Hallo, Ik heb een zoontje die nu 2.5 maand is. Het liefst slaapt hij bij mij of mijn partner maar ik vind het nu toch echt tijd worden dat hij lekker in zijn eigen bedje gaat slapen. Als ik merk dat hij moe begint te worden start ik met een vast ritueeltje en leg hem in zijn bed maar na 10 of 15 minuten begint hij weer te huilen en wil weer bij ons zijn. Er is iemand van het consultatiebureau bij ons thuis geweest en die heeft een keer meegeholpen om hem naar bed te brengen. Zij stelde voor om hem 2 keer 10 minuten te laten huilen en dan pas ernaar toe te gaan. Die keer heeft hij een kwartier gehuild en is uit zich zelf gaan slapen. maar na een half uur begon het opnieuw. 20 minuten kan ik zelf niet volhouden dus iedere 10 minuten ga ik er naar toe om te troosten maar het begint zo vermoeiend te worden om elke keer weer naar een huilende baby te moeten. Is er iemand die nog tips voor me heeft het breekt me op.
Tja ik vid het niks, baby laten huilen... heb ook niet het gevoel dat t helpt, hij gaat alleen harder panieken. Ik vind het makkelijker voorlopig te accepteren dat hij mij nodig heeft om in slaap te vallen. Dat zelf in slaap vallen komt later wel... Kun je hem niet in slaap laten vallen bij jou en dan wegleggen? Hier lukt dat meestal wel, als ik oplet dat hij diep genoeg slaapt en even hoofdje vasthoud nog.
Ik deed het zoals Hanneke en moet toegeven dat de kleine nog heel veel naast mij in bed slaapt omdat hij echt contact zoekt. Wat ik overdag wel vaak doe, omdat ik dan ook mijn ding moet doen, is hem op mij in slaap laten vallen en dan in bed leggen wanneer hij slaapt. Hij slaapt dan een paar uurtjes tot zijn volgende fles.
Mijn dochter doet dit ook nog steeds. Ik vind t zelf eerlijk gezegd volkomen normaal voor een baby en geef er dus ook aan toe. Anders zou ik kiezen voor een oplossing wat niet met huilen gepaard gaat. Ken je het boek 'Lekker slapen zonder huilen'? Misschien nuttig. Eerlijk gezegd raar dat cb nog zulke adviezen geeft. 😖
Zéker niet laten huilen!! Zou hier al niet helpen, wordt ze enkel meer overstuur van.. Heb het eens 3 min. volgehouden, toen vond ik haar snikkend met tranen terug ocharm.. Dus dat doe ik nooit meer Hier helpt : Vast ritueel (Ev. badje, pyjama + slaapzak aan, naar donkere kamer met nachtlampje, flesje geven, als fles op is nachtlampje uit + slaapliedje aan, tutje met tutdoekje) Ik laat haar wel bij mij in slaap vallen en dan slaapt ze zo heel goed en lang verder als ik haar in haar bedje overleg.. Half slapend of wakker wegleggen lukt soms.. Ze gaat naar de crèche beginnen te gaan, ik hoop dat ze daar leert om wakker in bed gelegd te worden en in slaap te vallen
Heb je een co sleeper naast je bed? Dat is misschien een eerste stap. Zo'n kleinte laten huilen?? Nee nooit. Groter ook niet trouwens. Maar ik vind het echt een absurt advies van het cb.
Dit dus... Je kindje is nog heel klein en heeft nog enorme mamahonger / huidhonger. Hij heeft 9 maandjes in jouw buik gezeten en dan is de overgang naar een eigen bedje wat groot. Je zou idd een co-sleeper kunnen proberen en op die manier je kindje op een zachte manier aan een "eigen" slaapplek kunnen laten wennen. Laten huilen? In mijn ogen is huilen één van de weinige communicatiemiddelen die zo'n kleintje ter beschikking heeft... Je zou zelf denk ik toch ook niet genegeerd willen worden als je iets belangrijks te vertellen hebt?
Bedankt voor jullie reacties. Bij het consultatie bureau vertelde ze mij dat dit een goed moment is om hem wakker (maar wel moe) in bed te leggen dus ik ging er van uit dat dit gebruikelijk is. Ik hoop niet dat als ik hem altijd bij mij in slaap laat vallen dat hij er een gewoonte van maakt en dat ik daar later spijt van ga krijgen omdat hij dan lastiger zelf kan gaan slapen. Met het laten huilen ben ik al gestopt. Op het consultatie bureau zeggen ze misschien dat dit de manier is maar voor mijn gevoel is het niet goed.
Tussen wakker in bed leggen om zelf te leren slapen en een klein baby'yje 10 min laten huilen zit nog een heel groot verschil vind ik. Als je kindje gewent is om bovenop je in slaap te vallen, kan je eens beginnen met hem naast je in slaap te laten vallen. Je bent dan nog steeds dicht in de buurt, je kindje voelt zich veilig en weet dat mama er is. Als dat een week goed gaat kan je eens proberen om iets verder van je kindje af te gaan liggen. Dan in zn eigen bedje terwijl jij er naast zit en zn handje vast houd bv. Zo went hij langzaam aan aan zn eigen bedje en steeds iets minder mama.