Het ene moment denk ik; er zijn me al zoveel dames voor geweest. Ik leef er naar toe en we zien het wel als het zover is. Maar dan 5 minuten later denk ik, shit waar ben ik aan begonnen! zit ik me op te vreten of ik bijvoorbeeld nog moet overgeven als ik weeen heb en dat soort dingen allemaal. Hoelang ben ik dan aan mn bed gekluisterd..... Aaaaarrrgggghhh, word soms helemaal gek van mezelf! Ik kan het heel slecht relativeren op het moment, misschien omdat het nu allemaal wat dichterbij komt?! Zijn er meer die dit soort gedachten hebben?
Ik had dat soms ook wel een beetje, die gedachten van, ik moet nog een hele klus klaren, maar wanneer is onbekend. Toen ik vol in de weeen het zh binnenkwam, heb ik daar de gang ook onder gespuugd, gelukkig waren er weinig mensen, er kwam een arts langslopen, die niks deed, hij liep door, zal wel gedacht hebben dat is niet mijn afdeling. Ik schaamde me dood, had m'n schoenen en broek er onder zitten, er kwamen 3 verpleegsters aan, en die zeiden dat het niet erg was. Je kunt er toch niks aan doen, maar het ging toen ook heel snel, toen ik in het ziekenhuis aankwam had ik al 6 cm ontsluiting, en na het douchen kreeg ik perdrang, dit alles met 5 uurtjes was het klusje geklaard, en dat voor de 1e m'n oma zei ooit eens, meid maak je er niet druk om, het is de moeite niet waard. En dat heeft me erg geholpen. doei, fijne bevalling, denk aan de woorden van mijn oma!
IK zeg altijd. morgen denk ik was dat alles Maar toch zit ik stiekem te denken dat ik maar geen erwtensoep of zo meer eten
Probeer te denken dat er je al zoveel vrouwen voor zijn gegaan, die het allemaal geklaard hebben en bedenk je dat het er toch uit moet en er geen weg terug meer is! Daar dacht ik altijd aan Succes!
mijn moeder zegt altijd. Er is er nog nooit 1 blijven zitten, dus hoe het ook gebeurt het gebeurd gewoon. Laat het over je heen komen. Vind dat wel een goeie moet het alleen nog even waar maken. Groetjes labmuisje
Die heb ik ook altijd gehoord, er is er nog nooit ééntje blijven zitten en dat er miljoenen zijn voor geweest! En dat is ook zo, je bent niet de eerste, je bent zeker niet de laatste en eruit moet het kindje toch! Ik zou me er als ik jou was niet te druk om maken hoor, het komt er hoe dan ook uit dat is één ding dat zeker is en het heeft ook totaal geen zin om je er druk om te gaan zitten maken! Tenminste zo ben ik, ik kan natuurlijk niet voor jou praten, iedereen is daar weer anders in! Ik heb al een bevalling meegemaakt en kreeg ook altijd te horen, als je eenmaal weet wat een bevalling inhoudt dan is het helemaal erg om naar het einde toe te leven! Nou ik moet je zeggen, ik heb dat totaal niet, geenéén bevalling is ten eerste hetzelfde en ten tweede heb ik er eigenlijk wel zin in, want dan ben ik eindelijk die dikke buik kwijt, want die ben ik echt ZAT!
sommige krijgen hun babe niet gratis maar klagen helpt idd niet en maakt het soms alleen maar erger 3 babe's heb ik nu en troost je ik heb ook wel eens gedacht waar ben ik aan begonnen maar na je bevalling ben je die vervelende dingen alweer snel vergeten tis even je tanden op elkaar en de gedachten van straks heb ik de mooiste baby van de wereld in me armen liggen daar doe je het voor sterkte en succes
Tuurlijk is het eng omdat je niet weet wat er komen gaat (bij de 1e dan). En bij de tweede was ik zelfs nog onzekerder. Maar ik had ook zoiets van, het is nu eenmaal zo en ik kan toch niet meer terug en het zal er toch uit moeten want met zo'n dikke buik wil ik echt niet rond blijven lopen . En dat het pijn doet is ook algeemeen bekend maar dan ben je gauw vergeten als die kleine hummel op je buik ligt . Silly
Ik heb het soms ook welleens hoor van pfff wat gaat er nog komen, Maja ik zag laatst een voorstukje groeten uit de rimboe en die deed het gewoon effe staand/hurkend, denk als die dat daar zo zonder moeite kunnen moet het hier toch ook wel lukken haha
bedankt meiden voor jullie steun! Ik moet eerlijk zeggen dat sinds ik thuis zit (heb nu verlof) ben ik een stuk rustiger geworden. Ga nog even lekker proberen te genieten van mn vrije 6 weekjes! idd runner, wat is 1 dag (als ik van ong. 24 uur uitga) nou op 9 maanden!? En daarna hebben we dan ook eindelijk onze kleine vent!
Ik heb een super zwangerschap gehad, amper kwaaltjes, niet ziek geweest ... Maar de laatste 4 weken vallen me toch zwaar moet ik zeggen. Ik kan mijn gedachten niet meer van de bevalling afzetten, het ene moment denk ik: dit ga ik gewoon doen en het andere moment lijkt het wel alsof ik een paniekaanval heb! Mijn hormomen zijn helemaal op hol geslagen, het ene moment een hevige huilbui, het andere moment echt woest en dan weer super bang! Aan de ene kant wil ik dat ie eruit komt, gewoon omdat ik me zo slecht voel en aan de andere kant ben ik bang dat het gaat beginnen! Iedereen zegt maar het komt wel goed, maar het helpt echt helemaal niet, dan voel ik me alleen maar slechter en denk ik: je zou je ns moeten voelen zoals ik me nu voel! Heeft iemand een tip voor me, ik ben ten einde raad!
dames, ik zou proberen er zoveel mogelijk van te "genieten" als mogelijk is. Ik ben zelf geen moment bang geweest en had er ook echt zin in. Ik zelf wil graag geloven dat dit ook heeft bijgedragen aan een soepele 8 uur durende bevalling met maar 20 minuten persen. Nou is dat laatste niet meteen heel erg positief natuurlijk, want resultaat was wel dat ik zowat tot mijn oren was uitgescheurt. WAAR IK NIKS VAN HEB GEVOELD! Angst, stress kan alleen maar tegen je werken!
Ik heb het idd ook aan mijn vk verteld. En zij heeft mij écht gerust kunnen stellen! Ik wacht gewoon lekker af!
Ik heb het 2 weken terug aangehaald bij de VK maar ik vond dat ze er niet echt op inging, ja ze zei we doen niet moeilijk over eventuele pijnstillers als je dat wil. Nou dat antwoord heeft me toch niet echt gerustgesteld ... maar ja nu ben ik zowiezo al een druktemaker en een bevalling is natuurlijk niet niks en één van de bijzonderste ervaringen in t leven.
Dat is jammer, een verloskundige zou juist degene moeten zijn die jou gerust kan stellen. Zij maakt immers zoveel goede bevallingen mee! Dat zei mn vk trouwens ook nog, de vervelende verhalen blijven toch altijd door je hoofd spoken. Terwijl de meeste bevalling toch voorspoedig verlopen!
Nou ik moet zeggen dat het me wel opgelucht heeft om hier even mijn verhaal te doen. Ik ben er een stuk rustiger onder geworden ... Hopelijk gaat onze zoon dit weekend komen!
Ben blij dat je je iig al iets beter voelt! Ik hoop voor je dat ie idd van het weekend zijn mama blij maakt