wie bevaaaalt die bepaalt vind ik. als je man straks van een tweede bevalt mag hij zijn eigen moeder vaker langs laten komen. ik vind dat hij zichzelf niet met jou moet vergelijken en zijn moeder met jouw moeder. ik heb de rest van topik niet gelezen. maar...hartelijk gefeliciteerd!
Ik word nogal kriegel van de hoeveelheid foto's die m'n schoonouders maken van m'n dochter, met zo'n irritante flits die eerst 4x knippert voordat de daadwerkelijke foto wordt getrokken... Op gegeven moment heb ik gevraagd om de flits uit te zetten. Ze had al de halve dag niet geslapen en wilde haar zsm aanleggen zodat ze met een vol buikje in slaap zou vallen. Toen ze eenmaal in slaap was, zijn ze serieus blijven plakken totdat ze weer wakker zou worden (dit werd zo gezegd door schoonvader, weliswaar met een lach erbij), tot 21.30 ongeveer, en dat terwijl ik al aangaf dat ik normaal gesproken al in bed lig rond deze tijd omdat dochter dan slaapt. Toppunt was dat schoonmoeder m'n dochter ging verschonen (vriend had het aangeboden) en dat er vervolgens door schoonvader gefilmd werd met de fotocamera. Mijn vriend stond erbij en vertelde me achteraf dat alleen haar gezicht werd gefilmd, omdat ze haar ogen zo mooi open had. Tja, ik vind het gewoon freaky en een beetje ver gaan, en heb het liever niet. Zoiets doe je maar bij je eigen kids als zij klein zijn, dan kan je naar hartelust filmpjes maken van elke scheet (wat ze ook hebben gedaan vroeger). Ik denk dat het een beetje te maken heeft met het feit dat schoonouders ook graag een dochtertje wilden, en dat het helaas niet lukte. Verder maakt m'n schoonmoeder geluidjes tegen haar alsof ze tegen een huisdier bezig is, wtf... Hoe dan ook, dit was pas het 2e bezoek van ze sinds de geboorte en ik moet me nu al flink inhouden. Aan mijn moeder en broer heb ik gerust gevraagd of ze wat wilde minderen met de foto's. M'n vriend begrijpt niet dat ik me hier druk over kan maken, en werd zelfs een beetje boos toen we hierover praatten nadat zijn ouders vertrokken waren. Ik had gezegd dat als 1 van ons iets niet wil of zich ergens ongemakkelijk bij voelt wat onze dochter betreft, dat we dat moeten respecteren van elkaar en het dan ook niet moeten laten gebeuren. Ik ben dat soort gedrag eenmaal niet gewend, mijn ouders doen niet zo. Het voelt aan alsof zijn ouders mijn dochter meer als hun kind zullen gaan zien dan als hun kleinkind, en dat gevoel is niet fijn. Is dit nou dat leeuwinnengedrag wat ik meemaak?
Denk dat je nogal beinvloed wordt door hormonen en daardoor alles wellicht een beetje uit verband rukt . Ikzelf had daar veel last van en kon uit m'n pan gaan om werkelijk niets. Je schoonouders zijn gewoon heel trots en blij, dat kan toch? Als je wilt dat ze iets minder foto's maken of niet lang blijven plakken 's avonds, dan moet je dat ook gewoon kunnen zeggen. Dat lijkt me heus niet zo vreemd, per slot zijn jullie kersverse ouders en moeten ze jullie ook de ruimte geven om daaraan te wennen met z'n 3-en. Denk dat je moet proberen je niet overal aan te ergeren, het is nu allemaal nog heel nieuw, dat gaat ook over. Nog van harte gefeliciteerd met jullie dochter!
ahhahahaahhaa bammetje ik moest zo lachen om jouw verhaal hahahahaa. mijn schoonmoeder is helemaal gek van haar eerste kleinzoon..ons kind dus en ik werd en wordt ook nog steeds tuureluur van als die fotos die ze maakt. ze heeft serieus echt nog veeeeeel meer fotos van hem dan wij dat hebben. en dan ook echt van die serie fotos waarbij hij bijv zijn handje van zijn knie naar zijn gezicht brengt..elke beweging heeft ze dan vastgelegd ahahhahaaaa. in het begin dacht ik ook van you freak hahahahaa maar ach het is alleen maar leuk ook voor later zij heeft veel fotos die wij niet hebben. alleen als hij ligt te slapen ofzo wil ik niet dat er fotos gemaakt worden want dat deed ze ook. lekker laten slapen dat kleintje.
Haha, heerlijk die leeuwinnen hier Ik dacht dat het bij een tweede kindje minder zou zijn, maar nee hoor. Ik ben weer net zo beschermend als bij mijn jongste. Het liefst niet teveel op schoot bij anderen en lekker veel bij mama liggen. Mijn moeder vraagt steeds als hij in slaap is gevallen aan de borst bij mij en ik heb hem nog op schoot: 'mag ik hem nu even?' En dan is het echt meestal 'nee'. Hij gaat dan zijn bedje in of blijft bij mij liggen, erg he? Maar zij vraagt tenminste nog netjes. Het ergste is mijn eigen oma. Die pakt hem gewoon, vraagt niet eens. Dat gebeurt dus ook niet weer, ik sta er de volgende keer bovenop en als ze hem wil pakken komt de leeuwin in mij naar boven.. *raaaaawwrr*!!8)
Ik heb m'n schoonouders een mail gestuurd, met daarin de links van de foto albums die mijn vriend en ik op Facebook hebben staan, waarin we foto's van ons en Sofie in stoppen. Ook stond er in dat ik het fijn zou vinden als er minder foto's zouden worden gemaakt tijdens elk bezoekje, dat ik begrijp dat ze trots zijn op hun kleindochter, maar dat ik er nerveus van word. 2 dagen geleden gemaild, nog geen reactie op gehad. Tijdens dat laatste bezoekje zeiden ze tegen m'n vriend (ik was met de baby in de slaapkamer, BV geven. Dat soort dingen vragen ze altijd aan hem als ik er niet ben lijkt het) dat ze haar elke 2 weken willen zien. Nou moeten jullie weten dat wij in Antwerpen wonen, zijn familie in Belgisch Limburg, mijn familie in Rotterdam, en ze allemaal op 1 uur rijden van ons vandaan wonen. Verder willen wij allebei fulltime blijven werken (ik ga het proberen iig). Mijn ouders zijn gescheiden, dus dat zijn al 2 aparte bezoekmomentjes, plus zijn ouders, dat zijn er dan 3. Als die allemaal "eisen" dat ze Sofie zien elke 2 weken, dan hebben we geen weekend rust voor onszelf. En als ik ergens een hekel aan heb, dan zijn het wel "verplichte" bezoekjes. Voordat ik beviel, waren de familiebezoekjes niet op schema, maar gewoon als wij en onze familie er zin in hadden (verjaardagen hier en daar uitgezonderd). Na mijn zwangerschapsverlof zullen we het al druk zat hebben met ons eigen gezin, het huishouden runnen, en werk. Mij krijgen ze dus echt niet zo ver dat ik elk weekend aan verplicht familiebezoek zal doen, ik vind het erg belangrijk dat ik kan genieten van (en wennen aan) mijn nieuwe gezinnetje, dat mijn vriend en ik het ook nog gezellig hebben met ons tweetjes, en dat we zo nu en dan ook een momentje voor onszelf hebben.
@ bammetjebam: herkenbaar en ik geef je gelijk. Hier 4 familiebezoekjes die ver weg zitten (moeder 3 kwartier rijden, vader 1 en vader 2 beide een uur en schoonmoeder 2 uur en 15 minuten) en ik zie ze hooguit eens per maand (mijn moeder) of eens per 2 maanden (de rest). Ik wil inderdaad ook nog wat tijd voor mezelf overhouden...
hihi ik moet wel lachen om al die smoeder verhalen. Wat zitten er een portretten bij Ik heb hele lieve schoonouders. Eigenlijk te lief en bezorgd. Een voorbeeld: Sam is niet zo lekker, verkouden bijvoorbeeld en mijn schoonmoeder doet geen oog dicht. Als ik even niet lekker ben dan wil ze Sam komen halen zodat ik tot rust kan komen.... hmm of is het omdat ze Sam dan lekker kan knuffelen Ik snap haar wel, ze wil iets goeds voor mij en doen en kan dan meteen haar kleinzoon zien. 2 Vliegen in 1 klap toch. Toen we vertelde dat we zwanger waren heeft mijn schoonmoeder nog harder gehuild en gegild dan ik en mijn hele familie bijelkaar. We hebben er flink om gelachen. Sam is haar 1e kleinkind. Bij mijn ouders is Sam nummer 6. De volgende dag ging ze al naar de winkel om kleertjes te kopen. Er moest ook een kamertje komen, want als Sam op dinsdag komt moet hij een eigen kamer hebben. Ben benieuwd hoe ze het gaat doen als er nog een paar kleinkinderen komen.... Sam heeft daar een eigen box met dezelfde spullen als hier, zodat het vertrouwd is. Er staat bergen met speelgoed op zolder te wachten totdat hij oud genoeg is om ermee te spelen. Ik vind het allemaal geen probleem, voor Sam is het wel fijn dat alles daar is. Zelf ben ik dit alleen niet zo gewend vanuit huis. Mijn ouders zijn veel nuchterder. Tuurlijk zijn zij heel blij als Sam er is, maar ze gaan geen kamertje speciaal voor hem inrichten. Mijn ouders maken zich niet druk om een verkoudheid. Ook mijn schoonouders blijven zeggen dat Sam zoveel op papa lijkt. Nu is dat ook wel zo, maar ieder dingetje dat hij doet, deed papa ook altijd. Ik lach er altijd om, maar ergens denk ik, hij zal toch ook wel iets van mij hebben? Maar ik snap het wel, ze hebben mij niet als baby gekend en zien natuurlijk alleen hun eigen zoon terug in hun kleinkind. Waar ik wel even raar van stond te kijken is dat ze precies lijkende kleertjes heeft gekocht die de papa van Sam aanhad toen hij 1 jaar was, hier is een foto van. Als Sam dan 1 jaar is mag hij dit aan en precies zo op de foto. Ergens een heel leuk idee, maar ergens vind ik dit ook een beetje raar. Sam is Sam en niet een kopie van zijn papa. Sam is ons kindje en soms heb ik het idee alsof ze die jaren dat hun kinderen klein waren weer terug wil halen. Ze wilde altijd een groot gezin, maar moest na 2 zoons stoppen. Haar grootste wens was een dochtertje. Deze is nooit gekomen en om heerlijk te zijn hoop ik ook dat hier geen een dochtertje komt, omdat ik bang ben hoe ze hierop zal reageren. Aan de ene kant denk ik kom op ze zijn opa en oma en super gelukkig met hun kleinkind. Aan de andere kant denk ik, wat is een gezonde grens om dat te tonen.
Hier dus dezelfde situatie, wij hebben dus een dochtertje gekregen, schoonmoeder zeer emotioneel bij elk bezoek, maakte op beide bezoekjes in m'n kraamtijd foto's waar iedereen op stond met dochtertje behalve ik, geeft roze kleertjes kado terwijl ze weet dat ik dat niet mooi vind, ik hou ze goed in de gaten.