Ik doe liever een zwangerschap en een bevalling als een kraamtijd... Ik ben gewoon mezelf niet in die week. 'k Moet elke keer weer aan 't nieuwe ritme wennen, ook aan de lieve hulp van de kraamzorg. Ik vind als die ongemakken vreselijk... (vloeien, zweten, stuwing etc) Ik kom pas weer een beetje tot mezelf als de 1e 14 dagen achter de rug zijn.
dat roze wolk vind ik persoonlijk wat zweverig gedoe bij de 1e totaal geen roze wolk gezien, ik bevallen en naar huis en dochter op de kinderafdeling, 2x per dag op en neer en man was gewoon aan het werk dus het huishouden ging ook gewoon door. bij de 2e liep alles zoals het hoorde, op het moment dat ik dacht: zou dit dan die roze wolk zijn waar ze het over hebben? donderde ik er keihard weer af wel een heerlijke kraamtijd gehad bij de 2e! maar een roze wolk? nee
Hier ook geen roze wolk. Wel heel gelukkig en genoten van mijn kraamtijd. Kleine deed/doet het erg goed en alles liep gewoon goed, maar wat een onzekerheid en gewenning met zo'n kleintje! Nu is hij ruim een half jaar en hebben we het idee dat we echt gewend zijn en optimaal genieten, maar volgens mij ga ik de spreekwoordelijke roze wolk nooit vinden. Voel me hierdoor echt niet minder gelukkig!
Ja, ik vond het een geweldige tijd. En al zou ik het zelf nooit omschreven hebben als roze wolk (dat suggereert mij te veel dat alles fantastisch was), heb ik toch op de eerste optie gestemd. Dat wil niet zeggen dat alles vanzelf en heel makkelijk ging, integendeel. Heb er wel een paar wanhopige nachten op zitten omdat de voeding niet goed ging, mijn baby honger had terwijl ik nog zat te kolven om hem iets te kunnen geven. Maar alles bij elkaar was het een magische tijd, vond het haast niet te bevatten dat er een baby'tje was waar wij helemaal verantwoordelijk voor waren.
Bij de eerste was het een donderwolk, duurde ook maanden voordat ik er over heen was. Ik zit nu nog een uurtje in mijn kraamweek (dan gaat de kraamverzorgster naar huis) van de tweede, en ondanks alle pijn en klachten heb ik enorm genoten van deze week! Het heeft dan ook wel veel voorbereiding gekost om het niet weer zo te laten verlopen als de eerste keer, maar het is gelukt
Hier ja en nee, na een ambu rit naar t zh voor te bevallen. Om 08.17 bevallen, mochten Nasr huis, alles leek heerlijk.. Mochten we de volgende dag wedervergold naar t zh ivm geelzucht. Opname bloedtransfusie bij je meisje van 36 uur oud, dan val je hard van je roze wolk... Echter 4 dgn later bij thuiskomst opnieuw de roze wolk opgeklommen en met hulp van de verkenning van de kraamzorg echt supergenoten!!
Bij de eerste heb ik alleen 1 grote, grijze donderwolk gezien. Keizersnede, bv mislukte, pnd, zoon met 2 weken operatie na eerst alle doemsenarios gehoord te hebben, huilbaby door lichamelijke klachten, slecht herstel bij mijzelf. Pas na een half jaar kwamen de zonnestralen voorzichtig door en toen mijn zoon 1 werd vond ik het pas leuk worden. Bij de tweede, goede maar zware bevalling, zoon doet het goed ondanks weer lichamelijke klachten (bijna weer een huilbaby). Roze wolk? Nee. Genieten, ja regelmatig maar niet continu. Een kindje krijgen is een van de mooiste dingen, maar ook best heftig!
Ik heb gekozen voor : Ja, ik heb mn kraamtijd ervaren als een geweldige tijd Hier had dochterlief gigantische krampen, dag in, dag uit. Verloskundige is zelfs in de kraamweek 2x snachts langs gekomen, omdat we de kleine meid maar niet stil konden krijgen, en ze het uitschreeuwde van de pijn. Uur na uur, dag na dag. Dat is vermoeiend. Maar het ergste vonden wij het nog voor onze dochter, want zij had die verschrikkelijke pijnen Verder vond ik het geweldig om haar te voeden, ook al hadden we gebroken nachten, en sliepen we overdag ook nooit wat bij. De dag na mijn bevalling deed ik zelf alweer wat huishoudelijk werk, en heb meerdere malen op mijn kop gekregen van de kraamhulp Maar ondanks het slaapgebrek, de hechtingen van onderen, en de vermoeiheid, voelde ik me op en top fit. Ik hoefde maar een blik op dat kleine wonder te geven, en de roze wolk werd alleen maar dikker en rozer. Ik zou mijn kraamtijd voor geen goud hebben willen missen. Super !!
Absoluut geen roze wolk hier. Vaak zelfs niet eens een roze randje. Hele heftige zwangerschap en bevalling. En de tijd erna was ook erg zwaar. Dochter is te vroeg geboren en veel te klein voor de termijn van de zwangerschap. Kon zichzelf niet op temperatuur houden en heeft veel last van kramp. Ook slaapt ze slecht en wij dus ook. Ben vorige week naar de huisarts geweest omdat ik me afvroeg of ik gek aan t worden was. Dat bleek mee te vallen gelukkig, maar het weken nauwelijks slapen en alle stress en zorgen maken me geen stabieler mens. Eng om je zo te voelen. Ik heb inmiddels twee redelijke nachten achter de rug (flink gebroken weliswaar) maar voel me eindelijk iets beter in mijn vel. Ik hoop dat de rust er gauw iets meer in komt en we eindelijk kunnen ontspannen. Want hoewel ik mijn dochter echt fantastisch vind, had ik heel goed zonder alle stress van deze heftige tijd gekund. En mijn man ook. We zijn beide een schim van onszelf momenteel...
Ondanks de relatief onrustige start ( zware bevalling, kindje met infectie aan het infuus op de neonatologie ), hebben we een rustige, prettige kraamtijd gehad. We genoten intens van het samen thuis-zijn. De onzekere dagen in het ziekenhuis hebben we in een roes beleefd... Achteraf zijn we er nog wel erg verdrietig om geweest, maar op dat moment bekeken we het per moment en waren we zo vol van trots dat we de wereld aankonden. Na een paar weken werd ons meisje juist wat onrustiger... Waarschijnlijk toch de roerige start aan het verwerken. Toen heb ik het wel even zwaar gevonden... Dat roze wolkje werd pardoes even grijs. Het duurde even voor we weer konden genieten, maar genieten deden en doen we gelukkig weer volop.
De eerste dagen na de bevalling hadden zeker een roze rand. Ik kon maar niet genoeg krijgen van het kijken naar onze mooie zoon. Zo bijzonder en zo mooi! Ik geloof dat ik dat ook wel miljoenen keren gezegd heb. Zoonlief was de eerste dagen wat misselijk van de geboorte en de borstvoeding wilde maar niet op gang komen. Na 2 weken werd zoon erg onrustig en huilde heel erg veel (huilbaby). Pffff dat was een heftige tijd! We leefden echt met roze momenten (dat allereerste lachje WAUW!) verder was het voornamelijk overleven. Dat is een hele tijd zo geweest. Hij is inmiddels 14 maanden en hij laat nog steeds veel onrust zien (en met tijdens is het nog steeds wel overleven), maar we kunnen ook echt van hem genieten! Roze wolk nee absoluut niet, maar kleine roze momenten (hoe klein ook) absoluut!
Ik heb het redelijk als een roze wolk ervaren. Mochten na de bevalling vrij snel naar huis, maar een paar uur later weer terug naar het zkh omdat ik niet kon plassen en me nog steeds slecht voelde omdat ik veel bloed had verloren, dus 24 uur in het zkh. Ondanks de last van mn hechtingen is de 1ste week zeer goed verlopen, super kraamhulp enzo. Echter toen ze weg waren begon het, ik had opeens heel veel last van mn heup. Eerst dacht ik dat het mijn bekken waren, maar lopen werd steeds moeilijker. Toch maar naar de huisarts, wat bleek, een trombosebeen! Gevolg, nu al 3 weken op de bank liggen, in het begin ontiegelijk veel pijn met lopen. Nu gaat het steeds beter gelukkig! Maar de pijn is er nog steeds. Kleine meid is morgen 5 weken, kan van haar super genieten, lekker bij mama op de bank liggen, maar ik wil zo graag weer dingen in huis kunnen doen en lekker wandelen met mn mooie mopje buiten!
Ik vond het zeker een roze wolk! Ondanks dat ik na mijn bevalling bijna 2 liter bloed verloor, ik rondliep met een knip, en mijn dochter erg misselijk was de eerste 2 dagen, heb ik er echt van genoten. Het enige wat ik achteraf jammer vond, was de vele kraamvisite vanuit mijn schoonfamilie meteen de 2e dag. Dat had ik liever anders gewild. Ook voelde ik me niet helemaal op mijn gemak met de KV om me heen, maar zij was er maar een halve dag. Verder vond ik het allemaal heel fijn, en had ook tijdens de onrustige nachten genoeg steun aan mijn vriend die er dan even een paar uurtjes met haar uit ging. Dus ik kijk er eigenlijk wel alweer naar uit hoor.
Ja! Ik vond mijn kraamweek fantastisch! Natuurlijk heb ik ook veel gehuild en was het soms zwaar als je hummeltje huilt en je nog niet zo goed weet wat je er mee aan moet.. maar ik had een fantastische kraamhulp!! echt een ontzettend lieve, gezellige en hartwerkende meid. Mijn man was 2 weken thuis, en we hadden de eerste week nog niet echt bezoek, behalve opa en oma's en onze broers en zussen. Na 2 weken werd het bij mij eigenlijk veel zwaarder en viel ik een beetje van die wolk. onder andere door problemen met de bv die gelukkig wel zijn opgelost.
Hier in Engeland krijg je geen kraamhulp, dus vanaf de dag dat ik uit het ziekenhuis was (1 dag na bevalling) was het meteen hup, alles zelf doen (met hulp van partner, dat wel hoor) maar ja..Was wel heel moeilijk, vooral omdat ik in het ziekenhuis niet kon slapen en had toen ik thuis kwam dus ook 52 uur niet geslapen Geen roze wolk dus. 4 dagen na we thuis waren zag partner het ook even niet meer zitten en heeft me 2 dagen lang het helemaal alleen laten doen snachts terwijl hij lag te slapen. Oh wat was ik gefrustreerd, een klein kindje die huilt en niet in de wieg wilt en dan meneer die gewoon naar boven gaat en pas rond een uur of 1 de volgende dag wakker word. En nu..Tja, het gaat ietsjes beter Maar meneer laat me nog steeds niet slapen, en dochtertje al evenmin En ik ben zo ingesteld dat ik niet tot bijna niet kan slapen als het buiten licht is. Kan ook niet beneden op de bank slapen, maar dat moet wel
Wat betreft het zien en voelen van mijn zoontje zat ik bovenop een roze wolk!!! Maar ik had zoveel slaap tekort en een huilbaby dus dat maakte het wel super zwaar hoor... Ik heb daarom anders gestemd
Roze wolk? Hell no... BV lukte niet, zoonlief sliep zo goed als niet, over-vermoeid, krampjes, gillen.. ik wist niet meer goed wat ik moest doen, was zelf ook zo moe nog van de bevalling en alle daaropvolgende slapeloze nachten. De BV was een drama, zag er alweer tegen de volgende voeding op als hij net klaar was met drinken. Pas toen ik resoluut besloot te stoppen met BV (na 7 weken) kreeg ik zelf meer rust. Zoon had nogs steeds krampjes en sliep nog steeds niet, maar ik was er zelf rustiger onder. De echte roze wolk kwam pas later..veel later. Maar vanaf een maand of 3 begon ik het "leuk" te vinden en nu mijn zoontje baby-af is vind ik het eigenlijk pas echt super! Ik ben denk ik geen kleine-baby-mens.. hoe erg het ook klinkt. Ik wil graag een tweede, maar ik zie wel op tegen de 1e maanden....
Ja, hier absoluut op een roze wolk! Ik vond de kraamtijd geweldig! Na 2 dagen uit het ziekenhuis en ik herstelde heel voorspoedig van de KS. Thuis kon ik al weer snel dingetjes doen en ik had totaal geen last van de gebroken nachten. Ik heb het dus ervaren als een super mooie en leuke tijd, niet zo zeer als zwaar. Hopelijk ervaren we het nu weer net zo!
Wat betreft het hele baby-gebeuren, gezinnetje zijn, lieve kraamhulp et cetera: echt een roze wolk. Daarbij wil ik zelfs de gebroken nachten en de kloven wel voor lief nemen. (Dat laatste was ook deels m'n eigen schuld.) Maar ik heb echt zo'n pijn gehad aan mijn onderkant. Ik kon niks zelfs, pas na een paar dagen kon ik de trap af om weer een keer beneden te lunchen. Nou, daar had ik na één boterhammetje alweer genoeg van en ik wilde alleen meer terug mijn bed in. Ik vond het wel heel erg jammer dat ik toen niet veel kon doen in de verzorging van ons zoontje. De kraamhulp is nog twee extra dagen gebleven en dat was echt nodig, want toen kon ik pas lang genoeg staan om te leren om hem in bad te doen en af te drogen enzo. Dus ik heb 'anders' geantwoord. Op zich wel een roze wolk, maar wel één waar regen uit viel.