Dit is een vraag die mijn man en mij, vooral mij, erg bezig houdt. Ik ben erg benieuwd naar hoe anderen er tegenaan kijken, en hoe jullie dit eventueel hebben laten meewegen in de beslissing om nog wel of juist niet voor nog een kindje te willen gaan. 1 of 2 kinderen wordt door iedereen (mijn beleving) altijd normaal gevonden. Een derde, en in ons geval een vierde, is schijnbaar wat minder normaal. Waar wij zelf moeite mee hebben, is de vraag of het egoïstisch is tov de kinderen die er al zijn. Zij moeten tenslotte toch inleveren op de hoeveelheid aandacht. De vakantie moet ook 1 of 2 jaar uitgesteld worden, of in ieder geval aangepast naar dichterbij. En zo kan ik wel meer dingen opnoemen waar ze moeten inleveren. En als ik het zo bekijk, dan vragen zij er echt niet om. Is het raar dat ik zo denk? Ik wil ze namelijk niet tekort doen, alleen vanwege het feit dat er bij ons een kinderwens is. Zie ik teveel beren? Ik voel me zelfs een beetje schuldig, en daardoor ben ik er continu over aan het malen. Gek word ik ervan.
Heb je het zelf al eens besproken met de kinderen? Wat zun ervan zouden vinden als er nog een broertje of zusje zou bijkomen?
Ik hoor vaak alleen maar van mensen uit grote gezinnen dat ze het vooral erg gezellig vonden! Ik vind een 4e kindje niks egoïstisch aan hoor! En mensen hebben altijd wat te zeuren. Ik wil het bij één kindje houden en krijg daar ook reacties op van mensen ...
Nouja ik zou de kinderen in elk geval niet mee laten beslissen om het wel of niet te doen. Dat vind ik een gek idee. Ik denk dat je vooral financieel sterk moet zijn en moet kijken of het lukt qua werk enzo. Werk je parttime? Werk je dan tijdelijk niet? Lukt het financieel? Kunnen jullie de kinderen alles verschaffen? Blijft er genoeg geld over voor de leuke dingen? Je zegt de vakantie moet wachten. Maar is dat omdat jullie het financieel niet kunnen dan of meer logistiek? Moeten jullie verhuizen of een nieuwe auto? Dat soort dingen… Als dat allemaal geen issue is en je kunt minder of niet werken en je hebt er vrede mee… lekker doen?
En idd mensen hebben altijd wat te zeuren of hebben een mening. Gelukkig hebben zij hun eigen gezin en portemonnee Hier heb ik een wens voor een tweede terwijl mijn zoon nog geen 10 mnd is. Daar zijn ook behoorlijk wat meningen over (maar heel bewust licht ik mijn fam niet in, want vruchtbaarheidstraject etc). Lekker laten kletsen!
Wij zijn trouwens bezig voor een 3e kindje en moest mijn vriend niet van mening zijn dat 3 echt voldoende is zou ik toch ook heel erg een 4e overwegen. En uiteraard zou ik mijn kinderen niet laten beslissen maar ze zijn nu bijna 7 & bijna 4 en ik heb hun wel gevraagt wat zun ervan zouden vinden. Verder zou ik me inderdaad niets aantrekken van wat andere zeggen en gewoon kijken of jullie het financieel rond krijgen en dan jullie eigen gevoel volgen
De jongste 2 vinden het leuk, de oudste niet, maar hij is wel gek met vooral zijn jongste broertje.(heb het zo tussen neus en lippen door weleens gevraagd) Maar in hoeverre kun je daar van op aan bij zulke jonge kinderen denk ik dan. Zij beseffen nog niet wat het inhoudt.
Financieel is het te doen, qua werk ook. De vakantie bedoel ik meer logistiek, we gaan nu lang in de auto, maar dat zie ik met een baby niet zitten.
Een kind krijgen is egoïstisch want dat doe je voor jezelf, niet voor het kindje en niet voor de rest van de kinderen. Jij en je man zullen de afweging moeten maken of het past bij jullie gezin. Maar je weet niet wat je in je handen krijgt (een kindje met een handicap, of misschien wel een tweeling), dus die gok zul je blijven houden. Per kind is het lastiger om te beslissen, want ja, het heeft sowieso effect op het gezin. Ik snap je dilemma, wij hebben er ook voorgestaan. Dat gezegd hebbende, 4 kids hebben is vooral hartstikke leuk, druk en gezellig.
ik ben zwanger van mijn 4e dochter. Kom uit een zware scheiding en al 2 jaar erg gelullig met mijn vriend. Samen besloten om toch voor een kleine te gaan (zijn eerste en mijn 4e), ondanks negatieve beelden en uitspraken van derden. WIJ zijn er blij mee, mijn 3 dochters vonden het ook erg leuk en ze hoopten stiekem op een broertje maar nu het een zusje blijkt te zijn vinden ze het ook erg leuk. In de buurt zijn wij straks de enige met 4 kinderen, ik werk parttime en vl werkt fulltime. Tot dusver is het prima te doen alleen moeten we de vakanties om het jaar gaan doen als we wel een goede spaarrekening willen blijven behouden straks. We zijn rustig aan het kijken voor een grotere auto, mijn auto gaat in mijn verlof weg (dan gaan we over van 2 naar 1 auto). Zal even wennen zijn maar ook hier zijn wij wel beide overuit dat wanneer we beide openstaan en de mogelijkheden zien het echt wel goed komt. Dat het zwaar gaat worden, dat weten we. En 3/4 van de familie en vrienden zijn sceptisch.. Maar wij hebben er het vertrouwen in en dat was/is voor ons het belangrijkste wat telt. Mijn kinderen zijn 11,8 en 6 als hun zusje komen, dus door de weeks op school. Wat natuurlijk al iets makkelijker maakt straks, ze zijn erg behulpzaam en hebben ook kleine taakjes in huis. Mijn advies: Ga enkel bij jullie zelf ten rade, trek je niets aan van wat anderen zeggen en denken. En mochten jullie voor een 4e gaan, lekker van genieten!!
Jouw man wilde toch geen kinderen meer? Of is ee intussen war veranderd waardoor je toch je wens in vervulling kunt laten gaan?
Ik denk dat een broertje of zusje, op de lange termijn sowieso, veel meer waarde heeft dan 1 x ver weg op vakantie meer of minder.. Ik zou me er niet te druk om maken en ze ook niet mee laten beslissen.
Ik kom zelf uit een gezin van 7 kinderen en ik moet zeggen dat ik als kind alleen maar heel blij was als ik weer een broertje of zusje kreeg. Ik heb niet het gevoel gehad dat ik er minder aandacht voor terug kreeg oid. Natuurlijk deden we wel wat minder dure uitstapjes enzo maar daarentegen kon je wel weer spelen met je baby-broertje of zusje en kon je ongestraft als tiener nog de speeltuin in want 'ik help mijn zusje' haha. Voor mij dus zeker geen negatieve associatie en voor zover ik weet bij mn broers en zussen ook niet.
Ik zou het alleen bezwaarlijk vinden als het financieel heel erg moeilijk zou worden. Omdat dan je andere kinderen er eventueel onder kunnen lijden. Verder zeg ik: lekker doen! Hartstikke gezellig!
Zo hebben wij helemaal niet gedacht! Onze kleine is de grootste rijkdom,voor ons en voor de kinderen.Wij gaan dit jaar ook niet op vakantie.Daar hadden de kinderen wel heel veel zin in maar het is niet anders.Ik denk dat als ik ze zou vragen,wat ze liever zouden hebben.Dat ze dan zouden kiezen voor kleine zusje.De dingen die mijn kinderen evt missen zijn denk ik verwaarloosbaar.Al onze kinderen hebben het goed en komen niks tekort.De sfeer in ons huis is al 6 weken extra gezellig.Zo een baby erbij zorgt er bij ons voor dat we met elkaar hechter worden.Ook de kinderen ondeling.De baby zorgt ervoor dat we naar elkaar toegroeien.We hebben nu 5 kinderen.Zo is het goed.
Ik zie ook het probleem niet echt, mss iets minder aandacht van papa&mama maar des te meer van al je broertjes/zusjes. Bovendien zijn ze het grootste deel van hun leven volwassen en dan lijkt het mij heel fijn om meerdere broers/zussen te hebben Zoals al gezegd: als je het financieel eigenlijk niet kan dragen is t wat anders, maar ik vind een luxe vakantie ver weg niet een primaire levensbehoefte.
Als ik alles zou kunnen krijgen zoals ik het hebbem wilde, zou ik ook veel (wat is veel) kinderen willen. Lijkt me geweldig! Als je in termen van egoïsme gaat denken is één kind nemen volgens velen natuurlijk al egoïstisch. Want dat kind heeft er natuurlijk niet om gevraagd om op de wereld gezet te worden. Dus. Mensen hebben toch wel een mening.