Pff worden jullie soms ook zo gek van aaaalle emoties? Soms ken ik mezelf echt niet terug! Kan emotioneel worden om niets (happy tears too!) en vind dingen erg die ik normaal niet eens vervelend vind. En dan heb ik het niet over dingen in mijn relatie, we houden super goed rekening met elkaar en zijn happydepeppie. Hij kan er goed om lachen. Maar het is soms zoooo een chaos in mijn hoofd Hoe gaan jullie hiermee om ?
Hahaha ik heb het niet zo heel erg, maar herken je punt wel.. Ik werk met jongeren die niet meer thuis kunnen wonen en die kids komen wel eens terug met verhalen waar ze zelf ontzettend emotioneel van worden.. 'Vroeger' kon ik daar goed tegen (voelde natuurlijk wel met ze mee), maar nu ga ik gewoon een potje met ze mee zitten janken hahaha Ze moeten dan altijd wel lachen, want maak er altijd een opmerking over 'die rot hormonen ook' , haalt gelukkig de druk er weer een beetje af, maar professioneel is het eigenlijk niet hahahaha
Herkenbaar.. zat vanochtend in de auto te janken toen ik dit nummer hoorde.. Chef'Special - In Your Arms (Official Video) - YouTube Is echt zoooooo'n mooi nummer
Ik moet soms wel even m'n excuses aanbieden aan mijn vriend... Dan reageer ik heel boos of juist heel verdrietig. Gelukkig neemt hij alles met een korreltje zout. Soms schrik ik wel eens van mijn eigen gedrag. Zo was ik voor mijn zwangerschap nooit.. schaam, schaam!
Hahaha het is soms gewoon echt even nodig om te horen dat je niet de enige bent!!! Ik zeg ook constant sorry als vriendlief thuiskomt van een dag werken en ik weet al van mezelf dat ik een hormonale dag heb waarschuw ik hem altijd al eventjes. Dan moet hij altijd lachen .. En als ik ineens boos of gefrustreerd word om niks is het soms ook goed om jezelf een beetje uit te lachen Ik herken het allemaal xD meehuilen met andere mensen inderdaad, huilen om mooie liedjes en schrikken van jezelf, omdat je voor de zwangerschap helemaal niet zo was en er stiekem vanuit ging ook niet zo te worden haha.
Ondertussen begin ik het te herkennen wanneer mijn hormoonbom ontploft. Ik waarschuw mijn man ook altijd; "schat? Het kan zijn dat ik nu een onuitstaanbare snickers-bitch word en dit heeft niets! te maken met deodorant!" Dan lacht 'ie altijd zijn liefste lach en steek ik van wal
Whaha.. Hm ja, ik zat al máánden onder de hormonen voordat ik überhaupt zwanger was. Dus ik had al geregeld "lastjes" zoals hij dat zelf noemde. Ik kan nu niet zeggen dat ik erger ben dan door die hormonen vooraf. Alleen ben ik nu een week gestopt met roken en dat zit me aardig onder de voeten. Zeker 's ochtends ben ik niet helemaal om te hebben. Maar mijn vriend vind het allemaal wel meevallen en kan het gelukkig makkelijk naast zich neer leggen. Alleen huil ik wel overdreven hard (lees: snikkend) over iets heel onbenulligs. Maar daar moeten we allebei eigenlijk juist weer om lachen.
Hihi. Maar wel super goed dat je bent gestopt met roken Dan mag je ook wel kribbig zijn het is en-en! Zwanger+gestopt met roken.