Hoi dames, Misschien is het voor sommige van jullie herkenbaar wat ik nu ga vertellen. Wij hebben een zoontje van 18 maanden die sinds zijn geboorte last heeft om zelf in slaap te vallen. De kraamhulp zei al na een paar dagen dat hij een lastige slaper zou worden, mij daar niet veel van aangetrokken gewoon blijven proberen met aanleggen. Na een aantal weken kwam ik wanhopig aan bij het CB dat mijn zoontje maar niet in slaap kon komen ondanks de bijvoeding die hij kreeg. We zijn toen overgestapt op andere flesvoeding (die voldaan gevoel geeft) hopende op een wonder. Ook dit wilde maar niet lukken en hij wilde alleen in slaap vallen als ik hem aanlegde of als we hem vast hielden tot hij in slaap viel. Ongeveer bij 2 maanden zijn we begonnen met inbakeren op advies CB en dit hielp wel een beetje. Hij sliep een nacht door maar wilde toch nog aan de borst blijven tot hij in slaap viel (speentje wilde hij overigens niet). Maar goed, om een heel lang verhaal kort te maken. Mijn man en ik waren letterlijk en figuurlijk gebroken van alle korte en slapeloze nachten die we met hem hadden. Ons zoontje is trouwens geen huilbaby laat ik dit even zeggen. Hij is een vrolijk kind maar zodra het op slapen aankomt dan begint hij te huilen en is hij chagrijnig en kun je geen kant meer met hem op. Tot je hem oppakt en in slaap wiegt (gewenning is het nu). Op aanraden van kinderarts, wijkverpleegkundige etc. Hebben we homeopathische druppels van VSM gegeven om rustig te worden, deze hebben NIETS geholpen. Vervolgens mochten we slaapsiroop op natuurlijke basis geven een half uur voor slapen gaan, dit hielp ook niets. We hebben ook meerdere malen hem gewoon laten huilen tot hij vanzelf in slaap valt maar dan stokt zijn adem en krijgt hij geen lucht meer. Dus je moet bij hem in de buurt blijven (achter de deur waar hij je niet ziet) om hem te schudden en in zijn gezicht te blazen als hij dit heeft. Hierna zijn we nog ruim een half uur bezig om hem te kalmeren omdat hij zo overstuur is wat hem is overkomen. Uiteindelijk pakken we hem op en leggen we hem bij ons in bed. Dit bespaart ons een flink gezeur en zo komt hij tenminste nog een beetje aan slaap toe. Ik weet het is absoluut niet pedagogisch verantwoord maar in onze positie is dit op dit moment het beste. Ons zoontje heeft een vast ritueel voor het slapen gaan badje, papfles, tanden poetsen en dan slapen. Daarom wil ik graag advies aan jullie vragen of misschien heeft iemand dit ook gehad en kan hierop reageren. Ik zou het in ieder geval waarderen. Groetjes Coupie
Ik heb hier tot 8 maanden ons zoontje in slaap gewiegt zowel overdag als snachts maar op een gegeven moment was ik er klaar mee. Ik ben absoluut tegen het laten huilen maar om hier vanaf te komen heb ik t toch gedaan. Zo ben ik in eerste instantie met de nacht slaap begonnen door een vast ritueel, badje/douchen aankleden, flesje, liedje zingen, samen de babyfoon aanzetten (liedje) en dan in bed leggen. Hij begon dan direct te huilen maar na 5 min ging ik weer terug aai over het bolletje gerust stellenen weer weg (vaak werd hij dan niet rustig en helemaal over zijn toeren dan haalde ik hem er even uit even knuffelen en dan weer terug) En dit iedere keer opnieuw 5 min, 7 min, 10 min nooit bleef ik langer weg dan 10 min. Dit duurde de eerste dagen gerust 3 uur lang. maar naarmate werd het steeds beter en kan hem nu zo weg leggen. (we hebben er wel 3 weken voor uit moeten trekken) ' Heb je al een lampje geprobeerd? deur op een kier (lamp op de gang aan) Zelf op de gang blijven en de was gaan vouwen. Op de kamer van het zoontje blijven zitten tot hij slaapt?
Dank je wel voor je reactie. Om even je vragen te beantwoorden. Een nachtlampje hebben we geprobeerd. De deur staat op een kier zodat hij weet dat we dichtbij zijn. Ik heb ook nachtenlang naast hem gezeten terwijl hij in bed lag te huilen en te springen dat ik hem moest oppakken. Uiteindelijk wisselde ik en me man elkaar af maar hij ging onvermoeibaar door tot wij er niet meer tegen konden. Zodra we hem oppakte dan snikte hij zichzelf in slaap terwijl we hem vast hielden. Ik begrijp je gevoel dat je er helemaal klaar mee was, op dat punt staan wij nu ook. Wij kiezen nu steeds voor de makkelijkste weg omdat ik er gewoon de energie niet voor heb. Ik heb veel last van zwangerschapsklachten en kan hierdoor een stuk minder hebben dan voorheen.
Laten huilen tot zijn adem stokt....En dat is wel pedagogisch verantwoord??? Ik schrik daar wel erg van eerlijk gezegd. Er zijn genoeg ouders waarvan het kindje bij hun slaapt hoor! Daar is niets mis mee. Die kindjes leren uiteindelijk vanzelf in een eigen bedje te slapen. Relax, als jullie allemaal beter slapen zo, zou ik het er voorlopig bij laten ipv allerlei dingen te doen waardoor niemand meer kan slapen! Ohja, mijn kindjes zijn uiteindelijk ook vertrokken naar een eigen bedje, echt waar!
Misschien heb je anders nog iets aan deze tips: BOEK FOLDER Misschien aan de folder iets minder omdat deze gericht is op jongere kindjes, maar misschien kan het een ander licht laten schijnen op de situatie. Succes in ieder geval!
Ik lees inderdaad dat jullie inmiddels alles hebben geprobeerd. En ik weet niet of jullie zelf heel veel moeite hebben met het feit dat hij niet zelf in slaap kan komen, of dat je de druk vanuit de omgeving krijgt dat zoiets niet 'pedagogisch verantwoord' is. Met 18 maanden is het natuurlijk gewoon de gewenning. Maar je kunt je afvragen of je sneller klaar bent met in slaap wiegen, dan met de hele moeite om hem te dwingen om zelf in slaap te komen. Waarom is dat zo nodig? En van wie? Je zult hem heus niet tot zijn 16de in slaap moeten wiegen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf geen ervaring heb met een kindje die NOOIT zelf in slaap wil komen, maar hier gebeurt het ook regelmatig en dan wiegen wij ook in slaap. Of nemen het kind bij ons in bed. Ik ben dan dolblij dat als de kleine tenminste bij ons wil slapen, want dan kan ik ook zelf doorslapen. Anders ben ik nog uren bezig om het kindje rustig te krijgen in eigen bed. Ik wil jullie probleem niet bagataliseren, maar je bent niet 'abnormaal' of 'pedagogisch onverantwoord' als je aan de behoefte van je kind voldoet. Er zijn hier genoeg moeder die met 2 jaar nog bij de kleine liggen totdat die slaapt. En ik zie dat je zwanger bent, en straks nog een baby hebt die aandacht moet krijgen, maar misschien gaat je zoontje tegen die tijd begrijpen dat hij 'groot' is dat hij zelf in zijn 'grote' bed mag slapen, terwijl mama de baby vasthoudt?
Mijn zoontje slaapt ook nog regelmatig bij ons. Dan maar niet pedagogisch verantwoord. In veel landen slapen kindjes bij hun ouders.
Angelina: Nee dat klopt dat is helemaal niet verantwoord. Maar dit was het advies van de huisarts nadat ik voor de 3e keer bij hem een afspraak had gemaakt. Hij noemde het 'negatief aandacht vragen' van mijn zoontje. We moesten hem maar negeren en hij zei zelfs dat ik hem in de woonkamer moest laten slapen, zodat wij hem boven in de slaapkamer niet zouden horen huilen . 'Hou het een paar dagen/weken zo vol en je zult zien dat hij zelfstandig in slaap zal vallen'. Dit hebben wij overigens nooit gedaan hoor! Het scheurde m'n hart om hem zo te zien huilen in zijn bed en hij wordt er zo onrustig van. We hebben dat advies dan ook 'maar' 2x opgevolgd om hem zo hard te laten huilen. Adi: Dank je wel voor je reactie doet me goed om te lezen. Ergens op de een of andere manier komt er inderdaad druk vanuit familieleden (lees: oma's, tantes en ooms etc.). Die het niet normaal vinden dat hij niet in zijn eigen kamer slaapt. Ik voel me dan toch aangesproken en vind dat ik het ergens fout doe. Als mijn zoontje moe is en ik leg hem tussen ons in dan zoekt hij een fijne houding en valt gelijk in slaap. Zo komen wij ook aan onze rust toe. Chebu: Je hebt helemaal gelijk.
tja wie het wonderantwoord heeft graag. onze zoon is altijd moeilijke slaper geweest en is het nog steeds. we hebben bewust gekozen niet in ons bed omdat we ook een baby hebben die ik moet voeden. mijn man gaat dan snachts bij hem liggen..... totdat hij weer slaapt. slaap hij ook slecht door? Van het buro begrepen we dat veel kindjes in de leeftijd anderhalf 2 slaapproblemen hebben, omdat ze denken echt alleen te zijn en raken in paniek. we hebben nu rustgevende druppels. waar het hoofd niet zo druk is. Want daar heeft hij ook last van.
@Coupie: hoe is de bevalling geweest? En spelen er gezondheidsklachten? Heeft hij ooit een algehele grondige check gehad op medisch gebied? Ik ben namelijk zelf overtuigd van het feit dat er wat aan de hand is, als een kind nooit alleen heeft kunnen slapen en er dus vanaf het begin slaapproblemen hebben gespeeld.. Dat hoeft niet perse medisch te zijn, maar is wel het gemakkelijkst te checken.
Je hebt de 5 min. methode maar ook de oppak en neerleg methode zeggen ze. Deze heb ik gebruikt, zodra hij veel lag te huilen oppakken troosten wachten tot hij helemaal rustig is en weer terug leggen. Zo raakt je kindje niet over zijn toeren en zal hij uiteindelijk begrijpen dat hij zelf moet proberen in slaap te vallen. Kost heel veel tijd en energie, en ik snap nu je zwanger bent je rust goed kan gebruiken. Als hij bij jullie ligt en in slaap valt kan je hem dan wel overleggen? p.s. k ken genoeg mensen om mijn heen waarbij hun kindje rond die leeftijd en zelfs ouder nog bij hen in bed slaapt.
Ik heb een super bevalling gehad, net zo een als uit het boekje (bij wijze van). We zijn met 2,5 maand naar de osteopaat geweest en die kon ook niks vinden. Algehele grondige check hebben we ook al gehad bij de kinderarts. Daar kwam ook niks uit.
Als we hem overleggen dan slaapt hij wel gewoon door in zijn bedje, maar dit houdt hij niet lang vol. Hij is een onrustige slaper en woelt heel erg veel in zijn slaap. Hierdoor stoot hij regelmatig zijn hoofd tegen de spijlen of komt zijn voetje klem te zitten tussen de spijlen. We hebben al zo'n 'beschermdoek' geprobeerd voor tussen de spijlen maar dit was ook niet echt een succes.
Je kunt ook zijn matras in een campingbedje leggen en hem daarin laten slapen. Zolang hij op een goede matras ligt, maakt het bedje niks uit. Daarmee los je het probleem van bonken en vastzittende voeten op. Misschien dat ie dan ook niet zo snel wakker schrikt.
onze oudste heeft het ook gehad, niet zo extreem als wat jij beschrijft, op een dag rond de 16 maanden was het over, heel gek! maar nu (hij is inmiddels 2,5) is het sinds 2 weken weer terug, hij valt alleen in slaap als ik m wieg... ik hoop dat het niet al te lang gaat duren, want hij is nu wel wat zwaar om mee rond te sjouwen... verder heb ik ook weleens gelezen dat de plek van het bedje kan helpen bij het in slaap vallen. kan de kleine bijvoorbeeld meteen zien wie er binnenkomt of ligt hij met zn hoofdeind naar de andere kant? soms voelen kinderen ook weleens bepaalde stralingen ofzo (ja sorry, beetje vaag) en als je het bedje verplaatst naar een andere muur/kamertje dat het dan opeens wel goed gaat. ik heb hier verder geen ervaring mee, maar heb het vorig jaar eens gelezen... ik weet niet, mssn kan je er iets mee... sterkte! (en het minder kunnen hebben nu je zwanger bent, is ook heeel herkenbaar! ik had dat precies hetzelfde!)
ik ken het probleem.... ik lag tot 15 maanden bij mijn zoon in zijn ledikant en wanneer hij sliep kroop ik eruit....en hopen dat hij niet wakker werd anders was het gillen !!! ik was toen ook nog eens zwanger van de 2e, en met 23 weken ( dus hij 15 maand) paste ik en mijn buik er niet meer bij in, wij hebben toen gekozen voor een 1 persoonsbed... omdat hij toch een ander bedje zou krijgen en daar zou ik tenminste bij in kunnen liggen. ook werd hij altijd om 05.00 uur al wakker, de eerste 2 weken sliep hij tot 04.30 in zijn grote bed, ma na de 2 weken sliep hij opeens tot 06.00 uur, en bij de geboorte van zijn zusje in aug. zelfs tot 07.00 uur, maargoed het 1persoonsbed, velen zullen me voor gek verklaren... zo'n kleintje al in een groot bed.... (wel met bedhekje ) maar weet je... dit was voor ons wel DE oplossing.... nu kon hij namelijk in en uit bed wanneer hij wou.... ( deurklink omhoog zodat hij zijn kamer niet afkan) hij kon spelen op zijn kamer... en als hij moe was ging hij in bed liggen, sinds hij in het grote bed ligt gaat het zo : 19.00 tandenpoesten en naar bed en lekker verhaaltje voorlezen terwijl hij tegen papa of mama aanligt in zijn bed. dan zetten we de babyfoon aan (zijn muziekje) dit duurt 15 minuutjes, dan gaat hij even lekker spelen met de knuffels in zijn bed, of hij gaat op de grond tussen de knuffels liggen, en tegen 20.00 uur 20.30 valt hij zelf in slaap tuurlijk heb ik liever dat hij meteen gaat slapen, maar dat kan hij alleen als ik bij hem lig.... zelfs manlief hoeft er niet bij te liggen, maar dat is met 2 kindjes gewoon niet te doen, ik laat hem lekker spelen op zijn kamer en hij valt zelf in slaap.
Hier nog zo'n portret en ook ik heb exact dezelfde adviezen gekregen 'leg hem maar in de schuur, dan hoor je hem niet huilen' Sorry hoor maar zelfs mijn honden gaan de schuur niet in!! Hier ligt mijn zoon dus ook bij mij in bed, en blijf ij bij hem tot hij slaapt! Voor ons werkt dit het beste.. Prima dan toch?
Echt kei rot lijkt het me en heel vermoeiend. Ik mag helemaal niet klagen over mijn mini hoor. Want hij doet het helemaal super. Maar ik heb hier ook een tijd gehad dat het niet handig ging. Vooral met inslapen huilde hij ook vreselijk. Wat ik nu de laatste tijd deed was de techniek van Wilkinson. En dat ging goed. Hij lag dan in zijn bedje. En ik deed zijn mobiel aan met geprojecteerde lichtjes op het plafond. Hij ging daar dan naar kijken en ik bleef bij hem tot hij echt diep sliep. Dat kostte natuurlijk wel een beetje tijd. Wanneer hij weer wakker werd ging ik weer bij hem zitten en bleef wachten tot hij weer sliep. Meer kan ik je niet aanbieden qua tips. Wil nog wel even reageren op iemand die zo bot reageerde. Waarom moet dat altijd zo. Huilen tot hij naar adem snakt is niet leuk. En als ouder voel je je kei kl*te dat weet iedereen. Vind het niet helemaal eerlijk om dan zo rot te reageren. Ze zet hier een vraag neer en is zo eerlijk om daarbij haar eigen "tekortkoming" ook neer te zetten. Niemand is hier geen perfecte moeder dus vind dat zo'n antwoord ook wel iets gedoseerder mag.