brak namelijk om 22:23. Papa keek mama ineens heel blij aan en zei:
“Binnen 24uur zijn we dan echt papa en mama!”.

Mama maar gelijk oma gebeld om het nieuws te vertellen dus ze zouden dan komen voor de bench voor de honden. Dit vanwege het feit dat de verloskundige zou komen en het toch wel erg vervelend is als ze blaffen of tegen iedereen opspringen die binnenkomt.
Daarna kwamen de weeën gelijk heel erg snel, om de 4 minuten.
Hierna is het eigenlijk heel snel gegaan, de verloskundige kwam om 23:25.
Mama bleek toen 2 cm ontsluiting te hebben. Dus het ging allemaal de goede kant op. Omdat ze verwachte dat het allemaal nog wel even zou duren gaf ze papa de instructie om 4uur later maar even te bellen. Dan zou zij thuis even een paar uurtjes slaap pakken zodat ze weer lekker fris bij de bevalling kon zijn. Dit nieuws vatte mama niet echt heel fijn op. Mama was eigenlijk gewoon boos! Moet ik nog zolang met deze pijn rondlopen? Ze zag het somber in….!

Op aanraden van de verloskundige vlak voordat ze vertrok ging mama naar boven toe en onder de douche om te kijken of de weeën wat minder werden. Dat ging allemaal goed en was best fijn. Op deze manier trok mama het een stuk prettiger. Tot het moment waarop de benen niet meer mee wilden werken en de rug een beetje zeer begon te doen. Oftewel het werd tijd voor een andere houding. Dit was zo ongeveer na een half uurtje douchen. Dus gingen we op bed liggen om de weeën op te vangen.

Zaterdag 2 september

Om een uur of 2:00 begon het heel erg te worden en toen wilde ik wel weer douchen maar dat was geen goed plan, want toen mamma in de douchebak zat kreeg ze persdrang! Mama schreeuwde het uit van de pijn, oma kwam snel naar boven toe (ze werd ertoe verplicht door opa die beneden onder aan de trap wachten) om te kijken. Toen mama begon over het gevoel te moeten poepen (flinke persdrang dus) zei oma gelijk tegen papa: ‘o maar snel de verloskundige bellen!’
Mama is maar weer snel naar bed gegaan om de weeën goed op proberen te vangen.
Zonder te persen maar dat is moeilijk en pijnlijk en zwaar zeg pff.

Toen kwam eindelijk de verloskundige om 02:30 en toen ging ze voelen en gelukkig om 02:35 had ik 10 cm ontsluiting dus kon mamma rustig mee persen als er een wee was. Om 03:00 mocht mama volledig mee persen en toen was het allemaal ook heel snel gegaan. Heb nog wel een paar keer geschreeuwd en de verloskundig heel boos aangekeken en afgesnauwd als ik tijdens een wee 3 keer moest persen en lucht happen terwijl mama na 1 keer het al even helemaal had gehad en de rest van de wee liever even weg pufte.

Om 3:22 werd onze jongen geboren, pappa zei gelijk het is een jongen!
Hij was iets blauw maar dat trok gelukkig al heel snel bij.
Hij werd op me buik neer gelegd met allemaal doeken die eerst om de kruik warm waren gemaakt.
Daarna ging het allemaal snel, ons manneke werd even weg gepakt voor de navelstreng die papa door mocht knippen.
Daarna is die gewogen met een mooi gewicht van 3160 gram en een lengte van 50 cm. Opa was ondertussen ook boven gearriveerd (hij hoorde ons dropje huilen en kon niet meer wachten). Samen met papa heeft hij toen even een traantje gelaten.
Ondertussen werd ons dropje aangekleed door de gearriveerde kraamverzorgster en kreeg die nog even vitamine k (voor zijn bloed te laten stollen).

Uiteraard was het toen tijd voor de grote vraag. Hoe gaat ons dropje heten. Gelukkig waren mama en papa het hier al een hele tijd over eens en hij zal door het leven gaan als:
Kaye Andries Douwe Sikma

Toen werd die bij mamma aan de borst gelegd. Dat ging niet helemaal soepel want het was allemaal nogal druk in huis.
Toen pakte zijn super trotse papa hem even om naar de andere kamer te gaan zodat opa hem ook even wat beter kon zien en in de tussentijd zijn ze mama gaan hechten.
Daarna heb mama eindelijk het gezichtje gezien van onze kleine want daar kreeg mama de kans nog niet voor! Hij was gelijk zo dik ingepakt.
Daarna hebben we wat gegeten om weer wat krachten op te doen en toen is mama gaan douchen. De kraamzorg ruimde ondertussen de kamer een beetje op en dat was wel nodig. Overal doekjes bloed en dergelijke.
Om een uur of zeven ging de kraamzorg weg en vloog mama gelijk naar beneden toe. Eigelijk mocht het niet maar mama had energie voor 2 dus blijf niet boven want wat had mama nou boven te doen?
Een half uurtje ofzo later gingen oma en opa naar huis toe en toen zijn we ook maar gaan slapen of tenminste wat daarvan ging lukken dan.