We komen er maar niet uit..... We verwachten straks ons derde kindje en al voor de zwangerschap was de relatie met schoonouders slecht. We hadden gehoopt dit nog een positieve draai te kunnen geven en toen ik zwanger bleek hoopten we dat al helemaal. Helaas is er tot op heden niets veranderd. We hebben kleine pogingen tot contact gedaan door ze uit te nodigen oa voor verjaardagen. Weinig reactie. Schoonvader komt helemaal niet en schoonmoeder nog 1/2 keer gezien. Nu thuis gesprekken over hoe dat met schoonouders moet als de derde er is. Ik heb aangegeven dat ik ze op deze manier niet in de kraamweek hoef te zien (als ze al willen komen, waarschijnlijk schoonmoeder wel). Partner vindt dat van mij veel te zwart-wit en dat ik dat niet zo kan stellen omdat het niet alleen mijn kind is. Dit derde kindje was niet gepland en partner heeft wellicht net iets te veel gehoopt dat dot wellicht mee zou kunnen helpen om de banden wat te herstellen met schoonouders. Niets blijkt minder waar. Voel me zo schuldig dat ik tot op heden ook verder weinig acties heb ingezet om het contact met schoonouders beter te krijgen. Partner blijkt de komst van de derde allemaal nog niet zo te zien zitten en is teleurgesteld dat het tot op heden ook richting zijn ouders niets heeft gebracht. Weet echt niet wat ik moet. Voor mijn gevoel wil ik ze zo ook echt niet zien in de kraamweek, maar ik kan dat dus niet alleen beslissen. Voor mijn gevoel kan ik ze dan alleen toelaten wanneer er ook voor die tijd een beetje fatsoenlijk contact is geweest. Voel me hier nu echt zo ellendig onder en weet echt niet hoe het moet. Kan zo ook niet meer genieten van de zwangerschap.
Tja,ze zijn er nu ook niet voor de andere kinderen.en er is ook geen belangstelling voor de zwangerschap.of überhaupt voor jou of je partner.ik zou dus ook niet schijnheilig over koetjes en kalfjes gaan praten in de kraamweek maar de kraamzorg aangeven dat ze niet welkom zijn.en dit ook aangeven bij je man.dat je het jammer vind dat het contact stroef verloopt maar dat het van 2 kanten moet komen.( komt wat harder over dan ik bedoel als ik het typ)
Dit had mijn topic kunnen zijn.. Ik heb gekozen om de wel toe te laten onder druk van vriend en hun gedrag heeft echt mijn kraamweek goed verpest. ZE waren zo naar en zo vervelend aanwezig. Het klopt dat jij ze niet kan weghouden en het klopt ook dat hij ze niet kan uitnodigen zonder dat jij het wil. Probeer voor de kraamweek duidelijke afspraken te maken en zet ze ook op papier zodat je er naar kan wijzen in je kraamweek.!
Als ik puur vanuit mezelf redeneer wil ik mijn schoonouders in de kraamweek echt niet zien. Maar ik kan dat niet alleen beslissen. Helaas hebben ze bij de andere twee kindjes op de dag van de geboorte ook al een negatieve stempel weten te zetten. Dat wil ik echt niet weer. Thanks voor jullie reacties meiden!
Ik lees dat je vriend de komst niet helemaal ziet zitten. Dus als zijn ouders niet komen dan heb je kans dat hij gaat zitten mokken. Probeer af te spreken dat ze bijv 1 keer mogen langskomen en daarna dat jullie een tijdje nemen om te wennen als gezin. Kies het moment zo uit dat de kraamzorg aanwezig is en ze de deur kan wijzen. Bespreek dit dan ook met de kraamzorg. Maar dat moet je er wel van op aan kunnen dat je vriend zich ook aan die 1e keer in die periode houd.
Als ik iets niet zie zitten met familie van zijn kant, dan regelt hij het maar! Ze zouden van mij mogen komen, vriend met baby beneden, en met een ingelichte kraamhulp mocht ik echt niet naar beneden, extra controle of wat dan ook! Hij laat de baby zien, ik vreet me een uurtje op, maar hoor geen nare dingen boven en ze hebben de baby wel gezien.
Het is met name zo dat manlief de komst van de derde in combinatie met de situatie met zijn ouders niet zo ziet zitten. Hij had gehoopt dat de komst van nog een kleinkind iets bij zijn ouders zou veranderen. Is daar enorm in teleurgesteld. Ziet gelukkig ook in dat zoiets van twee kanten moet komen en dat zijn ouders daar bar weinig in doen. Tot op heden blijft het een groot vraagteken hoe het moet als die derde er is. Bij de eerste twee zijn ze gewoon gebeld na de geboorte en mochten ze zo snel mogelijk langs komen. Van hun uit lijkt dus niet zoveel te komen, maar ik wil ook geen gedoe na de geboorte omdat zij dan ineens als opa en oma ook een rol moeten hebben. Schoonvader ziet de oplossing in zijn zoon en kleinkinderen wel zien, maar achter het contact met mij een punt te zetten. Persoonlijk vind ik dat een no go.
Jij hoeft ze niet per se te zien. Ze komen dan wel voor hun zoon en kleinkind. Vind niet dat je het recht hebt om hen dit te ontnemen.
Ik zou mij niet naar boven laten jagen. Ze kunnen langs komen. Willen ze niet komen omdat jij er bent is dat hun keuze.
Met mij lijken ze het liefst geen contact meer te hebben. Willen ze niet meer proberen. Maar ze willen wel het recht op hun kleinkinderen. Schoonvader zal sowieso niet in huis komen. Manlief zou dan haar hun moeten met de kinderen. Vraag me echt af in hoeverre ik dat moet accepteren eigenlijk. Vind het wel ver gaan. Niks meer met mij te maken willen hebben, maar wel hun kleinkinderen willen opeisen.
Heel simpel.je wilt bij ons ons kind komen bewonderen waarvan ik de moeder bent of je sopt het maar op.en zolang je in Nederland woont hebben ze helemaal geen rechten hierin. Dan geef je ze de kans om te komen en anders hebben ze maar pech.
Als je schoonouders (of schoonmoeder) willen komen zou ik dat omwille van je man niet tegenhouden. Het zijn zijn ouders en als hij het fijn vindt dat ze komen zou ik ze niet tegenhouden. Als jij het niet prettig vindt om ze te zien ga je even een uurtje rusten. Dat is voor mij niet "je naar boven laten jagen" maar voor je eigen gemoedsrust kiezen. Anders ga je je alleen maar zitten ergeren. Ik vind wel dat je partner dit lekker zelf mag regelen. Dat hoef jij toch niet te doen? Het zijn zijn ouders en ze hebben liever geen contact met jou. Prima, dan hoef jij je er ook niet voor in te zetten. Succes, het is geen fijne situatie.
Nou dit dus. Het is zowel mijn kind als mijn huis ook, dus als je je niet normaal kan gedragen of je wenst me te negeren dan ga je dat maar lekker elders zitten doen. Ik snap niet dat jouw partner dat accepteert, eerlijk gezegd. Mijn moeder kan 1000 keer mijn moeder zijn maar als ze mijn man niet meer wil zien dan komt ze hier ook niet thuis.
Ik zou ze laten komen en zelf dat uurtje even gaan "rusten" dan kan je laterna nooit verwijten van je man krijgen dat jij dit tegen hield. Misschien veranderd er op dat moment wel iets in ze. Misschien ook wel niet. Maar dan hebben jullie wel alles geprobeerd . Succes ermee.
Ik snap werkelijk waar een reactie als: je hebt he recht niet om opa/oma contact te ontzeggen... Vooral wanneer opa/oma geen contact willen met moeder/ts. In dit geval zou ik zeggen: jullie zijn een package deal! Jij zet dit nieuwe leven op de wereld en bent de moeder van dit kindje en dat verdient respect! En als ze hun kleinkind willen zien hoor jij daar dus automatisch ook bij. Ik zou zelf nooit me 'verstoppen' om deze grootouders hun jouw kind te kunnen zien. En het is in een voorgaande reactie al genoemd, ik vind dat jouw man dit ook niet zou moeten accepteren van zijn ouders. Ik snap best dat hij straks zijn kind wil laten bewonderen, maar wel met respect voor de moeder van zijn kind! Dus dit zou ik nog zeker met je partner bespreken. En als jij het niet de eerste week ziet zitten, dan niet. Jij hebt 9 mnd het kindje gedragen en zal moeten herstellen van de bevalling en bijbehorende hormoontoestand. Ik zeg niet dat vader geen rechten heeft hoor, maar ik vind dat hierbij best een beetje rekening kan worden gehouden met zowel jou gemoedstoestand al het feit dat grootouders insteek toch vrij respectloos is... Succes! Ik hoop natuurlijk wel da jullie er samen uitkomen en dat je een fijne kraamtijd hebt. (Misschien partner nog even helpen herinneren hoe het voorgaande keren ging...)
Thanks voor de reacties. Heb nu ook zoiets van als ze willen komen, prima, maar dan wel op onze voorwaarden. Manlief weet nog echt niet wat hij ermee moet. Heeft het met zijn ouders willen bespreken, en ook wel gedaan, maar daar komt eigenlijk niks uit. Schoonvader heeft geen gevoel bij dit kleinkind. Kent naar zijn idee zijn andere kleinkinderen ook niet. Wat hij daar verder mee wil zeggen wordt niet duidelijk. Ik had graag vooraf afspraken willen maken, maar dat lijkt niet echt mogelijk. Dus nu maar zien hoe ze gaan reageren als het kindje is geboren. Met manlief wel afgesproken dat ze in het ziekenhuis zelf niet welkom zijn. Ergens vind ik het zo sneu voor mijn man dat zijn ouders zich zo opstellen en het contact met mijn ouders wel goed is en zij dus alles wel heel anders en van dichterbij meemaken. Ik weet echter ook niet wat ik eraan kan veranderen. Van hun uit komt verder niets. Ze 'voelen' de opening niet. Op uitnodigingen gaan ze niet in. Tja, wat rest mij dan nog te doen...... Wat kunnen mensen het elkaar toch moeilijk maken. Zo zit ik eigenlijk helemaal niet in elkaar.
Gewoon blijven uitnodigen. Ben jij niet de boeman. Ze kiezen er zelf voor om niet te komen. Ze hoeven niet de eerste dag aan bed te staan maar daarna zou ik ze wel laten komen voor jouw man. Ik vind dat hier veel zeggen dat ze hun niet erbij willen maar jij krijgt niet alleen een kind, ook jouw man. Doe het voor hem. Jij kan op dat moment nog de keuze maken om op bed te gaan liggen. Is ook niet wegjagen, jij maakt die keuze voor jezelf! En verder accepteren dat zijn ouders zo zijn maar ga nooit tussen jouw man en zijn ouders staan. Jouw man moet zelf keuzes maken en dat doet hij als hij daaraan toe is. Jij moet hem steunen in welke beslissing dan ook. Ook als hij besluit om gewoon contact te houden met zijn vader en de kinderen zonder jou meeneemt. Het gaat ook om jouw man en kinderen. Hou de eer aan jezelf en ze komen er zelf wel achter hoe hij is. Succes. Vervelend zo'n domper op zoiets speciaals.
Ben het met je eens bertha dat het ook om mijn man gaat, echter wat zijn ouders willen is mij volledig buiten spel zetten en dat vind ik echt te ver gaan. Weet niet hoe ik dat mijn kinderen uit moet leggen, dat mama er niet bij mag zijn bij die opa en oma. Vandaar dat ik inmiddels zoiets heb van, of met het hele gezin of man alleen. Uitgerekende datum komt steeds dichterbij en de situatie is nog niks verbeterd. Misschien haast wel iets verslechterd. Weet echt niet meer hoe eea nog 'goed' kan komen. De dikste vrienden hoeven we niet te worden, maar een beetje normaal contact zou mijn inziens toch ergens wel mogelijk moeten zijn. Weet alleen niet hoe ik dit kan bereiken.
Ik geloof nooit dat dat gezond is voor je kinderen Bertha, een situatie waarin opa en oma jou buitensluiten en dus niet welkom bent. Had er niet aan moeten denken als kind om bij iemand te moeten zijn die zo duidelijk tégen mijn vader/moeder is. Ook voor jezelf lijkt het me absoluut niet goed, jouw kinderen zitten bij opa en oma en jij bent persona non grata. Bij mij thuis dus heel simpel: als ouders de partner niet accepteren, zien ze ook de kinderen van/met deze partner niet. De kinderen komen immers voor 50% voort uit de afgewezen partij, dus als je daar niet mee door één deur kan, dan zoek je het voor de rest ook maar uit. Uiteraard mag man alleen wel gaan (het blijven zijn ouders), maar ik zou hier verder geen energie meer insteken.
Ben het helemaal met je eens!. Ik zeg altijd als ze mij niet moeten dan moeten ze mijn kind ook niet want hij is een deel van mij!. Dus respect voor ts dat ze hun nog wel een kans geeft om hun kleinkind te mogen ontmoeten. Bij mij was het allang een no go en Let it go geweest.