Ligt volgens mij aan je kind of je kraamtranen hebt of niet... Hier was het in ieder geval zo dat Tobe in het begin onwijs veel overgaf en daardoor veel afviel. Ik maakte me zo ontzettend veel zorgen! De hydrofielluiers waren niet aan te slepen en zelfs de kraamverzorgster en vk keken bedenkelijk. Ik heb toen echt wat afgejankt... Later kwamen de krampen er bij en daardoor kwam hij zeker een week direct na een voeding weer om eten vragen, toen heb ik daar ook nog flink om zitten janken omdat ik er echt doorheen zat. En ik heb een keer gehuild omdat ik me opgesloten voelde in ons huis terwijl mijn man constant aan het klussen was in ons nieuwe huis. Sinds het beter gaat met Tobe, we het spugen en de krampen onder controle hebben, voel ik me ook veel beter. Ik heb sindsdien niet meer gehuild.
nee ik rolde er zo in heel vreemd eigenlijk.normaal ben ik degenen die overal een moet wennen ik heb 2 maanden moeten wennen in ons nieuwe huis. en merle ik denk wel dat het daar wat mee te maken heeft.fynn is echt een heel makelijk kereltje hij heeft 1 nachtje krampen gehad en daarna liep het goed fynn is ook bijna niet afgevallen en zit nu al ruim boven zijn geboortegewicht .ik denk dat ik in jou geval ook wel overstuur zou raken
hier ook geen traantje gelaten...alles prima. Een week na de bevalling besefte ik me ineens dat je daar dus last van hoort te hebben...niks van gemerkt!
denk wel dat daar wat inzit, als je een huilbaby hebt of in jouw geval een situatie waarin complete onmacht je overvalt dan is het natuurlijk compleet anders dan een makkelijk kindje die zich alleen meld als ie honger heeft of verschoond moet worden.
Ik weet niet hoor. Ik had op zich een hele lieve makkelijke baby, die goed groeide en redelijk goed dronk. En toch was ik na 4/5 dagen heel labiel. En de volgende dag was dat ineens weer helemaal over. Toegegeven, die vijfde dag was wel even heel erg schrikken, toen hij ineens stopte met ademhalen, maar ik was die hele dag al huilerig. De schrik maakte de ellende gewoon nog een beetje groter.
Oooh de beruchte kraamtranen... die begonnen hier op dag 3 na d-day.... ik had al zo'n 5 weken bijna niet meer goed geslapen en ik wilde zo graag rust... toen mijn middagslaapje op die dag verstoord werd, ben ik ingestort... en daarna om de meest vreemde dingen weer gehuild. Een kusje van mijn lief, of mijn moeder met de kleine zien. Echt heel raar.
Heel herkenbaar verhaal! Het wennen is bij mij hetgeen wat de meeste energie vreet.. wennen aan je rol als moeder... en wennen aan het nieuwe ritme, ineens draait alles om je kleine... Dat zal ook nog wel even duren, ze is nu pas 11 dagen oud... Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik nog niet het gevoel heb dat ik al intens van die kleine houdt zoals je sommige moeders meteen al hoort roepen, ik houdt meer van mijn man dan van die kleine meid. Naar mijn idee moet dat groeien, je baby is een nieuw mensje met een eigen persoonlijkheid, die liefde moet groeien. Je houdt toch niet ineens meteen enorm van iemand? Hopelijk vinden jullie het niet schokkend dat ik dat schrijf, ik doe alles voor haar en verzorg haar zo goed als ik kan. Elke dag wen je meer en komt er meer liefde naar boven!
op zich wel begrijpelijk, je moet elkaar leren kennen, dat is uiteraard zo, maar ik voel op dit moment al zo'n liefde voor mijn kindje, ik stort in als het toch nog fout gaat nu, zo'n klein mensje, een combinatie van mij en mijn man, we zijn nu al verliefd, laat staan straks maar een vriendin van mij heeft hetzelfde als jou, dus het komt vaker voor hoor, ik ben niet geschokt.
Tijdens de zwangerschap had ik dat gevoel ook zoals jij het beschrijft. Toen was die liefde er wel en het gevoel van de roze wolk.. Ik had al helemaal uitgedacht hoe het zou zijn die bevalling en de eerste tijd.. In werkelijkheid is de wolk iets minder roze en wat meer grijs.. In mijn geval door de onzekerheid en de eerste dagen door het mega slaapgebrek. De wolk wordt wel steeds rozer hoor! Ben net even gaan spieken in het wiegje en ze is nog zo heerlijk aan het slapen.. zo lief om te zien! Voor mij wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit gevoel heeft! Mischien dat er ook maar weinig mensen voor uit durven te komen?
ja ik denk ook dat veel mensen dat niet durven te zeggen zoe2008 maar eigenlijk is het heel logisch dat je moet wennen, zeker bij een eerste
nee hoor ben ook niet geschokt. al heb ik het niet zo. hield echt heel van haar meteen. maar ik wen er wel steeds meer aan dat ze er is. voel me eigen ook iedere dag wat beter nu. maar moeder zijn is idd echt niet alleen maar roze wolken. er drijven ook weleens grijze wolken over hoor! maar dat stond hier ook al eerder. vind het heel goed dat je het zo durft te zeggen
De tranen kwamen bij mij na 1,5 week. Mede door de hormomen en borstvoeding die niet wilde lukken. Tranen met tuiten. Ontroostbaar. Jee wat was dat een heftig gevoel maar nu is alles naar mijn idee helemaal over. Het gevoel om Mama te worden is toch heel anders dan ik me 9 maanden lang had voorgesteld. Absuluut geen tegenvaller maar anders dan ik dacht dat het zou gaan wezen. Komt toch zoveeeel meer bij kijken dan alleen de babyuitzet en luiers. Zoveel verantwoordelijkheid voor de kleine. Maar zou het voor geen goud anders willen behalve de keizersnede dan
O ja, wat ik nog vergeten was te melden: hou je vast voor de dag dat de kraamhulp weggaat...ik stond tranen met tuiten te snikken op haar schouder toen we afscheid namen...whahaha
oh wat herkenbaar dit zeg! Zat ook echt niet op een roze wolk hoor de eerste weken. was mega onzeker en huilde heel veel.. Natuurlijk super blij met onze Nathan maar kon daar nog niet echt van genieten.. Nu nog kan ik makkelijk huilen. Ons mannetje is verkouden en daar maak ik me dan weer ongerust over Maar het gaat echt steeds beter. Geniet steeds meer en steeds minder tranen...
hier ook een beetje hoor meneer kreeg vlak na de geboorte bij voeding door een zonde, toen ze dat slagetje in zijn neusje deden begon hij echt heel hard te huilen van de pijn toen had ik het wel even moeilijk. van de week ook nog even mijn vriend had nacht dienst en slaapt dan overdag dus probeerde ik de kleine zo stil mogelijk te houden. maar daar had de kleine dus geen zin in die zetten natuurlijk zijn luidste keeltje op op dat moment ik had het echt gehad de kleine niet stil mijn vriend wakker steeds die stomme telefoon die over gaat als je net ligt te slapen vele visite en ik stond er natuurlijk aleen voor omdat mijn vriend moest slapen overdag. door al dat gestres kwamen de tranen er behoorlijk uitrollen. maar achteraf kan ik er gelukkig altijd weer om lachen om deze crazy dagen
Hier ook heel wat afgejankt wel 8 weken lang. tis ook de combi van onzekerheid,grote veranderingen,hormonen,slaapgebrek,bezorgdheid enz enz. het is ook niet niks zeg,helemaal als het je eerste is. Ik verwachtte geen roze wolk en ik vond het ook geen roze wolk. Ik vind het nu een stuk leuker en fijner allemaal.
Ik heb geen kraamtranen gehad! Ja wel toen ik weer terug moest naar het ziekenhuis. Donderdags een ks gehad, zondag naar huis en dinsdag weer terug ivm hoge bloeddruk. Tranen met tuiten, maar voor de rest.. Nee! Ja ik ben wel een stuk emotioneler dan anders, maar echte tranen?! Niet gehad!