De hele zwangerschap meegelezen op dit forum en nu baby er is, kan ik voor het eerst jullie advies wel gebruiken. Onze kraamweek zit erop en we hebben echt een fantastische kraamweek gehad. De hele week op een roze wolk. Ik heb ook ontzettend geluk. Mijn man heeft vrij genomen en doet heel veel, de baby doet het super goed en is erg makkelijk en we hadden een geweldige kraamhulp. Kort nadat de kraamhulp is weggegaan, barstte ik in huilen uit. Echt zo'n big ugly cry. En sindsdien huil ik regelmatig. Het voelt alsof ik een vriendin ben verloren. Het is bizar, maar ik mis haar enorm, als een soort liefdesverdriet (later kan ik hierom lachen, dat weet ik...) De roze wolk is volledig omgeslagen naar een donkere tunnel. Het zullen vast kraamtranen zijn. Maar ik word ook opeens ontzettend onzeker, terwijl ik tijdens de kraamweek juist het gevoel had: I was born for this. De kraamhulp hielp mij persoonlijk ook erg goed. Ik kan snel over grenzen heen gaan, dus als ik wilde wandelen, gaf zij aan hoe ver we het beste konden wandelen (want anders ga ik veel te snel veel te ver). Nu moet ik dat soort dingen zelf bedenken en ineens twijfel ik aan alles: Hoe lang moet ik het daar beneden blijven spoelen? Hoe moet ik het wandelen opbouwen? Hoe lang mag baby mee naar buiten? Wanneer mag ik weer gewoon traplopen i.p.v. tree voor tree? Het feit dat het nu weekend is helpt niet mee. Ik begrijp dat het consultatiebureau nu het aanspreekpunt is voor vragen en ik word heel zenuwachtig van het idee dat het consultatiebureau nu niet open is en de huisartsenpraktijk is ook gesloten. En waar kan ik met vragen over mezelf en mijn herstel terecht? De verloskundige heeft de zorg al 'afgesloten'. Iemand dit herkent? Tips?
Gefeliciteerd! tja, dat maakt een mens ook onzeker. Dat is heel normaal. Jullie moeten nu je eigen weg vinden. Wat voor jullie werkt. Je kunt dit! Volg je gevoel. Op elk moment kun je stoppen/ nog iets verder/ proberen en oefenen. Betreft het spoelen; bij hechtingen spoel je tot het genezen is en je niet meer vloeit. Heb je geen hechtingen, dan volstaat 2x daags even douchen. Het wandelen bouw je in je eigen tempo op. De ene dag gaat daarin makkelijker zijn dan de andere dag. Later zul je voelen of het misschien toch te ver was, of niet. traplopen idem, hoe is je bekken? Bij veel last dan hou je het nog een paar weken zo. En je zult merken dat met de tijd je ineens gewoon trap op en af loopt. Je kleine mee naar buiten, zo lang die zich behaaglijk warms houd. Dus voel in het nekje. Kijk naar je kindje. Al doende kom je er achter wat jullie kunnen. En je gezonde verstand zal je ook wel beletten om lang te wandelen in de stromende regen of vrieskou. En als je echt vragen hebt, bel maandag naar de verloskundige. De assistente kan je ook helpen. Neem je tijd om te wennen. Het leven oppakken komt echt wel weer. veel geluk!
Ik herken mij heel erg in wat je zegt. Mis onze kraamhulp ook enorm. Het is zo fijn dat iemand je helpt, steunt en meedenkt. Iemand die er echt voor je is én ook weet waar ze over praat want ze weet zó veel over alles baby gerelateerd. Heb helaas geen "oplossing" voor je, alleen een dikke knuffel van een andere nieuwe moeder ❤️
Bij vragen kun je altijd de verloskundige bellen, je bent kraamvrouw tot 6 weken toch? Het meeste van je vragen gaat vaak vanzelf, dat je voelt dat t minder nodig is. En dat je in zo'n verdrietig 'gat' valt is eigenlijk best herkenbaar. Geef jezelf tijd, het wordt langzaam weer anders, meer als normaal.
Ahhh ik ben 2 jaar verder en ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb ook bizar uitgepakt met cadeaus en heb ook verschrikkelijk zitten huilen en was echt intens gelukkig toen ze 2 dagen langer bleef voor een aantal uurtjes. Nog steeds denk ik aan haar met een warm gevoel. Ze heeft ons echt de beste kraamweek gegeven die we ons konden wensen. Maar idd het is vooral de hormonen en je onzekerheid die je zo laten voelen. Ik weet nog dat ik de laatste dag zei tegen der "Hoe moeten we dit nou allemaal zonder jou doen ? En waarom komt de kraamzorg nou zo kort ik heb zoveel vragen elke dag weer! Hoe kunnen wij dit in hemelsnaam ineens alleen doen!" Het komt goed! En wees blij dat je in zo'n intiem moment in jullie leven zo'n fijn persoon erbij hebt gehad.