In ongeveer 4 weken komt ons 4e kindje. Aangezien de oudere kinderen nog klein zijn (5, bijna 4 en net 2 jaar oud) zal het uiteraard druk worden tijdens de kraamweek. Als de baby niet te vroeg komt, gaan de 3 overige kinderen alweer halve dagen naar de opvang, wat het makkelijker maakt voor mijn man en mij. Man neemt 2 weken vakantie vanaf de dag van de bevalling. Uit eerdere kraamtijden heb ik een soort afkeer tegen kraamvisite ontwikkelt....ik hou van mijn (schoon)familie en hou van grote familiefeesten. Mag ook allemaal bij ons thuis en het is iedere keer hartstikke leuk en gezellig. Helaas begrijpt de meerderheid niet, dat ik tijdens de eerste 1 tot 2 weken na de bevalling liefst niemand zie behalve mijn ouders en die van mijn man (moet wel, schoonmoeder en ik zijn niet dik bevriend, maar ik accepteer dat zij het kindje binnen de eerste dagen van kraamweek wil zien. Dat mag best.) Maar iedere keer als ik een vinger reik, pakt zij een hele hand (niet alleen zij, ook bepaalde andere familieleden die wij voor de rest ook amper zien en die nooit een poot zouden uitsteken om ons te helpen tijdens de kraamtijd.) Mijn man vind dat ik mij aanstel en dat hij en ik best kunnen schoonmaken als het bezoek weg is. SM geeft de kinderen koekjes en chocolade waarmee ze over de bank springen, terwijl dit niet mag. Eten mogen de kinderen alleen aan tafel en op meubels springen sowieso niet. Maar zodra ik haar de rug toekeer (en mijn man is ook zo zodra zijn familie er is, anders niet) houd niemand zich meer aan eerder gemaakte afspraken of aan onze huisregels. Dit veroorzaakt stress bij mij. Buiten de kraamtijd negeer ik het en slik mijn woede in. Maar in de kraamweek heb ik niet de kans of de conditie alles weer "goed" te maken. De kinderen zijn s avonds hyper van het bezoek en de suiker, het huis is een zooitje en man wordt boos op de kinderen vanwege hun gedrag en zeurt tegen mij omdat ik tegen hem zeur over de rommel en het gedrag van zijn moeder. Hij zegt zelf dat het makkelijker is met MIJ te praten, zodat ik mijn woede inslik, dan met zijn moeder. Hij weet dat zij problemen heeft (sociale angsten, pleinvrees, eet en drinkt niks ergens anders, vies voor andere mensen etc) Daarom wil zij alleen naar ons komen en liefst niet wij maar haar, want kinderen maken rommel. Niemand mag trouwens bij haar over de vloer zodat alleen schoon blijft. Juist daarom wordt ik boos als zij onze hygieneregels aan haar laars lapt, want zij is extreem schoon en hygiënisch. Dus ze weet wel hoe het moet. Nu kan ik het uiteraard verdragen als zij in de kraamweek een paar uurtjes komt, het zal wel moeten. Maar schoonzus en haar man incl zoon van 1.5 willen in de kraamwerk of de week erna bij ons logeren. Ik wil dit niet, maar mijn man vind het ondankbaar omdat ze ons willen helpen. Ik weet zeker dat het geen hulp zal zijn en ik wil mijn privacy in eigen huis tijdens de kraamweek. Kraamzorg bestaat hier in Duitsland niet, dus ik heb geen hulp op dat gebied. Man stoort zich meestal niet aan zand, rommel of vuil in huis. Ik dus wel. Sorry lang verhaal. Maar het zit me hoog omdat mijn man en ik totaal niet op een lijn zitten. Hij vind dat ik egoïstisch bezig ben, tenslotte kan zijn zus hem helpen met onze kinderen. Wat onzin is, hij is jong en gezond en kan ook een tijdje voor onze 3 kinderen en het huishouden zorgen. Hij heeft dan nota bene vakantie en overdag zitten ze op de opvang! Het kan haast niet makkelijker. De baby verzorg ik alleen aangezien ik bv geef en hij baby's maar eng vind qua verzorging. Geen probleem. Maar ik vind hem juist egoïstisch, omdat hij hulp nodig heeft voor de tijd tussen 14.30 en 18.00 uur als de kinderen naar bed gaan. Iemand tips?
Ik denk dat je bij je man inzichtelijk moet maken wat het verschil is tussen zus en schoonzus. Zijn zus is voor hem 'eigen', die zal hij niet als visite zien. Ze hebben dezelfde opvoeding gehad, zullen hetzelfde denken over veel dingen. Ze delen herinneringen, hij kan altijd zichzelf zijn bij haar. Jij daarentegen, hebt geen verleden met haar en ze is voor jou echt visite. Ze is niet een zelfgekozen vriendin van je, je nodigt haar eigenlijk niet eens uit. Je kan je eigen dingen niet doen als ze er is en het bezoek voelt als een inbreuk op je privacy. Kan je hem niet de vergelijking voorleggen hoe het voor hem zou zijn als een vriendin van jou (waar hij het niet zo op heeft) met haar gezin bij jullie een paar dagen komt logeren en dat hij dan de hele dag thuis is?
Misschien van te voren bespreekbaar maken met de schoon ouders en schoonfamilie? En zorgen dat jij en je man op 1 lijn zitten. Want anders kom je nergens en zorgt het voor hoop ergernis bij jou. Wij houden ook afstand met de familie van mijn man. En dat werkt perfect. Wij gaan dus ook niet naar verjaardagen of feestjes . Uitgezonderd van mijn schoonouders. Zo creëer je een bepaalde afstand. En met kraambezoek overlopen ze ons niet. Je moet duidelijk zijn in wat je wil en een duidelijke grens trekken. Je heb het over dat je anders familiefeesten geen probleem vind, maar in de kraamweek visite wel. Maar je hebt grote kans dat hun dat niet snappen omdat je het normaal gesproken geen probleem vind. Duidelijkheid is zo belangrijk. Het is jou huis en het zijn jou kinderen, dus ook jou regels.
En in de kraamweek bij iemand gaan logeren vind in gewoon onbeschoft. Kunnen ze niet in de buurt een huisje huren..
Ze komen logeren onder het mom van: "we willen jullie helpen met de kinderen", maar onze kinderen gaan van 8-14.30 uur naar de opvang/peuterspeelzaal. En schoonzus brengt haar man en peuter mee, dus terwijl onze kinderen op de opvang zitten, hebben wij de hele dag een peuter hier en twee mensen bezoek. En schoonmoeder hangt dan ook hier rond, omdat het haar lievelingskleinkind is. Ze willen juist hier slapen om te helpen, maar die hulp is dus niet nodig. Sterker nog, de aanwezigheid van hun (ontzettend lieve en schattige!) peuter, is alleen maar extra onrust voor mij. Als de kinderen op de opvang zijn, is het huis netjes en mijn man en ik hebben tijd met de baby. Waarom zou ik dan andermans peuter hier willen hebben, die zijn speelgoed door de kamer gooit en met eten kliedert... Ik snap niet dat hun en mijn man het niet zo zien...zeer frustrerend niet op een lijn te zitten.
Och ik voel helemaal wat je bedoelt. Ik zou twee dingen doen. Als eerste aan je man proberen uit te leggen hoe dit voor jou is. En als tweede naar de fam uitleggen dat je het heel lief vindt en waardeert dat ze die hulp aanbieden maar dat je graag met het gezin wil wennen de eerste weken. Lastig hoor.. maar ik zou het echt proberen anders zo zonde als je je zo voelt tijdens je kraamtijd! Huisje in de buurt waar ze kunnen overnachten zou ik zelf ook niet doen, dan heb je ze alsnog de hele dag over de vloer als je het moeilijk vindt om nee te zeggen...
Mijn reactie op dat logeren is : no way!! En als man het daar niet mee eens is mag hij een te koop bord in de tuin zetten en de scheidingspapieren aan gaan vragen
Hier net zo. Ik kan heel goed met mijn schoonfamilie, maar ik moest er niet aan denken dat ik, naast ons eigen gezin, nog eens 3 extra personen in huis zou hebben. Wij hebben ook 4 kinderen en mijn man hielp mij gewoon met de kinderen. Mijn man had, nadat de kraamverzorgster weg was, 3 weken vakantie. Hij heeft mij wel geholpen, maar ik deed ook weer heel veel zelf. Bij mijn eerste 3 bevallingen had ik dat niet gered trouwens, maar bij de 4e was ik de volgende dag alweer goed op de been.
Tis toch te gek voor woorden dat je de hele dag gasten om je heen hebt en niks geen privacy terwijl je net bevallen bent... Ik ben echt blij met mijn familie maar elke dag de hele tijd om me heen...
Als hij de hele dag in kraamverband rond moest lopen, kraamtranen had, borstvoeding zou geven, etc etc, dan had hij recht van spreken. Wat mij betreft heeft hij in dit geval echt geen inspraak. Geen haar op mijn hoofd die erover zou denken om een extra peuter erbij in huis te nemen plus 2 extra personen, terwijl je man al 'zeurt' over zijn eigen kinderen. Heel eerlijk zou dit niet eens een discussiepunt zijn. Gebeurd gewoon niet.
Je wilt toch lekker met je gezin een beetje cocoonen de eerste 1 a 2 weken. Even genieten, samen ritme en balans vinden. Voor de kinderen is het ook weer een verandering. Snap ook niet dat je schoonzus haar hele aanhang mee neemt. Haar man kan dan toch thuis op de peuter passen? Dan kan zij alleen komen. Al zou ik liever geen logeerpartijtjes willen. Bij mij was het noodzaak alleenstaand en keizersnede. Maar was zo blij dat ik na 10 dagen weer alleen was in mijn huis.
Wat denken sommige mannen toch..... De kraamweek is voor het gezin met af en toe een uurtje bezoek. Op je strepen gaan staan en keihard nee zeggen. Er geen mooi verhaaltje omheen hangen, want dat doet je standpunt teniet. Hopelijk snapt je man snel dat zijn idee voor de kraamweek absurd is
Ik heb altijd gezegd, de kraamweek is MIJN week en ik bepaal dus hoe wie wat of wanneer. Ik zorgde voor mezelf en de baby (Mbv de kraamhulp) en hij voor de overige 1/2/3. Die week bleef ik ook zoveel mogelijk boven om zoveel mogelijk rust te pakken, zodat ik snel zou herstellen voor de weken erna. Dan krijg je het alweer druk genoeg. Ok de laatste keer heeft mijn moeder ook af en toe geholpen omdat mijn vriend zijn vaders begrafenis moest regelen in de kraamweek, maar die regelde dan dus de oudste 3. En die ging weer lekker naar huis eind van de dag Echt niet dat er mensen kwamen logeren, zeker geen extra kinderen. Ik zou mijn poot stijf houden. (En ik ben verder echt heel meegaand in andermans wensen.)
Ben vooral teleurgestellend in mijn man, dat hij vind dat ik moet begrijpen dat voor 3 kinderen zorgen voor hem een grote last is, omdat hij het niet gewend is, zoals ik. Dat gaat er bij mij niet in!! Daarom wil hij dat zijn zus en moeder hier "rondhangen" in de kraamweek. Kan er echt boos om worden :-/ Alternatief zou de week na de kraamweek zijn, maar ik wil me niet vastpinnen, maar kijken hoe ik me voel. Hij heeft makkelijk praten, aangezien hij niet moet bevallen en tijdens de eerste weken na de geboorte op de bank slaapt, zodat hij niet wakker wordt van evtl gehuil van de baby. Hij was vroeger niet zo, maar nu voel ik echt afschuw door zijn gedrag...
Ik zou zo iets zeggen: ‘Zo schat, ik begrijp dat je het vervelend vind dat je straks voor de 3 kids zorgen omdat je het niet gewend bent. Weet je wat: ik zal het goed met je maken, je kunt de komende 5 weken alvast even oefenen, dan ben je het helemaal gewend in mijn kraamweek, probleem opgelost Wat denkt ie wel, grmbl.. (Plaatsvervangende woede hier)
Dus hij wil én doorslapen én hulp terwijl jij 9 maanden zwanger bent geweest en bent bevallen? Daar zou hier flink ruzie van komen.
Dat zou ik dus echt niet accepteren. Vind het ronduit egoïstisch. Je bent er samen bij als een kind gemaakt wordt, dus ik zou zeggen dat je er dan samen de 'last' van ervaart. Ik ben een keer tot een week na de bevalling in het ziekenhuis geweest ivm infectie baby. Toen kwam mijn schoonmoeder ineens helpen in huis. Normaal helpt ze nooit. Maar ze heeft een keer de was gedaan. En geholpen met de wasmachine aanzetten enzo. Toen ik er achteraf van hoorde ben ik erg kwaad geweest. Normaal komen ze bijna nooit en toen opeens wel toen ik er juist niet was. Mijn man zag het niet zitten de was te doen. Had hij ook zo aan mij kunnen vragen. Maar goed, op zich kan ik me dat van zijn kant ook nog wel voorstellen. Maar voor mij voelde dat toen niet goed. En het is later ook niet meer gebeurd. Maar hoe kan het dat je man nu opeens zo anders is? Lijkt dat hij niet lekker in zn vel zit
Begrijp ik het goed dat jij je na bevallingen op de bank sliep (en slaapt straks?) zodat je man niet wakker wordt van een huilende baby? Én een uur of 5 voor zijn kinderen bij voorbaat al te veel werk/moeite vindt? Of misschien denkt dat hij dit niet kan, maar dat betekent dat hij dit vaker doet. Hier zit het al structureel niet lekker dan denk ik. En dit zijn de zure vruchten: hij laat het zijn zus en moeder doen, zodat hij het niet hoeft te doen. Ik zou de komende weken nog even keihard gebruiken om hierover de diepte in te gaan met elkaar. En dan ook te kijken naar je eigen aandeel in dit patroon, jij hebt de zorg misschien altijd overgenomen? Ga je nooit alleen weg? En hoe druk moet je je eigenlijk maken over troep in huis, ookal is het irritant? En wat doe je in godsnaam allemaal om je man te "ontzien", op de bank slapen , hij is het dan ook gewend ontzien en te worden en niet zelf aan de bak te hoeven misschien? Je schrijft dat hij vroeger niet zo was. Misschien is de druk hem langzaamaan te veel geworden? Dan kan rare dingen met sommige mensen. En misschien zie je zelf nu ook dingen die je eerst niet zag? Zet em op voor een goede start met jullie vierde straks! En sterkte, want dit is niet makkelijk zo vlak voor je bevalling
Je gaat toch niet als pas bevallen vrouw op de bank slapen zodat je man door kan slapen? Ben je helemaal besodemieterd HIJ gaat maar op de bank slapen.... En hij houdt je niet tegen als je op de bank gaat slapen? Hij zegt niet:" schat, jij moet nog uitrusten/aansterken dus ik ga op de bank? En die familie: no way dat dat zou gebeuren en ik zou echt je poot stijf houden. Moet er niet aan denken om de hele dag mensen in m'n huis te hebben en dan ook nog met een pasgeboren baby/in en rond de kraam week. Er zou hier dan echt herrie van komen. Ik zou schoonzus bellen, haar bedanken voor de hulp en de mededeling dat je rust in huis wilt en het prima zelf kan redden met man. Manlief gaat na z'n werk/op z'n vrije dagen maar vast met de kinderen "oefenen". Desnoods maak je een lijstje wat er gedaan moet worden als houvast. En je man duidelijk maken dat het gewoon niet gaat gebeuren. En zet hij het toch door met z'n zus en moeder dan zou ik 1 oplossing hebben: Ik pak de baby en mn spullen en ik ga m'n kraamweek bij m'n eigen moeder of zus doorbrengen zoek het maar uit met je familie en de kinderen